Eerst de Wet ?

[huisman]

Als je een GBS Bijbel hebt lees je bij elk Bijbelboek de inhoud, ook daar niets van dat je in Ruth de gangen van Gods volk kunt lezen. Een studie over de exegesehistorie van Ruth zou mij zeer welkom zijn.

De kanttekenaren zeggen in de bijbelboek introductie:
... tot een spiegel van Gods onbegrijpelijke genade, en een voorbeeld van de beroeping der heidenen tot de gemeenschap van onzen Heere CHRISTUS

Nu knip je wel een heel klein gedeelte eruit , kanttekening 28 op 4:12 is duidelijk genoeg en lees alle kanttekeningen maar over Ruth. Ben het natuurlijk wel met je eens dat wij altijd Christus moeten zoeken in het O.T. maar in veel preken over Ruth beluister ik zo weinig Christus en zoveel christen.
Ik heb in een posting hierboven laten zien hoe vooraanstaande puriteinen de wedergeboorte en de kennis van Christus samen laten vallen . Nu kunnen wij daar nog lang over spreken maar ik denk dat het belangrijkste is dat diegene die vinden dat wedergeboorte en het kennen van Christus in tijd uit elkaar kunnen liggen toch allemaal benadrukken dat zulke mensen geen rust mogen krijgen buiten die Christuskennis. Dit lees ik eigenlijk bij al mijn opponenten en dan is het verschil niet zo groot meer (teminste van mijn kant )

[Willem]

Ik citeer hier uit een toepassing van een preek die ik las:

En gij, ontdekte ziel, voelt ge de slavernij van de zonde u dagelijks meer benauwen en drukken; is het voor uw benauwde geest alsof de hemel slechts dreigende onweerswolken vertoont; voelt ge - in het licht der Wet - uw schuld schier groter worden, zodat geen lichtstraal van genade erdoor zou kunnen dringen, weet dan, dat geen duisternis te dik kan zijn voor God, om ze te doorbreken met Zijn licht. Ja, dat zelfs het levendig zien van uw duisternis alleen kan geschieden door Zijn ontdekkend licht. O, zeg dan niet langer: "Mijn weg is voor de Heere verborgen en mijn recht gaat voor mijn God voorbij". Want moogt ge - heilig voor God verslagen- uitroepen: "Het is buiten hoop; ik, ik ben het, die in de duisternis wandel", zie , dan spreekt de Heere dat troostwoord ook tot u: "Die woont in de schaduw des doods, zal een licht gaan omschijnen". Ge moogt deze belofte door het geloof eens omhelzen en God bevestige ze in de ziel.

Op deze manier mogen bekommerden toch worden aan gesproken. Immers, zij die niet waar bekommerd zijn zullen hier nooit de troost uit hebben.

En ja, we zijn het idd helemaal met elkaar eens. Zo mag, nee moet ook gepreekt worden. Het "komt allen tot Mij, die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust" moet telkenmale klinken. En dan wordt er geen valse rust gepredikt maar water voor de dorstigen uitgegoten. Tegelijk blijft het toch gelden: "Onderzoekt uzelven, of gij in het geloof zijt, beproeft uzelven. Of kent gij uzelven niet, dat Jezus Christus in u is? tenzij dat gij enigszins verwerpelijk zijt" Maar ben het met je eens dat op deze manier vertroosting tot de bekommerden gesproken mag/moet worden. Vermeend misbruik door anderen mag nooit een reden zijn om het Evangelie niet te verkondigen!. En elke onbekeerde in de kerk zal van elk gesproken woord misbruik maken.

[hervormde]

De citaten van oudvaders en niet oudvaders komen in bijna iedere posting terug. Ze spreken blijkbaar ex-cathedra.

Wat is er blijvend verwarring over de wedergeboorte. Het is trouwens al een interessante vraag waarom de Schrift zo weinig over de wedergeboorte spreekt. Niet dat die onbelangrijk is! Integendeel, wie niet levend is in Christus is zonder Hem en onderworpen aan de dood.

