Mijn zusje kon ook al ver voor groep drie lezen. Wat wil je dan als eerste lezen? Een boek waar papa en mama ook in lezen. Dat kunnen dan zinnetjes zijn uit de Bijbel of een oudvader - waar je op die leeftijd vervolgens nog niks van begrijpt. Dat sommige mensen die jeugdherinnering een bijna mythische betekenis geven, bevreemdt me.

freek schreef:Mijn zusje kon ook al ver voor groep drie lezen. Wat wil je dan als eerste lezen? Een boek waar papa en mama ook in lezen. Dat kunnen dan zinnetjes zijn uit de Bijbel of een oudvader - waar je op die leeftijd vervolgens nog niks van begrijpt. Dat sommige mensen die jeugdherinnering een bijna mythische betekenis geven, bevreemdt me.

Bron: Gods menigvuldige reddingen, door ds. H.H. Middel.

(over zijn zoon Johannes)

…Ongeveer 4 jaren oud, las hij al tamelijk goed. Gods Geest maakte hem op die leeftijd een arm zondaar en een vurig bidder tot de Heere Jezus. O, dat kinderlijk vurig bidden om bekering en vergeving der zonden, dat vanaf zijn tweede jaar plaats had!...

…Vóór zijn vijfde jaar had hij levendige kennis van 's mensen ellende, van de volstrekte noodzakelijkheid der werkingen van de Heilige Geest en van de enige verlossing door Jezus Christus…

…Toen hij vijf jaren en drie maanden oud was, kreeg hij de pokken, vergezeld door zware koortsen. De dokter vond zijn toestand bedenkelijk, en daar het kind gevoelde nog geen vergeving van zijn zonde te hebben, en zonder dat niet zalig te kunnen worden, zo wrong hij drie dagen en nachten aanhoudend zijn handen, onder het gedurig uitroepen: "Bange! bange! o, zo bange!", steeds biddende. Soms schreeuwde hij van vrees om zo te sterven. Ook deed de boze hevige aanvallen op hem.
Werd hem gevraagd of hij lichaamssmarten had, dan was zijn antwoord: "Och va, wat is de smart van het lichaam? Dat is minder dan mijn arme ziel…O Va, mijn arme ziel, die nog geen vergeving der zonden heeft". En dan schreeuwde hij weer: "Bange! bange! Och va, moe, bidden!"
Dat onze smekingen gedurig opklommen, lag in de aard der omstandigheden. Maar hij oordeelde, dat het nog niet genoeg geschiedde, omdat de Heere het zo waardig was, en van Hem alleen de redding komen kon tot eeuwige behoudenis om Jezus' wil, Wiens Borgtocht voor hem boven alles nodig was.
De vierde dag, tegen de middag kwam hij wat tot rust. Met zijn gezicht naar de wand gekeerd, hoorde ik hem vurig maar bedaard met de Heere werkzaam. Dit duurde enige tijd, en eindelijk hoorde ik hem het laatste vers van Psalm 7 zingen:

Ik zal het eeuwig Wezen prijzen,
Zijn recht de schuldig' eer bewijzen,
En zingen 's Allerhoogsten lof,
Met psalmen, tot in 't hemelhof.

