Nieuw van de JBGG

[albion]

- Hoe was het 'vroeger' gesteld met (bijvoorbeeld) de vader/zoon relaties? Gemiddeld beter of slechter dan nu?

Er was meer rust in het gezin, meer tijd voor elkaar, meer onderlinge verbondenheid. En vroeger was het ook wat, zeker waar. Dan waren er weer andere zorgen. Maar als het gaat om de onderlinge verbondenheid dan leven we echt in een kille tijd. (Zie alleen al op de vele familiedrama's)

Dat kan je niet stellen. Vaders hebben tegenwoordig meer tijd voor hun kinderen als vroeger. Ouderschapsverlof, deeltijd werken e.d.

Vind je? Vergaderingen, werkdruk, e.d. Mijn vader nam ons vroeger mee voor een dagje Artis, of we gingen samen met hem langs de markt en dan kregen we het grootste ijsje wat we konden opeten, en hij nam altijd iets mee voor mijn moeder wat ze lekker vond. En zondag 's middags las mijn vader ons voor en mochten we erna een paar heerlijke snoeprollen uitkiezen. Mijn jeugd was in de jaren 50/60 maar toen hadden mijn ouders toch veel meer tijd voor hun kinderen (en die (zowel de ouders als de kinderen) waren veel vaker thuis) dan tegenwoordig. Tegenwoordig zijn de kinderen druk met hun clubs, afspraken, vrienden (chillen) msn en sms en hebben ze zelf geen tijd voor hun ouders... Misschien ben ik te pessimistisch.

[Luther]

Mijn eerste reactie was ook : leuk ! Maar toch, er zijn ook zeker min punten te benoemen :

- je laat je gezin achter
- je besteed er best wat geld aan (vele gezinnen kunnen dit gewoon niet betalen) dat je ook heel goed met heel je gezin kunt besteden, is voor de gezinsband ook heel goed !
- het past in het materealistische plaatje van meerdere vakanties per jaar.

Ik lees niet alle reacties op deze post, maar ik ben het absoluut met je oneens!
Je laat je gezin ook achter als je gaat werken. Toch doe je dat, omdat er kennelijk belangen zijn die het 'blijven' overstijgen, namelijk de kost verdienen, je niet vervelen, e.d.
Dat kan bij zo'n vader-zoon-kamp ook zo zijn. Die relatie is het meest kwetsbaar en kan daarom zeker een goede impuls gebruiken. Moeder zal het daar zeker mee eens zijn en haar man en zoon graag even afstaan voor de verdieping van de relatie. Dat kan weleens meer positief uitwerken op het gehele gezin, dan altijd met je hele gezin op vakantie gaan. (Dus geen weggegooid geld!)
Ik zie niet in dat dit materialistisch is. Het gaat immers niet om de vakantie, maar om de relatie.

[albion]

Mijn eerste reactie was ook : leuk ! Maar toch, er zijn ook zeker min punten te benoemen :

- je laat je gezin achter
- je besteed er best wat geld aan (vele gezinnen kunnen dit gewoon niet betalen) dat je ook heel goed met heel je gezin kunt besteden, is voor de gezinsband ook heel goed !
- het past in het materealistische plaatje van meerdere vakanties per jaar.

Ik lees niet alle reacties op deze post, maar ik ben het absoluut met je oneens!
Je laat je gezin ook achter als je gaat werken. Toch doe je dat, omdat er kennelijk belangen zijn die het 'blijven' overstijgen, namelijk de kost verdienen, je niet vervelen, e.d.
Dat kan bij zo'n vader-zoon-kamp ook zo zijn. Die relatie is het meest kwetsbaar en kan daarom zeker een goede impuls gebruiken. Moeder zal het daar zeker mee eens zijn en haar man en zoon graag even afstaan voor de verdieping van de relatie. Dat kan weleens meer positief uitwerken op het gehele gezin, dan altijd met je hele gezin op vakantie gaan. (Dus geen weggegooid geld!)
Ik zie niet in dat dit materialistisch is. Het gaat immers niet om de vakantie, maar om de relatie.

Maar waarom dan niet samen op pad? Een weekje met elkaar optrekken zal waarschijnlijk een beter resultaat opbrengen dan met net zo'n hele groep op pad. (denk ik).

[refo]

Als je zoiets bedenkt is er uiteraard een (kleine) markt voor. Voor mensen die geld over hebben. En van survivallen houden.

25 deelnemers en misschien nog eens 50-75 in later tijd is eigenlijk niet eens zo bar veel.

