Scheppingsorde man/vrouw en het functioneren daarvan

[Lilian1975]

Gelezen in het RD opinie artikel Dr. B.A. Zuiddam. Ik plaats het hier. Maar in mijn herinnering was er ooit een topic over de emancipatie vrouw of iets dergelijks. Als het daar beter past, mag het gerust verplaatst worden.

https://www.rd.nl/artikel/1070810-dr-b ... -norm

„Dominee, beseft u wel dat het heel moeilijk is voor een opgeleide vrouw om de hele tijd te moeten luisteren naar mannen en zelf stil te blijven?” Die opmerking van een zuster deed me opnieuw beseffen hoe groot de kloof is tussen behoudende christenen en de rest van (kerkelijk) Nederland.

Echter, gaven en bekwaamheden zijn in zichzelf niet normatief. We moeten Gods maatstaf aanleggen voor hoe en waar het gepast is om die in te zetten (zie Titus 2 en 1 Timotheüs 2). Laten we het afleren om te denken vanuit onze (vermeende) rechten, maar gaan leven vanuit de gezindheid van Christus en de plaats die we innemen in Zijn lichaam, de Kerk.

[Zita]

Misschien heb ik deze tekst van Christine Stam-van Gent al vaker geplaatst, maar ik vind 'm zó wijs:

„Haar leven was dienen”, zegt mijn eega grijnzend, terwijl ik van de was naar de winkel naar het fornuis ren. Hij verheugt zich al op mijn reactie.

Een beetje vrouw gaat tegenwoordig steigeren als mannen haar graag zien dienen. Dat bleek onlangs maar weer. Het Nederlands Dagblad plaatste bij een artikel met de kop ”Geen ruimte voor vrouwelijke ambtsdragers in Christelijke Gereformeerde Kerken”, een afbeelding die een lont in het Twitterkruitvat bleek te zijn. Op deze foto bedient een dame een zittend rijtje stemmig geklede mannen die duidelijk hoger zaken aan hun hoofd hebben.

De grijnzende boodschap: voor vrouwen is slechts ruimte in koffie schenkende zin.

Ik volgde de ophef op sociale media een beetje, zoals ik ook de besluitvorming gevolgd had. Het gesprek over vrouw en ambt boeit me, al heb ik aan het mogen bijwonen van kerkenraadsvergaderingen persoonlijk geen behoefte. Wel zoek ik nog een muizengaatje om pastoraal werk te kunnen doen binnen mijn eigen kerkverband.

Waarom steigeren we massaal bij deze foto? Die vraag hield me nog het meest bezig. Ik ben ook een vrouw van mijn tijd, met bitter weinig talent voor onderdanigheid. Maar waarom zouden we wel willen dienen in een ambt, doch niet als koffiejuffrouw? Dat doet vermoeden dat we het eerste hoger inschatten dan het laatste – zoals ik altijd weer geneigd ben het schrijven van een column belangrijker te achten dan het boenen van de vloer.

Wat wij hier zien door onze bril: ongelijkwaardigheid. Een vrouw die gevangenzit in haar rol, en mannen die dat ‘even’ over haar beslissen, en haar niet zien staan.

Nog afgezien van de vraag of dit plaatje klopt – is het niet juist die bríl die ons gevangenhoudt? Hij benauwt me. Ik kan hem nauwelijks afzetten, maar intussen vertroebelt hij niet alleen mijn blik, maar ook mijn vrede, mijn liefde, mijn stilte.

Wat nu als dienen in Gods Koninkrijk geen hogere of lagere orde kent? Wat als je om de Bijbel te begrijpen op dit punt, niet alleen je bril moet afzetten maar ook nog eens op je hoofd moet gaan staan? In dit Koninkrijk is alles omgekeerd. „De laatsten worden de eersten, wie knielde krijgt een troon, de knechten mogen heersen, de dienaar heet een zoon.”

Zo’n Koning mag van mij de taakverdeling bepalen: jij dit, en jij dat. Zelfs als ik het niet begrijp. Zelfs als Hij daarmee dwars tegen mijn eigen trots, verlangen of aanleg ingaat. Hij is goed, Hij is de Koning. Wie Hem zoekt, moet de foto nog eens goed bekijken. Hij is de vrouw die rondgaat. Hij zit tussen de mannen die zij bedient.

https://stamvangent.com/2022/05/09/de-l ... e-eersten/ (de foto alhier heb ik tussengevoegd)

[Arja]

Ik zag dat ik de tekst toentertijd mooi vond wat ik reageerde onder haar blog. Nu ik het hier opnieuw lees, voel ik me toch ook een beetje verward bij de laatste zin.

Hij is de vrouw die rondgaat. Hij zit tussen de mannen die zij bedient.

