Ambtenaar schreef: ↑31 jan 2025, 10:53

Tiberius schreef: ↑31 jan 2025, 10:37 Meestal kan er vrij veel als je het vooraf in overleg doet. Daarom is het goed om vooraf met de wijkouderling of pastoraal werker het boekje 'Zo wil ik het' in te vullen.

Ik voel toch altijd bepaalde terughoudendheid om zelf te bepalen hoe je begrafenis er uit moet zien. Zelf zou ik iets dergelijks niet invullen, het zijn de nabestaanden die er mee moeten omgaan en het moet ook passen bij hen. Voor de overledene maakt het toch niets meer uit.

Als de familie het onderling prima met elkaar kan vinden en enigszins dezelfde overtuiging heeft is dat een prima uitgangspunt. Anders niet. Ik ben in ieder geval blij dat mijn schoonmoeder in een schriftje haar wensen heeft opgeschreven. Dat voorkomt straks hopelijk een hoop gezeur en ellende.

Mijn tantes hebben recent ook aan mij gevraagd of ik, hopelijk over een hele lange tijd, hun uitvaart wilde regelen. Van alle neven en nichten ben ik nog de enige gelovige en weet daardoor wat zij wel en niet zouden willen.

Ambtenaar schreef: ↑31 jan 2025, 10:53

Tiberius schreef: ↑31 jan 2025, 10:37 Meestal kan er vrij veel als je het vooraf in overleg doet. Daarom is het goed om vooraf met de wijkouderling of pastoraal werker het boekje 'Zo wil ik het' in te vullen.

Ik voel toch altijd bepaalde terughoudendheid om zelf te bepalen hoe je begrafenis er uit moet zien. Zelf zou ik iets dergelijks niet invullen, het zijn de nabestaanden die er mee moeten omgaan en het moet ook passen bij hen. Voor de overledene maakt het toch niets meer uit.

Een uitvaart moet toch wel zijn in de geest van de overledene, vind ik. Alleen al uit respect. En ik maak helaas nogal eens uitvaarten mee waar de kinderen de dienst en de verdere gang van zaken invullen op een manier waarvan zonneklaar is dat de overledene dat beslist anders zou hebben gewild.

Het bespreken van wensen is wel goed. Mijn vader had andere wensen dan dat mijn moeder heeft.

Bijvoorbeeld: mijn vader is niet uit de kerk begraven, mijn moeder zou dat wel graag willen. Zo zijn er kleine verschillen die opgeschreven zijn en prima in te vullen zijn.

Ook de opstelling van de Gereformeerde Gemeente waar mijn vader en moeder naar toe gingen was destijds zeer meedenkend en positief over de invulling van de plechtigheid. Het was het begin van de coronatijd, misschien maakte dat alles wat meer flexibel. Maar ik kijk er erg positief (in hoeverre je daarvan kunt spreken) op terug.

Herman schreef: ↑31 jan 2025, 10:56 Nou, ik zou toch graag over mijn graf heen regeren als het gaat om bijvoorbeeld een keuze voor begraven in plaats van cremeren. Gesteld dat mijn nabestaanden daar andere ideeën over hebben.

Inderdaad. Als nabestaanden uiteenlopende ideeën hebben, kan deze duidelijkheid ook nog eens grote ruzie voorkomen.

ik heb best wat zaken op papier staan, maar er zijn ook wel open eindjes, wie dracht, kist open bij condoleance, etc. Dat is voor de nabestaanden

merel schreef: ↑31 jan 2025, 11:01

Ambtenaar schreef: ↑31 jan 2025, 10:53

Tiberius schreef: ↑31 jan 2025, 10:37 Meestal kan er vrij veel als je het vooraf in overleg doet. Daarom is het goed om vooraf met de wijkouderling of pastoraal werker het boekje 'Zo wil ik het' in te vullen.

Ik voel toch altijd bepaalde terughoudendheid om zelf te bepalen hoe je begrafenis er uit moet zien. Zelf zou ik iets dergelijks niet invullen, het zijn de nabestaanden die er mee moeten omgaan en het moet ook passen bij hen. Voor de overledene maakt het toch niets meer uit.

Als de familie het onderling prima met elkaar kan vinden en enigszins dezelfde overtuiging heeft is dat een prima uitgangspunt. Anders niet. Ik ben in ieder geval blij dat mijn schoonmoeder in een schriftje haar wensen heeft opgeschreven. Dat voorkomt straks hopelijk een hoop gezeur en ellende.