[Wilhelm]

Mijn eerste reactie was ook : leuk ! Maar toch, er zijn ook zeker min punten te benoemen :

- je laat je gezin achter
- je besteed er best wat geld aan (vele gezinnen kunnen dit gewoon niet betalen) dat je ook heel goed met heel je gezin kunt besteden, is voor de gezinsband ook heel goed !
- het past in het materealistische plaatje van meerdere vakanties per jaar.

Ik lees niet alle reacties op deze post, maar ik ben het absoluut met je oneens!
Je laat je gezin ook achter als je gaat werken. Toch doe je dat, omdat er kennelijk belangen zijn die het 'blijven' overstijgen, namelijk de kost verdienen, je niet vervelen, e.d.
Dat kan bij zo'n vader-zoon-kamp ook zo zijn. Die relatie is het meest kwetsbaar en kan daarom zeker een goede impuls gebruiken. Moeder zal het daar zeker mee eens zijn en haar man en zoon graag even afstaan voor de verdieping van de relatie. Dat kan weleens meer positief uitwerken op het gehele gezin, dan altijd met je hele gezin op vakantie gaan. (Dus geen weggegooid geld!)
Ik zie niet in dat dit materialistisch is. Het gaat immers niet om de vakantie, maar om de relatie.

Nee hoor als ik werk ben ik elke avond thuis. En ook de rest van je argumenten , daarin ben ik het absoluut met je oneens, vanwege bovenstaande argumenten.

En voor de duidelijkheid: het is wel een vakantie.

@Refo, eens er zijn er een aantal die dit makkelijk kunnen betalen, en dus in de volgende Daniel worden afgeschilderd als geweldige vaders die dit ondernemen met hun zonen. De vele vaders die moeten zwoegen om hun gezinnetje financieel draaiend te houden maar die er wel voor kiezen om 's avonds bij hun gezin te zijn, kunnen hier idd niet aan meedoen.

[Marnix]

Mijn eerste reactie was ook : leuk ! Maar toch, er zijn ook zeker min punten te benoemen :

- je laat je gezin achter
- je besteed er best wat geld aan (vele gezinnen kunnen dit gewoon niet betalen) dat je ook heel goed met heel je gezin kunt besteden, is voor de gezinsband ook heel goed !
- het past in het materealistische plaatje van meerdere vakanties per jaar.

Ik lees niet alle reacties op deze post, maar ik ben het absoluut met je oneens!
Je laat je gezin ook achter als je gaat werken. Toch doe je dat, omdat er kennelijk belangen zijn die het 'blijven' overstijgen, namelijk de kost verdienen, je niet vervelen, e.d.
Dat kan bij zo'n vader-zoon-kamp ook zo zijn. Die relatie is het meest kwetsbaar en kan daarom zeker een goede impuls gebruiken. Moeder zal het daar zeker mee eens zijn en haar man en zoon graag even afstaan voor de verdieping van de relatie. Dat kan weleens meer positief uitwerken op het gehele gezin, dan altijd met je hele gezin op vakantie gaan. (Dus geen weggegooid geld!)
Ik zie niet in dat dit materialistisch is. Het gaat immers niet om de vakantie, maar om de relatie.

Maar waarom dan niet samen op pad? Een weekje met elkaar optrekken zal waarschijnlijk een beter resultaat opbrengen dan met net zo'n hele groep op pad. (denk ik).

Bij survivallen moet je samenwerken en communiceren. Daardoor is het erg geschikt om een actieve vakantie te hebben waarbij de onderlinge relatie beter kan worden. Ik kan me goed voorstellen dat het helpt bij het versterken van je band.

[JALP]

- Hoe was het 'vroeger' gesteld met (bijvoorbeeld) de vader/zoon relaties? Gemiddeld beter of slechter dan nu?

Er was meer rust in het gezin, meer tijd voor elkaar, meer onderlinge verbondenheid. En vroeger was het ook wat, zeker waar. Dan waren er weer andere zorgen. Maar als het gaat om de onderlinge verbondenheid dan leven we echt in een kille tijd. (Zie alleen al op de vele familiedrama's)

Dat kan je niet stellen. Vaders hebben tegenwoordig meer tijd voor hun kinderen als vroeger. Ouderschapsverlof, deeltijd werken e.d.

