Welk boek ben jij nu aan het lezen?

[Bertiel]

gisteren de slapende Christus van Samuel Rutherford gelezen en begonnen in de Bergrede van D.M. Lloyd-Jones

[Luther]

Hendrik de Cock (1801-1842) werd in 1829 dominee in Ulrum. Al snel kreeg hij het aan de stok met de elite. De Cock vond de heersende leer veel te liberaal, en hij stoorde zich aan het dedain waarmee de notabelen neerkeken op het gewone volk. Het volk dat steeds vaker wegbleef uit de kerk, maar dat wel razend enthousiast was over deze nieuwe dominee.

Op 19 december 1833 werd De Cock geschorst, een halfjaar later werd hij afgezet, en er werden soldaten bij hem ingekwartierd die erop toezagen dat hij zich aan de regels hield. Weer later werd hij wegens verstoring van de rust veroordeeld tot drie maanden cel en met zijn gezin uit de pastorie gezet. In 1834 splitsten De Cock en zijn aanhangers (duizenden, inmiddels) zich af. De Afscheiding leidde tot zelfstandige gereformeerde kerken naast de Nederlandse Hervormde Kerk.

G e w e l d i g boek, voor iedereen die van de kerkgeschiedenis houdt. Het is met een vlotte pen geschreven, in romanvorm.
We zijn allemaal wel bekend met deze kerkscheuring denk ik, maar dat het zo heftig is geweest, wist ik niet.
De personages gaan leven. Heel knap gedaan!

Het gaat niet alleen over de kerk, maar ook over de arbeiders die in het veen werkten. De bittere armoede, de uitbuiting.

Is het geschreven door iemand die de theologische beginselen van de Afscheiding van harte belijdt?

[Jantje]

Integendeel. Het is geschreven door een atheïst; het is op Google heel eenvoudig te vinden.

[eilander]

G e w e l d i g boek, voor iedereen die van de kerkgeschiedenis houdt. Het is met een vlotte pen geschreven, in romanvorm.
We zijn allemaal wel bekend met deze kerkscheuring denk ik, maar dat het zo heftig is geweest, wist ik niet.
De personages gaan leven. Heel knap gedaan!

Ik heb twee dingen onderstreept. Moeten we niet een beetje oppassen met die combinatie?

[Jantje]

Vergeet dan ook niet de combinatie met deze twee zaken plús het feit dat de schrijver overtuigend atheïst is.

[DDD]

Er is weinig reden om aan te nemen dat historische beschrijvingen van belijdende gelovigen betrouwbaarder zijn. Enige afstand is in geschiedschrijving wel goed.

En bovendien was de vervolging van de Afgescheidenen heel ernstig, en daar hoor je ten onrechte zelden wat over in de reformatorische kerken.

[gallio]

Integendeel. Het is geschreven door een atheïst; het is op Google heel eenvoudig te vinden.

Zou je even een link kunnen plaatsen naar deze informatie.

[Jantje]

Integendeel. Het is geschreven door een atheïst; het is op Google heel eenvoudig te vinden.

Zou je even een link kunnen plaatsen naar deze informatie.

https://www.ad.nl/delft/atheist-schrijf ... ~ad67b166/

[gallio]

Integendeel. Het is geschreven door een atheïst; het is op Google heel eenvoudig te vinden.

Zou je even een link kunnen plaatsen naar deze informatie.

https://www.ad.nl/delft/atheist-schrijf ... ~ad67b166/

thnx

[Mara]

G e w e l d i g boek, voor iedereen die van de kerkgeschiedenis houdt. Het is met een vlotte pen geschreven, in romanvorm.
We zijn allemaal wel bekend met deze kerkscheuring denk ik, maar dat het zo heftig is geweest, wist ik niet.
De personages gaan leven. Heel knap gedaan!

Ik heb twee dingen onderstreept. Moeten we niet een beetje oppassen met die combinatie?

Ik snap je bezwaar, vermoedelijk denk je dat het een soort M t H of JS boek is geworden?
Maar dat is het absoluut niet!
In zijn nawoord bedankt hij o.m. Jaap van Gelderen, voormalig universitair docent aan de TU Kampen, die een groot kenner is van de Afscheiding.
Ook heeft hij gesprekken gevoerd met de historicus van Ulrum, hij controleerde of het boek klopte.
Verder bedankt hij nog enkele andere mensen.

