Kerkverband-typerende preken

[Luther]

Ik lees in de ene preek een aanspraak aan een ontdekte zondaar. Die ontdekte zondaar wordt gewezen op wat hij kan doen: pleiten, bedelen, Jezus' voeten vastgrijpen. De Heere zal horen.

Nee, dit is een preek die gericht is aan de hele gemeente. Iedereen die onder dit Woord zit, mag en moet doen wat de Kananese vrouw deed.

Ik lees in de andere preek een beschrijving van Gods weg in het leven van Jakob. De ontdekte Jakob krijgt een vraag: Hoe is uw naam. En dan is vooral die ene zin zo vol inhoud: Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël. Jakob moet als Jakob verloren gaan. En in dat 'dodelijkst tijdgewricht' krijgt hij een nieuwe naam: Israël. Dus dan blijft er geen pleiten, geen bedelen, geen vragen meer over. Maar dan wordt het verloren gaan.

Goede samenvatting. Nog los van het feit dat het om een beschrijving gaat, wordt hier een ervaring beschreven die er ingelegd wordt. In feite wordt er tegen Kananese vrouwen gezegd: Dat aangrijpen door het geloof is mooi, maar dan ben je er nog niet. Je moet nog verloren gaan, etc. etc. Ik lees dat nergens in de Bijbel. Het dodelijkst tijdsgewricht - als je dat zo wilt noemen - is het begin van de weg der genade, zoals bij die Kananese vrouw: Zij liet de Heere Jezus niet los, terwijl het lijkt alsof Hij haar wel loslaat.

In de ene preek lees ik een oproep aan een ontdekte zondaar wat hij kan doen en dat God zo'n zondaar niet zal laten gaan, in de andere preek lees ik wat God doet als de zondaar niets meer kan.

Dus in de eerste preek geen oproep aan een ontdekte zondaar, maar een proclamatie van Gods Evangelie aan alle hoorders; in de tweede preek een beschrijving van bevindingen die op z'n minst de schijn wekken dat wedergebooret en geloof in Christuis niet voldoende zijn, maar dat er nog enkele andere bijzondere ervaringen moeten ervaren worden, alvorens men de zekerheid des geloofs mag kennen.

't Is ook wel een hemelsbreed verschil, deze twee preekstijlen.

Dat is waar, en m.i. gaat het verder dan stijl alleen. Het betreft ook verschillen in de visie op wat de gemeente is, en wat Woordverkondiging is.

[-DIA-]

Was het niet duidelijk zoals ik het verwoord had? Wat dus weggehaald is?
Als het dan niet duidelijk gezegd mag worden blijft het een oneindige en onheilige discussie.

[Ad Anker]

Ik lees in de ene preek een aanspraak aan een ontdekte zondaar. Die ontdekte zondaar wordt gewezen op wat hij kan doen: pleiten, bedelen, Jezus' voeten vastgrijpen. De Heere zal horen.

Nee, dit is een preek die gericht is aan de hele gemeente. Iedereen die onder dit Woord zit, mag en moet doen wat de Kananese vrouw deed.

Moet zelfs. Ik lees echter wel dat het gaat om een ontdekte zondaar. Hij begint er toch mee: kent dit toestemmen gemeente? En dan vervolgens gaat hij der verder op in.
Jongelui, zoek je? En dan vervolgens gaat hij er verder op in. En dat is ook goed. Want een rechteloze ben je niet vanzelf, en een zoekende ook niet. Dat is al genade. En dat komt duidelijk naar voren in deze geschiedenis. Dus het is een bevindelijk stukje.

Dus in de eerste preek geen oproep aan een ontdekte zondaar, maar een proclamatie van Gods Evangelie aan alle hoorders; in de tweede preek een beschrijving van bevindingen die op z'n minst de schijn wekken dat wedergebooret en geloof in Christuis niet voldoende zijn, maar dat er nog enkele andere bijzondere ervaringen moeten ervaren worden, alvorens men de zekerheid des geloofs mag kennen.

Alles wordt niet in één dag geleerd, nee.

[wesha]

'Dat is waar, en m.i. gaat het verder dan stijl alleen. Het betreft ook verschillen in de visie op wat de gemeente is, en wat Woordverkondiging is.

Het gevoel blijft dat de een denkt dat door een prediking 'teveel' mensen bekeerd worden en de ander denkt dat door een prediking 'te weinig' mensen bekeerd worden. In beide gevallen is het een overschatting van de zaaier en een onderschatting van het zaad. Alhoewel je op het oog zou zeggen dat het menselijkerwijs gesproken wel klopt.

