Kerkverband-typerende preken

[Mister]

Beste mensen, een deel van dit topic is in moderatie.
Houd het netjes in in overeenstemming met de forumregels.

[Wilhelm]

Maar iemand die zn eigen nest bevuild is van een heel andere orde. Maar nog erger is dat Gods werk verdacht wordt gemaakt.
Dat zulke postings mogen blijven staan vind ik onbegrijpelijk en is m.i. een forum dat zichzelf reformatorisch noemt onwaardig..

We hebben er als moderators voor gekozen om de reactie van Luther te laten staan en er inhoudelijk op in te (laten) gaan, zodat beide zijden aan het woord konden komen.

Jammer dat een moderator op deze wijze reageert op een veel eerder door mij geplaatste post in een heel andere context...

[Luther]

Jij houdt in ieder geval van een voorwaardelijke prediking merk ik Luther. Alhoewel je redelijk appels met peren vergelijkt (en niet de gehele preek laat horen), kun je beide preken toch niet als onbijbels bestempelen? Er varen ook 2 boten uit over de doodsjordaan; in de 1 zitten allemaal mensen die leunen op bevindingen en op hun ellendekennis en op de andere boot mensen die vertrouwen op de beloften. Ze zullen verloren gaan, omdat niemand van hen Christus ooit nodig heeft gehad en uit genade verlossing door Hem heeft verkregen.

Probeer even in de lijn van de argumentatie te blijven. Erasmiaan zei dat hij soms iets mist in preken die ook op PrekenWeb staan; ik heb eerder gezegd dat een preek vol voorwerpelijke bevinding geen proclamatie is. Ik laat twee voorbeelden zien. En nu heb je het over twee boten... En je maakt een toepassing die wat mij betreft off-topic is. (Overigens eens met je stelling hoor; maar daar ging het nu niet om.)

[-DIA-]

Beste mensen, een deel van dit topic is in moderatie.
Houd het netjes in in overeenstemming met de forumregels.

Volgens was het heel voorzichtig uitgedrukt..
Ik heb geenzins de intentie iets te zeggen wat niet in overeenstemmig is met
de gereforfmeerde leer en forumregels.

[Luther]

Maar iemand die zn eigen nest bevuild is van een heel andere orde. Maar nog erger is dat Gods werk verdacht wordt gemaakt.
Dat zulke postings mogen blijven staan vind ik onbegrijpelijk en is m.i. een forum dat zichzelf reformatorisch noemt onwaardig..

We hebben er als moderators voor gekozen om de reactie van Luther te laten staan en er inhoudelijk op in te (laten) gaan, zodat beide zijden aan het woord konden komen.

Jammer dat een moderator op deze wijze reageert op een veel eerder door mij geplaatste post in een heel andere context...

Ach Wilhelm, laat maar. Het verbaast me dat het nog zo lang heeft moeten duren eer het woord 'nest bevuilen' viel. Dan hoeft men namelijk niet op de argumenten in te gaan. Zij die mijn posting welwillend hebben gelezen (zoals bijvoorbeeld Jongere) die snappen dat het totaal niets met nestbevuiling te maken heeft. Maar goed, het zij zo. Maakt ook niet zoveel uit.

[Tiberius]

Maar iemand die zn eigen nest bevuild is van een heel andere orde. Maar nog erger is dat Gods werk verdacht wordt gemaakt.
Dat zulke postings mogen blijven staan vind ik onbegrijpelijk en is m.i. een forum dat zichzelf reformatorisch noemt onwaardig..

We hebben er als moderators voor gekozen om de reactie van Luther te laten staan en er inhoudelijk op in te (laten) gaan, zodat beide zijden aan het woord konden komen.

Jammer dat een moderator op deze wijze reageert op een veel eerder door mij geplaatste post in een heel andere context...

Sorry, van Dia inderdaad. Ik dacht dat het een nieuwe posting was, maar zie nu dat het een oude was, door Jolanda gebumpt.
Overigens geldt deze modkeuze ook voor Luthers visie, die in principe hetzelfde is als die van Dia, alleen dan aan de andere zijde van het spectrum: de één kan zich moeilijk vinden in de prediking van de ene groep (de PW-predikers) en de ander niet in de prediking van de andere groep (de niet-PW predikers).

