Gereformeerde Gemeenten

[Orchidee]

https://www.rd.nl/opinie/is-de-refozuil ... -1.1442541

Mooi artikel. Zeker de moeite waard om te lezen.
Ik heb er wat fragmenten uitgeknipt.

De lange preek, de eindeloze herhalingen, de geijkte woorden, de volle noten. Maar hoe diep steekt het? Spreekt het jongeren straks ook aan? Overleeft het in een tijd van Twitter, Facebook en WhatsApp? Draag je zo geloof over?

Misschien is dat niet eens de grootste uitdaging waar bevindelijk gereformeerden voor staan.

Hoe staat het met de bevindelijkheid? Leeft die, doet die iets? Wat is ervan te merken? Of is ze weggeëbd? Diep verstopt geraakt achter al die correcte woorden, achter die oprechte inzet, achter die indrukwekkende zuil? Of zoekt de bevindelijkheid haar uitvlucht in allerlei vormen van kerkelijk, politiek en maatschappelijk activisme?

Ik kijk rond in de kerk, maar ik zie ze niet, ik bemerk ze niet. Maar dat is eigenlijk altijd al zo geweest. Het is een harde, knoestige vorm van geloofsbeleving, die bevindelijkheid. En ik ben misschien wel de laatste aan wie een inkijkje gegund wordt. Maar het oogt, het voelt, het smaakt schraal. Te plichtmatig. Obligaat bijna. Te afgesleten misschien wel.

Zijn - ik vraag maar - geloof, leer en leven óók onder bevindelijk gereformeerden gaandeweg gerationaliseerd, tot een stelsel gemaakt. Is de refozuil aan het verzuilen, aan het verstenen?

Naarmate de refozuil steeds ‘gewoner’ wordt, verliest ze aan meerwaarde. Naarmate het reformatorische onderwijs steeds meer gaat lijken op protestantse of christelijke scholen, naarmate de SGP steeds meer een goedgelijkende, rechtse variant van het CDA wordt, naarmate de Gereformeerde Gemeenten zich steeds minder onderscheiden van ‘zware’ protestantse gemeenten in Zeeland of op de Veluwe, naarmate de Bijbelgordel zich ook op zondag steeds meer laat openbreken, naarmate de bevindelijke inslag verzakelijkt, stolt of verstoft, naarmate de ”voorzeide leer” tot lege, uitgeholde woorden verwordt - naar die mate krijgt de zuil het moeilijker.

Het verbaast mij zéér dat juist deze man dit allemaal schrijft!

Verstuurd vanaf mijn HUAWEI SCL-L21 met Tapatalk

[-DIA-]

https://www.rd.nl/opinie/is-de-refozuil ... -1.1442541

Mooi artikel. Zeker de moeite waard om te lezen.
Ik heb er wat fragmenten uitgeknipt.

De lange preek, de eindeloze herhalingen, de geijkte woorden, de volle noten. Maar hoe diep steekt het? Spreekt het jongeren straks ook aan? Overleeft het in een tijd van Twitter, Facebook en WhatsApp? Draag je zo geloof over?

Misschien is dat niet eens de grootste uitdaging waar bevindelijk gereformeerden voor staan.

Hoe staat het met de bevindelijkheid? Leeft die, doet die iets? Wat is ervan te merken? Of is ze weggeëbd? Diep verstopt geraakt achter al die correcte woorden, achter die oprechte inzet, achter die indrukwekkende zuil? Of zoekt de bevindelijkheid haar uitvlucht in allerlei vormen van kerkelijk, politiek en maatschappelijk activisme?

Ik kijk rond in de kerk, maar ik zie ze niet, ik bemerk ze niet. Maar dat is eigenlijk altijd al zo geweest. Het is een harde, knoestige vorm van geloofsbeleving, die bevindelijkheid. En ik ben misschien wel de laatste aan wie een inkijkje gegund wordt. Maar het oogt, het voelt, het smaakt schraal. Te plichtmatig. Obligaat bijna. Te afgesleten misschien wel.

