"Gereformeerde Gemeenten moeten zich bezinnen"

[Gefopt]

Ds. Visscher legt in zijn recensie niet de kern van het boek bloot. Hij gaat geheel voorbij aan de zogenoemde nadere weldaad van de rechtvaardiging. Mr. Bart laat over deze dingen regelmatig Ds. C. Harinck aan het woord, deze zegt er rake dingen over. In de recensie komt hij niet aan bod. Evenals ds. Golverdingen niet.

[Klavier]

Op een thema avond van de CGO vorig jaar, merkte ds. Verweij ook nog op dat het gaat om een beeldspraak. Dat sprak hij heel nadrukkelijk uit, onder toestemmend geknik van zijn ambstbroeders, oa ds. Meeuse.

Een beleving als beeldspraak???

Ja, merkwaardig, nietwaar? Het gaat om een niet te beschrijven ervaring die enkel door deze beeldspraak is te benoemen. De beeldspraak geeft weer wat de zondaar allemaal leert door de prediking van Gods Woord. Zo leert Comrie hier: http://www.iclnet.org/pub/resources/tex ... gen02.html
De beeldspraak van Comrie, die hij nota bene als onmisbaar leert en duidelijk niet als nadere weldaad, gaat over de zaak waarin de zondaar zich zondaar weet en daarmee tot Christus komt omdat hij buiten Christus niet voor Gods recht kan bestaan. Hij moet met God verzoend en wordt maar een weg gewezen in de prediking volgens Comrie: Een Borg en Middelaar.
De Heilige Geest opent door de prediking vanuit Gods Woord de ogen van de zondaar voor de Zaligmaker. Een zondaar die geen uitweg meer heeft, die zijn eigen gerechtigheid niet kan gebruiken om voor God te kunnen bestaan.
Het is voor mij onbegrijpelijk dat dit een nadere weldaad zou zijn.
Deze vierschaar, zoals Comrie die beschrijft hoort aan het begin van de standenleer. Begin met een zondaar die verloren ligt, dat is waar. Maar dan komt na de openbaring van Christus aan de ziel IN de vierschaar geen nadere weldaad meer, die de zondaar opnieuw voor het recht van God plaatst! Evenwel beschrijft het boekje "genadeleven en genadeverbond" de vierschaar van Comrie als nadere weldaad. En dan vraag ik me af, of hier niet een grote vergissing is begaan in het projecteren van Comries rechtvaardigingsvisie op de standen. Hiermee is Comries onderscheid in de rechtvaardiging in tijd gesplitst. En daarmee is Comrie losgetrokken van Boston, die hij notebene zelf vertaalde en uitgaf in Nederland. En hiermee lijkt de basis gelegd voor een verwarring op kerkelijk terrein die onderlinge vervreemding oplevert.

[wim]

Er staat vandaag een boekbespreking van het boek van dhr. Bart door ds. W. Visscher:

Een sympathieke bespreking van ds. Visscher. Hij gebruikt argumentatie. Probeert wat zaken te weerleggen en gaat niet veel in de aanval. Hij ziet het boek als een spiegel en geeft aan dat daaruit wezenlijke vragen tot ons komen. Gebruikt subjectieve termen (lijkt, komt op mij over) in lijn met zijn eerdere bewering dat het moeilijk is om objectief te zijn.

Hij sluit af met een opmerking die het wezenlijke probleem aangeeft binnen de gezindte: veel theorie, weinig inbedding in ons leven. Een situatie waardoor er aan dit soort boeken behoefte bestaat. Dat geeft hij ook aan in zijn laatste zin.

[Herman]

Ds. Visscher legt in zijn recensie niet de kern van het boek bloot. Hij gaat geheel voorbij aan de zogenoemde nadere weldaad van de rechtvaardiging. Mr. Bart laat over deze dingen regelmatig Ds. C. Harinck aan het woord, deze zegt er rake dingen over. In de recensie komt hij niet aan bod. Evenals ds. Golverdingen niet.

Lees de recensie nogmaals, zou ik zeggen.

Het is mijn mening dat ds. Visscher een eerlijke analyse geeft van het boek van Bart. Hij schetst in korte bewoordingen een duidelijk beeld van de inhoud. Eveneens begrijpt hij heel goed de kernpunten van Bart, en geeft dat ook weer in zijn eerste twee alinea's.