Is dat laatste onder de Wet? Daar komt de Wet weer om de hoek. Bij sommigen een heerlijk onderwerp. Van Wet naar Evangelie. Terwijl de Schrift andersom beweegt. De Wet werd geopenbaard aan een verlost volk. Niet in Egypte! Niet in het diensthuis. De Wet is ten leven. Nog beter: de Wet is om mee te leven. Soms hoor je 'zware termen'. Waar God de mens bekeert zoekt hij God te behagen. De eis van het werkverbond zogenaamd. Was het maar waar. Want wie door God gevonden is gaat God behagen. Zonder geloof kan dat niet. Zonder geloof is het onmogelijke Gode te behagen.

Heeft de HEERE met Adam een werkverbond gesloten? Waar staat dat? Adam leefde in de volle gemeenschap met de HEERE. In zijn hart en dat van zijn vrouw heeft de HEERE Zijn Wet geschreven. Niet om daar de eeuwigheid mee te verdienen, maar om God mee te behagen. Wie Psalm 116 kent (God heb ik lief) door bevinding, wandelt in de gemeenschap met de HEERE. Wel onder een verbroken schepping die als in barensnood zucht. Maar toch. Hoe lief heb ik Uw Wet. Waar liefde woont gebiedt de HEER' Zijn zegen. Volmaakte liefde? Was dat maar waar. Om het met Kohlbrugge te zeggen. In de liefdesgemeenschap sleur je een dood lijk mee. En dat is het vlees. Adam en Eva wandelden in de zalige gemeenschap met de HEERE. In die zin was er niets te verdienen, wel te behouden. Wie daarvan eet, zal de dood sterven. Uit de gemeenschap vallen kan wel en dat is gebeurt. Maar dat had ook duizend jaar later kunnen gebeuren.

De HEERE geeft ze dierenvellen. Geen bladeren van planten. Hier legt de HEERE voor het eerste de vinger bij de noodzaak van hét Offer. Zonder bloedstorting geen vergeving. Terug in de gemeenschap achter de bedekkende dierenvellen. Een gebroken gemeenschap. Waar de liefde van Psalm 116 weer gezongen wordt. Maar dan wel uit een verbroken en verslagen hart. Totdat de aarde herschapen is. Nu is ze nog in barensnood. Nog even en het nieuwe leven breekt aan. Door de dood heen. Een nieuwe aarde onder een nieuwe hemel.

Geen werkverbond maar levensverbond. Door de mens gebroken. Door God hersteld. Met daarbij de eis van gehoorzaamheid. Overmits in ieder verbond twee delen begrepen zijn. Ook in dit verbond. Gods kind zijn is een heerlijke troost, maar ook een ernstige boodschap. Kinderen van het koninkriijk kunnen ook in de buitenste duisternis vallen. Voor eeuwig. Verbondskind is geen automatisme.

Het volk Israël is vervolgens het beeld van een verlost volk. Van de gemeente des HEEREN. In zijn gebrokenheid. Gedoopt in de Rode Zee. Uitgeleid uit het diensthuis. Afgezonderd. Goddelijk bezit. Net als onze gemeente. We dragen het merkteken van een drie-enig God. Vertroostende waarheid. Maar ook hier: ernstige waarheid. Geloof wordt beproefd. Zijn wij werkelijk in het geloof. Dat begint al bij Mara. Even later in de woestijn Sin. Bitterheid legt ons hart pijnlijk open. Wagen we het dan met de HEERE of verwerpen we Zijn weg en haken al weer naar Egypte? Niet alles komt aan. In het merendeel van hen heeft God geen welgevallen gehad. Hij heeft gezworen in Zijn toorn: indien zij in Mijn rust zullen ingaan. Waarom niet? Ongeloof! Kind van de belofte. Gods zegel aan het voorhoofd. Maar toch omgekomen.

Aan dit verbondsvolk geeft Hij Zijn Wet. Tot leven. Om voor Hem te leven. De Wet na de uittocht en de bevrijding. De regel voor een bevrijdt volk. Om net als Adam in Zijn gemeenschap te wandelen. Lukt het? Nee! Opstand. Murmurering. Verwerping. Verbittering. Is er nu nog hoop? Nu eeuwen later. Opnieuw een woestijn. De Zoon van God. Door de Geest geleidt en door de duivel verzocht, beproefd. Net als het volk Israël. En ..... Hij overwint. Werpt de duivel het eeuwige Woord voor. Alleen het Woord houdt stand. Tot in eeuwigheid.