Ik ging naar hem toe. Met hemelsche blijdschap deelde hij mij mee, dat zijn zonden hem vergeven waren. Dat de Heere Jezus nu zijn lieve Zaligmaker was, dat hij naar de hemel ging en daar eeuwig de Heere zou prijzen en loven.
Uitgeput viel hij neer, doch na geboden hulp weer wat bijgekomen, nam de ziekte zeer toe, zodat hij weinig spreken kon. Maar dan stak hij zijn handjes in de hoogte, in hemelse blijdschap, om ons te beduiden welke vreugde hij genoot in de zekerheid van naar de hemel te gaan.
Die dag van zijn zielsbevrijding kreeg hij drie keer een ogenblik zijn spraakvermogen terug. Ik nam die gelegenheid te baat, en vroeg hem toen: "Lieve Johannes, heb je nu helemaal geen vrees meer?" "Nee va, niets meer bange!" "Lief kind, kun je dan volkomen geloven, dat je vergeving van al je zonden hebt?" "Ja va, al mijn zonden zijn mij vergeven." "En geloof je dan zeker dat je naar de hemel zult gaan als je nu sterft?" "Ja lieve va, want nu ben ik geheel bekeerd. O va, geheel bekeerd. Nu ga ik naar mijn lieve Heere Jezus", en hij stak zijn handjes naar boven.
"Mijn lief kind, je hebt ons, je ouders, altijd zo innig liefgehad! Zou je dan nog niet graag hier wat bij ons blijven?" "Zo als de Heere wil, lieve va!"
"Maar als de Heere nu eens aan jou de keus liet en zei: Johannes, je kunt nu vrij kiezen, of je naar de hemel wilt gaan, dan of je eerst nog wat bij je ouders wilt blijven! Wat zou je dan kiezen, als je vrije keus had?"
"O va, dan naar de hemel, dan naar de hemel!" En onder die betuiging sloeg hij zijn ogen naar boven, en een gloed van blijdschap was zichtbaar in dat heilig verlangen naar de volmaaktheid.
Dergelijke verklaringen van zijn geloof en aanstaande zalige heerlijkheid deed hij bij herhaling, ook zelfs nog drie of vier minuten voor zijn heengaan uit de aardse tabernakel. Nu zingt hij Boven het lied des Lams.

_________________

Eppo Gremdaat schreef:Het boek `Eredienst aan huis`(gesprekken met thuislezers) intrigeerde mij. Ik ben nooit met dit soort mensen in aanraking gekomen. Toch is het interessant om van de redenen wààrom kennis te nemen.
Wijlen Prof.Dr. A.A, van Ruler heeft ooit het boekje `Waarom zou ik naar de kerk gaan?`21 antwoorden gaf hij (ik zal ze niet allemaal noemen, het boekje zal nog wel ergens 2e hands verkrijgbaar zijn.
Een paar antwoorden: om een kans om bekering op te lopen, de gemeenschap met mede-gelovigen te zoeken. Kortom: antwoorden die prikkelen tot nadenken. Nee, er staat geen antwoord van `om een goeie dominee te horen`o.i.d.
Aanbevolen lectuur. Zeker voor thuislezers!
Trouwens: het grote voorbeeld is onze Heer. Hij bleefd ook niet thuis. Maar `Hij ging naar zijn gewoonte naar de synagoge`.

Een kans om bekering op te lopen....

In de enigste protestantse gemeente in mijn woonplaats, wordt nooit over bekering gesproken,
zoals de Bijbel er over spreekt.
Onder bekering verstaat men: medemenselijkheid, solidariteit betonen voor mens en dier.
meer niet. Ja, ook de dieren horen thuis in de eredienst.
Er is niets op tegen om met Kerst een levende kerststal met een ezel in de kerk te hebben.
Ook de paashaas is welkom om aan het einde van de eredienst eitjes uit te delen,
als symbool van vruchtbare hoop op een nieuw begin.

de gemeenschap met mede-gelovigen....

Hier verstaat men in onze woonplaats geheel iets anders,dan waarover de 12 artikelen spreken over:
de gemeenschap der heiligen.
Iedereen is hier gelovig op zijn eigen manier, als u er maar een goed gevoel bij hebt.

De predikant heeft moeite om te spreken over de Vader, maar spreekt liever over: de Eeuwige.
Met de emancipatiegedachte kunnen we niet meer spreken over Vader, want het kan net zo goed Moeder zijn.

Op een "leerhuis" (een soort bijbelgesprekskring) werd mij gezegd:
Jezus Christus als het Lam Gods dat de zonden der wereld wegneemt ?
Secor Dabar, hoe komt u daarbij?
Het is maar de vraag of Johannes dit gezegd heeft, het wordt meer in beeldspraak gebruikt,
laten we dat zo maar zeggen, en de mensen vrijlaten in hun exegese.