In zijn korte verdediging, vooral op naam van ds. Kersten, geeft hij duidelijk een genuanceerder beeld van betreffende persoon, en toont hij aan dat de zevenmijlslaarzen die Bart aanheeft ietwat te groot voor hem zijn. De ruimte ontbreekt om daar in een recensie uitgebreid op in te gaan. Volgens mij kan hij dan ook volstaan met de opmerkingen die hij maakt. Als er discussie gevoerd moet worden, dient dat op een ander niveau te gebeuren dat in een x aantal woorden van een recensie.

Het is mijn overtuiging dat de opmerkingen die ds. Visscher over ds. Kersten maakt, voor een deel ook gelden voor ds. Moerkerken, hoewel Visscher op de tweede persoon niet ingaat.

Een citaat plaatsen van W. van der Zwaag, vind ik enigszins ontactisch, in het achterhoofd de ontspoorde vergelijking van ds. de Wit houdend. Bovendien zijn er soortgelijke citaten van gezaghebbender theologen te vinden.

[Hendrikus]

Een citaat plaatsen van W. van der Zwaag, vind ik enigszins ontactisch, in het achterhoofd de ontspoorde vergelijking van ds. de Wit houdend. Bovendien zijn er soortgelijke citaten van gezaghebbender theologen te vinden.

Het is een citaat van Bavinck. En dat vind je geen gezaghebbend theoloog?

[Herman]

Een citaat plaatsen van W. van der Zwaag, vind ik enigszins ontactisch, in het achterhoofd de ontspoorde vergelijking van ds. de Wit houdend. Bovendien zijn er soortgelijke citaten van gezaghebbender theologen te vinden.

Het is een citaat van Bavinck. En dat vind je geen gezaghebbend theoloog?

Jawel, sorry. Ik heb het niet goed gelezen. Mijn opmerking vervalt hiermee.

[wim]

Op een thema avond van de CGO vorig jaar, merkte ds. Verweij ook nog op dat het gaat om een beeldspraak. Dat sprak hij heel nadrukkelijk uit, onder toestemmend geknik van zijn ambstbroeders, oa ds. Meeuse.

Een beleving als beeldspraak???

Ja, merkwaardig, nietwaar?

Ja. Wat Comrie hierover schrijft zie ik toch meer als beleving dan als beeldspraak, eerlijk gezegd. We moeten eerst sidderen voor God en ons bewust zijn van zijn alomtegenwoordigheid en dat soort zaken meer. Daar komt het in feite op neer.

[wim]

Een citaat plaatsen van W. van der Zwaag, vind ik enigszins ontactisch, in het achterhoofd de ontspoorde vergelijking van ds. de Wit houdend. Bovendien zijn er soortgelijke citaten van gezaghebbender theologen te vinden.

Het is een citaat van Bavinck. En dat vind je geen gezaghebbend theoloog?

Nou, als Van der Zwaag het instemmend citeert, moet je er voor oppassen...

[Klavier]

Ds. Visscher legt in zijn recensie niet de kern van het boek bloot. Hij gaat geheel voorbij aan de zogenoemde nadere weldaad van de rechtvaardiging. Mr. Bart laat over deze dingen regelmatig Ds. C. Harinck aan het woord, deze zegt er rake dingen over. In de recensie komt hij niet aan bod. Evenals ds. Golverdingen niet.

Lees de recensie nogmaals, zou ik zeggen.

Het is mijn mening dat ds. Visscher een eerlijke analyse geeft van het boek van Bart. Hij schetst in korte bewoordingen een duidelijk beeld van de inhoud. Eveneens begrijpt hij heel goed de kernpunten van Bart, en geeft dat ook weer in zijn eerste twee alinea's.

In zijn korte verdediging, vooral op naam van ds. Kersten, geeft hij duidelijk een genuanceerder beeld van betreffende persoon, en toont hij aan dat de zevenmijlslaarzen die Bart aanheeft ietwat te groot voor hem zijn. De ruimte ontbreekt om daar in een recensie uitgebreid op in te gaan. Volgens mij kan hij dan ook volstaan met de opmerkingen die hij maakt. Als er discussie gevoerd moet worden, dient dat op een ander niveau te gebeuren dat in een x aantal woorden van een recensie.

Het is mijn overtuiging dat de opmerkingen die ds. Visscher over ds. Kersten maakt, voor een deel ook gelden voor ds. Moerkerken, hoewel Visscher op de tweede persoon niet ingaat.

