huisman schreef:]

@Marieke even verder lezen. Hij haalt nog een derde punt uit deze tekst.

Dit eeuwige leven begint met de kennis van God. En dus niet met de kennis van Jezus.

En dat staat absoluut niet in Joh 17:3 en daar maak ik mij idd vreselijk druk om omdat Gods Woord niet naar onze zin en mening uitgelegd mag worden.

Hij heeft het toch niet over 3 punten of zo die hij uit de tekst haalt. Je kunt het net zo lezen als dat je zelf wilt. Ik vind dat je nu wel op elke slak zout legt hoor.
Daar gaat het in dit stukje helemaal niet om. En dat bedoel ik met: maak je niet druk

Fjodor schreef:

Bert Mulder schreef:

Fjodor schreef:
Het leren kennen van de zonden (als voorwaarde voor het Christus kunnen leren kennen) vindt voor de levendmaking plaats.

En dat mijn vriend, is een remonstrantse stelling. Alsof een mens voor de levendmaking iets goeds kunnen zou...

Alsof het leren kennen van de zonden het doen van iets is.., en alsof het leren kennen van de zonden uit de mens komt..

Maar ik had je ook iets gevraagd. Wat leert een mens volgens jou in de levendmaking?

Jij wilt dus stellen dat een mens een stok of blok is?

In de levendmaking wordt de mens van dood levend gemaakt. En zal hij groeien in de kennis van alles ter zaligheid van node.

3/4-11. Voorts, wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen, die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen des mensen met de krachtige werking van denzelfden wederbarenden Geest; Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

3/4-12. En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

huisman schreef:Ik verbaas mij zeer. Ds van Aalst wil een zaak bewijzen en gebruikt een uitleg van een tekst die dat helemaal niet zegt.
Nog wel een hele tere tekst uit het Hogepriestelijke gebed. Het eeuwige leven is het kennen van God en Christus zegt Jezus hier tegen Zijn Vader .

Huisman, het is goed om hier te onderkennen dat met het kennen van God niet altijd hetzelfde bedoeld wordt in de Schrift.
Er is verschil om God te kennen in (1) zijn wraakvorderende gerechtigheid. Als eiser, als Schepper Die het beeld terug eist van Zijn eigendom, de mens, en (2) God als verzoend God in Christus.
De kennis van God die vooraf gaat aan de Christuskennis (tot zaligheid) betreft dan vooral (1). Juist die voorafgaande kennis zien we terug in het stuk der ellende in onze HC. En (2) in het stuk der verlossing. Dit kun je onder andere meer uitgelegd zien in het boekje "De ambten van Christus" geschreven door de auteur van jouw onderschrift.
Je kunt van mening verschillen of je de overtuigingen die uitdrijven naar Christus dogmatisch onder het genadewerk wilt ordenen, maar feit is dat het een zaligmakend werk van Gods Geest is als het daadwerkelijk uitkomt in een vluchten tot Christus als enige mogelijkheid om voor God met Zijn wraakvorderende gerechtigheid te kunnen bestaan.

GJdeBruijn schreef:

huisman schreef:Ik verbaas mij zeer. Ds van Aalst wil een zaak bewijzen en gebruikt een uitleg van een tekst die dat helemaal niet zegt.
Nog wel een hele tere tekst uit het Hogepriestelijke gebed. Het eeuwige leven is het kennen van God en Christus zegt Jezus hier tegen Zijn Vader .

Huisman, het is goed om hier te onderkennen dat het kennen van God niet altijd hetzelfde is in de Schrift.
Er is verschil om God te kennen in (1) zijn wraakvorderende gerechtigheid. Als eiser, als Schepper Die het beeld terug eist van Zijn eigendom, de mens, en (2) God als verzoend God in Christus.
De kennis van God die vooraf gaat aan de Christuskennis (tot zaligheid) betreft dan vooral (1). Juist die voorafgaande kennis zien we terug in het stuk der ellende in onze HC. En (2) in het stuk der verlossing. Dit kun je onder andere meer uitgelegd zien in het boekje "De ambten van Christus" geschreven door de auteur van jouw onderschrift.
Je kunt van mening verschillen of je de overtuigingen die uitdrijven naar Christus dogmatisch onder het genadewerk wilt ordenen, maar feit is dat het een zaligmakend werk van Gods Geest is als het daadwerkelijk uitkomt in een vluchten tot Christus als enige mogelijkheid om voor God met Zijn wraakvorderende gerechtigheid te kunnen bestaan.

