Net uit:
- 'Soldaat', door Valérie Zenatti. Autobiografische young-adult roman die zich afspeelt in het Israelische leger. Boeiend, interessant, maar ik bleef me tot het eind afvragen wanneer het verhaal nu eens zou beginnen. Maar dat heb ik wel vaker bij autobiografische boeken. Je leven is nu eenmaal geen verhaaltje.
- 'Kinderen van één Vader', door Thomas Eidson. Het zou een epische roman zijn. Ik vond het een aardig boek. Af en toe komen de personen tot mooie inzichten, maar het is allemaal wat toevallig en onwaarschijnlijk. Natúúrlijk komen op de quakerboerderij van een blinde arme weduwe op hetzelfde moment een samoerai en een kickbokser, die slaags raken met een haan. En natúúrlijk hebben alle gemene mensen op de laatste pagina spijt van alle onaardige dingen en wordt de arme weduwe ook nog eens rijk. Wat het quakergeloof inhoudt (afgezien van het dragen van een hoed door de mannen en het ideaal van de geweldloosheid) komt niet tot uitdrukking.
- nu aan de beurt: 'Land, land!', door Sándor Márai.

J.C. Philpot schreef:

jakobmarin schreef:Het staat er zo'n beetje zoals Koelman verwoord in zijn boek: Als uw kinderen kastijding verdiend hebben, kastijdt hen dan zonder u te laten afhouden door het geroep of gesmeek van uw kinderen, hoewel u wat verzachting mag geven.

Het boek is inderdaad voor tuchtiging, maar zoals jij het weergeeft vind ik totaal niet in de geest van (de schijver van) dit boek.

citaten uit dit boek:

Van baby tot kleuter
(...) Als je niet slaat, neem je Gods woord niet serieus (...)

Het 'hoe' van een pak slaag:
1. Neem een kind mee naar een plek waar het het onder vier ogen kunt spreken
(...)
5. Vertel het kind hoeveel klappen het krijgt
6. Sla het kind op blote billen, zodat de slaag niet wordt opgevangen door een laag kleren.
Doe de kleren pas op het laatste moment uit. Doe ze weer aan zodra je klaar bent.
Het is beter om het kind op je schoot te leggen dan op een bed of een stoel.
7. Als je een pak slaag hebt gegeven, neem het kind dat op schoot, knuffel het (...)
8. Bid met het kind

Wat een gruwel om zelfs van het slaan van kinderen een godsdienstoefening te maken! Hoewel het mogelijk aan de ene kant bewaart voor doorslaan, krijg ik daar toch echt een rare smaak van. Maar dat zal komen omdat ik geen voorstander ben van lijfstraffen.

jakobmarin schreef:

J.C. Philpot schreef:

jakobmarin schreef:Het staat er zo'n beetje zoals Koelman verwoord in zijn boek: Als uw kinderen kastijding verdiend hebben, kastijdt hen dan zonder u te laten afhouden door het geroep of gesmeek van uw kinderen, hoewel u wat verzachting mag geven.

Het boek is inderdaad voor tuchtiging, maar zoals jij het weergeeft vind ik totaal niet in de geest van (de schijver van) dit boek.

citaten uit dit boek:

Van baby tot kleuter
(...) Als je niet slaat, neem je Gods woord niet serieus (...)

Het 'hoe' van een pak slaag:
1. Neem een kind mee naar een plek waar het het onder vier ogen kunt spreken
(...)
5. Vertel het kind hoeveel klappen het krijgt
6. Sla het kind op blote billen, zodat de slaag niet wordt opgevangen door een laag kleren.
Doe de kleren pas op het laatste moment uit. Doe ze weer aan zodra je klaar bent.
Het is beter om het kind op je schoot te leggen dan op een bed of een stoel.
7. Als je een pak slaag hebt gegeven, neem het kind dat op schoot, knuffel het (...)
8. Bid met het kind

Ik ben nu net bij het gedeelte over lijfstraffen en zonder nog een mening te geven vind ik niet dat dit citaat helemaal recht doet aan de bedoeling van Trip. Hij probeert eerlijk te kijken naar hóe God het hanteren van de roe bedoeld tuchtmiddel heeft. En dat slaan álleen maar met een biddend liefdevol hart mag gebeuren.
(maar misschien ben ik nog niet ver genoeg in het boek)

DDD schreef:Wat een gruwel om zelfs van het slaan van kinderen een godsdienstoefening te maken! Hoewel het mogelijk aan de ene kant bewaart voor doorslaan, krijg ik daar toch echt een rare smaak van. Maar dat zal komen omdat ik geen voorstander ben van lijfstraffen.