[Ad Anker]

@Ander
de Bijbel leert ons nog veel uitmuntender hoe God een mens bekeerd.
En de Bijbel doet dat doorgaans nog in erg weinig woorden ook.

JGW, je hebt helemaal gelijjk. Maar er werd gevraagd om preken van oudvaders. Vandaar mijn opmerking.
Ik vind de opmerking wel wat flauw, jij zet topics vol met citaten van oudvaders over het aanbod bijv.

[Johann Gottfried Walther]

@Ander
de Bijbel leert ons nog veel uitmuntender hoe God een mens bekeerd.
En de Bijbel doet dat doorgaans nog in erg weinig woorden ook.

JGW, je hebt helemaal gelijjk. Maar er werd gevraagd om preken van oudvaders. Vandaar mijn opmerking.
Ik vind de opmerking wel wat flauw, jij zet topics vol met citaten van oudvaders over het aanbod bijv.

Niets flauws aan.
Het probleem met het aanbod is dat mensen allerlei dingen roepen die oudvaders nooit gezegd hebben. En dat toon ik dan overdadig aan ja. Dat er wel een welgemeend onvoorwaardelijk aanbod van genade is, wat ook door zeer veel oudvaders werd geleerd.

De vraag naar preken had ik niet gezien.
Maar mijn punt is God eist bekering, en God werkt geloof en bekering. Daar moeten we geen preken vol over horen, of boeken over vol schrijven.
God eist bekering! Dan vraagt God niet dat we er over gaan theologiseren, maar dat we Zijn woord serieus nemen!

[Afgewezen]

Maar mijn punt is God eist bekering, en God werkt geloof en bekering. Daar moeten we geen preken vol over horen, of boeken over vol schrijven.
God eist bekering! Dan vraagt God niet dat we er over gaan theologiseren, maar dat we Zijn woord serieus nemen!

Dat is waar, maar dan moet wel duidelijk zijn wat bekering is. En het 'theologiseren over' behoeft het 'serieus nemen van' niet in de weg te staan.

[Johann Gottfried Walther]

Maar mijn punt is God eist bekering, en God werkt geloof en bekering. Daar moeten we geen preken vol over horen, of boeken over vol schrijven.
God eist bekering! Dan vraagt God niet dat we er over gaan theologiseren, maar dat we Zijn woord serieus nemen!

Dat is waar, maar dan moet wel duidelijk zijn wat bekering is. En het 'theologiseren over' behoeft het 'serieus nemen van' niet in de weg te staan.

Alsof Gods Woord vaag is over wat bekering is?
In de Bijbel is geen systeem van een bekeringsweg.

Neem Lydia:
14 En een zekere vrouw, met name Lydia, een purperverkoopster, van de stad Thyatira,(32) die God diende, hoorde ons; welker hart de (33) Heere heeft geopend, dat zij acht nam op (34) hetgeen van Paulus gesproken werd.

33) welker hart de
Namelijk door de kracht zijns Heiligen Geestes hun verstand verlichtende en hunnen wil neigende tot gehoorzaamheid des geloofs.


En zo zijn er vele voorbeelden. Weinig woorden, geen systeem.

Het gevaar is zeer groot bij het theologiseren Gods Woord uit het oog te verliezen.

[Erasmiaan]

De prediking van de Gereformeerde Gemeente is niet veranderd. De predikanten met wie Luther niet door één deur kan preken niet anders dan ds. Kersten, ds. Honkoop, ds. Barth, ds. Fraanje, ds. Lamain, ds. Heikoop, ds. Van Reenen, ds. Bel, ds. L. Vogelaar, enz., enz. (zie dit artikel http://bit.ly/NlMrpl; was niet ten tijde van deze prediking de bloeitijd?).

Waarom gebruik je de uitdrukking 'niet door één deur kunnen'.

Een alternatief woord voor het feit dat je je niet kunt vinden in hun preken.