Nu mag een kind van de HEERE Zijn voetstappen drukken. In gehoorzaamheid. Hem volgen. Ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs. Met een heerlijk vooruitzicht. Blij vooruitzicht dat mij streelt. De loopbaan hier op aarde is niet eeuwig. Wel straks. Het hemels Kanaän. En ook daar is de Wet zo nodig. En zo is een kind van God onder de Wet. Ten leven.

Nu nog wat over een kind van God. Buiten Christus of in Christus. Een tussenweg is er niet. Dat klopt. Drie wegen zijn duivelswegen. Of we nu Jood zijn of Griek. Buiten Christus is geen leven. Wie de Zoon heeft, die heeft het leven.

Maar wat te doen met de bekommerden. Zijn ze nu wel of niet in Christus? Dat ligt er maar aan. Waar de schreeuw om genade gehoord wordt vanwege de zware schuld, daar is leven. Die heeft het bloed zien schitteren. Die roept met de bloedvloeiende vrouw om de troost van de zoom van Zijn kleed. Daar klimt het gebed langs de Jakobsladder omhoog. Al worstelend en biddend om genade. Troost mijn ziel. O God genees mijn ziel. Heerlijk gebed. Om zo jezelf vast te klemmen aan de HEERE als Jakob bij de Jabbok. Daar gaan je zonden de eeuwige diepte van de zee in. Alle zonden van heden, verleden en toekomst. Bedekt. Voor eeuwig bedekt. Vergeven en bedekt. Wat vergeven is, dat is bedekt en wat bedekt is, dat is vergeven.

Hoe zit het met de troost. Hier speelt de verkondiging een grote rol. Wordt er gewezen op deze troost? Dat is iedere keer nodig. Zeker als je met David moet belijden dat je ongerechtigheid steeds voor ogen is. Daar zie je je eigen onwaardigheid weer. Geen gebed kwam boven het plafond uit. Het waren maar een paar gestamelde woorden. Maar dan te wijzen op de troost van het Woord. De zee heeft ze bedekt. Ook deze. Dat is ook de troost van vraag en antwoord 60. Hoe kun je rechtvaardig zijn voor God. Wat is het antwoord dan verslagen ziel? Dit: Alleen door een waar geloof in Jezus Christus; alzo dat, al is het dat mij mijn consciëntie aanklaagt dat ik tegen al de geboden Gods zwaarlijk gezondigd en geen daarvan gehouden heb, en nog steeds tot alle boosheid geneigd ben, nochtans God .....

Het heerlijke nochtans. Dit is ook het nochtans van de Doop. Mijn geweten klaagt mij aan. Iedere dag tot alle boosheid geneigd. Maar nochtans.... ze zijn bedekt. Aan het kruishout zijn mijn zonden gewist. Geen handschrift meer tegen de zonde. Heerlijk Evangelie.

[Zacheüs]

Mooi pastoraal stuk! Dankjewel, hervormde.
'k Zou zeggen, laat het hierbij (slotje bedoel ik)
maar wie ben ik.....
Zachea

[refo]

Nou, we kunnen er toch nog wel over praten.
Ik ben het voor 98% met hervormde eens. Of nee, voor de volle 100%.

Probleem met de moderne christenen in de gereformeerde gezindte is: ze willen zo graag iets ZIEN.
Maar dat kan nu eenmaal niet.

[refo]

"uw vrucht wordt uit Mij gevonden"

Waar staat dat eigenlijk geschreven?

Hos 14,9 Efraïm! wat heb Ik meer met de afgoden te doen? Ik heb hem verhoord, en zal op hem zien; Ik zal hem zijn als een groenende denneboom; uw vrucht is uit Mij gevonden
Het moet wel 'is' zijn i.p.v. het door mij geschreven 'wordt'

Ik heb het gevonden. Het is een losse tekst die weinig met het onderwerp van doen heeft.
Net als: gij zult nog meer gruwelen zien.
Waarom worden teksten en psalmregels allemaal zo los getrokken geciteerd?