Dat de zonden der wereld wegneemt?
Het is een mythe om te geloven dat Jezus een Goddelijke natuur heeft,
laten we daar elkaar maar in vrij laten, maar laten we de mens Jezus maar
als een voorbeeld voor ons leven nemen in solidariteit met onrecht,
uitbuiting, sociale onzekerheid en milieuvriendelijkheid.

Ik hoop dat u begrijpt dat begrippen als zonde en genade hier vreemde klanken zijn.
...en dat dit verdrietig maakt...

@SecorDabar, ik wil hierover toch een opmerking maken. Ik ben altijd mild in de beoordeling van het fenomeen thuislezen, omdat ik sommigen van nabij ken en achting voor hen heb. Anderzijds heb ik nooit hun praktijk kunnen begrijpen en goedkeuren, dat moet ik ook zeggen.

Je stelt nu weer diverse misstanden in de PKN aan de kaak. Ik denk dat we het allemaal er wel over eens zijn dat dit een buitengewoon trieste situatie is. Ik wil ook die kant van de PKN niet verdoezelen, laat staan iets daarvan goedpraten!

Maar je stelt dit nu in het topic over thuislezen en daar heb ik wel een beetje moeite mee. Misschien interpreteer ik het verkeerd, maar daar gaat toch enigszins de suggestie van uit dat iemand zou stellen dat je hoe dan ook naar een kerk moet, al wordt daar een volledig onbijbelse leer gebracht. Dat lijkt mij niet het geval.

Het lust mij niet om in persoonlijke en principiële afwegingen te treden, maar met bovenstaande suggestie heb ik ernstige moeite in een land waar op heel veel plaatsen het Woord Gods wél wordt verkondigd.

eilander schreef:@SecorDabar, ik wil hierover toch een opmerking maken. Ik ben altijd mild in de beoordeling van het fenomeen thuislezen, omdat ik sommigen van nabij ken en achting voor hen heb. Anderzijds heb ik nooit hun praktijk kunnen begrijpen en goedkeuren, dat moet ik ook zeggen.

Je stelt nu weer diverse misstanden in de PKN aan de kaak. Ik denk dat we het allemaal er wel over eens zijn dat dit een buitengewoon trieste situatie is. Ik wil ook die kant van de PKN niet verdoezelen, laat staan iets daarvan goedpraten!

Maar je stelt dit nu in het topic over thuislezen en daar heb ik wel een beetje moeite mee. Misschien interpreteer ik het verkeerd, maar daar gaat toch enigszins de suggestie van uit dat iemand zou stellen dat je hoe dan ook naar een kerk moet, al wordt daar een volledig onbijbelse leer gebracht. Dat lijkt mij niet het geval.

Het lust mij niet om in persoonlijke en principiële afwegingen te treden, maar met bovenstaande suggestie heb ik ernstige moeite in een land waar op heel veel plaatsen het Woord Gods wél wordt verkondigd.

Ik begrijp uw reactie.
Ik ben natuurlijk geen principieële thuislezer, en ook geen voorstander om thuis (met meerderen) te gaan lezen als in onze landstreek nog wel
het Woord Gods, naar Schrift en belijdenis zou verkondigd worden.
Ik hoop met mijn bijdrage meer begrip te creëren voor mensen die om bovengenoemde redenen thuis preken lezen.

SecorDabar schreef:Ik hoop met mijn bijdrage meer begrip te creëren voor mensen die om bovengenoemde redenen thuis preken lezen.

Sowieso is het moeilijk om begrip voor thuislezers te creëren. Er kunnen allerlei redenen zijn om (gedeeltelijk) thuis te lezen, terwijl een ander vindt dat er geen enkele reden voor is.
De gebruikelijke argumenten van de tegenstanders zijn ook bekend: Jezus ging naar de synagoge, en in Hebreeën staat dat je de onderlinge bijeenkomsten niet na moet laten. Nou, klaar dus.
Als alles zo simpel was...