Hier gaat het mij niet om. Het gaat mij ook niet om Ds van Aalst ,daar heb ik mooie preken van gehoord. Het gaat mij om zijn exegese van Joh 17: 3 in dit artikel. Je mag naar aanleiding van deze tekst niet zeggen

Dit eeuwige leven begint met de kennis van God. En dus niet met de kennis van Jezus.

Het eeuwige leven begint met het kennen van de enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt. Als je anders zegt ga je tegen Jezus woorden in. Ik zal de woorden van de reformator Luther nogmaals herhalen.

Intussen, vergeet niet dat Christus, wat ik hierboven al heb aangetoond, in deze tekstwoorden de kennis van Hem en die van de Vader ineengevlochten heeft. Daaruit blijkt dat men alleen in en door Christus de Vader kan kennen

huisman schreef:Het eeuwige leven begint met het kennen van de enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt.

Waar staat dat woordje 'begint'? Nu doe je mijns inziens wat je ds. vA verwijt: je bewijst iets, terwijl er wat anders staat.
Overigens is het maar de vraag of ds vA deze tekst als bewijs aanhaalt. Mijns inziens gaat het vooral om een illustratie in de zin dat aangewezen wordt dat er sprake is van onderscheiden kennis die onderscheiden geleerd wordt. Dat vind je precies zo bij prof. Wisse in "Droefheid naar God" en "de ambten van Christus".

GJdeBruijn schreef:

huisman schreef:Het eeuwige leven begint met het kennen van de enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt.

Waar staat dat woordje 'begint'? Nu doe je mijns inziens wat je ds. vA verwijt: je bewijst iets, terwijl er wat anders staat.
Overigens is het maar de vraag of ds vA deze tekst als bewijs aanhaalt. Mijns inziens gaat het vooral om een illustratie in de zin dat aangewezen wordt dat er sprake is van onderscheiden kennis die onderscheiden geleerd wordt. Dat vind je precies zo bij prof. Wisse in "Droefheid naar God" en "de ambten van Christus".

Ik gebruikte het woordje begint met opzet om zo te laten zien dat het eeuwige leven waar Jezus over spreekt niet kan beginnen buiten het kennen van God en Christus. Ds van Aalst voert trouwens Joh 17:3 wel op als bewijsvoering. Hopelijk ziet hij zelf in dat deze tekst dit niet zegt en komt hij er in de volgende SB op terug. Als iemand Ds v Aalst zijn mailadres heeft PB hem dan even naar mij.

Wanneer de Voorbidder van Sion bidt tot Zijn Vader, zegt Hij in Zijn gebed hoe dit gaat: ‘en dit is het eeuwige leven, dat ze U kennen, de enige, waarachtige God en Jezus Christus Dien Gij gezonden hebt.’
Hieruit kunnen we een paar dingen leren. Dat het eeuwige leven iets is dat hierin dit leven begint en niet pas straks bij het sterven van Gods kinderen.
Dat het eeuwige leven bestaat uit kennen, kennen met het hart, met heel je zijn, zielsbevindelijk.
Dit eeuwige leven begint met de kennis van God. En dus niet met de kennis van Jezus.

dr. M. Luther schreef:Intussen, vergeet niet dat Christus, wat ik hierboven al heb aangetoond, in deze tekstwoorden de kennis van Hem en die van de Vader ineengevlochten heeft. Daaruit blijkt dat men alleen in en door Christus de Vader kan kennen

