helma schreef:Als de mitella en twee weken ibuprofen niet helpen krijg ik een corticosteroiden injectie in het AC gewricht

Zit de mitella aan je "goede" kant?
Lijkt me lastig als je rechtshandig bent en je kunt die hand dan niet gebruiken.

Terri schreef:Op de één of andere manier word ik altijd wat 'getroost' door deze acties van 'mede-vergeetachtigen'

Het is me nog nooit overkomen, (of ik moet het vergeten zijn )weleens dat ik hem niet goed instel, maar dan roept ie me met een signaaltje terug.
"hallo, deur zit niet goed dicht"of "je vergeet op de AAN knop te drukken".
Er kleeft toch wel een nadeeltje aan die tiptoetsen.

Het is mijn rechterschouder. Dus voel me aardig beperkt.

helma schreef:Het is mijn rechterschouder. Dus voel me aardig beperkt.

Terri schreef:
Op de één of andere manier word ik altijd wat 'getroost' door deze acties van 'mede-vergeetachtigen'

's Morgens beneden komen met zin in vers brood, en ontdekken dat je vergeten bent de broodbakmachine aan te zetten.

Naar een verjaardag gaan en halverwege de reis ontdekken dat je het kadootje vergeten bent. Dat fantastische kadootje dat al vier maanden klaarligt.

Iemand die je een tijd niet gezien hebt, hartelijk begroeten. Met de verkeerde naam. (Ik ben heel slecht in namen/gezichten onthouden)

Oh ik ben ook echt een verstrooide kip. Ik kan ineens met de auto voor een paaltje staan omdat ik niet door heb dat ik niet met de fiets ben. Of ik stap bijna aan de passagierskant in, terwijl ik alleen ben. Of bij de kassa typ ik in plaats van de pincode het bedrag in wat de cassiere net genoemd heeft. En dan met geen mogelijkheid meer weten wat mijn pincode is. En hoe vaak ik niet beneden in de kelder sta en me vertwijfeld afvraag wat ik ook alweer moest halen...
Vorige week wilde ik mijn boodschappen betalen bij het scanapparaat. Het lukte niet en er moest een medewerker aan te pas komen. Bleek dat ik een kar had meegenomen van iemand anders, dus scanner en pasje kwamen niet overeen. Twee grote tassen vol boodschappen stonden er in de kar, terwijl ik maar een paar dingetjes had. Totaal geen erg in. En elders in de winkel liep een man met armen vol boodschappen naar zijn kar te zoeken die hij even geparkeerd had. Echt genant.

Mijn hoofd zit gewoon te vol. Hoe drukker ik ben, hoe meer last ik ervan heb.

helma schreef:Oh ik ben ook echt een verstrooide kip. Ik kan ineens met de auto voor een paaltje staan omdat ik niet door heb dat ik niet met de fiets ben. Of ik stap bijna aan de passagierskant in, terwijl ik alleen ben. Of bij de kassa typ ik in plaats van de pincode het bedrag in wat de cassiere net genoemd heeft. En dan met geen mogelijkheid meer weten wat mijn pincode is. En hoe vaak ik niet beneden in de kelder sta en me vertwijfeld afvraag wat ik ook alweer moest halen...
Vorige week wilde ik mijn boodschappen betalen bij het scanapparaat. Het lukte niet en er moest een medewerker aan te pas komen. Bleek dat ik een kar had meegenomen van iemand anders, dus scanner en pasje kwamen niet overeen. Twee grote tassen vol boodschappen stonden er in de kar, terwijl ik maar een paar dingetjes had. Totaal geen erg in. En elders in de winkel liep een man met armen vol boodschappen naar zijn kar te zoeken die hij even geparkeerd had. Echt genant.

Mijn hoofd zit gewoon te vol. Hoe drukker ik ben, hoe meer last ik ervan heb.