In hoeverre is een predikant verantwoordelijk voor de hoorder in de zin van 'een gestolen Jezus' en een 'valse lijdelijkheid?

[Mara]

Gaat deze discussie nu nog over kerkverband -typerende preken? Ik krijg de indruk dat ieder nu zegt zoals het zou moeten of zoals het nu gaat.
Maar het gaat toch om de verschillen, of die te horen zijn en zo ja, waardoor precies.
Dus: wat zijn nu de kenmerkende verschillen? Zijn ze altijd te horen als je "blind" luistert?

[Ad Anker]

Gaat deze discussie nu nog over kerkverband -typerende preken? Ik krijg de indruk dat ieder nu zegt zoals het zou moeten of zoals het nu gaat.
Maar het gaat toch om de verschillen, of die te horen zijn en zo ja, waardoor precies.
Dus: wat zijn nu de kenmerkende verschillen? Zijn ze altijd te horen als je "blind" luistert?

Als je die benoemt is het zo weer weg.

[JolandaOudshoorn]

Gaat deze discussie nu nog over kerkverband -typerende preken? Ik krijg de indruk dat ieder nu zegt zoals het zou moeten of zoals het nu gaat.
Maar het gaat toch om de verschillen, of die te horen zijn en zo ja, waardoor precies.
Dus: wat zijn nu de kenmerkende verschillen? Zijn ze altijd te horen als je "blind" luistert?

Als je die benoemt is het zo weer weg.

Dan zijn de verschillen zo weer weg?

[keesjanm]

Er wordt steeds gewezen naar theologen / predikanten uit de (nadere) reformatie. Daar kunnen we veel van leren ja. Maar is in die preken de uitleg over Jakob ook te vinden zoals deze in de preek naar voren komt?

[Luther]

Ik lees in de ene preek een aanspraak aan een ontdekte zondaar. Die ontdekte zondaar wordt gewezen op wat hij kan doen: pleiten, bedelen, Jezus' voeten vastgrijpen. De Heere zal horen.

Nee, dit is een preek die gericht is aan de hele gemeente. Iedereen die onder dit Woord zit, mag en moet doen wat de Kananese vrouw deed.

Moet zelfs. Ik lees echter wel dat het gaat om een ontdekte zondaar. Hij begint er toch mee: kent u dit toestemmen gemeente? En dan vervolgens gaat hij der verder op in.

Huh? Dus daaruit trek je de conclusie dat wat volgt niet voor de hele gemeente is??

Jongelui, zoek je? En dan vervolgens gaat hij er verder op in. En dat is ook goed. Want een rechteloze ben je niet vanzelf, en een zoekende ook niet. Dat is al genade. En dat komt duidelijk naar voren in deze geschiedenis. Dus het is een bevindelijk stukje.

Hier scheiden onze wegen, denk ik, want dan veronderstel je dat iemand eerst moet wachten tot hij een rechteloze is. Maar dat wil de Heilige Geest nu juist werken door de prediking. Ik ben bang dat er dan velen zullen blijven steken in de vraag: Ben ik wel uitverkoren, alvorens ze tot Christus gaan.

Dus in de eerste preek geen oproep aan een ontdekte zondaar, maar een proclamatie van Gods Evangelie aan alle hoorders; in de tweede preek een beschrijving van bevindingen die op z'n minst de schijn wekken dat wedergebooret en geloof in Christuis niet voldoende zijn, maar dat er nog enkele andere bijzondere ervaringen moeten ervaren worden, alvorens men de zekerheid des geloofs mag kennen.

Alles wordt niet in één dag geleerd, nee.

Dat bedoel ik niet.

[alias]

Alles wordt niet in één dag geleerd, nee.

Maar álles wordt wel op het ene moment ontvangen. En daarna ontvangt de mens nader onderricht.

[Ad Anker]

Huh? Dus daaruit trek je de conclusie dat wat volgt niet voor de hele gemeente is??

Volgens mij zeg ik dat niet hoor.

Hier scheiden onze wegen, denk ik, want dan veronderstel je dat iemand eerst moet wachten tot hij een rechteloze is. Maar dat wil de Heilige Geest nu juist werken door de prediking. Ik ben bang dat er dan velen zullen blijven steken in de vraag: Ben ik wel uitverkoren, alvorens ze tot Christus gaan.

