Dit is heel interessant. Net als het gegeven dat de groep oudvaders beperkt lijkt te blijven tot de altijd maar blijvend zelfde groep. Hoeveel jaren er ook verstrijken, zelfs alweer jaren overleden predikanten schijnen daar nooit bij te gaan behoren.J.C. Philpot schreef:In Hervormde kring missen we figuren als ds. Kievit, ds. Tukker, ds. G. Boer, dr. Aalders. Mannen met gezag en zeggingskracht, die verder reikte dan hun eigen kring. Authentieke figuren. Ik begrijp dat sommigen hier dat in de Gereformeerde Gemeenten iets dergelijks ervaren met het wegvallen van een generatie predikanten.
En natuurlijk zijn er nog vele rechtzinnige predikanten, waar niks verkeerds van te zeggen valt.
Ik weet niet wat het is. Wat hadden die mannen dat we in de huidige tijd missen? Ik ben melancholisch ingesteld, dus het kan ook mijn gevoel zijn. Maar ik voel mee met degenen hier hier hun gevoel van weemoed verwoorden bij het wegvallen van een oude generatie.
Heel voorzichtig stel ik (iig subjectief) vast dat ook sinds het bestaan van concordantia, een keur aan bijbelverklaringen en internet, veel hedendaagse meditaties en dergelijke het qua pit en merg niet halen bij 'het oude goud'. Sterker nog: predikanten citeren veel uit het oude goud. Ik ben daar niet op tegen (heb er de oudvaders door leren ontdekken) , maar wat vormt de barriere om zelf nieuwe dingen voort te brengen? Steven Middelkoop schreef daar kortgeleden nog een column over in de GezinsGids geloof ik.
De vraag: hoe komt dat? Scheen Gods licht destijds helderder? Ik vind het nogal wat om dat te stellen. Wijkt Gods Geest? Of maakt de weelde en het gemak van volle boekenkasten ons lui?
) van de toekomst zullen worden. Je ziet ze op diverse posten al naar voren geschoven worden. In hun kielzog zullen vele anderen te noemen zijn. We hoeven ons op dit punt idd geen zorgen te maken, er is kunde en kennis genoeg. Iets anders is of de schijnbaar steeds sterker uit elkaar groeiende flanken zich vertegenwoordigd zullen voelen.