Ik ben erg blij met de recentie. Dit is het geluid dat in de GG vader en zoon Kersten bijeen houdt, zoals het ook daadwerkelijk was in het verleden! De kernpunten waarhet om gaat is weet te hebben van zondaar te zijn en weet te hebben van genade in Christus. En dat is wat ds. Visscher benadrukt en vanuit die context ds. G.H. Kersten citeert. En daarmee herken ik de visie van oa. ds. Van Eckeveld en ds. Golverdingen. In wezen stelt ds. Visscher dat de door mr. Bart genoemde problemen, problemen zijn als gevolg van verkeerde conclusies. Daarmee zou mr. Bart heel blij moeten zijn, want zijn bezwaar blijkt dan niet nodig te zijn. Het probleem dat hij aankaart bestaat niet volgens ds. Visscher. Daar mogen we toch dankbaar voor zijn?

[Klavier]

Ja. Wat Comrie hierover schrijft zie ik toch meer als beleving dan als beeldspraak, eerlijk gezegd. We moeten eerst sidderen voor God en ons bewust zijn van zijn alomtegenwoordigheid en dat soort zaken meer. Daar komt het in feite op neer.

Wat is het probleem daarmee? Psalm 130 zegt hetzelfde. Het gaat mis als je enkel de eerste helft van de psalm neemt, maar ook als je enkel de tweede helft neemt. Houdt de zaken bijeen, ook in de prediking. Wat David wist van zijn rechteloosheid, dat geeft juist een honger naar de gerechtigheid van Christus. Daar is de hoop, het uitzien op gebaseerd, enkel op het fundament Christus.
Zie het als het middel van ellendekennis om het doel Christus en Zijn gerechtigheid te kennen. Wat moet je anders met een Zaligmaker als je niet ellendig bent en niet weet voor God niet te kunnen bestaan zonder Borg en Middelaar omdat je zelf niet kunt betalen wat je schuldig bent?
Geloof is uiteindelijk een zaak dat een onderwerp heeft. Geloven doe je in 'iets' of 'Iemand' en dat is vanwege een oorzaak. De oorzaak: ontdekt zijn aan de kwaal. Iets: De rechtigheid. Iemand: Christus die de gerechtigheid heeft.
Geloven is geloven in de Zaligmaker van zondaren.

[refo]

Kijk, daar zit het probleem in 2007! Beleven we nog dat er een wonder nodig is van Gods genade in het leven van zondige mensen? Ware dat het geval, de twisten zouden verminderen, de prediking zou meer doortrokken zijn van Christus en Zijn gerechtigheid, en aan boeken als deze zou wellicht minder behoefte zijn.

Goede slot van een wat matte recensie
1) De predikers beseffen dat een wonder van Gods genade nodig is.
2) Ze prediken Christus.
3) Een iegelijk die Hem aanroept zal zalig worden.
4) De boeken kunnen in de kast.

[Tiberius]

Een citaat plaatsen van W. van der Zwaag, vind ik enigszins ontactisch, in het achterhoofd de ontspoorde vergelijking van ds. de Wit houdend. Bovendien zijn er soortgelijke citaten van gezaghebbender theologen te vinden.

Het is een citaat van Bavinck. En dat vind je geen gezaghebbend theoloog?

Jawel, sorry. Ik heb het niet goed gelezen. Mijn opmerking vervalt hiermee.

Het ontactische zit hem (wat mij betreft) in het noemen van de naam Van der Zwaag. Juist omdat Bart kostte wat het kost de naam Van der Zwaag in zijn boek vermijdt. In deze bespreking is het noemen van Van der Zwaag volstrekt overbodig en kan volstaan worden met de naam van dr. Bavinck.

Er wordt nu m.i. een onderstreping gezet onder het verschil tussen vader en zoon Van der Zwaag.
Terecht, wellicht, maar in deze context onnodig.

Verder vind ik het een goede bespreking, ook gezien de discussue in dit topic.

[refo]

W.vd. Zwaag is niet K.v.d. Zwaag.

[Eppie]

Er wordt nu m.i. een onderstreping gezet onder het verschil tussen vader en zoon Van der Zwaag.
Terecht, wellicht, maar in deze context onnodig.

Wat is nu het eigenlijke verschil tussen vader en zoon? Kan iemand mij dat vertellen.

[refo]

Er wordt nu m.i. een onderstreping gezet onder het verschil tussen vader en zoon Van der Zwaag.
Terecht, wellicht, maar in deze context onnodig.

Wat is nu het eigenlijke verschil tussen vader en zoon? Kan iemand mij dat vertellen.

De vader was er eerder.
De zoon heet K... en de vader W...

Een overeenkomst is dat ze het beide met dit citaat van Bavinck eens zijn.