'Gemeente, wees eens eerlijk voor uzelf', zo begint één van de citaten. Ik zeg niet dat je moet wachten. Maar dan schieten we weer in de 'pleiten-discussie'.

Dat bedoel ik niet.

Ik wel, uitgelegd als statelijk en standelijk. Dan weet jij vast wel waar ik op doel.

[hervormde]

De prediking van de Gereformeerde Gemeente is niet veranderd. De predikanten met wie Luther niet door één deur kan preken niet anders dan ds. Kersten, ds. Honkoop, ds. Barth, ds. Fraanje, ds. Lamain, ds. Heikoop, ds. Van Reenen, ds. Bel, ds. L. Vogelaar, enz., enz. (zie dit artikel http://bit.ly/NlMrpl; was niet ten tijde van deze prediking de bloeitijd?).

Waarom gebruik je de uitdrukking 'niet door één deur kunnen'.

Een alternatief woord voor het feit dat je je niet kunt vinden in hun preken.

De predikanten die je noemt, hielden deels inderdaad preken zoals ik daar kritische opmerkingen bij geplaatst heb. Omdat dit grotendeels eenvoudige mannen waren, met weinig scholing, kan ik dat op z'n merites beoordelen. Maar wat deze mannen ook in ruime mate hadden, was een ruime nodiging in de prediking van de beloften van het Evangelie, net zoals je dat bij de door jou genoemde oudvaders tegen komt. Denk inderdaad aan Smytegelt. En dan bleef dat niet steken in wensen, maar in nodigen, in klem-zetten. Niet altijd, maar wel geregeld.

De mannen van nu zijn nog net zo eenvoudig. Ook allemaal een opleiding gehad aan hetzelfde schooltje. En al hadden die vroegere leraars een opleiding aan de Universiteit gehad, dan nog zouden ze zo preken, dat weet ik wel zeker. Want ze preekten zoals het in het hart lag. En als deze leraars een ruime nodiging hadden, dan hebben ze het heden ten dage nog. Maar waarom worden preken van deze leraars nooit meer gelezen in, pak hem beet, de Gereformeerde Gemeente van Kapelle Biezelinge?

Tja, dan is er echt een kloof die groter is dan tussen de het westen en het oosten. Want ik mis bij sommige door Luther geroemde predikanten het stukje van hoe ik tot Christus kom.

Ja, dan vraag ik me echt af wat je wilt horen. Enkele citaten uit een preek over de Kananese vrouw:

Gemeente, wees eens eerlijk voor uzelf: Kent u dit toestemmen, die ‘amen’ zeggen? Heere Christus, ja, amen, ik ben een hond!? Niet: kijk eens wat ik allemaal heb gedaan, wie ik ben, hoe goed ik ben! Nee! Maar: Kijk, Heere, ik ben een hond. U mag de hardste dingen zeggen, U hebt gelijk. Ja, Heere, ik ben een hond. Maar… ik wil zo graag Uw hondje zijn..! Ik ben liever een hondje van U, dan een lieveling van de duivel.Denk ook maar eens aan de verloren zoon:
Vader, ik heb gezondigd tegen den hemel, en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden.
Zet me maar in de buitenste kring, want ik heb geen recht. Alle recht is verspeeld. Maar ik kan niet meer zonder u.
Ik ben een hond…! Maar…, mag ik uw hond zijn? Ik zoek een andere baas, ik zoek een andere meester!
Jongelui, zoek je een andere baas? Zoek je een andere meester?
Hier is de beste Meester van heel de wereld. O, kom en buk toch aan Zijn voeten!
Gemeente, is het ooit uw verlangen geworden, en uw verlangen gebleven: Heere, liever een kruimel van U, dan het feestmaal van de wereld?
Maar, het geloof van deze moeder doet meer. Het neemt argumenten uit wat Christus zegt.
Het neemt als het ware het Woord uit Zijn mond en grijpt zich eraan vast. Het geloof pleit op het Woord van de Heere Zelf, hoewel het geen enkel recht heeft.
Het is waar, Heere, ik ben een hond. Maar de hondjes eten toch ook van de kruimeltjes die vallen van de tafel van hun…vader? Nee: van hun heren!
Hoort u wat ze zegt? Ik ben geen kind, ik ben een hond. Maar… wilt u mijn baas, mijn meester, mijn heer zijn?
U bent een heer! U bent een schatrijke heer. Want alleen zo’n schatrijke heer geeft zelfs zijn honden te eten.
Hier is een grond om te pleiten. Al eten alle kinderen hun buikjes rond, dan nog is er bij u zoveel overvloed, dan nog steeds vallen er brokjes en kruimels van uw tafel.
Bij een arm man was geen hond. Die spaarde zijn kruimels voor zijn kinderen, voor zijn vrouw, voor zichzelf. Alleen waar overvloed was, daar vielen brokjes en kruimels van de tafel.
Hier is een krachtig geloofspleiten van een bedelende moeder:
Als u dan zoveel hebt, o schatrijke Heere Jezus, dat er altijd kruimels vallen Uw tafel, dan hebt U alle macht! Dan kunt U ook mij helpen!
Dan hebt U alle macht over mij, en ook over mijn kind!
Ontferm U dan over mij, ontferm U dan over mijn kind, want het is door de duivel bezeten!
Weet u wat het wonder is? Jezus kan Zich niet verbergen voor zulke bidders. Leest u maar mee in vers 28:
Toen antwoordde Jezus…
Hij antwoordde. Bidders krijgen antwoord. God zal antwoorden Zijn tijd. Zo Hij vertoeft, verbeid Hem, want Hij zal gewisselijk komen, Hij zal niet achterblijven.
In de tweede plaats is in deze geschiedenis een boodschap te vinden voor allen die God zoeken. Deze boodschap: houdt aan, grijpt moed!
Alles schijnt wel tegen te zijn, en uw hart moet u veroordelen.
Maar bedenkt, het roepen van zondaren klinkt als hemelse muziek in de oren van de Zaligmaker. O, klem u dan als een verlorene, als een zondaar, als een onwaardige, als een bedelaar, als een hond, vast aan Zijn voeten. En: Hij zal u niet laten gaan!
U zegt, het is net iets anders: ik zal Hem niet laten gaan tenzij Hij mij zegent.
Ja, in het beste geval is daar misschien wel iets van waar. Maar ik zeg u: Hij zal u niet laten gaan! ‘Hij liet zulken nimmer schaamrood staan, maar wendde op Zijn tijd hun lot.