Zijn - ik vraag maar - geloof, leer en leven óók onder bevindelijk gereformeerden gaandeweg gerationaliseerd, tot een stelsel gemaakt. Is de refozuil aan het verzuilen, aan het verstenen?

Naarmate de refozuil steeds ‘gewoner’ wordt, verliest ze aan meerwaarde. Naarmate het reformatorische onderwijs steeds meer gaat lijken op protestantse of christelijke scholen, naarmate de SGP steeds meer een goedgelijkende, rechtse variant van het CDA wordt, naarmate de Gereformeerde Gemeenten zich steeds minder onderscheiden van ‘zware’ protestantse gemeenten in Zeeland of op de Veluwe, naarmate de Bijbelgordel zich ook op zondag steeds meer laat openbreken, naarmate de bevindelijke inslag verzakelijkt, stolt of verstoft, naarmate de ”voorzeide leer” tot lege, uitgeholde woorden verwordt - naar die mate krijgt de zuil het moeilijker.

Het verbaast mij zéér dat juist deze man dit allemaal schrijft!

Hmmm... u verbaast u nogal snel moet ik zeggen...

[Orchidee]

Het zal U verbazen dat ik deze man ken!;-)

Verstuurd vanaf mijn HUAWEI SCL-L21 met Tapatalk

[-DIA-]

Het zal U verbazen dat ik deze man ken!;-)

Ik ken zelf deze man niet, alleen van dit zijn schrijven. En daar kan ik niet anders van zeggen dan wat ik al zei.

[JCRyle]

Hij legt wel veelal de vinger op de juiste plekken

[Orchidee]

En hij moet er zelf NIETS van hebben!

Verstuurd vanaf mijn HUAWEI SCL-L21 met Tapatalk

[-DIA-]

En hij moet er zelf NIETS van hebben!

Even duidelijk, goedenacht trouwens! Wie is 'hij' en waar moet hij 'NIETS' van hebben? De man die het stukje schreef? Het zou kunnen, ik ken hem niet, maar ook mensen die er niets van menen, kunnen goed de waarheid zeggen. Ook de duivel zelf spreekt de waarheid als het hem uitkomt.
Nogmaals. ik ken de man niet, en daarom oordeel ik ook niet, alleen over hetgeen hij schreef. Immers wie kan ontkennen dat de gereformeerde gezindte steeds meer en sneller uitelkaar groeit. Enkele zaken brachten heel duidelijk verwijdering: De invoering van de HSV en wat nog niet zo lang geleden ondenkbaar was, het opnieuw invoeren van een bundel gezangen.
Ooit was er een kenmerk dat de buitenwereld van de gereformeerde zei duidelijk.
A. Ze lezen uit de Statenvertaling
B. Ze stemmen SGP
C. Ze lezen het Reformatorisch Dagblad
D. Ze zingen geen gezangen en de psalmen worden niet-ritmisch gezongen uit 1773 of Datheen.

Gevolg:
a. Onder andere gezamenlijke hervormingsdiensten vervallen
b. Tijdredes vervallen
c. In de praktijk zullen er van een kant ook geen mensen meer naar de SEZ samenkomsten komen.
d. In meerdere kerken wordt overgegaan op ritmisch zingen. (ik zeg niet dat dit per se een principieel punt hoeft te zijn, maar het geeft wel verwijdering)
e. Sommige mensen, nee velen, nemen het ruimer: En stemmen CU, lezen het Nederlands Dagblad...
Dat waren vanouds echt geen reformatorische zaken. Misschien wel in deze tijd... Vroeger was de ND neo-gereformeerd, en ook de voorlopers van de CU hadden andere wortels: Het GPV was neo-gereformeerd, en het ND ook. De fusiepartner van het GPV, de RPF zat duidelijk meer in de EO-hoek, en laat zelfs de laatste jaren RK mensen toe, waarvoor de Heidelbergse Catechismus aangepast moest worden ivm met de roomse leden... De vrijgemaakte kerken vallen ook snel: De vrouw is tot alle ambten in de kerk toegelaten. Iets wat voor de neo-gereformeerden zelfs in een droom nog niet bestond.
En dat heeft mijns inziens duidelijk als oorzaak het niet naar elkaar toegroeien, maar het zich van elkaar verwijderen.