Kenmerkende is ook de laatste zin van het boek
"Maar u negeert daarmee de geest van het volk. Uiteindelijk delft u het onderspit. U kunt mij tot drie maanden cel veroordelen, tot een jaar, of tot 10 jaar, maar het zal u niet helpen. Het geloof laat zich niet onderdrukken. Het geweten is sterker dan menselijke wetten."

Het is een historische roman. Het blijft een roman, het blijft fictie, en men moet dit boek ook als fictie beoordelen. De Jong is er goed in geslaagd om die beroering in Ulrum los te schrijven van de historische feiten. De innerlijke kwellingen van De Cock – die uiteindelijk met het leerstuk van de predestinatie te maken hebben – zijn heel navoelbaar, zonder dat men dat leerstuk moet kennen. Ik moet er volledigheidshalve bij zeggen dat de innerlijke beroeringen van de tegenstanders van hem wat vlak blijven. Dat hebben ze niet verdiend. Een dominee – tegenstander – die de kerk wordt uitgejaagd, dan mag hij nog zo van de liberale theologie zijn, zal in zijn hart ofzo iets doormaken. Dat gaat hem niet in de koude kleren zitten.

Het verhaal heeft ook venijnige humor, zo nu en dan. Als De Cock voor de deftige kerkelijke rechtbank in Groningen moet verschijnen, blijkt de zitting in een kroeg te zijn. Volgende keer zitten we in een bordeel, zo terloops opgemerkt. Die humor is wel nodig, als tegenwicht voor de bloedserieuze geloofszaak waar het om gaat.

Een passend literair monument voor De Cock en voor de geschiedenis van het protestantisme, heeft De Jong er van gemaakt.
de-marne nieuws.

de Jong geeft nergens een oordeel. De lezer beoordeelt zelf waar zijn sympathie ligt. Het is verschrikkelijk om te lezen hoe in het begin van de 19e eeuw de arbeiders behandeld werden door hun bazen. Ze hadden geen rechten, alleen plichten en ze zwoegden tot ze er letterlijk dood bij neervielen.

Ook bijzonder vond ik om te lezen dat de hoofdpersoon uit het boek - met zijn gezin - naar Ulrum gaat lopen om een kerkdienst bij te wonen. Daar doen ze 14 uren over!
Ds. de Cock die dit ter ore kwam, vond dit niet verantwoord en gaf de man geld om met de trekschuit terug te gaan.
De Cock krijgt steunbetuigingen van o.m. een predikant uit Doeveren, dat blijkt in Brabant te liggen, 4 dagreizen van Ulrum.

De Jong is er in geslaagd om levende personages neer te zetten. De dominee is geen lieve zachtaardige, krachtig gelovige man. Zeker in het begin van het verhaal niet.
Het is ongelooflijk ook om te lezen dat in die tijd - ja amper 200 jaar daarna - de H.C. en de D.L. terzijde werden geschoven als zijnde verouderde schrijfsels (op de TU van Groningen waar de Cock studeerde) en het gewone kerkvolk te Ulrum hem dus hierop wees en pas toen is hij die gaan bestuderen en zag in dat hij een dwaalleer verkondigde.

Echt mensen, zet je vooroordeel opzij en lees het boek. Er staan geen onvertogen woorden of vloeken in als je daar bang voor bent.

[DDD]

Ik ga het zeker lezen. Ik probeer al regelmatig met niet-christelijke collega's te bespreken dat bevindelijk gereformeerden anderhalve eeuw geleden in Nederland gewoon werden vervolgd. Er zijn echt heel veel mensen die daar geen idee van hebben.

Zelfs binnen de bevindelijk-gereformeerde kerken is daar nauwelijks aandacht voor.

[Boertje]

Bedankt voor de tip Mara, ga het boek zeker lezen.

[Jantje]

Ik dus niet. Mijn bezwaren staan hierboven al vermeld.

[Mara]

Ik dus niet. Mijn bezwaren staan hierboven al vermeld.

Sorry maar dat vind ik heel kortzichtig.
Het gaat erom in een dergelijk boek of het waarheidsgetrouw is opgeschreven en dat is het.
Waarom zou alleen een gereformeerde journalist hierover kunnen schrijven?

[Zita]

Ik dus niet. Mijn bezwaren staan hierboven al vermeld.

Sorry maar dat vind ik heel kortzichtig.
Het gaat erom in een dergelijk boek of het waarheidsgetrouw is opgeschreven en dat is het.
Waarom zou alleen een gereformeerde journalist hierover kunnen schrijven?

Hoe heb je die waarheidsgetrouwheid getoetst, Mara? Dat lijkt mij als leek nog best wel lastig.