En juist bij predikanten die door Luther terzijde worden geschoven hoor je dáár over. Daar worden de geheimen van het geestelijke leven verklaard, een arme zondaar en een rijke Christus en hoe die twee bij elkaar komen. Uiteindelijk gaat het dus over het grote punt van de toe-eigening des Heils en de verschillende visies daarop.

Maar vergelijk de wijze van preken hieronder eens met die hierboven.

Er is een volk op aarde die in de nacht met hun hoofd diep in het kussen liggen. Ze kunnen niet slapen omdat ze moeten inleven: het is de laatste dag van mijn leven. Ze vrezen dat ze de morgenstond nooit meer zullen beleven. En zo zien wij Jakob daar liggen. En dan komt de Heere hem te bezoeken door die opgerichte ladder. Dat is de openbaring van de weg der behoudenis buiten de mens. O, er is een weg van de hemel naar de aarde ontsloten. Alleen een weg van de hemel naar de aarde. Mijn hoorders, dan mag hij zoveel van de Heere ontvangen. Hij mag onverwachts iets van het geestelijk leven ervaren na een nacht van donkerheid en duisternis, want aan de morgen van de dag mag hij getuigen: “Dit is niet dan een huis Gods, en dit is de poort des hemels.” Er is een openbaring van die meerdere Jozef. En in Genesis 32 wordt het voor Jakob een afgesneden zaak. Daar kon hij met Bethel God niet ontmoeten, mijn hoorders. Maar in Genesis 32 werd het voor Jakob een afgesneden zaak. En waarom werd het daar voor Jakob een afgesneden zaak? “En een Man worstelde met hem, totdat de dageraad opging. En toen Hij zag, dat Hij hem niet overmocht, roerde Hij het gewricht zijner heup aan.” En toch moest het nog dieper, mijn hoorders. Och mensen, het staat zomaar in dat ene woordje: “Ik zal U niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent.” Want om een mens met alles aan een eind te brengen, dat geeft de Heere arbeid. Wat heeft de Heere werk om een mens aan het eind te brengen. En dan vraagt God wat aan Jakob. En wat vraagt God aan Jakob? “Hoe is uw naam?” En toen was het klaar. “Hoe is uw naam?” Toen was Jakob klaar. En dan antwoord hij: “Jakob.” Dan moet Jakob naar de hel. O, als wij het met God eens mogen worden om eeuwig naar de hel te moeten en eeuwig God te missen... “Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.” O, mijn hoorders, dat is wat om in te leven en te beleven, En als het daar in zijn leven terechtkomt dan geeft God Jakob een nieuwe naam. Dan krijgt hij van de Heere de naam: Israël. O, onbegrijpelijk, onbegrijpelijk. Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël.