Vind je? Vergaderingen, werkdruk, e.d. Mijn vader nam ons vroeger mee voor een dagje Artis, of we gingen samen met hem langs de markt en dan kregen we het grootste ijsje wat we konden opeten, en hij nam altijd iets mee voor mijn moeder wat ze lekker vond. En zondag 's middags las mijn vader ons voor en mochten we erna een paar heerlijke snoeprollen uitkiezen. Mijn jeugd was in de jaren 50/60 maar toen hadden mijn ouders toch veel meer tijd voor hun kinderen (en die (zowel de ouders als de kinderen) waren veel vaker thuis) dan tegenwoordig. Tegenwoordig zijn de kinderen druk met hun clubs, afspraken, vrienden (chillen) msn en sms en hebben ze zelf geen tijd voor hun ouders... Misschien ben ik te pessimistisch.

Mee eens dat de tijd een stuk jachtiger is geworden. Maar vroeger waren vader vaak geen onderdeel van de opvoeding. Die was voor moeder. Juist in de orthodox-christelijke hoek zie je dit nog steeds bij een aantal gezinnen.
Vaders gaan dan 2 x in het jaar 'gezellig' een dagje mee uit, maar de rest van de opvoeding ligt op het bordje van mama (ik ken echt nog een aantal van die gezinnen). En juist op dat dagje uit krijgen de kinderne van papa een lekker groot ijsje en mogen ze net iets meer, want ja (cru gezegd) hij hoeft toch maar 2 dagen in het jaar voor de kinderen te zorgen.

Ik vind het een goed initiatief. De vader-zoon relatie kan bij veel gezinnen best een duwtje gebruiken. Het is natuurlijk alleen de vraag of je deze ouders bereikt.

[jvdg]

De vader-zoon relatie kan bij veel gezinnen best een duwtje gebruiken. Het is natuurlijk alleen de vraag of je deze ouders bereikt.

En daar zit volgens mij de crux.
Ik vrees dat je overwegend die ouders bereikt waar de relatie tussen vader en kind normaal is, en geen extra impuls nodig heeft.
Daar waar die relatie wel slecht is, zullen de ouders de schouders ophalen en zeggen: ach al dat moderne gedoe, dat helpt toch niet.....

Dat klinkt negatief, maar ik vrees dat dit toch de praktijk is.

[artistiek]

Mee eens dat de tijd een stuk jachtiger is geworden. Maar vroeger waren vader vaak geen onderdeel van de opvoeding. Die was voor moeder. Juist in de orthodox-christelijke hoek zie je dit nog steeds bij een aantal gezinnen.
Vaders gaan dan 2 x in het jaar 'gezellig' een dagje mee uit, maar de rest van de opvoeding ligt op het bordje van mama (ik ken echt nog een aantal van die gezinnen). En juist op dat dagje uit krijgen de kinderne van papa een lekker groot ijsje en mogen ze net iets meer, want ja (cru gezegd) hij hoeft toch maar 2 dagen in het jaar voor de kinderen te zorgen.

Ik vind het een goed initiatief. De vader-zoon relatie kan bij veel gezinnen best een duwtje gebruiken. Het is natuurlijk alleen de vraag of je deze ouders bereikt.

E.e.a. is inderdaad wel wat cru geschilderd. Zeker zullen er gezinnen zijn in de orthodox-christelijke hoek waar de taken op die manier verdeelt zijn. Maar dat vindt je evengoed in die niet-christelijke hoek. Denk b.v. aan gezinnen waar de vader schipper is of vrachtwagenschauffeur. Het is volgens mij niet on-bijbels hoor dat het zwaartepunt van de opvoeding bij de moeder ligt. Die hebben daar immers ook de juiste capaciteiten voor. Dat neemt niet weg dat vaders ook hun bijdrage moeten leveren maar wel op een andere manier en wellicht minder omvangrijk.
Ik denk dat de 'relatie-problematiek' een veel dieper liggende oorzaak heeft dan het ontbreken van tijd. De liefde van velen zal verkouden en dat zien we helaas om ons heen meer en meer. We zijn meer liefhebbers van onszelf geworden en liefhebbers der wellusten.

[JolandaOudshoorn]

Ik heb er nog eens over nagedacht, maar ik ga het steeds meer met Wilhelm eens worden.
Ik heb eerlijk gezegd niets tegen vader-zoon uitjes (stimuleer het zelfs) maar of je het op deze manier moet organiseren....
Eigenlijk ben je ontzettend arm in je relatie als je aan zo'n kamp moet deelnemen, onder het mom: verbetering van de relatie.
Pas zei ik nog tegen een vriendin: wij doen die leuke dingen met het het gezin, niet om een betere band te krijgen, maar omdat we een goede band hebben.
En dat die goede band op zo'n manier extra verstevigd wordt, is alleen maar mooi meegenomen.