Zien we nu het uitelkaar groeien? Of geloven we het nog niet, en moeten we eens minder naar op onze geloofsbelijdenis letten en niet fitten welke Bijbelvertaling, en vrouwen zijn tenslotte ook mensen, dus waarom niet op de kansel?

Ik wens iedereen (en mezelf dan ook maar) nog een goede nacht toe!

[Wandelende]

A. Ze lezen uit de Statenvertaling
B. Ze stemmen SGP
C. Ze lezen het Reformatorisch Dagblad
D. Ze zingen geen gezangen en de psalmen worden niet-ritmisch gezongen uit 1773 of Datheen.

Check. Ik voldoe voor 95% aan ABCD, op wat gezangen na.
En toch een vervreemd gevoel van de reformatorische zuil.

[Hendrikus]

Ooit was er een kenmerk dat de buitenwereld van de gereformeerde zei duidelijk.
A. Ze lezen uit de Statenvertaling
B. Ze stemmen SGP
C. Ze lezen het Reformatorisch Dagblad
D. Ze zingen geen gezangen en de psalmen worden niet-ritmisch gezongen uit 1773 of Datheen.

[...]

Of geloven we het nog niet, en moeten we eens minder naar op onze geloofsbelijdenis letten

Waar staat in onze geloofsbelijdenis dat we Statenvertaling moeten lezen, SGP moeten stemmen, RD moeten lezen en uitsluitend langzaam op hele noten Datheen of 1773 mogen zingen - en vooral geen gezangen?
Je noemt een aantal uiterlijke kenmerken op en koppelt die vervolgens aan de geloofsbelijdenis. Gelukkig gaat de geloofsbelijdenis over wezenlijker zaken. Als de kracht van de zuil gelegen was in uiterlijkheden als een krant of langzaam zingen, of zelfs in mensenwerk als een vertaling, dan is het niet zo'n wonder dat die zuil op den duur gaat eroderen.

[-DIA-]

A. Ze lezen uit de Statenvertaling
B. Ze stemmen SGP
C. Ze lezen het Reformatorisch Dagblad
D. Ze zingen geen gezangen en de psalmen worden niet-ritmisch gezongen uit 1773 of Datheen.

Check. Ik voldoe voor 95% aan ABCD, op wat gezangen na.
En toch een vervreemd gevoel van de reformatorische zuil.

Hier worden natuurlijk alleen de uiterlijke zaken genoemd. Want hoewel een groot deel, wellicht heel het kerkverband waarvan ik lid ben, deze uiterlijke kentekenen heeft, voel ik mezelf ook meer een meer een vreemdeling in eigen kerk.
Het is niet slechts de buitenkant, het zit veel dieper.

[Mara]

Hier worden natuurlijk alleen de uiterlijke zaken genoemd. Want hoewel een groot deel, wellicht heel het kerkverband waarvan ik lid ben, deze uiterlijke kentekenen heeft, voel ik mezelf ook meer een meer een vreemdeling in eigen kerk.
Het is niet slechts de buitenkant, het zit veel dieper.

Ik denk dat het hierin zit DIA:

Misschien kun je dat wel het beste aflezen aan die grote reformatorische kathedralen. In Barneveld, in Yerseke, in Opheusden. Die lijken zelfs in de verste verten niet meer op de preekschuurtjes waar ’t vrome volk in de negentiende eeuw kerkte. Het neigt zelfs lichtelijk naar overschreeuwen.