[Afgewezen]

Nou, we kunnen er toch nog wel over praten.
Ik ben het voor 98% met hervormde eens. Of nee, voor de volle 100%.

Probleem met de moderne christenen in de gereformeerde gezindte is: ze willen zo graag iets ZIEN.
Maar dat kan nu eenmaal niet.

Refo, ik mag aannemen dat je geen lans wilt breken voor geestelijke blindheid. Want als het over zien gaat, gaat het over het geestelijke zien. Maar daarmee vertel ik je niets nieuws.
En ik kan je verzekeren: er valt heel veel te zien. Maar je moet er wel ogen voor hebben.

Joh. 6:40 En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.

[Fjodor]

Maar wat te doen met de bekommerden. Zijn ze nu wel of niet in Christus? Dat ligt er maar aan. Waar de schreeuw om genade gehoord wordt vanwege de zware schuld, daar is leven. Die heeft het bloed zien schitteren. Die roept met de bloedvloeiende vrouw om de troost van de zoom van Zijn kleed. Daar klimt het gebed langs de Jakobsladder omhoog. Al worstelend en biddend om genade. Troost mijn ziel. O God genees mijn ziel. Heerlijk gebed. Om zo jezelf vast te klemmen aan de HEERE als Jakob bij de Jabbok. Daar gaan je zonden de eeuwige diepte van de zee in. Alle zonden van heden, verleden en toekomst. Bedekt. Voor eeuwig bedekt. Vergeven en bedekt. Wat vergeven is, dat is bedekt en wat bedekt is, dat is vergeven.

Zou het waar zijn? Rechtvaardigmaking zonder Christuskennis?
Zijn er dan ook heidenen die nooit van Christus gehoord hebben die toch rechtvaardig gemaakt zijn?
En zijn zo ook mensen in het OT gerechtvaardigd?

[Joannah]

Nou, we kunnen er toch nog wel over praten.
Ik ben het voor 98% met hervormde eens. Of nee, voor de volle 100%.

Probleem met de moderne christenen in de gereformeerde gezindte is: ze willen zo graag iets ZIEN.
Maar dat kan nu eenmaal niet.

Juist, zij die niet gezien hebben, en toch geloofd....

[Afgewezen]

Nou, we kunnen er toch nog wel over praten.
Ik ben het voor 98% met hervormde eens. Of nee, voor de volle 100%.

Probleem met de moderne christenen in de gereformeerde gezindte is: ze willen zo graag iets ZIEN.
Maar dat kan nu eenmaal niet.

Juist, zij die niet gezien hebben, en toch geloofd....

Dat gaat over zien met lichamelijke ogen. Maar niet over het geestelijk zien. 'Zalig zijn zij die geestelijk blind zijn'??

[Joannah]

Nou, we kunnen er toch nog wel over praten.
Ik ben het voor 98% met hervormde eens. Of nee, voor de volle 100%.

Probleem met de moderne christenen in de gereformeerde gezindte is: ze willen zo graag iets ZIEN.
Maar dat kan nu eenmaal niet.

Juist, zij die niet gezien hebben, en toch geloofd....

Dat gaat over zien met lichamelijke ogen. Maar niet over het geestelijk zien. 'Zalig zijn zij die geestelijk blind zijn'??

Ik heb Jezus nooit gezien en geloof toch 100 % , ik mag toch hopen dat dat voor iedereen hier zo is.

[Fjodor]

Nou, we kunnen er toch nog wel over praten.
Ik ben het voor 98% met hervormde eens. Of nee, voor de volle 100%.

Probleem met de moderne christenen in de gereformeerde gezindte is: ze willen zo graag iets ZIEN.
Maar dat kan nu eenmaal niet.

Juist, zij die niet gezien hebben, en toch geloofd....

Dat gaat over zien met lichamelijke ogen. Maar niet over het geestelijk zien. 'Zalig zijn zij die geestelijk blind zijn'??

Ik heb Jezus nooit gezien en geloof toch 100 % , ik mag toch hopen dat dat voor iedereen hier zo is.

Nou.. ik geloof Heere, kom mijn ongelovigheid te hulp.

