En hij geloofde zelf en zijn gehele huis.

[edward]

Schuldvergeving is er op een schuldbelijdenis. Omvat onze geloofsbelijdenis deze schuldbelijdenis?

[PvS]

Dit is sowieso al een verkeerde voorstelling van zaken.
Bij openbare geloofsbelijdenis doe je geen belijdenis van het ware geloof, maar van de leer van de kerk. Wat overigens niet zonder waar geloof kan.

Dan had men er beter een 'openbare kerkleer-belijdenis' van kunnen maken.
De ware betekenis van openbare geloofsbelijdenis is niet het belijden van een leer der kerk!
Nu wordt het ware geloof zoals verwoord in de Artikelen des Geloofs zeer verduisterd.

Lees de vragen maar waarop men antwoord geeft.

Ik las gisteren in een (wat oudere) Terdege een aardig artikel hierover van ene ds. Van Olst (die ik verder ook niet ken, maar dat terzijde). Hij gaf precies de essentie weer van de openbare geloofsbelijdenis, zoals ik het hierboven samenvat.

Belijdenis doen – waarvan?

Ik vraag me af wanneer je er klaar voor bent om belijdenis te doen. Sommigen zeggen dat je persoonlijk geloof moet hebben. Anderen zeggen dat je belijdenis doet van de leer van de kerk, of van ‘de waarheid’. Moet je persoonlijk geloof hebben, of is instemmen met de leer van de kerk voldoende?

Het gaat om geloofsbelijdenis. Zonder persoonlijk geloof kan het niet. Toch belijdt je niet je persoonlijk geloof, maar stem je in met de bijbelse leer. Waar je één van beide uit het oog verliest, gaat er iets verkeerd.

Alleen van de leer?
Stel dat je zegt: Ik heb geen persoonlijk geloof, maar wil me wel graag aansluiten bij de kerk waar ik in groot geworden ben. Ik heb de leeftijd om belijdenis te gaan doen. Ik ben ook niet onverschillig. Ik neem me van harte voor altijd bij de kerk te blijven. Ik geloof wat er in de Bijbel staat, en dat de leer zoals die bij ons in de kerk geleerd wordt, de ware leer is…
Maar: kán dat eigenlijk wel? Wie de leer los wil maken van persoonlijk geloof en bekering, doet iets wat helemaal niet bij de leer past! Je gelooft dat de leer waar is, maar er is geen persoonlijk geloof en bekering. Dat is heel wonderlijk. Je wilt belijden dat er maar één Weg tot behoud is, maar zoekt die weg niet? Je belijdt dat de Heere Jezus wederkomt om te oordelen de levende en de doden, maar je vlucht niet persoonlijk tot Hem? Je belijdt dat de Bijbel Gods Woord is, maar onderzoekt Gods Woord niet? Je belijdt (ook dát is immers de leer van de kerk) dat de Heere een Hoorder der gebeden is, en je bidt niet aanhoudend, in de hoop en verwachting dat Hij je gebed hoort?
Dat kán eenvoudigweg niet. Met de ‘belijdenis alleen van de leer’ is iets mis. Het is tegenstrijdig. Wie écht gelooft dat de Schrift Gods Woord is, en dat de leer daarvan een samenvatting is, gaat er gehoor aan geven. Wie echt gelooft dat z’n huis in brand staat, blijft er niet in zitten, maar maakt dat hij wegkomt.

Alleen van persoonlijk geloof?
Dus het moet gaan om mijn persoonlijk geloof bij het doen van belijdenis? Nee, want het gaat ook mis als je alle nadruk legt op je eigen persoonlijk geloof. Het kan zeker niet zonder persoonlijk geloof, maar het draait ook niet om dat persoonlijk geloof. Wie openbare geloofsbelijdenis doet, belijdt niet zijn of haar geloof, maar belijdt de Heere, de Zaligmaker!
Dat maakt ook heel klein bij het geven van je ja-woord. Een ja-woord is nooit het eerste woord, maar ant-woord. Het is een antwoord op het spreken van de Heere. Een zondaar kan nooit de eerste zijn. De Heere was er eerst met Zijn verbond, met Zijn Woord, met de prediking van het Evangelie. Nu alleen maar amen zeggen. Ermee instemmen.
Je mag met het geven van je ja-woord instemmen met het belijden van de kerk van alle tijden en plaatsen. En dus: belijdenis doen van de leer die naar de godzaligheid is (1 Tim 6,3). Met hart en ziel, met persoonlijk geloof. Maar niet ván je persoonlijk geloof, maar van die heerlijke leer, die zo vol is van Wie de Heere is! En die leer is zo prachtig verwoord in onze belijdenisgeschriften.
Met het afleggen van openbare geloofsbelijdenis sta je ook nooit op jezelf. Je voegt je bij de gemeente. Je wordt belijdend lid van een belijdende kerk.