Dit hoeft niet in tegenspraak te zijn met wat ds. vA zegt. Luther heeft het over de God Die verzoend is in Christus. Ds. vA doelt op de God die eerst als Eiser gekend moet worden (wil een zondaar leren omzien naar een middel tot ontkoming van verdiende straf!), dezelfde God is.
Dat de volgorde binnen de letters van de tekst door ds vA zo wordt geëxegetiseerd is misschien niet heel duidelijk in zo'n klein artikeltje, maar onrechtzinnig is het toch niet te noemen? Wie God waarlijk kent, kent Hem als Eiser: betaal me wat ge schuldig zijt! En ook als God die verzoend is in Christus. Als er staat in de tekst 'enige waarachtige God' sluit dat ook de God in Die tót Christus drijft. En dié kennis vooraf aan de Christuskennis. En wie kan dat alles in één moment leren en begrijpen? Daar zit toch een opbouw, een opwas in!? In de breedte en in de diepte wordt deze kennis uitgewerkt.

GJdeBruijn schreef:

dr. M. Luther schreef:Intussen, vergeet niet dat Christus, wat ik hierboven al heb aangetoond, in deze tekstwoorden de kennis van Hem en die van de Vader ineengevlochten heeft. Daaruit blijkt dat men alleen in en door Christus de Vader kan kennen

Dit hoeft niet in tegenspraak te zijn met wat ds. vA zegt. Luther heeft het over de God Die verzoend is in Christus. Ds. vA doelt op de God die eerst als Eiser gekend moet worden (wil een zondaar leren omzien naar een middel tot ontkoming van verdiende straf!), dezelfde God is.
Dat de volgorde binnen de letters van de tekst door ds vA zo wordt geëxegetiseerd is misschien niet heel duidelijk in zo'n klein artikeltje, maar onrechtzinnig is het toch niet te noemen? Wie God waarlijk kent, kent Hem als Eiser: betaal me wat ge schuldig zijt! En ook als God die verzoend is in Christus. Als er staat in de tekst 'enige waarachtige God' sluit dat ook de God in Die tót Christus drijft. En dié kennis vooraf aan de Christuskennis. En wie kan dat alles in één moment leren en begrijpen? Daar zit toch een opbouw, een opwas in?

Dat zal allemaal waar zijn maar dat staat niet in deze tekst. Ik heb het niet over onrechtzinnigheid maar over een slordige exegese.
Om over na te denken de volgende tekst: 1 Joh 5:20 die de kennis van de waarachtige God en Christus ook ineenvlecht

20 Doch wij weten, dat de Zoon van God gekomen is, en heeft ons het verstand gegeven, dat wij den Waarachtige kennen; en wij zijn in den Waarachtige, namelijk in Zijn Zoon Jezus Christus. Deze is de waarachtige God, en het eeuwige Leven.

Calvijn zegt bij deze tekst. (Toch een andere taal?)

In Joh 17:3 staat iets dergelijks: "Dit nu is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, die gij gezonden hebt." Terecht schrijft hij aan Christus de taak toe om ons verstand te verlichten, waar het de kennis van God betreft, want aan onze eigen verklaringen op dit punt hebben we niets. Zonder Hem proberen heeft geen zin: Hij is immers het ware beeld van de onzichtbare God, de Enige die kan uitleggen wie de Vader is, de enige gids ten leven. Sterker nog, Hij is het leven en het licht van de wereld en de waarheid.

huisman schreef:Dat zal allemaal waar zijn maar dat staat niet in deze tekst. Ik heb het niet over onrechtzinnigheid maar over een slordige exegese.

Dat lijkt me te stellig om aan de hand van een kort stukje te concluderen. Dat er vragen over te stellen zijn, lijkt me niet onterecht, maar vooruit lopen op het antwoord op die vragen is ook slordig
Mijns inziens is het onmogelijk om in een klein commentaar-artikel een volledige verantwoording te geven van de gevolgde exegese.
Overigens, het blijft jouw conclusie dat het als een exegese beschouwd moet worden en dat daarmee een stelling met betrekking tot de toeleidende weg verdedigd moet worden.

huisman schreef: Calvijn zegt bij deze tekst. (Toch een andere taal?)

