Ad Anker schreef:@Vervolgde; veel dank voor je toelichting. Ik denk dat we het eigenlijk heel erg eens zijn. Ik zal je tekst nog wat op me in laten werken.
Ik heb wel een kanttekening en dat verklaart mijn optimisme. Ik ben heel somber over de gang van zaken binnen christelijk Nederland. Ik hoop en verwacht wel dat de Heere door alles heen wonderen kan werken in Nederland. Ik heb dat ook verwoord. Niet optimistisch over de kerken, de scholen, de christelijke partijen. Die hebben allen een grote mensmiddelpuntigheid. Wel grote verwachtingen van God. En daarin heb ik meerdere kinderen van God achter me staan. Het zou niet goed zijn om klein te denken van God, Die ook ons nageslacht rijk zegenen wil.
De kanttekening kan ik lezen als een tegenstelling, of als een bemoediging. Laat ik nu voor het laatste kiezen. Dan is het belangrijk om vast te stellen of de bemoediging een goede grond heeft. En hier slaat bij mij de twijfel toe.
Ik denk dat er geen verschil van inzicht bestaat over het feit dat God de zonde niet door de vingers ziet. Gods rechtvaardigheid zal dat niet toelaten. Hij zal de zonde bestraffen en zijn oordelen daarover uitstorten. Kijken wij met dit in het achterhoofd eens naar Nederland, wat zien we dan?
Een land dat na de Franse revolutie en de adoptie van dat gedachtengoed, God buiten de grens heeft gesteld. God was immers niet langer Hoofd van de kerk in Nederland, maar de koning. Om de restanten van de kerk te onderwerpen was er sprake van vervolging, het opleggen van boetes en gevangenschap, onderdrukking. Op die zonde is nooit teruggekomen.
De mens bouwde de kerk, met gevolg de ene scheuring na de andere. De één nog heiliger dan de andere. Er was er zelfs één die de waarheid nog beter zag dan de rest en legde dat gelijk maar even vast in een leeruitspraak. Uiteindelijk werd zelfs de ruïne van Gods tempel (de Hervormde Kerk) maar opgedoekt. Wat we heden ten dage zien is niet anders dan de vruchten van die zonde, de vruchten die we zelf gezaaid hebben.
Ondertussen groeide het kwaad van het verlichtingsdenken door. En waar zijn we nu? Elke mens is de concurrent van de ander. Hup allemaal in de prestatiemaatschappij. Geen succes? Loser! Jezelf maken! Anders wacht het afvalputje of de zelfmoord. Elke identiteitsvorming wordt in de kiem gesmoord, o.a. door gelijkheidsdenken. Alles moet kunnen en alles mag. Hoe een richting te kiezen? Is het vreemd dat jongeren niet weten waarnaar toe te gaan? Het probleem is niet taal, communicatie, maar inhoud. Waarachtige inhoud ontbreekt en dan kun je preken als Brugman (ook voor de klas), maar je hebt nog steeds geen antwoord.
Seculier zijn er schijnantwoorden. Je kunt ontsnappen in wezenloosheid op feestjes, drank of drugs. Je kunt vluchten in de virtuele wereld op het internet en een parallelle schijnwereld opbouwen.
En op de markt van welzijn en geluk is inmiddels ook de afdeling Religie wijd open. Je hebt er alle smaken van licht tot zwaar. Heel wettisch, maar s.v.p. zonder de oordeelsprediking. In dat geval kies je een ander kerkgenootschap. Je hebt ook religies die van alles wat bieden. Je weet niet wat je gelooft, maar het voelt goed en geeft een gevoel van vrede en blijdschap. Echt even uit die harde wereld zijn. Je hebt de doe-het-zelfer, die gaat en neemt de beloften en verklaard zichzelf zalig. En je hebt de relativist, die laat alles van de omstandigheden en de cultuur afhangen en beschikt over een enorme inlegkunde om de wereld (zichzelf) kloppend te krijgen. Strelend voor het eigen intellectuele niveau, met dank aan God die zoveel denkkracht heeft gegeven.
O nee, de kerk als instituut zal in Nederland niet verdwijnen. Ook niet met alle commotie op dit moment. In die zin heb ik dus wel verwachting voor de hedendaagse instituten. De kerk is heel bruikbaar en daarom moet ze spreken. Maar zij moet passend spreken, vanuit deze markt van welzijn en religie. Niet op basis van Gods woord, maar naar de behoefte van het volk en afgestemd op de maatschappelijke structuur. Desnoods preekt ze maar dat God niet bestaat, als het maar gevoel oplevert!
Zou God dat door de vingers zien en niet toornen? Zeker zal Hij bezoeking doen over deze zonden. En dan zal het Bijbelwoord gelden:
Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.
Is er dan niets te hopen? Alles is van Hem te verwachten! Maar wel in de rechte weg. God is niet een knechtje van de mens. God is een hoorder der gebeden. Hij is een beantwoordend God in de nood! Is er nood, dan is er hoop. Maar wel in de weg van Gods wil en gerechtigheid. Dan zou de bede van de Kerk moeten zijn: Psalm 94
Verschijn nu blinkend, God der wrake;
Dat eens Uw arm voor ons ontwake;
Vertoon Uw glansrijk aangezicht;
Gij, Rechter, die de wereld richt,
Sta op, verhef U, en vergeld
Hovaardigen hun trots geweld.
Hoe lang, HEER, zullen dan de bozen,
Hoe langen tijd de goddelozen
Nog hupp'len, vol van dart'le vreugd,
En laster braken op de deugd,
En spreken, als in zegepraal,
Baldadig d' allerhardste taal?
Zo is er hoop en verwachting, ook voor ons nageslacht. In de weg van vernedering en schuldbelijdenis, opdat het geroep opga.
En nu @Ad is het aan jou om te bezien of wij het inderdaad eigenlijk erg eens zijn, of dat wij toch heel verschillende dingen verwachten en hopen.