Hoe kun je de beeldspraak van Jezus als een dienende vrouw en als man die door haar verzorgd wordt, matchen met het beeld dat Hij het hoofd van Zijn gemeente is en Zijn kinderen Zijn lichaam? " Ik begrijp het toch niet niet zo goed als ik dacht.

[Arja]

Gelezen in het RD opinie artikel Dr. B.A. Zuiddam. Ik plaats het hier. Maar in mijn herinnering was er ooit een topic over de emancipatie vrouw of iets dergelijks. Als het daar beter past, mag het gerust verplaatst worden.

https://www.rd.nl/artikel/1070810-dr-b ... -norm

„Dominee, beseft u wel dat het heel moeilijk is voor een opgeleide vrouw om de hele tijd te moeten luisteren naar mannen en zelf stil te blijven?” Die opmerking van een zuster deed me opnieuw beseffen hoe groot de kloof is tussen behoudende christenen en de rest van (kerkelijk) Nederland.

Echter, gaven en bekwaamheden zijn in zichzelf niet normatief. We moeten Gods maatstaf aanleggen voor hoe en waar het gepast is om die in te zetten (zie Titus 2 en 1 Timotheüs 2). Laten we het afleren om te denken vanuit onze (vermeende) rechten, maar gaan leven vanuit de gezindheid van Christus en de plaats die we innemen in Zijn lichaam, de Kerk.

Ik vind het een goed stuk. Daarnaast vind ik wel dat dit stukje een zij-wij cultuur uitademt. De passage in Jesaja zou niet gebruikt moeten worden om moderne genderrolle te bekritiseren. In een eerder periode van wanorde schoof de HEERE Debora naar voren om het land te richten en de godvrezende koning Josia was een kind toen hij begon te regeren.

Zuiddam zegt (in mijn eigen woorden): "Is het vanuit Gods perspectief echt onrechtvaardig dat een getrouwde vrouw vroeger haar rechten verloor volgens het Bijbelse verbondsdenken? Nee, volgens de Bijbel werd de getrouwde vrouw eigendom van haar man, zoals we wekelijks horen bij het tiende gebod. Dit brengt wel verplichtingen met zich mee (Efeziërs 5:25-33) en we moeten begrijpen dat God de mens en de schepping ziet met Adam als hoofd van het verbond. Maar geloven we dit nog?"

Hij beperkt hier de rol van de vrouw in het traditionele Jodendom en wat hij zegt niet is helemaal juist. De gelijkheid van mannen en vrouwen begint op het hoogst mogelijke niveau: G-d. De Tien Geboden eisen respect voor zowel moeder als vader. In Exodus 20:12 wordt de vader eerst genoemd, maar in Leviticus 19:3 komt de moeder eerst. Dit laat zien dat beide ouders gelijk respect verdienden. De rechten van vrouwen in het traditionele Jodendom waren zoveel groter dan die van vrouwen in Europa honderd jaar geleden. Vrouwen konden kopen en verkopen, eigendommen hebben en hun eigen contracten opstellen, een recht dat westerse vrouwen pas veel later kregen, dankzij de veranderende cultuur.

Ik denk dat de uitdrukking dat de getrouwde vrouw het eigendom van haar man wordt, niet zorgvuldig is. Het huwelijk in de Bijbel gaat helemaal niet over onderwerping of eigendom, maar over eenheid en wederzijdse toewijding. Het tiende gebod gaat niet over het vaststellen van een rangorde maar over het verlangen naar wat anderen hebben, inclusief hun relaties en spullen. Het verbiedt ongepaste verlangens naar wat iemand anders bezit, of dit nu materiële dingen zijn of relaties zoals een huwelijk.

Ik vind het een mooi artikel, maar plaats voorzichtg een paar kanttekeningen. Het huwelijk is door God ontworpen om Zijn zelfopofferende, verenigende liefde te weerspiegelen als een wegwijzer naar Gods ware aard en Zijn verlangen om ook één met ons te zijn in zelfopofferende liefde. Het zinnetje "dat God mens en schepping ziet vanuit Adam als verbondshoofd" schiet te kort aan de volheid en glorie van wat God voor ogen heeft.

[Adagio]

Ik denk dat de uitdrukking dat de getrouwde vrouw het eigendom van haar man wordt, niet zorgvuldig is.

Wat is de maatstaf van zorgvuldigheid? Toch niet dat men bij elk van dit soort communicatie, een paar kantjes vol mitsen, maren, clausules en uitsluitingen erbij moet vertellen. Eigendomschap, waarvoor betaald is en dat in een eerlijke weg is verkregen, is niet bepaald een vies woord.
Een schaap kan in alle eenvoud toch zeggen: Hij is mijn Herder? En dan is de ene partij de Herder, en de andere een schaap, zondag 1 H.C.
En ook omgekeerd, vlgs Joh. 17: 6, of: "Ziedaar, Ik en de kinderen die Mij God gegeven heeft."