In Joh 17:3 staat iets dergelijks: "Dit nu is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, die gij gezonden hebt." Terecht schrijft hij aan Christus de taak toe om ons verstand te verlichten, waar het de kennis van God betreft, want aan onze eigen verklaringen op dit punt hebben we niets. Zonder Hem proberen heeft geen zin: Hij is immers het ware beeld van de onzichtbare God, de Enige die kan uitleggen wie de Vader is, de enige gids ten leven. Sterker nog, Hij is het leven en het licht van de wereld en de waarheid.

Moeten we deze uitleg zien zoals het ook in Joh 14 staat ? :

6 Jezus zeide tot hem: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij.
7 Indien gijlieden Mij gekend hadt, zo zoudt gij ook Mijn Vader gekend hebben; en van nu kent gij Hem, en hebt Hem gezien.
8 Filippus zeide tot Hem: Heere, toon ons den Vader, en het is ons genoeg.
9 Jezus zeide tot hem: Ben Ik zo langen tijd met ulieden, en hebt gij Mij niet gekend, Filippus? Die Mij gezien heeft, die heeft den Vader gezien; en hoe zegt gij: Toon ons den Vader?
10 Gelooft gij niet, dat Ik in den Vader ben, en de Vader in Mij is? De woorden, die Ik tot ulieden spreek, spreek Ik van Mijzelven niet, maar de Vader, Die in Mij blijft, Dezelve doet de werken.
11 Gelooft Mij, dat Ik in den Vader ben en de Vader in Mij is; en indien niet, zo gelooft Mij om de werken zelve.

Wilhelm schreef:

huisman schreef: Calvijn zegt bij deze tekst. (Toch een andere taal?)

In Joh 17:3 staat iets dergelijks: "Dit nu is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, die gij gezonden hebt." Terecht schrijft hij aan Christus de taak toe om ons verstand te verlichten, waar het de kennis van God betreft, want aan onze eigen verklaringen op dit punt hebben we niets. Zonder Hem proberen heeft geen zin: Hij is immers het ware beeld van de onzichtbare God, de Enige die kan uitleggen wie de Vader is, de enige gids ten leven. Sterker nog, Hij is het leven en het licht van de wereld en de waarheid.

Moeten we deze uitleg zien zoals het ook in Joh 14 staat ? :

6 Jezus zeide tot hem: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij.
7 Indien gijlieden Mij gekend hadt, zo zoudt gij ook Mijn Vader gekend hebben; en van nu kent gij Hem, en hebt Hem gezien.
8 Filippus zeide tot Hem: Heere, toon ons den Vader, en het is ons genoeg.
9 Jezus zeide tot hem: Ben Ik zo langen tijd met ulieden, en hebt gij Mij niet gekend, Filippus? Die Mij gezien heeft, die heeft den Vader gezien; en hoe zegt gij: Toon ons den Vader?
10 Gelooft gij niet, dat Ik in den Vader ben, en de Vader in Mij is? De woorden, die Ik tot ulieden spreek, spreek Ik van Mijzelven niet, maar de Vader, Die in Mij blijft, Dezelve doet de werken.
11 Gelooft Mij, dat Ik in den Vader ben en de Vader in Mij is; en indien niet, zo gelooft Mij om de werken zelve.

Ja, daar heeft Johannes het geleerd uit Jezus eigen mond, en in het hogepriestelijke gebed heeft hij het weer gehoord. En hij mag het in zijn eerste brief geïnspireerd door de Heilige Geest nazeggen. Wij kunnen God alleen kennen in en door Zijn Zoon. "Doch wij weten, dat de Zoon van God gekomen is, en heeft ons het verstand gegeven, dat wij den Waarachtige kennen; en wij zijn in den Waarachtige, namelijk in Zijn Zoon Jezus Christus. Deze is de waarachtige God, en het eeuwige Leven."