Mijn tantes hebben recent ook aan mij gevraagd of ik, hopelijk over een hele lange tijd, hun uitvaart wilde regelen. Van alle neven en nichten ben ik nog de enige gelovige en weet daardoor wat zij wel en niet zouden willen.

Klopt. Vooralsnog heb ik meer dan voldoende vertrouwen in mijn eventuele nabestaanden, dat ik niets vast ga leggen. Als dat bij iemand anders is, of bij mij wordt, kan je altijd nog dingen vast gaan leggen.

DDD schreef: ↑31 jan 2025, 10:51

Waarom zou je iets moeten laten vastleggen als de hele familie het weet? Ik heb het wel vastgelegd trouwens, maar als je vrouw en kinderen en jij op een lijn zitten, dan lijkt me niet dat je daar perse een punt van hoeft te maken.

Omdat de kinderen of familie misschien moeilijk gaan doen omdat een kist niet in de kerk mag, er niet gezongen mag worden, of iets dergelijks.
Als je dan als kinderen of familie weet dat de overledene zich graag conformeerd aan de protocollen van de kerk, is daar ook geen discussie meer over mogelijk.

Hendrikus schreef: ↑31 jan 2025, 11:01 Een uitvaart moet toch wel zijn in de geest van de overledene, vind ik. Alleen al uit respect. En ik maak helaas nogal eens uitvaarten mee waar de kinderen de dienst en de verdere gang van zaken invullen op een manier waarvan zonneklaar is dat de overledene dat beslist anders zou hebben gewild.

Voor de overledene maakt dat toch niets uit? Een begrafenis zie ik als onderdeel van het rouwproces van de nabestaanden. Die moeten er mee omgaan, niet de overledene.

Wie betaalt, die bepaalt.
Wordt een begrafenis door een kerk betaald? Of betaalt de familie?

Ik weet van een CGK predikant die begraven werd vanuit een GG gebouw. De familie was pijnlijk getroffen dat de kist in de hal moest blijven staan. Ik begreep dat wel.

Maar waarom doe je zoiets dan ook, vraag ik me dan af.

CvdW schreef: ↑31 jan 2025, 12:09 Wie betaalt, die bepaalt.
Wordt een begrafenis door een kerk betaald? Of betaalt de familie?

Een familie kan doen en laten wij zij wil. Alleen als je de kerk wil gebruiken, dan kunnen er voorwaarden zijn. De familie vraagt iets aan de kerk en de kerk kan zeggen prima, maar dit zijn de voorwaarden. Overigens wordt de kerk vaak gratis ter beschikking gesteld, dus de kerk betaald kan ook de kosten.

helma schreef: ↑31 jan 2025, 12:32 Ik weet van een CGK predikant die begraven werd vanuit een GG gebouw. De familie was pijnlijk getroffen dat de kist in de hal moest blijven staan. Ik begreep dat wel.

Zoiets weet je vooraf. Dat de familie het pijnlijk vind begrijp ik, maar zij kiezen de locatie.

CvdW schreef: ↑31 jan 2025, 12:09 Wie betaalt, die bepaalt.
Wordt een begrafenis door een kerk betaald? Of betaalt de familie?

Wat wil je hiermee zeggen?

Ambtenaar schreef: ↑31 jan 2025, 12:08

Hendrikus schreef: ↑31 jan 2025, 11:01 Een uitvaart moet toch wel zijn in de geest van de overledene, vind ik. Alleen al uit respect. En ik maak helaas nogal eens uitvaarten mee waar de kinderen de dienst en de verdere gang van zaken invullen op een manier waarvan zonneklaar is dat de overledene dat beslist anders zou hebben gewild.

Voor de overledene maakt dat toch niets uit? Een begrafenis zie ik als onderdeel van het rouwproces van de nabestaanden. Die moeten er mee omgaan, niet de overledene.

Stel dat de overledene hechtte aan een sobere en stijlvolle eredienst, psalmen en klassieke gezangen met orgelbegeleiding, geen bloemen, geen uitgebreid in memoriam en al helemaal geen toespreken van de overledene. Dan getuigt het m.i. van weinig respect als de nabestaanden een dienst optuigen met opwekkingsliederen, een YouTube-filmpje op de schermen, bloemen op de kist, een uitvoerig in memoriam waarin de overledene rechtstreeks wordt aangesproken. "Ma, bedankt voor alles, groeten aan pa daarboven, en hopelijk hebben jullie het daar een beetje gezellig samen".
Het gebeurt. En dan mis ik toch echt het respect voor de overledene en diens visie.