Ik moet er echt niet aan denken dat ik mijn kind zou moeten slaan, met of zonder stokje
Wie zijn kind slaat, slaat zijn eigen vlees.
En wanneer begin je dan met slaan, op welke leeftijd en tot welke leeftijd kun je dat doen? Als ze wat gedaan hebben? Staat dat in het boek?
Bij een slungel van 1.90 m wordt het een beetje zielig als je als moeder van 1.65 m je zoon achterna gaat.

DDD schreef:Wat een gruwel om zelfs van het slaan van kinderen een godsdienstoefening te maken! Hoewel het mogelijk aan de ene kant bewaart voor doorslaan....

Beetje dubbelzinnig in deze context

Maar ik ben het van harte eens met iedereen die dit walgelijk vindt.
Slaan? Nooit! Met een kind ga je praten, niet meppen.

Hendrikus schreef:

DDD schreef:Wat een gruwel om zelfs van het slaan van kinderen een godsdienstoefening te maken! Hoewel het mogelijk aan de ene kant bewaart voor doorslaan....

Beetje dubbelzinnig in deze context

Maar ik ben het van harte eens met iedereen die dit walgelijk vindt.
Slaan? Nooit! Met een kind ga je praten, niet meppen.

Hoewel we een corrigerende tik (bij eigen kinderen) niet ten alle tijde geheel in de ban moeten doen. Maar dan wel zo, dat die tik jou net zoveel 'pijn' moet doen, als het kind.

Luther schreef:

Hendrikus schreef:

DDD schreef:Wat een gruwel om zelfs van het slaan van kinderen een godsdienstoefening te maken! Hoewel het mogelijk aan de ene kant bewaart voor doorslaan....

Beetje dubbelzinnig in deze context

Maar ik ben het van harte eens met iedereen die dit walgelijk vindt.
Slaan? Nooit! Met een kind ga je praten, niet meppen.

Hoewel we een corrigerende tik (bij eigen kinderen) niet ten alle tijde geheel in de ban moeten doen. Maar dan wel zo, dat die tik jou net zoveel 'pijn' moet doen, als het kind.

Precies! En nooit uit een gevoel van drift of onmacht gaan slaan. De corrigerende tik hoeft niet in de ban, maar het gaat hier over tuchtigen en slaan, net zolang tot het kind zou gaan luisteren. Volgens mij gaat het dan gehoorzamen uit angst en pijn, is dat dan de Bijbelse weg?
Ik denk het niet.

Mara schreef: Precies! En nooit uit een gevoel van drift of onmacht gaan slaan. De corrigerende tik hoeft niet in de ban, maar het gaat hier over tuchtigen en slaan, net zolang tot het kind zou gaan luisteren. Volgens mij gaat het dan gehoorzamen uit angst en pijn, is dat dan de Bijbelse weg?
Ik denk het niet.

Je hebt duidelijk het boek niet gelezen.

"nooit uit een gevoel van drift of onmacht gaan slaan" dat is precies wat het boek ook zegt.

jakobmarin schreef:

Van baby tot kleuter
(...) Als je niet slaat, neem je Gods woord niet serieus (...)

Het 'hoe' van een pak slaag:
1. Neem een kind mee naar een plek waar het het onder vier ogen kunt spreken
(...)
5. Vertel het kind hoeveel klappen het krijgt
6. Sla het kind op blote billen, zodat de slaag niet wordt opgevangen door een laag kleren.
Doe de kleren pas op het laatste moment uit. Doe ze weer aan zodra je klaar bent.
Het is beter om het kind op je schoot te leggen dan op een bed of een stoel.
7. Als je een pak slaag hebt gegeven, neem het kind dat op schoot, knuffel het (...)
8. Bid met het kind

Walgelijk!
Ik heb een vreselijke aversie tegen al dit soort ceremoniën rondom slaan en (misbruiken van) godsdienst.
Overigens heet dit in Nederland kindermishandeling.

Jo-Ann schreef:

jakobmarin schreef:

Van baby tot kleuter
(...) Als je niet slaat, neem je Gods woord niet serieus (...)