Belijden met je hart
Wie belijdenis doet zonder dat het een zaak van het hart is, bedriegt de Heere. Als de dienst van de Heere nog geen liefdedienst geworden is, moet je geen belijdenis doen. Met minder dan je hart kan het niet. Maar je kunt ook niet blijven uitstellen. Het is heel goed als je daarmee in de klem komt. Je kunt niet voor- of achteruit. Maar wel naar Boven.
Als je je hart maar aan de Heere en Zijn dienst bent kwijtgeraakt! Dan mogen er nog heel wat vragen over zijn. Na het doen van belijdenis is er ook nog veel te leren. ‘Welkom in de strijd’ wordt er gezegd. Het begint eigenlijk pas.
Wie de Heere belijden mag, hoeft geen grote woorden over z’n eigen geloof te spreken. Die hoeft alleen maar ‘ja’ te zeggen. En daarmee: Neem mij bij de hand, Heere. Geef mij Uw genade. Zelf kan ik het niet. Maar ik weet dat ik het bij U zoeken moet. Zeker weten!
Bron: http://www.terdege.nl

Jammer dat ds. niet spreekt over de schuldvergeving.
Want dit zal toch de grond van onze belijdenis wezen, dat wij onze zonden en schuld vergeven weten in het Ene Voorwerp van het Geloof: "Jezus Christus, en Dien gekruisigd."

Trek je nu niet een verkeerde conclusie, Tiberius?

[Tiberius]

Jammer dat ds. niet spreekt over de schuldvergeving.
Want dit zal toch de grond van onze belijdenis wezen, dat wij onze zonden en schuld vergeven weten in het Ene Voorwerp van het Geloof: "Jezus Christus, en Dien gekruisigd."

Daar ben ik het niet mee eens. Schuldbelijdenis is iets wezenlijk anders dan belijdenis des geloofs.

Trek je nu niet een verkeerde conclusie, Tiberius?

Ik denk dat je een onjuiste visie hebt op de betekenis van de openbare geloofsbelijdenis.

Bedankt overigens voor het plaatsen, dat was inderdaad het artikel dat ik bedoelde.
Maar als je toch mailcontact heb met ds. Van Olst, waarom stel je hem dan die vraag niet? Waarschijnlijk kan hij het beter en duidelijker verwoorden als ik.
Of liever nog: nodig hem uit om mee te doen in deze discussie.

[PvS]

Jammer dat ds. niet spreekt over de schuldvergeving.
Want dit zal toch de grond van onze belijdenis wezen, dat wij onze zonden en schuld vergeven weten in het Ene Voorwerp van het Geloof: "Jezus Christus, en Dien gekruisigd."

Daar ben ik het niet mee eens. Schuldbelijdenis is iets wezenlijk anders dan belijdenis des geloofs.

Trek je nu niet een verkeerde conclusie, Tiberius?

Ik denk dat je een onjuiste visie hebt op de betekenis van de openbare geloofsbelijdenis.

Bedankt overigens voor het plaatsen, dat was inderdaad het artikel dat ik bedoelde.
Maar als je toch mailcontact heb met ds. Van Olst, waarom stel je hem dan die vraag niet? Waarschijnlijk kan hij het beter en duidelijker verwoorden als ik.
Of liever nog: nodig hem uit om mee te doen in deze discussie.

Je eerdere post, waar je zegt dat je het samenvatte zoals ds. Van Olst, klopt niet.
Ds. Van Olst zegt niet dat je belijdenis doet van de leer van de kerk.
Overigens blijf ik erbij dat zowel ds. Van Olst als jij onvolledig en niet de juiste weergave doet van de zogenaamde "openbare geloofsbelijdenis".
Zoals het nu in de hedendaagse kerken gaat is van vleselijk vernuft.
Ik bedoel dit niet verwijtend.