De predikanten die je noemt, hielden deels inderdaad preken zoals ik daar kritische opmerkingen bij geplaatst heb. Omdat dit grotendeels eenvoudige mannen waren, met weinig scholing, kan ik dat op z'n merites beoordelen. Maar wat deze mannen ook in ruime mate hadden, was een ruime nodiging in de prediking van de beloften van het Evangelie, net zoals je dat bij de door jou genoemde oudvaders tegen komt. Denk inderdaad aan Smytegelt. En dan bleef dat niet steken in wensen, maar in nodigen, in klem-zetten. Niet altijd, maar wel geregeld.

De mannen van nu zijn nog net zo eenvoudig. Ook allemaal een opleiding gehad aan hetzelfde schooltje. En al hadden die vroegere leraars een opleiding aan de Universiteit gehad, dan nog zouden ze zo preken, dat weet ik wel zeker. Want ze preekten zoals het in het hart lag. En als deze leraars een ruime nodiging hadden, dan hebben ze het heden ten dage nog. Maar waarom worden preken van deze leraars nooit meer gelezen in, pak hem beet, de Gereformeerde Gemeente van Kapelle Biezelinge?

Tja, dan is er echt een kloof die groter is dan tussen de het westen en het oosten. Want ik mis bij sommige door Luther geroemde predikanten het stukje van hoe ik tot Christus kom.

Ja, dan vraag ik me echt af wat je wilt horen. Enkele citaten uit een preek over de Kananese vrouw:

Gemeente, wees eens eerlijk voor uzelf: Kent u dit toestemmen, die ‘amen’ zeggen? Heere Christus, ja, amen, ik ben een hond!? Niet: kijk eens wat ik allemaal heb gedaan, wie ik ben, hoe goed ik ben! Nee! Maar: Kijk, Heere, ik ben een hond. U mag de hardste dingen zeggen, U hebt gelijk. Ja, Heere, ik ben een hond. Maar… ik wil zo graag Uw hondje zijn..! Ik ben liever een hondje van U, dan een lieveling van de duivel.Denk ook maar eens aan de verloren zoon:
Vader, ik heb gezondigd tegen den hemel, en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden.
Zet me maar in de buitenste kring, want ik heb geen recht. Alle recht is verspeeld. Maar ik kan niet meer zonder u.
Ik ben een hond…! Maar…, mag ik uw hond zijn? Ik zoek een andere baas, ik zoek een andere meester!
Jongelui, zoek je een andere baas? Zoek je een andere meester?
Hier is de beste Meester van heel de wereld. O, kom en buk toch aan Zijn voeten!
Gemeente, is het ooit uw verlangen geworden, en uw verlangen gebleven: Heere, liever een kruimel van U, dan het feestmaal van de wereld?
Maar, het geloof van deze moeder doet meer. Het neemt argumenten uit wat Christus zegt.
Het neemt als het ware het Woord uit Zijn mond en grijpt zich eraan vast. Het geloof pleit op het Woord van de Heere Zelf, hoewel het geen enkel recht heeft.
Het is waar, Heere, ik ben een hond. Maar de hondjes eten toch ook van de kruimeltjes die vallen van de tafel van hun…vader? Nee: van hun heren!
Hoort u wat ze zegt? Ik ben geen kind, ik ben een hond. Maar… wilt u mijn baas, mijn meester, mijn heer zijn?
U bent een heer! U bent een schatrijke heer. Want alleen zo’n schatrijke heer geeft zelfs zijn honden te eten.
Hier is een grond om te pleiten. Al eten alle kinderen hun buikjes rond, dan nog is er bij u zoveel overvloed, dan nog steeds vallen er brokjes en kruimels van uw tafel.
Bij een arm man was geen hond. Die spaarde zijn kruimels voor zijn kinderen, voor zijn vrouw, voor zichzelf. Alleen waar overvloed was, daar vielen brokjes en kruimels van de tafel.
Hier is een krachtig geloofspleiten van een bedelende moeder:
Als u dan zoveel hebt, o schatrijke Heere Jezus, dat er altijd kruimels vallen Uw tafel, dan hebt U alle macht! Dan kunt U ook mij helpen!
Dan hebt U alle macht over mij, en ook over mijn kind!
Ontferm U dan over mij, ontferm U dan over mijn kind, want het is door de duivel bezeten!
Weet u wat het wonder is? Jezus kan Zich niet verbergen voor zulke bidders. Leest u maar mee in vers 28:
Toen antwoordde Jezus…
Hij antwoordde. Bidders krijgen antwoord. God zal antwoorden Zijn tijd. Zo Hij vertoeft, verbeid Hem, want Hij zal gewisselijk komen, Hij zal niet achterblijven.
In de tweede plaats is in deze geschiedenis een boodschap te vinden voor allen die God zoeken. Deze boodschap: houdt aan, grijpt moed!
Alles schijnt wel tegen te zijn, en uw hart moet u veroordelen.
Maar bedenkt, het roepen van zondaren klinkt als hemelse muziek in de oren van de Zaligmaker. O, klem u dan als een verlorene, als een zondaar, als een onwaardige, als een bedelaar, als een hond, vast aan Zijn voeten. En: Hij zal u niet laten gaan!
U zegt, het is net iets anders: ik zal Hem niet laten gaan tenzij Hij mij zegent.
Ja, in het beste geval is daar misschien wel iets van waar. Maar ik zeg u: Hij zal u niet laten gaan! ‘Hij liet zulken nimmer schaamrood staan, maar wendde op Zijn tijd hun lot.