[DWW]

Nou, we kunnen er toch nog wel over praten.
Ik ben het voor 98% met hervormde eens. Of nee, voor de volle 100%.
Probleem met de moderne christenen in de gereformeerde gezindte is: ze willen zo graag iets ZIEN. Maar dat kan nu eenmaal niet.

Juist, zij die niet gezien hebben, en toch geloofd....

Dat gaat over zien met lichamelijke ogen. Maar niet over het geestelijk zien. 'Zalig zijn zij die geestelijk blind zijn'??

Ik heb Jezus nooit gezien en geloof toch 100, ik mag toch hopen dat dat voor iedereen hier zo is.

Ik heb Hem weleens door het geloof met geloofsogen mogen zien. Dat was toen ik verging van zonden, niet meer wist hoe ik zalig moest worden. God eiste betaling en ik had niets meer tot betaling. God eiste heiligheid, en al wat ik had waren slechts blinkende zonden. God eiste gerechtigheid, en ik moest omkomen in m'n ongerechtigheden voor God. Al mijn gerechtigheden werden een wegwerpelijk kleed. Ik werd daar gevoerd met smeking en geween. Het was de Vader Die me trok, en de wet die me ten dode verdoemde. Waarop ik met een laatste noodschreeuw verloren moest gaan. O God, wees mij zondaar genadig. Waarop de dominee begon te nodigen, of er nog hoeren en tollenaren waren, zwart van zonden, Christus zoekt gemeenschap met u, en wil met u eten. Dat was een woord op z'n plaats. Want ik verging daar van zonden. Daar kwam ik tot Hem gevloden, en legde ik me aan Zijn doorboorde voeten. Waarop Hij tot me sprak: "Neemt, eet, dit is Mijn Lichaam dat voor u verbroken is. Gedenkt en gelooft, .......tot een rantsoen en voldoening van al uw bedreven zonden. Doe dat tot Mijn gedachtenis. Dit is de drinkbeker die wij dankzeggende zegenen, Joh. 6:53-54. Drinkt allen daaruit, gedenkt en gelooft...... Ik voor u daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven."

Daar in die stonde, nam Zijn Geest het uit Hem en verkondigde het mijn verloren ziel tot eeuwige zaligheid, blijdschap en vrede. Daar mocht ik Zijn gebraden vlees eten en Zijn vergoten bloed drinken, en mocht ik overhouden. Hij was voor mij door het vuur gegaan, dat mocht ik proeven en smaken. Daar werd ik verzadigd van Zijn spijze, en werd ik dronken van Zijn liefde. Daar zag ik mijn lieve Zaligmaker staan, Die ik met mijn vele zonden doorstoken had. Weer werd ik een gevoerd met een vloed van tranen, vanwege wat ik Hem had aangedaan. Als ik toen niet door Hem een weinig ondersteund had geworden, dan had mijn aardse tabernakeltje het begeven vanwege die ingestorte liefde. Daar was het alles vrede, vrede met God en met m'n naasten. Daar was ik volkomen bedorven voor de wereld, en kon ik geen zonden meer doen noch verdragen. Mijn Heere en mijn God. Kreeg later nog enkele malen die liefde ingestort. Ik wenste wel dat deze liefde nimmermeer voorbij zou gaan. Maar dat kan niet. Dan zou ik de hemel alrede op deze aarde hebben.

[Zacheüs]

Daar in die stonde, nam Zijn Geest het uit Hem en verkondigde het mijn verloren ziel tot eeuwige zaligheid, blijdschap en vrede. Daar mocht ik Zijn gebraden vlees eten en Zijn vergoten bloed drinken, en mocht ik overhouden. Hij was voor mij door het vuur gegaan, dat mocht ik proeven en smaken. Daar werd ik verzadigd van Zijn spijze, en werd ik dronken van Zijn liefde. Daar zag ik mijn lieve Zaligmaker staan, Die ik met mijn vele zonden doorstoken had. Weer werd ik een gevoerd met een vloed van tranen, vanwege wat ik Hem had aangedaan. Als ik toen niet door Hem een weinig ondersteund had geworden, dan had mijn aardse tabernakeltje het begeven vanwege die ingestorte liefde. Daar was het alles vrede, vrede met God en met m'n naasten. Daar was ik volkomen bedorven voor de wereld, en kon ik geen zonden meer doen noch verdragen. Mijn Heere en mijn God. Kreeg later nog enkele malen die liefde ingestort. Ik wenste wel dat deze liefde nimmermeer voorbij zou gaan. Maar dat kan niet. Dan zou ik de hemel alrede op deze aarde hebben.