[Tiberius]

Ds. Van Olst zegt niet dat je belijdenis doet van de leer van de kerk.

Lees maar:

Toch belijdt je niet je persoonlijk geloof, maar stem je in met de bijbelse leer.

Overigens blijf ik erbij dat zowel ds. Van Olst als jij onvolledig en niet de juiste weergave doet van de zogenaamde "openbare geloofsbelijdenis".
Zoals het nu in de hedendaagse kerken gaat is van vleselijk vernuft.

Dat is jouw mening. Ik voor mij houd me liever aan de gereformeerde opvatting in dezen.

[Mister]

Zoals het nu in de hedendaagse kerken gaat is van vleselijk vernuft.

Dat is jouw mening. Ik voor mij houd me liever aan de gereformeerde opvatting in dezen.

Dus belijdenis doen van het geloof, niet van de leer.

[Tiberius]

Zoals het nu in de hedendaagse kerken gaat is van vleselijk vernuft.

Dat is jouw mening. Ik voor mij houd me liever aan de gereformeerde opvatting in dezen.

Dus belijdenis doen van het geloof, niet van de leer.

Nee, juist niet. Maar van de leer van de Bijbel. Zie ook de te beantwoorden vragen.

[Marnix]

Dus belijdenis van de leer van de Bijbel en van je geloof (zie de Bijbel)

[Tiberius]

Nee, ook niet, maar belijdenis van de geloofsleer.

[Wilhelm]

Nee, ook niet, maar belijdenis van de geloofsleer.

Dus een belijdenis die je alleen kunt en mag doen als je iets kent van het waar zaligmakend geloof. Toch?

[Mister]

Kunnen we maar beter de naam ook veranderen.

[Arjan]

Zoals het nu in de hedendaagse kerken gaat is van vleselijk vernuft.

Dat is jouw mening. Ik voor mij houd me liever aan de gereformeerde opvatting in dezen.

Dus belijdenis doen van het geloof, niet van de leer.

primair is het belijden van je (ware) geloof, je "ja woord" voor God en Zijn gemeente.
secundair is dan toch wel de leer van de bijbel zoals deze in de kerk geleerd wordt, namelijk in art 28 NGB heeft iedereen de roeping om zich te voegen bij de kerk (kerk = het lichaam van Christus, dus het voegen bij de kerk is bij de ene ware kerk, aangezien alle valse kerken geen kerk (geen lichaam van Christus) zijn)
Het zal toch raar zijn als je belijdenis doet in een "kerk" welke niet de kenmerken van de ware kerk heeft (art 29 NGB) en dus niet het lichaam is van Christus welke je juist aanneemt door het doen van belijdenis (kol 2 5-7 met kanttekeningen (vers 6&7 kreeg ik overigens mee als tekst bij mijn belijdenis)).

[Tiberius]

Nee, ook niet, maar belijdenis van de geloofsleer.

Dus een belijdenis die je alleen kunt en mag doen als je iets kent van het waar zaligmakend geloof. Toch?

Klopt. Het is primair een belijden van de geloofsleer zoals die in de Bijbel staat. Dit kan niet zonder persoonlijk geloof.

[PvS]

Nee, ook niet, maar belijdenis van de geloofsleer.

Dus een belijdenis die je alleen kunt en mag doen als je iets kent van het waar zaligmakend geloof. Toch?

Klopt. Het is primair een belijden van de geloofsleer zoals die in de Bijbel staat. Dit kan niet zonder persoonlijk geloof.

En zo gaat het dus niet buiten de 'bewuste' schuldvergeving om.

[Marnix]

Nee, ook niet, maar belijdenis van de geloofsleer.

Dus een belijdenis die je alleen kunt en mag doen als je iets kent van het waar zaligmakend geloof. Toch?

Klopt. Het is primair een belijden van de geloofsleer zoals die in de Bijbel staat. Dit kan niet zonder persoonlijk geloof.

Precies. Die twee zijn niet los te koppelen bij de geloofsbelijdenis. Je kan toch niet zeggen: ik geloof alles wat de Bijbel leert, ik stem ermee in. Zonder er naar willen leven. Dan is je belijdenis van de leer inhoudsloos, getuigt juist tegen je.