En juist bij predikanten die door Luther terzijde worden geschoven hoor je dáár over. Daar worden de geheimen van het geestelijke leven verklaard, een arme zondaar en een rijke Christus en hoe die twee bij elkaar komen. Uiteindelijk gaat het dus over het grote punt van de toe-eigening des Heils en de verschillende visies daarop.

Maar vergelijk de wijze van preken hieronder eens met die hierboven.

Er is een volk op aarde die in de nacht met hun hoofd diep in het kussen liggen. Ze kunnen niet slapen omdat ze moeten inleven: het is de laatste dag van mijn leven. Ze vrezen dat ze de morgenstond nooit meer zullen beleven. En zo zien wij Jakob daar liggen. En dan komt de Heere hem te bezoeken door die opgerichte ladder. Dat is de openbaring van de weg der behoudenis buiten de mens. O, er is een weg van de hemel naar de aarde ontsloten. Alleen een weg van de hemel naar de aarde. Mijn hoorders, dan mag hij zoveel van de Heere ontvangen. Hij mag onverwachts iets van het geestelijk leven ervaren na een nacht van donkerheid en duisternis, want aan de morgen van de dag mag hij getuigen: “Dit is niet dan een huis Gods, en dit is de poort des hemels.” Er is een openbaring van die meerdere Jozef. En in Genesis 32 wordt het voor Jakob een afgesneden zaak. Daar kon hij met Bethel God niet ontmoeten, mijn hoorders. Maar in Genesis 32 werd het voor Jakob een afgesneden zaak. En waarom werd het daar voor Jakob een afgesneden zaak? “En een Man worstelde met hem, totdat de dageraad opging. En toen Hij zag, dat Hij hem niet overmocht, roerde Hij het gewricht zijner heup aan.” En toch moest het nog dieper, mijn hoorders. Och mensen, het staat zomaar in dat ene woordje: “Ik zal U niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent.” Want om een mens met alles aan een eind te brengen, dat geeft de Heere arbeid. Wat heeft de Heere werk om een mens aan het eind te brengen. En dan vraagt God wat aan Jakob. En wat vraagt God aan Jakob? “Hoe is uw naam?” En toen was het klaar. “Hoe is uw naam?” Toen was Jakob klaar. En dan antwoord hij: “Jakob.” Dan moet Jakob naar de hel. O, als wij het met God eens mogen worden om eeuwig naar de hel te moeten en eeuwig God te missen... “Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.” O, mijn hoorders, dat is wat om in te leven en te beleven, En als het daar in zijn leven terechtkomt dan geeft God Jakob een nieuwe naam. Dan krijgt hij van de Heere de naam: Israël. O, onbegrijpelijk, onbegrijpelijk. Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël.

Ik heb eigenlijk geen zin om op micro-niveau deze preken te vergelijken. Anderen hebben daarom gevraagd, ik niet. Maar als je het echt wilt weten: ik lees in het eerste fragment niet hoe dat nu gaat, die overgang van de dood in het leven, vanuit de duisternis tot het licht. Er staan overigens wel mooie dingen in. Ik lees daar ook in over dat 'helwaardig' worden, als een onreine verachtelijke hond. Niets meer waardig en toch aanhouden. Wel jammer dat er dan over een "hondje" wordt gesproken; jonge hoorders krijgen dan het idee dat het over een schoothondje gaat, maar dat is niet waar Jezus en deze vrouw op zagen. Honden waren in die tijd onrein en verachtelijk.