Afgewezen schreef:

SecorDabar schreef:Ik hoop met mijn bijdrage meer begrip te creëren voor mensen die om bovengenoemde redenen thuis preken lezen.

Sowieso is het moeilijk om begrip voor thuislezers te creëren. Er kunnen allerlei redenen zijn om (gedeeltelijk) thuis te lezen, terwijl een ander vindt dat er geen enkele reden voor is.
De gebruikelijke argumenten van de tegenstanders zijn ook bekend: Jezus ging naar de synagoge, en in Hebreeën staat dat je de onderlinge bijeenkomsten niet na moet laten. Nou, klaar dus.
Als alles zo simpel was...

Maar ik begrijp Eilander wel dat het thuislezen geen doorgeschoten individualisme moet worden.
Aan de andere kant is "een onderlinge bijeenkomst" niet daar, waar de leer die naar de Godzaligheid is, geweld wordt aangedaan.

SecorDabar schreef:
Maar ik begrijp Eilander wel dat het thuislezen geen doorgeschoten individualisme moet worden.
Aan de andere kant is "een onderlinge bijeenkomst" niet daar, waar de leer die naar de Godzaligheid is, geweld wordt aangedaan.

Dan is het uw dure plicht, om daar zolang te werken met vermaning, tot u er uit gegooid wordt...

Net zoals Luther deed...

Bert Mulder schreef:

SecorDabar schreef:
Maar ik begrijp Eilander wel dat het thuislezen geen doorgeschoten individualisme moet worden.
Aan de andere kant is "een onderlinge bijeenkomst" niet daar, waar de leer die naar de Godzaligheid is, geweld wordt aangedaan.

Dan is het uw dure plicht, om daar zolang te werken met vermaning, tot u er uit gegooid wordt...

Net zoals Luther deed...

Heb je gelezen wat er aan de hand is in die gemeente?
Daar is echt geen beginnen aan, want waar moet je beginnen?

Bert Mulder schreef:

SecorDabar schreef:
Maar ik begrijp Eilander wel dat het thuislezen geen doorgeschoten individualisme moet worden.
Aan de andere kant is "een onderlinge bijeenkomst" niet daar, waar de leer die naar de Godzaligheid is, geweld wordt aangedaan.

Dan is het uw dure plicht, om daar zolang te werken met vermaning, tot u er uit gegooid wordt...

Net zoals Luther deed...

Dat bedoel ik nou.

SecorDabar schreef:

Afgewezen schreef:

SecorDabar schreef:Ik hoop met mijn bijdrage meer begrip te creëren voor mensen die om bovengenoemde redenen thuis preken lezen.

Sowieso is het moeilijk om begrip voor thuislezers te creëren. Er kunnen allerlei redenen zijn om (gedeeltelijk) thuis te lezen, terwijl een ander vindt dat er geen enkele reden voor is.
De gebruikelijke argumenten van de tegenstanders zijn ook bekend: Jezus ging naar de synagoge, en in Hebreeën staat dat je de onderlinge bijeenkomsten niet na moet laten. Nou, klaar dus.
Als alles zo simpel was...

Maar ik begrijp Eilander wel dat het thuislezen geen doorgeschoten individualisme moet worden.
Aan de andere kant is "een onderlinge bijeenkomst" niet daar, waar de leer die naar de Godzaligheid is, geweld wordt aangedaan.

Daar ben ik het wel mee eens, en ik kan ook best begrijpen dat je daar niet kunt kerken. Maar ( ik mag toch wel een openhartige vraag stellen) hoever is het rijden naar de dichtsbijzijnde gemeente waar het evangelie wel zuiver wordt gebracht?
En zou de Heere dan niet willen dat je daar toch heen gaat, al zou het betekenen dat je een deel van de zondag in de auto zit?
Zo maar vragen. Ik bedoel dit niet veroordelend...

dennis schreef:Daar ben ik het wel mee eens, en ik kan ook best begrijpen dat je daar niet kunt kerken. Maar ( ik mag toch wel een openhartige vraag stellen) hoever is het rijden naar de dichtsbijzijnde gemeente waar het evangelie wel zuiver wordt gebracht?
En zou de Heere dan niet willen dat je daar toch heen gaat, al zou het betekenen dat je een deel van de zondag in de auto zit?
Zo maar vragen. Ik bedoel dit niet veroordelend...