Groot wonder DWW!
ps: waar in Gods Woord lezen we de woorden 'gebraden vlees'? Heb Trommius erop nageslagen, maar kan daar alleen 'gewoon' gebraden vlees vinden, of staat die uitdrukking in de DL?

[Fjodor]

Ik heb Hem weleens door het geloof met geloofsogen mogen zien. Dat was toen ik verging van zonden, niet meer wist hoe ik zalig moest worden. God eiste betaling en ik had niets meer tot betaling. God eiste heiligheid, en al wat ik had waren slechts blinkende zonden. God eiste gerechtigheid, en ik moest omkomen in m'n ongerechtigheden voor God. Al mijn gerechtigheden werden een wegwerpelijk kleed. Ik werd daar gevoerd met smeking en geween. Het was de Vader Die me trok, en de wet die me ten dode verdoemde. Waarop ik met een laatste noodschreeuw verloren moest gaan. O God, wees mij zondaar genadig. Waarop de dominee begon te nodigen, of er nog hoeren en tollenaren waren, zwart van zonden, Christus zoekt gemeenschap met u, en wil met u eten. Dat was een woord op z'n plaats. Want ik verging daar van zonden. Daar kwam ik tot Hem gevloden, en legde ik me aan Zijn doorboorde voeten. Waarop Hij tot me sprak: "Neemt, eet, dit is Mijn Lichaam dat voor u verbroken is. Gedenkt en gelooft, .......tot een rantsoen en voldoening van al uw bedreven zonden. Doe dat tot Mijn gedachtenis. Dit is de drinkbeker die wij dankzeggende zegenen, Joh. 6:53-54. Drinkt allen daaruit, gedenkt en gelooft...... Ik voor u daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven."

Daar in die stonde, nam Zijn Geest het uit Hem en verkondigde het mijn verloren ziel tot eeuwige zaligheid, blijdschap en vrede. Daar mocht ik Zijn gebraden vlees eten en Zijn vergoten bloed drinken, en mocht ik overhouden. Hij was voor mij door het vuur gegaan, dat mocht ik proeven en smaken. Daar werd ik verzadigd van Zijn spijze, en werd ik dronken van Zijn liefde. Daar zag ik mijn lieve Zaligmaker staan, Die ik met mijn vele zonden doorstoken had. Weer werd ik een gevoerd met een vloed van tranen, vanwege wat ik Hem had aangedaan. Als ik toen niet door Hem een weinig ondersteund had geworden, dan had mijn aardse tabernakeltje het begeven vanwege die ingestorte liefde. Daar was het alles vrede, vrede met God en met m'n naasten. Daar was ik volkomen bedorven voor de wereld, en kon ik geen zonden meer doen noch verdragen. Mijn Heere en mijn God. Kreeg later nog enkele malen die liefde ingestort. Ik wenste wel dat deze liefde nimmermeer voorbij zou gaan. Maar dat kan niet. Dan zou ik de hemel alrede op deze aarde hebben.

Ik zou bijna hetzelfde kunnen schrijven, DWW. Het is eerlijk waar.
Met dat verschil dat ik niet zeker weet of daar pas de rechtvaardigmaking was. Jij stelt deze ervaring zo nadrukkelijk aan het begin van alle geestelijk leven.. Dat doe je toch? Eerst deze ervaring, dat wat je hier beschrijft, dan pas leven uit geloof. Voor deze ervaring is het alles schuld. Dat bedoelt Afgewezen toch ook telkens te zeggen?
Ik denk dat het geloof bij mij al eerder in werking was. Ziende op Christus, en afziende van mezelf. En dat de Heere later dit soort momenten van grote klaarheid schenkt (kan schenken), vaak onder de verkondiging van het Woord en in de bediening van de Sacramenten (zo is het mijn ervaring tenminste).