[Simon]

De prediking van de Gereformeerde Gemeente is niet veranderd. De predikanten met wie Luther niet door één deur kan preken niet anders dan ds. Kersten, ds. Honkoop, ds. Barth, ds. Fraanje, ds. Lamain, ds. Heikoop, ds. Van Reenen, ds. Bel, ds. L. Vogelaar, enz., enz. (zie dit artikel http://bit.ly/NlMrpl; was niet ten tijde van deze prediking de bloeitijd?).

Waarom gebruik je de uitdrukking 'niet door één deur kunnen'.

Een alternatief woord voor het feit dat je je niet kunt vinden in hun preken.

De predikanten die je noemt, hielden deels inderdaad preken zoals ik daar kritische opmerkingen bij geplaatst heb. Omdat dit grotendeels eenvoudige mannen waren, met weinig scholing, kan ik dat op z'n merites beoordelen. Maar wat deze mannen ook in ruime mate hadden, was een ruime nodiging in de prediking van de beloften van het Evangelie, net zoals je dat bij de door jou genoemde oudvaders tegen komt. Denk inderdaad aan Smytegelt. En dan bleef dat niet steken in wensen, maar in nodigen, in klem-zetten. Niet altijd, maar wel geregeld.

De mannen van nu zijn nog net zo eenvoudig. Ook allemaal een opleiding gehad aan hetzelfde schooltje. En al hadden die vroegere leraars een opleiding aan de Universiteit gehad, dan nog zouden ze zo preken, dat weet ik wel zeker. Want ze preekten zoals het in het hart lag. En als deze leraars een ruime nodiging hadden, dan hebben ze het heden ten dage nog. Maar waarom worden preken van deze leraars nooit meer gelezen in, pak hem beet, de Gereformeerde Gemeente van Kapelle Biezelinge?

Tja, dan is er echt een kloof die groter is dan tussen de het westen en het oosten. Want ik mis bij sommige door Luther geroemde predikanten het stukje van hoe ik tot Christus kom.

Ja, dan vraag ik me echt af wat je wilt horen. Enkele citaten uit een preek over de Kananese vrouw:

