helma schreef:Oh ik ben ook echt een verstrooide kip. Ik kan ineens met de auto voor een paaltje staan omdat ik niet door heb dat ik niet met de fiets ben. Of ik stap bijna aan de passagierskant in, terwijl ik alleen ben. Of bij de kassa typ ik in plaats van de pincode het bedrag in wat de cassiere net genoemd heeft. En dan met geen mogelijkheid meer weten wat mijn pincode is. En hoe vaak ik niet beneden in de kelder sta en me vertwijfeld afvraag wat ik ook alweer moest halen...
Vorige week wilde ik mijn boodschappen betalen bij het scanapparaat. Het lukte niet en er moest een medewerker aan te pas komen. Bleek dat ik een kar had meegenomen van iemand anders, dus scanner en pasje kwamen niet overeen. Twee grote tassen vol boodschappen stonden er in de kar, terwijl ik maar een paar dingetjes had. Totaal geen erg in. En elders in de winkel liep een man met armen vol boodschappen naar zijn kar te zoeken die hij even geparkeerd had. Echt genant.
Mijn hoofd zit gewoon te vol. Hoe drukker ik ben, hoe meer last ik ervan heb.
Dan overkomt jou dit ook weleens zeker?
Na het winkelen op de parkeerplaats naar je auto zoeken, waar stond ie ook alweer
Of bij een zelfde auto staan met je sleutel, maar hij doet het niet. Nee, klopt, die stond een vak verder.
Dodo schreef:Iemand die je een tijd niet gezien hebt, hartelijk begroeten. Met de verkeerde naam. (Ik ben heel slecht in namen/gezichten onthouden)
Ha ha mijn man kan ook geen gezichten onthouden. Er kwam een man op kantoor en hij vroeg aan hem: zo, ben jij opa geworden, hoe vind je dat nou?
Gelukkig niet, zei de man, mijn dochter is pas 14.