Ik heb eigenlijk geen zin om op micro-niveau deze preken te vergelijken. Anderen hebben daarom gevraagd, ik niet. Maar als je het echt wilt weten: ik lees in het eerste fragment niet hoe dat nu gaat, die overgang van de dood in het leven, vanuit de duisternis tot het licht. Er staan overigens wel mooie dingen in. Ik lees daar ook in over dat 'helwaardig' worden, als een onreine verachtelijke hond. Niets meer waardig en toch aanhouden. Wel jammer dat er dan over een "hondje" wordt gesproken; jonge hoorders krijgen dan het idee dat het over een schoothondje gaat, maar dat is niet waar Jezus en deze vrouw op zagen. Honden waren in die tijd onrein en verachtelijk.

Nog jammerder dat je de vernedering van de helwaardige mens zo verheerlijkt en onnodig dóór-dramatiseerd tot het niveau van onreine verachtelijkheid, terwijl het gewoon over een hondje ging.
Hondeke, lieflijk verkleinwoordeke....
Uit alles blijkt dat God ons wil redden, omdat Hij van de mens houdt, die liefde moet beantwoord worden, en dat kan alleen middels een levend, overtuigend geloof.
Iemand die zich louter en alleen bekeert omdat hij bang is voor straf , is geen zoon van een vrije.(Izak)

Voor het verstaan van de geschiedenis is het goed te weten dat een hond in heidense streken niet onrein was. Jezus zou het voorbeeld nooit in Israël hebben gebruikt!

[hervormde]

Ik lees in de ene preek een aanspraak aan een ontdekte zondaar. Die ontdekte zondaar wordt gewezen op wat hij kan doen: pleiten, bedelen, Jezus' voeten vastgrijpen. De Heere zal horen.

Ik lees in de andere preek een beschrijving van Gods weg in het leven van Jakob. De ontdekte Jakob krijgt een vraag: Hoe is uw naam. En dan is vooral die ene zin zo vol inhoud: Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël. Jakob moet als Jakob verloren gaan. En in dat 'dodelijkst tijdgewricht' krijgt hij een nieuwe naam: Israël. Dus dan blijft er geen pleiten, geen bedelen, geen vragen meer over. Maar dan wordt het verloren gaan.

In de ene preek lees ik een oproep aan een ontdekte zondaar wat hij kan doen en dat God zo'n zondaar niet zal laten gaan, in de andere preek lees ik wat God doet als de zondaar niets meer kan.

Maar goed, 't blijft lastig om inhoudelijk te vergelijken. 't Is ook wel een hemelsbreed verschil, deze twee preekstijlen. Maar daar hoeft de inhoud niet onder te lijden.

Ik las pas een bekend gedicht wat daar ook over gaat:

Als onder ’t heilig recht
de ziele niet meer vecht,
maar billijkt ’t zondeloon,
wat haar ook overkoom’,
rechtvaardigend haar God,
wat eeuwig zij haar lot;

Als in haar laatste vreugde
(het eren van Gods deugden)
de deugd van ’t recht het wint,
al eist zij: Dood het kind!
O, stonde van ’t gericht;
O, dood’lijkst tijdgewricht;

Dan wordt verloren gaan
door God niet toegestaan.
Hier wordt de Zoon gekust
eer z’ op de weg vergaat.
Hier wordt zij welbewust
Verzekerd van haar staat.

In de eerste preek wordt de poort naar het leven wijd opengezet voor doodschuldige zondaren. In de andere preek wordt het leven beschreven achter de muur. En blijft de poort dicht. Hooguit een wens dat de poort nog eens open mag komen te gaan waarbij dan wordt gezegd wat je dan allemaal gaat zien.

[Luther]

Huh? Dus daaruit trek je de conclusie dat wat volgt niet voor de hele gemeente is??

Volgens mij zeg ik dat niet hoor.

Jij zegt dit: Moet zelfs. Ik lees echter wel dat het gaat om een ontdekte zondaar. Hij begint er toch mee: kent u dit toestemmen gemeente? En dan vervolgens gaat hij der verder op in.Die reactie geef jij om aan te tonen dat er tot ontdekte zondaren gesproken wordt door de predikant. Mijn reactie daarop is: Nee, hij spreekt tot de hele gemeente, ontdekt of niet ontdekt. Het Woord komt tot allen. Over de vrucht en de uitwerking gaat de prediker niet.