Gemeente, wees eens eerlijk voor uzelf: Kent u dit toestemmen, die ‘amen’ zeggen? Heere Christus, ja, amen, ik ben een hond!? Niet: kijk eens wat ik allemaal heb gedaan, wie ik ben, hoe goed ik ben! Nee! Maar: Kijk, Heere, ik ben een hond. U mag de hardste dingen zeggen, U hebt gelijk. Ja, Heere, ik ben een hond. Maar… ik wil zo graag Uw hondje zijn..! Ik ben liever een hondje van U, dan een lieveling van de duivel.Denk ook maar eens aan de verloren zoon:
Vader, ik heb gezondigd tegen den hemel, en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden.
Zet me maar in de buitenste kring, want ik heb geen recht. Alle recht is verspeeld. Maar ik kan niet meer zonder u.
Ik ben een hond…! Maar…, mag ik uw hond zijn? Ik zoek een andere baas, ik zoek een andere meester!
Jongelui, zoek je een andere baas? Zoek je een andere meester?
Hier is de beste Meester van heel de wereld. O, kom en buk toch aan Zijn voeten!
Gemeente, is het ooit uw verlangen geworden, en uw verlangen gebleven: Heere, liever een kruimel van U, dan het feestmaal van de wereld?
Maar, het geloof van deze moeder doet meer. Het neemt argumenten uit wat Christus zegt.
Het neemt als het ware het Woord uit Zijn mond en grijpt zich eraan vast. Het geloof pleit op het Woord van de Heere Zelf, hoewel het geen enkel recht heeft.
Het is waar, Heere, ik ben een hond. Maar de hondjes eten toch ook van de kruimeltjes die vallen van de tafel van hun…vader? Nee: van hun heren!
Hoort u wat ze zegt? Ik ben geen kind, ik ben een hond. Maar… wilt u mijn baas, mijn meester, mijn heer zijn?
U bent een heer! U bent een schatrijke heer. Want alleen zo’n schatrijke heer geeft zelfs zijn honden te eten.
Hier is een grond om te pleiten. Al eten alle kinderen hun buikjes rond, dan nog is er bij u zoveel overvloed, dan nog steeds vallen er brokjes en kruimels van uw tafel.
Bij een arm man was geen hond. Die spaarde zijn kruimels voor zijn kinderen, voor zijn vrouw, voor zichzelf. Alleen waar overvloed was, daar vielen brokjes en kruimels van de tafel.
Hier is een krachtig geloofspleiten van een bedelende moeder:
Als u dan zoveel hebt, o schatrijke Heere Jezus, dat er altijd kruimels vallen Uw tafel, dan hebt U alle macht! Dan kunt U ook mij helpen!
Dan hebt U alle macht over mij, en ook over mijn kind!
Ontferm U dan over mij, ontferm U dan over mijn kind, want het is door de duivel bezeten!
Weet u wat het wonder is? Jezus kan Zich niet verbergen voor zulke bidders. Leest u maar mee in vers 28:
Toen antwoordde Jezus…
Hij antwoordde. Bidders krijgen antwoord. God zal antwoorden Zijn tijd. Zo Hij vertoeft, verbeid Hem, want Hij zal gewisselijk komen, Hij zal niet achterblijven.
In de tweede plaats is in deze geschiedenis een boodschap te vinden voor allen die God zoeken. Deze boodschap: houdt aan, grijpt moed!
Alles schijnt wel tegen te zijn, en uw hart moet u veroordelen.
Maar bedenkt, het roepen van zondaren klinkt als hemelse muziek in de oren van de Zaligmaker. O, klem u dan als een verlorene, als een zondaar, als een onwaardige, als een bedelaar, als een hond, vast aan Zijn voeten. En: Hij zal u niet laten gaan!
U zegt, het is net iets anders: ik zal Hem niet laten gaan tenzij Hij mij zegent.
Ja, in het beste geval is daar misschien wel iets van waar. Maar ik zeg u: Hij zal u niet laten gaan! ‘Hij liet zulken nimmer schaamrood staan, maar wendde op Zijn tijd hun lot.

En juist bij predikanten die door Luther terzijde worden geschoven hoor je dáár over. Daar worden de geheimen van het geestelijke leven verklaard, een arme zondaar en een rijke Christus en hoe die twee bij elkaar komen. Uiteindelijk gaat het dus over het grote punt van de toe-eigening des Heils en de verschillende visies daarop.

Maar vergelijk de wijze van preken hieronder eens met die hierboven.

Er is een volk op aarde die in de nacht met hun hoofd diep in het kussen liggen. Ze kunnen niet slapen omdat ze moeten inleven: het is de laatste dag van mijn leven. Ze vrezen dat ze de morgenstond nooit meer zullen beleven. En zo zien wij Jakob daar liggen. En dan komt de Heere hem te bezoeken door die opgerichte ladder. Dat is de openbaring van de weg der behoudenis buiten de mens. O, er is een weg van de hemel naar de aarde ontsloten. Alleen een weg van de hemel naar de aarde. Mijn hoorders, dan mag hij zoveel van de Heere ontvangen. Hij mag onverwachts iets van het geestelijk leven ervaren na een nacht van donkerheid en duisternis, want aan de morgen van de dag mag hij getuigen: “Dit is niet dan een huis Gods, en dit is de poort des hemels.” Er is een openbaring van die meerdere Jozef. En in Genesis 32 wordt het voor Jakob een afgesneden zaak. Daar kon hij met Bethel God niet ontmoeten, mijn hoorders. Maar in Genesis 32 werd het voor Jakob een afgesneden zaak. En waarom werd het daar voor Jakob een afgesneden zaak? “En een Man worstelde met hem, totdat de dageraad opging. En toen Hij zag, dat Hij hem niet overmocht, roerde Hij het gewricht zijner heup aan.” En toch moest het nog dieper, mijn hoorders. Och mensen, het staat zomaar in dat ene woordje: “Ik zal U niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent.” Want om een mens met alles aan een eind te brengen, dat geeft de Heere arbeid. Wat heeft de Heere werk om een mens aan het eind te brengen. En dan vraagt God wat aan Jakob. En wat vraagt God aan Jakob? “Hoe is uw naam?” En toen was het klaar. “Hoe is uw naam?” Toen was Jakob klaar. En dan antwoord hij: “Jakob.” Dan moet Jakob naar de hel. O, als wij het met God eens mogen worden om eeuwig naar de hel te moeten en eeuwig God te missen... “Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.” O, mijn hoorders, dat is wat om in te leven en te beleven, En als het daar in zijn leven terechtkomt dan geeft God Jakob een nieuwe naam. Dan krijgt hij van de Heere de naam: Israël. O, onbegrijpelijk, onbegrijpelijk. Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël.