Mensen als jij maken het leven wel een stuk aangenamer. Ik zie het al voor me: medewerkers van de winkel in de kantine: wat ik nu toch meemaakte... Mooi toch, hebben ze ook een leuke ervaring.

helma schreef:Oh ik ben ook echt een verstrooide kip. Ik kan ineens met de auto voor een paaltje staan omdat ik niet door heb dat ik niet met de fiets ben. Of ik stap bijna aan de passagierskant in, terwijl ik alleen ben. Of bij de kassa typ ik in plaats van de pincode het bedrag in wat de cassiere net genoemd heeft. En dan met geen mogelijkheid meer weten wat mijn pincode is. En hoe vaak ik niet beneden in de kelder sta en me vertwijfeld afvraag wat ik ook alweer moest halen...
Vorige week wilde ik mijn boodschappen betalen bij het scanapparaat. Het lukte niet en er moest een medewerker aan te pas komen. Bleek dat ik een kar had meegenomen van iemand anders, dus scanner en pasje kwamen niet overeen. Twee grote tassen vol boodschappen stonden er in de kar, terwijl ik maar een paar dingetjes had. Totaal geen erg in. En elders in de winkel liep een man met armen vol boodschappen naar zijn kar te zoeken die hij even geparkeerd had. Echt genant.

Mijn hoofd zit gewoon te vol. Hoe drukker ik ben, hoe meer last ik ervan heb.

Dan overkomt jou dit ook weleens zeker?
Na het winkelen op de parkeerplaats naar je auto zoeken, waar stond ie ook alweer
Of bij een zelfde auto staan met je sleutel, maar hij doet het niet. Nee, klopt, die stond een vak verder.

Dodo schreef:Iemand die je een tijd niet gezien hebt, hartelijk begroeten. Met de verkeerde naam. (Ik ben heel slecht in namen/gezichten onthouden)

Ha ha mijn man kan ook geen gezichten onthouden. Er kwam een man op kantoor en hij vroeg aan hem: zo, ben jij opa geworden, hoe vind je dat nou?
Gelukkig niet, zei de man, mijn dochter is pas 14.

Vanmorgen heb ik een inleiding op de vrouwenmorgen over het gebed van Daniël (hs 9). Heel indrukwekkend gebed van deze trouwe voorbidder. Wat zou ons land (en kerk) gebaat zijn bij zulke voorbidders..

helma schreef:Vanmorgen heb ik een inleiding op de vrouwenmorgen over het gebed van Daniël (hs 9). Heel indrukwekkend gebed van deze trouwe voorbidder. Wat zou ons land (en kerk) gebaat zijn bij zulke voorbidders..

Ze zijn er helma. Ik heb er laatst één ontmoet.

helma schreef:Wat zou ons land (en kerk) gebaat zijn bij zulke voorbidders..

Ik ben er van overtuigt dat de Heere ons tot een voorbidder wil maken. Het hoeven niet altijd anderen te zijn....
Laten we vragen of de Heere ons de last voor ons land en de kerk op wil leggen, en van ons een voorbidder wil maken.

Ja, ik weet het belang van voorbidden, maar als ik het gebed van Daniël lees dan durf ik niet te zeggen dat ik zo'n voorbidder ben als Daniel was...

Nee, aan Daniel durf ik mij ook niet af te meten...

Vanmiddag rondleiding in het Muzieum in Nijmegen. Mijn broer is daar een van de gidsen, en samen met 3 zussen (mijn zus uit Canada had ook haar man en twee kids bij zich) hebben we ons als een blinde laten leiden. Heel indrukwekkend om te ervaren hoe het is om blind te zijn. We liepen met een blindenstok in het volslagen duister achter hem aan; dan besef je ineens een heel klein beetje hoe zijn wereld 'er uit ziet'.

helma schreef:Vanmiddag rondleiding in het Muzieum in Nijmegen. Mijn broer is daar een van de gidsen, en samen met 3 zussen (mijn zus uit Canada had ook haar man en twee kids bij zich) hebben we ons als een blinde laten leiden. Heel indrukwekkend om te ervaren hoe het is om blind te zijn. We liepen met een blindenstok in het volslagen duister achter hem aan; dan besef je ineens een heel klein beetje hoe zijn wereld 'er uit ziet'.

Daar ben ik een paar weken geleden ook geweest.
Het heeft veel indruk gemaakt op mij, en wat was ik dankbaar toen we na de rondleiding weer alles helder en duidelijk konden zien.
Zo kostbaar, je ogen en je zicht.......

Vandaag ben ik weer met familie op stap geweest. Dit keer met mijn zus en dochter, mijn dochter, mijn schoonmoeder en een neef. We zijn in Haarlem naar het Corrie ten Boomhuis geweest. Ook dit keer weer een indrukwekkend bezoek. Daarna naar de St. Bavo geweest waar we onverwachts nog een kort orgelconcert kregen. Een fijne dag met elkaar!
Morgen vertrekt mijn zus alweer naar Canada, dan rijd naar Schiphol. Vanaf donderdag is alles weer normaal.