Hoogl 2: “Mijn Liefste is mijne, en ik ben Zijne, Die weidt onder de leliën”. Hoogl 6: “Ik ben mijns Liefsten, en mijn Liefste is mijne”. Hoogl. 7 “Ik ben mijns Liefsten, en Zijn genegenheid is tot mij.”

Kanttek.: “Dit zijn de woorden der bruid, vervuld zijnde met den wijn van de genade en van den troost, welken zij van haar Bruidegom ontvangen had. Zij getuigt en belijdt haar zekerheid door het geloof, dat zij Christus toebehoort.”

[Arja]

Ik denk dat de uitdrukking dat de getrouwde vrouw het eigendom van haar man wordt, niet zorgvuldig is.

Wat is de maatstaf van zorgvuldigheid? Toch niet dat men bij elk van dit soort communicatie, een paar kantjes vol mitsen, maren, clausules en uitsluitingen erbij moet vertellen. Eigendomschap, waarvoor betaald is en dat in een eerlijke weg is verkregen, is niet bepaald een vies woord.

Stel je bent een man en je bent getrouwd: Is je vrouw dan jouw eigendom? Is zij jouw bezit, zoals ook jouw schoenen jouw bezit is? Of je laptop? Ik zie dat anders. Wij zijn niet elkaars bezit, maar we behoren elkaar wel toe. Het huwelijk in de Bijbel gaat niet over onderwerping of eigendom, maar over eenheid en wederzijdse toewijding. En het tiende gebod, aangehaald in het artikel, gaat niet over het vaststellen van een rangorde maar over het verlangen naar wat anderen hebben, inclusief hun relaties en spullen. Het verbiedt ongepaste verlangens naar wat iemand anders bezit, of dit nu materiële dingen zijn of relaties zoals een huwelijk.

Ik leg de maat voor zorgvuldigheid best hoog omdat ik zelf fouten heb gemaakt door onzorgvuldig te zijn. Mijn mitsen en maren hoef je echt niet over te nemen maar ik vond het leuk dat er eindelijk iemand reageerde.

Tip: haal de volgende keer de teksten die je noemt niet weg uit hun context. Het kostte me zowat drie uur om ze terug te zetten en te leren wat ze in hun context zeggen over het huwelijk en de eigendoms-akte voor mannen ten aanzien van hun vrouw. Best fijn om te doen in de vakantie hoor, daar niet van

[huisman]

Ik denk dat de uitdrukking dat de getrouwde vrouw het eigendom van haar man wordt, niet zorgvuldig is.

Wat is de maatstaf van zorgvuldigheid? Toch niet dat men bij elk van dit soort communicatie, een paar kantjes vol mitsen, maren, clausules en uitsluitingen erbij moet vertellen. Eigendomschap, waarvoor betaald is en dat in een eerlijke weg is verkregen, is niet bepaald een vies woord.

Stel je bent een man en je bent getrouwd: Is je vrouw dan jouw eigendom? Is zij jouw bezit, zoals ook jouw schoenen jouw bezit is? Of je laptop? Ik zie dat anders. Wij zijn niet elkaars bezit, maar we behoren elkaar wel toe. Het huwelijk in de Bijbel gaat niet over onderwerping of eigendom, maar over eenheid en wederzijdse toewijding. En het tiende gebod, aangehaald in het artikel, gaat niet over het vaststellen van een rangorde maar over het verlangen naar wat anderen hebben, inclusief hun relaties en spullen. Het verbiedt ongepaste verlangens naar wat iemand anders bezit, of dit nu materiële dingen zijn of relaties zoals een huwelijk.

Ik leg de maat voor zorgvuldigheid best hoog omdat ik zelf fouten heb gemaakt door onzorgvuldig te zijn. Mijn mitsen en maren hoef je echt niet over te nemen maar ik vond het leuk dat er eindelijk iemand reageerde.

Tip: haal de volgende keer de teksten die je noemt niet weg uit hun context. Het kostte me zowat drie uur om ze terug te zetten en te leren wat ze in hun context zeggen over het huwelijk en de eigendoms-akte voor mannen ten aanzien van hun vrouw. Best fijn om te doen in de vakantie hoor, daar niet van

Persoonlijk heb ik mijn vrouw nooit als bezit gezien maar als een gave van God. Zo werd het eerste huwelijk in de Bijbel toch ook gesloten? Genesis 1 : 22. God schiep Eva en bracht haar tot Adam.