Het 'hoe' van een pak slaag:
1. Neem een kind mee naar een plek waar het het onder vier ogen kunt spreken
(...)
5. Vertel het kind hoeveel klappen het krijgt
6. Sla het kind op blote billen, zodat de slaag niet wordt opgevangen door een laag kleren.
Doe de kleren pas op het laatste moment uit. Doe ze weer aan zodra je klaar bent.
Het is beter om het kind op je schoot te leggen dan op een bed of een stoel.
7. Als je een pak slaag hebt gegeven, neem het kind dat op schoot, knuffel het (...)
8. Bid met het kind

Walgelijk!
Ik heb een vreselijke aversie tegen al dit soort ceremoniën rondom slaan en (misbruiken van) godsdienst.
Overigens heet dit in Nederland kindermishandeling.

Misschien eerst maar even het boek lezen voor je een dergelijke stevige uitspraak doet.

J.C. Philpot schreef:

helma schreef:Ted Tripp; de weg naar het kinderhart

Goed boek.

Staan inderdaad veel zinvolle dingen in. Ook principes waar ik veel van heb geleerd.
Jammer alleen dat hij lijfelijke straffen als de enige juiste straffen ziet, ik denk dat het ook anders kan, maar daar is hij nogal stellig in.

Mister schreef:

Jo-Ann schreef:

jakobmarin schreef:

Van baby tot kleuter
(...) Als je niet slaat, neem je Gods woord niet serieus (...)

Het 'hoe' van een pak slaag:
1. Neem een kind mee naar een plek waar het het onder vier ogen kunt spreken
(...)
5. Vertel het kind hoeveel klappen het krijgt
6. Sla het kind op blote billen, zodat de slaag niet wordt opgevangen door een laag kleren.
Doe de kleren pas op het laatste moment uit. Doe ze weer aan zodra je klaar bent.
Het is beter om het kind op je schoot te leggen dan op een bed of een stoel.
7. Als je een pak slaag hebt gegeven, neem het kind dat op schoot, knuffel het (...)
8. Bid met het kind

Walgelijk!
Ik heb een vreselijke aversie tegen al dit soort ceremoniën rondom slaan en (misbruiken van) godsdienst.
Overigens heet dit in Nederland kindermishandeling.

Misschien eerst maar even het boek lezen voor je een dergelijke stevige uitspraak doet.

Nee, bovenstaande is duidelijk genoeg om afstand van te nemen.
En het mag ook gewoonweg niet.

Jo-Ann schreef:

Mister schreef:

Jo-Ann schreef: Walgelijk!
Ik heb een vreselijke aversie tegen al dit soort ceremoniën rondom slaan en (misbruiken van) godsdienst.
Overigens heet dit in Nederland kindermishandeling.

Misschien eerst maar even het boek lezen voor je een dergelijke stevige uitspraak doet.

Nee, bovenstaande is duidelijk genoeg om afstand van te nemen.
En het mag ook gewoonweg niet.

Van de Nederlandse wet niet. Gods Woord spreekt juist wel over kastijden en het niet sparen van de roede. Begrijp me goed, ik ben tegen lijfstraffen, maar we moeten voorzichtig zijn in benoemen wat wel en net mag, zeker waar de Bijbel kastijden toestaat, mogelijk zelfs als goede opvoedmethode adviseert.

Jo-Ann schreef:

jakobmarin schreef:

Van baby tot kleuter
(...) Als je niet slaat, neem je Gods woord niet serieus (...)

Het 'hoe' van een pak slaag:
1. Neem een kind mee naar een plek waar het het onder vier ogen kunt spreken
(...)
5. Vertel het kind hoeveel klappen het krijgt
6. Sla het kind op blote billen, zodat de slaag niet wordt opgevangen door een laag kleren.
Doe de kleren pas op het laatste moment uit. Doe ze weer aan zodra je klaar bent.
Het is beter om het kind op je schoot te leggen dan op een bed of een stoel.
7. Als je een pak slaag hebt gegeven, neem het kind dat op schoot, knuffel het (...)
8. Bid met het kind

Walgelijk!
Ik heb een vreselijke aversie tegen al dit soort ceremoniën rondom slaan en (misbruiken van) godsdienst.
Overigens heet dit in Nederland kindermishandeling.

Ik ben het helemaal met je eens..