Ik heb eigenlijk geen zin om op micro-niveau deze preken te vergelijken. Anderen hebben daarom gevraagd, ik niet. Maar als je het echt wilt weten: ik lees in het eerste fragment niet hoe dat nu gaat, die overgang van de dood in het leven, vanuit de duisternis tot het licht. Er staan overigens wel mooie dingen in. Ik lees daar ook in over dat 'helwaardig' worden, als een onreine verachtelijke hond. Niets meer waardig en toch aanhouden. Wel jammer dat er dan over een "hondje" wordt gesproken; jonge hoorders krijgen dan het idee dat het over een schoothondje gaat, maar dat is niet waar Jezus en deze vrouw op zagen. Honden waren in die tijd onrein en verachtelijk.

Nog jammerder dat je de vernedering van de helwaardige mens zo verheerlijkt en onnodig dóór-dramatiseerd tot het niveau van onreine verachtelijkheid, terwijl het gewoon over een hondje ging.
Hondeke, lieflijk verkleinwoordeke....
Uit alles blijkt dat God ons wil redden, omdat Hij van de mens houdt, die liefde moet beantwoord worden, en dat kan alleen middels een levend, overtuigend geloof.
Iemand die zich louter en alleen bekeert omdat hij bang is voor straf , is geen zoon van een vrije.(Izak)

[Luther]

De mannen van nu zijn nog net zo eenvoudig. Ook allemaal een opleiding gehad aan hetzelfde schooltje. En al hadden die vroegere leraars een opleiding aan de Universiteit gehad, dan nog zouden ze zo preken, dat weet ik wel zeker. Want ze preekten zoals het in het hart lag. En als deze leraars een ruime nodiging hadden, dan hebben ze het heden ten dage nog.

Het algemene ontwikkelingsniveau is sinds de jaren '30 van de vorige eeuw fors gestegen. Van mensen die niet meer hebben dan lagere school, of een lagere beroepsopleiding kan ik vreemde exegesekronkels meer verdragen dan van iemand die op universitair niveau denkt.

Maar waarom worden preken van deze leraars nooit meer gelezen in, pak hem beet, de Gereformeerde Gemeente van Kapelle Biezelinge?

Ik weet niet of deze preken in KB worden gelezen. Als dat niet zo is, dan is dat te begrijpen vanwege de behoorlijke taalkloof tussen het Nederlands van de jaren '30, '40. Vergeet niet dat er in KB heel veel jongeren zitten. Kinderen en jongeren moeten niet vergeten worden tijdens leesdiensten. Het is qua vormgeving al onaantrekkelijk, dus dan moet het taalniveau dicht aansluiten bij de hoorders.

Ik heb eigenlijk geen zin om op micro-niveau deze preken te vergelijken. Anderen hebben daarom gevraagd, ik niet. Maar als je het echt wilt weten: ik lees in het eerste fragment niet hoe dat nu gaat, die overgang van de dood in het leven, vanuit de duisternis tot het licht.

Ik heb twee voorbeelden laten zien omdat anders bepaalde argumenten wat in de lucht zouden kunnen blijven hangen. Maar ik snap écht niet wat je nu zegt: dat je niet hoort hoe dat nu gaat... Zin voor zin spoort ds. IJsselstein aan wat je als rechteloze hebt te doen. En nee, het blijft niet op een afstand, er wordt niet beschreven wat een mens (in het algemeen dus) moet voelen, moet denken, moet ervaren, want daar gaat het niet om. Het gaat erom waartoe de Heere oproept, en hoe u en jij komen moet tot Christus.