Daar koppel ik dan nog een vraag aan: waarom luistert SecorDabar niet naar hedendaagse predikanten of leest hij geen preken van hen op zondag (voor zover ik begrijp)? Wordt de afstand dan toch niet heimelijk aangegrepen om thuis te kunnen lezen, terwijl de werkelijke oorzaak ergens anders ligt?

Afgewezen schreef:

dennis schreef:Daar ben ik het wel mee eens, en ik kan ook best begrijpen dat je daar niet kunt kerken. Maar ( ik mag toch wel een openhartige vraag stellen) hoever is het rijden naar de dichtsbijzijnde gemeente waar het evangelie wel zuiver wordt gebracht?
En zou de Heere dan niet willen dat je daar toch heen gaat, al zou het betekenen dat je een deel van de zondag in de auto zit?
Zo maar vragen. Ik bedoel dit niet veroordelend...

Daar koppel ik dan nog een vraag aan: waarom luistert SecorDabar niet naar hedendaagse predikanten of leest hij geen preken van hen op zondag (voor zover ik begrijp)? Wordt de afstand dan toch niet heimelijk aangegrepen om thuis te kunnen lezen, terwijl de werkelijke oorzaak ergens anders ligt?

Secor Dabar was niet tegen zondagsrijden, anders zou dat nog een reden kunnen zijn.
Ik ken ook de samenstelling van zijn gezin niet, maar wij zouden onze kinderen echt geen oudvaders kunnen voorschotelen.
Toen ik puber was, zijn mijn ouders een tijd zonder kerkelijk dak geweest, we luisterden preken via de bandrecorder.
Ik heb een tijd gehoorzaamd, maar ik ging heel erg catechisatie en j.v. missen.
Toen ik ietsje ouder was, ben ik hier en daar gaan luisteren en mijn ouders hebben mij laten gaan.
Ze vonden het thuisluisteren en lezen, zelf een "noodoplossing".

Bert Mulder schreef:

SecorDabar schreef:
Maar ik begrijp Eilander wel dat het thuislezen geen doorgeschoten individualisme moet worden.
Aan de andere kant is "een onderlinge bijeenkomst" niet daar, waar de leer die naar de Godzaligheid is, geweld wordt aangedaan.

Dan is het uw dure plicht, om daar zolang te werken met vermaning, tot u er uit gegooid wordt...

Net zoals Luther deed...

Maar als je er met kinderen zit....dan denk ik dat je niet mag blijven in zo'n gemeente.
Dan zou ik idd in de auto stappen; ik denk dat je in Nederland met een uur rijden maximaal toch wel een Bijbelse prediking kan vinden.....

Afgewezen schreef:

dennis schreef:Daar ben ik het wel mee eens, en ik kan ook best begrijpen dat je daar niet kunt kerken. Maar ( ik mag toch wel een openhartige vraag stellen) hoever is het rijden naar de dichtsbijzijnde gemeente waar het evangelie wel zuiver wordt gebracht?
En zou de Heere dan niet willen dat je daar toch heen gaat, al zou het betekenen dat je een deel van de zondag in de auto zit?
Zo maar vragen. Ik bedoel dit niet veroordelend...

Daar koppel ik dan nog een vraag aan: waarom luistert SecorDabar niet naar hedendaagse predikanten of leest hij geen preken van hen op zondag (voor zover ik begrijp)? Wordt de afstand dan toch niet heimelijk aangegrepen om thuis te kunnen lezen, terwijl de werkelijke oorzaak ergens anders ligt?

En anders heb je kerkomroep.nl nog!