Bezorgd schreef:Jongere schreef:Zeemeeuw schreef:Welk probleem zijn jullie aan het oplossen? Te weinig studenten toegelaten?
Als ik de lijst van gergeminfo bekijk, steekt het aantal toelatingen van de laatste tien jaar (2009-2018) best positief af tegen de drie decennia daarvoor.
Zo redeneerde de voorzitter van het curatorium ook in een interview. "Het is beter dan vroeger." Dat is wel een heel armoedige redenatie, met bovendien weinig invoelingsvermogen met de nood van vele(!) gemeenten die al vele jaren vacant zijn. We moeten het aantal toelatingen nooit relatief, maar absoluut beoordelen. Je vergelijkt slechts met een situatie in het verleden met nóg grotere nood. Ik vind het ook weinig geestelijk, je ijkt je in dit geval vooral aan het beleid uit het verleden en niet aan de nood of het verlangen.
Ik kan best begrijpen dat er verschillend wordt gedacht over het curatorium beleid. De één vindt het te krap, de ander te ruim, en weer een ander wil geen woord van kritiek horen.
Dat zij verder zo, maar als we zelfs de nood van het predikantentekort gaan relativeren zijn we - m.i. - wel echt op een verkeerd spoor.
De Saambinder zal volgende week schrijven: "minder dan gehoopt, meer dan verdiend." Dat is allebei natuurlijk waar. Maar als we jaar in, jaar uit diezelfde woorden weer kunnen plaatsen, bestaat het gevaar dat we prima kunnen gaan leven met de status quo.
Dat zou geestelijk een heel slecht teken zijn. Het lijkt in de discussie vaak maar twee kanten op te kunnen: óf tevredenheid, óf kritiek op het beleid van de curatoren. Het is (aan beide zijden) zorgelijk als het besef ontbreekt dat het hoe dan ook werkelijk
nood is. Die dimensie kunnen we zowel uit het oog verliezen als we anderen bekritiseren, als wanneer we onszelf menen te moeten verdedigen.
En niet alleen de nood van het predikanten tekort, maar ook de nood van de inmiddels tientallen die zich geroepen weten tot het ambt. Waarvan de roeping overgenomen wordt door kerkenraad, predikant of consulent. Maar waar een zeer select gezelschap dan toch niet mee in wil/kan stemmen. Die nood, van de afgewezenen, moeten we als kerkverband denk ook meer onder ogen zien en moet meer aandacht voor komen.
Maar het is als elk jaar. Je hoort wat kritische geluiden, er wordt veel overgepraat. Maar na een week doet iedereen weer het zwijgen toe, en een volgend jaar gaat het weer op precies dezelfde wijze. En het lijkt wel of men kritiek direct ziet als kritiek op het beleid van God. Maar dat is het niet. Het gaat om het proces. Dat zouden we moeten willen optimaliseren. En het getuigd juist van moed om een al jaren lang bestaand proces serieus te evalueren. Vanuit bewogenheid met de gemeenten en de kandidaten. Het lijkt mij goed dat meerdere vergaderingen dit echt op de agenda zetten.
En daarom zo van harte eens met de post van @Jongere. En ook met die van jou.
En alle geestelijke opmerkingen zijn uiteraard waar, maar het is ook goed om te kijken of er in de structuur iets kan veranderen wat de verhoudingen allemaal wat gezonder maken. Ik denk dan aan het volgende:
- Termijn van een curator aan een maximum binden, 12 jaar bijvoorbeeld (= 3 GS-periodes).
- Zoals de CGK dat doet: elke PS twee curatoren laten leveren: bij aanname van een beroep naar een andere PS: uit het curatorium.
- Voorzitterschap laten rouleren op alfabet.
- Gewoon transparant zijn over het aantal aanmeldingen en wie dat zijn, zodat er ook vooraf in de gemeente voorbede gedaan kan worden.
- Het is sowieso verkieselijk als de mysterieuze geheimhouding op dit punt wat meer ontspannen wordt. Was wat dat betreft blij verrasst toen ik onlangs in een dienst (GG) hoorde dat een broeder die enkele keren is afgewezen, werd genoemd en hartelijk werd opgedragen met de vraag of de weg nog een keer open mocht gaan.
- Ik denk dat, wanneer iedereen zou weten wie er gaan, en wie er vervolgens wordt afgewezen (deze keer zo'n 20), dat ook meer ambtsdragers, ouderlingen en predikanten dit 'geheim' op een nuchtere, zakelijke en geestelijke wijze aan de orde gaan stellen.
- Het kan niet waar zijn dat jaar in jaar uit vrijwel iedereen wordt afgewezen (ja, ook als er 4 worden toegelaten), terwijl die mannen allemaal al een attest hebben ontvangen: daar is dus een predikant, eigen of conculent bij. Dan wijs je alleen af, wanneer je echt niet anders kan. (En niet omdat iemand net wat andere woorden gebruikt, ook geestelijke zaken op een frisse manier vertelt, iets mondiger is geweest in de gemeente, blijk geeft van zelfstandig denken.)
Let wel: ik zeg dit niet om te pleiten voor het afschaffen van het curatorium, en zelfs niet om kritiek te hebben, hoewel dat zo zal overkomen. Wel omdat ik van een afstandje de dingen zie verscherpen. Ik zie dat de cruciale posten in het kerkverband angstvallig worden gereserveerd voor predikanten en ouderlingen uit de rechterflank van de GG, hooguit soms een middenpredikant. Ik vind dat zorgelijk. Er zijn altijd flanken geweest; men heeft elkaar altijd verdragen, maar wanneer een predikant nu zich niet voegt in wat onder ons altijd gewoon is geweest, dan is het over en uit. Dan mag je blijven preken, maar dan ben je feitelijk een buitenbeentje.
Ik zeg dit ook, omdat ik inmiddels van meer dan een tiental mannen weet dat ze zijn afgewezen, steeds maar weer, terwijl ze zo dienstbaar hadden kunnen zijn. Ze hadden met hun eigenheid de veelkleurige rijkdom binnen de prediking meer gestalte kunnen geven. Dat is voor iedereen goed, voor de gemeenten, voor de collega-predikanten.