Hier scheiden onze wegen, denk ik, want dan veronderstel je dat iemand eerst moet wachten tot hij een rechteloze is. Maar dat wil de Heilige Geest nu juist werken door de prediking. Ik ben bang dat er dan velen zullen blijven steken in de vraag: Ben ik wel uitverkoren, alvorens ze tot Christus gaan.

'Gemeente, wees eens eerlijk voor uzelf', zo begint één van de citaten. Ik zeg niet dat je moet wachten. Maar dan schieten we weer in de 'pleiten-discussie'.

Je zegt niet letterlijk dat we moeten wachten; wel zeg je dit: ...een rechteloze ben je niet vanzelf, en een zoekende ook niet...Dit lijkt sterk op het voorbeeld dat @eilander aanhaalde van ds. Zweistra: "Er kwamen 12 verspieders terug uit Kanaän, die allen vertlede hoe mooi het daar was; tien verspieders zeiden erachteraan: Maar we komen er toch niet." Wat zal de uitwerking zijn van zo'n boodschap?

Ik zal nog een stukje uit de preek van ds. IJsselstein citeren over dat pleiten:

Maar dit is de aanbidding die Christus op het hoogst verheerlijkt! Het zijn maar drie woorden, uit een verbroken hart, op de knieën voor Hem gebeden: Heere, help me!
Kent u dat gebed? Kijk eens naar uw gebeden? Hebt u ooit zo gebeden, in de hoogste nood van uw leven? Alles tegen, geen enkel recht, en toch: Heere, ik laat U niet los, Heere, help me.
U zet misschien het stempel van uw goedkeuring (voor zover dat iets waard is) op een bekeringsverhaal vol van ontroerende bevinding. Maar dit is echt, dit krijgt het stempel van God Zelf, dit is van God Zelf. De discipelen, ze geven er niets voor (en dat kan nog wel eens zo zijn), maar dit is Gods werk: drie woorden, het is genoeg! Heere, help mij!
(...)
Hoort u wat ze zegt? Ik ben geen kind, ik ben een hond. Maar… wilt u mijn baas, mijn meester, mijn heer zijn?
U bent een heer! U bent een schatrijke heer. Want alleen zo’n schatrijke heer geeft zelfs zijn honden te eten.
Hier is een grond om te pleiten. Al eten alle kinderen hun buikjes rond, dan nog is er bij u zoveel overvloed, dan nog steeds vallen er brokjes en kruimels van uw tafel.
Bij een arm man was geen hond. Die spaarde zijn kruimels voor zijn kinderen, voor zijn vrouw, voor zichzelf. Alleen waar overvloed was, daar vielen brokjes en kruimels van de tafel.
Hier is een krachtig geloofspleiten van een bedelende moeder:
Als u dan zoveel hebt, o schatrijke Heere Jezus, dat er altijd kruimels vallen Uw tafel, dan hebt U alle macht! Dan kunt U ook mij helpen!
Dan hebt U alle macht over mij, en ook over mijn kind!
Ontferm U dan over mij, ontferm U dan over mijn kind, want het is door de duivel bezeten!
Weet u wat het wonder is? Jezus kan Zich niet verbergen voor zulke bidders. Leest u maar mee in vers 28:
Toen antwoordde Jezus…
Hij antwoordde. Bidders krijgen antwoord. God zal antwoorden Zijn tijd. Zo Hij vertoeft, verbeid Hem, want Hij zal gewisselijk komen, Hij zal niet achterblijven.

Dít is wat mij betreft écht bevindelijk preken. Dat is namelijk preken op een wijze waar geen hoorder bekeerd, of onbekeerd, ontwaakt, of nog koud, onderuit kan.
Stel nu dat er zou volgen: 'Maar gemeente, u zo leert Gods ware volk bidden. Zo bidt u alleen als Gods Geest in hun harten gaat werken....' Dan is het toch heel makkelijk om de conclusie te trekken: O, dat ben ik nog niet, dus het is niet voor mij?

[Germanicus]

In de eerste preek wordt de poort naar het leven wijd opengezet voor doodschuldige zondaren. In de andere preek wordt het leven beschreven achter de muur. En blijft de poort dicht. Hooguit een wens dat de poort nog eens open mag komen te gaan waarbij dan wordt gezegd wat je dan allemaal gaat zien.[/quote]

Wat mij betreft is dit een terechte conlusie.