Er staan overigens wel mooie dingen in. Ik lees daar ook in over dat 'helwaardig' worden, als een onreine verachtelijke hond. Niets meer waardig en toch aanhouden. Wel jammer dat er dan over een "hondje" wordt gesproken; jonge hoorders krijgen dan het idee dat het over een schoothondje gaat, maar dat is niet waar Jezus en deze vrouw op zagen. Honden waren in die tijd onrein en verachtelijk.

Euhm... dan leidt de SV ook tot die associatie; daar staat 'hondeke'; ds. IJsselstein gebruikt het woord uit de HSV, daar staat hondje. Als je het geheel van de preek leest, is het onmogelijk om deze associatie te krijgen.

[Ad Anker]

Maar mijn punt is God eist bekering, en God werkt geloof en bekering. Daar moeten we geen preken vol over horen, of boeken over vol schrijven.
God eist bekering! Dan vraagt God niet dat we er over gaan theologiseren, maar dat we Zijn woord serieus nemen!

Dat is waar, maar dan moet wel duidelijk zijn wat bekering is. En het 'theologiseren over' behoeft het 'serieus nemen van' niet in de weg te staan.

Alsof Gods Woord vaag is over wat bekering is?
In de Bijbel is geen systeem van een bekeringsweg.

Neem Lydia:
14 En een zekere vrouw, met name Lydia, een purperverkoopster, van de stad Thyatira,(32) die God diende, hoorde ons; welker hart de (33) Heere heeft geopend, dat zij acht nam op (34) hetgeen van Paulus gesproken werd.

33) welker hart de
Namelijk door de kracht zijns Heiligen Geestes hun verstand verlichtende en hunnen wil neigende tot gehoorzaamheid des geloofs.


En zo zijn er vele voorbeelden. Weinig woorden, geen systeem.

Het gevaar is zeer groot bij het theologiseren Gods Woord uit het oog te verliezen.

De drie stukken, de twee wegen, de geheel enige Naam, zegt onze dominee altijd. Misschien wel een systeem, maar voluit Bijbels. En dan hebben de door jou geachte oudvaders daar prachtige dingen over geschreven. Lees bijv. het hoofdstuk over de bekering in de Redelijke Godsdienst van à Brakel maar eens.

[Ad Anker]

Ik lees in de ene preek een aanspraak aan een ontdekte zondaar. Die ontdekte zondaar wordt gewezen op wat hij kan doen: pleiten, bedelen, Jezus' voeten vastgrijpen. De Heere zal horen.

Ik lees in de andere preek een beschrijving van Gods weg in het leven van Jakob. De ontdekte Jakob krijgt een vraag: Hoe is uw naam. En dan is vooral die ene zin zo vol inhoud: Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël. Jakob moet als Jakob verloren gaan. En in dat 'dodelijkst tijdgewricht' krijgt hij een nieuwe naam: Israël. Dus dan blijft er geen pleiten, geen bedelen, geen vragen meer over. Maar dan wordt het verloren gaan.

In de ene preek lees ik een oproep aan een ontdekte zondaar wat hij kan doen en dat God zo'n zondaar niet zal laten gaan, in de andere preek lees ik wat God doet als de zondaar niets meer kan.

Maar goed, 't blijft lastig om inhoudelijk te vergelijken. 't Is ook wel een hemelsbreed verschil, deze twee preekstijlen. Maar daar hoeft de inhoud niet onder te lijden.

Ik las pas een bekend gedicht wat daar ook over gaat:

Als onder ’t heilig recht
de ziele niet meer vecht,
maar billijkt ’t zondeloon,
wat haar ook overkoom’,
rechtvaardigend haar God,
wat eeuwig zij haar lot;

Als in haar laatste vreugde
(het eren van Gods deugden)
de deugd van ’t recht het wint,
al eist zij: Dood het kind!
O, stonde van ’t gericht;
O, dood’lijkst tijdgewricht;

Dan wordt verloren gaan
door God niet toegestaan.
Hier wordt de Zoon gekust
eer z’ op de weg vergaat.
Hier wordt zij welbewust
Verzekerd van haar staat.