Of je er nu elke zondag zit of je hebt geen zin, dominee ziet het toch niet.
Ik houd zelf helemaal niet van grote overvolle kerken.
Ik zit liever in een (gehuurd) gebouwtje met een handvol mensen, die uit de heggen en de steggen gehaald zijn.

[-DIA-]

Hier worden natuurlijk alleen de uiterlijke zaken genoemd. Want hoewel een groot deel, wellicht heel het kerkverband waarvan ik lid ben, deze uiterlijke kentekenen heeft, voel ik mezelf ook meer een meer een vreemdeling in eigen kerk.
Het is niet slechts de buitenkant, het zit veel dieper.

Ik denk dat het hierin zit DIA:

Misschien kun je dat wel het beste aflezen aan die grote reformatorische kathedralen. In Barneveld, in Yerseke, in Opheusden. Die lijken zelfs in de verste verten niet meer op de preekschuurtjes waar ’t vrome volk in de negentiende eeuw kerkte. Het neigt zelfs lichtelijk naar overschreeuwen.

Of je er nu elke zondag zit of je hebt geen zin, dominee ziet het toch niet.
Ik houd zelf helemaal niet van grote overvolle kerken.
Ik zit liever in een (gehuurd) gebouwtje met een handvol mensen, die uit de heggen en de steggen gehaald zijn.

Er was eens een burgemeester (ik meen in St. Philipsland) die het nieuw kerkgebouw van de OGG zag bij de opening. Hij sprak eerlijk: Ik zie er niet zoveel schoons in. De prediker antwoorde: De schoonheid zit vanbinnen. In de harten van het volk van God. (Ik weet niet of ik het helemaal juist heb weergegeven, wellicht staat deze anekdote ergens op internet.

[Ad Anker]

Er was eens een burgemeester (ik meen in St. Philipsland) die het nieuw kerkgebouw van de OGG zag bij de opening. Hij sprak eerlijk: Ik zie er niet zoveel schoons in. De prediker antwoorde: De schoonheid zit vanbinnen. In de harten van het volk van God. (Ik weet niet of ik het helemaal juist heb weergegeven, wellicht staat deze anekdote ergens op internet.

Er is een bekend verhaal over een bezoek van de commissaris der koningin in Zeeland aan het kerkgebouw van de oud-gereformeerde dominee Laurens Boone in St. Philipsland. De commissaris moet toen, nadat hij wat rond had gekeken in het kale kerkgebouw met de witgepleisterde muren, gezegd hebben: ''er is weinig sierlijks aan uw kerk, dominee!'' Maar deze had een gevat antwoord klaar: ''het sieraad van dit kerkgebouw, mijnheer, zijn verbroken harten en verslagen zielen.''

[Hendrikus]

Er was eens een burgemeester (ik meen in St. Philipsland) die het nieuw kerkgebouw van de OGG zag bij de opening. Hij sprak eerlijk: Ik zie er niet zoveel schoons in. De prediker antwoorde: De schoonheid zit vanbinnen. In de harten van het volk van God. (Ik weet niet of ik het helemaal juist heb weergegeven, wellicht staat deze anekdote ergens op internet.

Er is een bekend verhaal over een bezoek van de commissaris der koningin in Zeeland aan het kerkgebouw van de oud-gereformeerde dominee Laurens Boone in St. Philipsland. De commissaris moet toen, nadat hij wat rond had gekeken in het kale kerkgebouw met de witgepleisterde muren, gezegd hebben: ''er is weinig sierlijks aan uw kerk, dominee!'' Maar deze had een gevat antwoord klaar: ''het sieraad van dit kerkgebouw, mijnheer, zijn verbroken harten en verslagen zielen.''

Nou, dat had DIA toch maar aardig onthouden

Al is het langzamerhand wel een beetje off-topic aan 't worden

[Mara]

Al is het langzamerhand wel een beetje off-topic aan 't worden

Met zijn geheugen is niet zo veel mis, zeker als het gaat over geestelijke en/of kerkelijke zaken.