Van der Groe lijkt mij duidelijk daarin:

Er is nooit een waar zaligmakend geloof van de Geest in het hart van de uitverkorenen, die niet onmiddellijk de weldaad van de rechtvaardigmaking met zich meevoert, als een onafscheidelijk vruchtgevolg, volgens Rom. 5:1, Gal. 2:16, Joh. 1:12 en bij herhaling in de Heilige Schrift. Daarom moeten wij nooit een waar geloof stellen, zonder rechtvaardigmaking! De onmiddellijke vrucht van het geloof is onze rechtvaardigmaking. Door dat geloof neemt de zondaar met een gewillige verloochening van alle eigen sterkten en gerechtigheid, de Heere Jezus en Zijn volmaakte gerechtigheid aan, en wordt er op het nauwste mee verenigd en gelijk als omhangen en bekleed en om dezelve wordt hij dan nu van God gerechtvaardigd. Van die tijd af moeten de gelovigen erkend en gehouden worden voor kinderen Gods. Zodra de uitverkoren zondaar Christus aanneemt en in Hem gelooft, aanstonds op het eerste beginsel en op de uitgaande daad, zelfs van het
allerkleinste en zwakste oprechte geloof, wordt het genadevonnis der rechtvaardigmaking over hem uitgesproken.

Ursinus lijkt mij ook duidelijk in zondag 7 van de HC.
Een vast vertrouwen, waardoor het van de andere (geloven n.l.) wezenlijk verschilt. Dit vertrouwen is een toe-eigening van de genadige kwijtschelding der zonden door en om Christus' wil. Zo'n vertrouwen behoort onafscheidelijk bij het ware geloof. Want door een blote kennis, gepaard met toestemming, kan niemand zalig worden, aangezien de duivelen ook zo geloven en sidderen, Jak. 2: 9."

Niets meer aan toe te voegen.

Och man, kom nu alsjeblieft niet met Van der Groe. Weleens gelezen uit zijn "Toetssteen der ware en valse genade"? Daar noemt hij alle overtuigingen van zonde zaligmakende overtuigingen, die door Gods Geest gewerkt worden omdat de mens geheel dood is in de zonde. Het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid van Christus kan volgens Van der Groe nooit door een natuurlijke mens geschieden omdat die geheel dood is in de zonden en misdaden.

Wat zijn na het lezen van dit boek bij mij de ogen geopend voor allen die Van der Groe voor hun "geen-leven-voor-de-rechtvaardigmakings-karretje" willen spannen.

Erasmiaan schreef:Och man, kom nu alsjeblieft niet met Van der Groe. Weleens gelezen uit zijn "Toetssteen der ware en valse genade"? Daar noemt hij alle overtuigingen van zonde zaligmakende overtuigingen, die door Gods Geest gewerkt worden omdat de mens geheel dood is in de zonde. Het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid van Christus kan volgens Van der Groe nooit door een natuurlijke mens geschieden omdat die geheel dood is in de zonden en misdaden.

Wat zijn na het lezen van dit boek bij mij de ogen geopend voor allen die Van der Groe voor hun "geen-leven-voor-de-rechtvaardigmakings-karretje" willen spannen.

Zeg ik dat ik van der Groe voor z'n karretje wil spannen dan? Zeg ik dat er geen zaligmakende overtuigingen zijn? En dat zegt van der Groe terecht door jou opgemerkt ook niet!
Wat hij hier zegt en in zijn boek toetssteen der ware en valse genade is mijns inziens wel zeker dat God de overtuigingen werkt, en als ze door God gewerkt worden zaligmakend zijn, is het de overtuiging der consistentie dan niet, want die overtuiging kan ook zeer ver gaan.

Erasmiaan schreef:Och man, kom nu alsjeblieft niet met Van der Groe. Weleens gelezen uit zijn "Toetssteen der ware en valse genade"? Daar noemt hij alle overtuigingen van zonde zaligmakende overtuigingen, die door Gods Geest gewerkt worden omdat de mens geheel dood is in de zonde. Het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid van Christus kan volgens Van der Groe nooit door een natuurlijke mens geschieden omdat die geheel dood is in de zonden en misdaden.

Wat zijn na het lezen van dit boek bij mij de ogen geopend voor allen die Van der Groe voor hun "geen-leven-voor-de-rechtvaardigmakings-karretje" willen spannen.

Alle ware overtuigingen van zonde, zijn ook het werk van de Heere. En ze zullen onheroepelijk leiden tot een droefheid naar God, die een bekering werkt tot zaligheid
Dus van de Groe (ik heb het boekje) heeft m.i. gelijk.