[JALP]

Het is volgens mij niet on-bijbels hoor dat het zwaartepunt van de opvoeding bij de moeder ligt. Die hebben daar immers ook de juiste capaciteiten voor. Dat neemt niet weg dat vaders ook hun bijdrage moeten leveren maar wel op een andere manier en wellicht minder omvangrijk.

Hier ben ik het faliekant mee oneens. Hoezo het zwaartepunt van de opvoeding bij de moeder? En welke bijbelse gronden heb je daar voor?

Samen heb je als ouders het kind gekregen, samen hoor je dan ook de 'lasten' en de 'lusten' te dragen. Samen heb je voor de doop gestaan, samen heb je ja gezegd (in de meeste gevallen...).

Dan ligt de bal toch niet voor het grootste gedeelte bij de moeder?

[Mara]

Laat je niet teveel in slaap sussen, wij hebben een warm gezin dus.....
Het kan in 1 klap veranderen !

[artistiek]

Het is volgens mij niet on-bijbels hoor dat het zwaartepunt van de opvoeding bij de moeder ligt. Die hebben daar immers ook de juiste capaciteiten voor. Dat neemt niet weg dat vaders ook hun bijdrage moeten leveren maar wel op een andere manier en wellicht minder omvangrijk.

Hier ben ik het faliekant mee oneens. Hoezo het zwaartepunt van de opvoeding bij de moeder? En welke bijbelse gronden heb je daar voor?

Samen heb je als ouders het kind gekregen, samen hoor je dan ook de 'lasten' en de 'lusten' te dragen. Samen heb je voor de doop gestaan, samen heb je ja gezegd (in de meeste gevallen...).

Dan ligt de bal toch niet voor het grootste gedeelte bij de moeder?

Ik ga er vanuit dat de vader de kostwinner is. Dat is geheel bijbels, zie ook het huwelijksformulier. Dan is het logisch dat de moeder de meeste uren zal toeweiden aan de opvoeding. Daarnaast mag ik hopen dat de opvoeding niet alleen maar als een last gezien wordt maar dat dat met lust en liefde mag worden gedaan.

[Mister]

Mee eens dat de tijd een stuk jachtiger is geworden. Maar vroeger waren vader vaak geen onderdeel van de opvoeding. Die was voor moeder. Juist in de orthodox-christelijke hoek zie je dit nog steeds bij een aantal gezinnen.
Vaders gaan dan 2 x in het jaar 'gezellig' een dagje mee uit, maar de rest van de opvoeding ligt op het bordje van mama (ik ken echt nog een aantal van die gezinnen). En juist op dat dagje uit krijgen de kinderne van papa een lekker groot ijsje en mogen ze net iets meer, want ja (cru gezegd) hij hoeft toch maar 2 dagen in het jaar voor de kinderen te zorgen.

Ik vind het een goed initiatief. De vader-zoon relatie kan bij veel gezinnen best een duwtje gebruiken. Het is natuurlijk alleen de vraag of je deze ouders bereikt.

E.e.a. is inderdaad wel wat cru geschilderd. Zeker zullen er gezinnen zijn in de orthodox-christelijke hoek waar de taken op die manier verdeelt zijn. Maar dat vindt je evengoed in die niet-christelijke hoek. Denk b.v. aan gezinnen waar de vader schipper is of vrachtwagenschauffeur. Het is volgens mij niet on-bijbels hoor dat het zwaartepunt van de opvoeding bij de moeder ligt. Die hebben daar immers ook de juiste capaciteiten voor. Dat neemt niet weg dat vaders ook hun bijdrage moeten leveren maar wel op een andere manier en wellicht minder omvangrijk.
Ik denk dat de 'relatie-problematiek' een veel dieper liggende oorzaak heeft dan het ontbreken van tijd. De liefde van velen zal verkouden en dat zien we helaas om ons heen meer en meer. We zijn meer liefhebbers van onszelf geworden en liefhebbers der wellusten.

Zo maar vanzelf? Niet altijd hoor.

[JALP]

Mee eens dat de tijd een stuk jachtiger is geworden. Maar vroeger waren vader vaak geen onderdeel van de opvoeding. Die was voor moeder. Juist in de orthodox-christelijke hoek zie je dit nog steeds bij een aantal gezinnen.
Vaders gaan dan 2 x in het jaar 'gezellig' een dagje mee uit, maar de rest van de opvoeding ligt op het bordje van mama (ik ken echt nog een aantal van die gezinnen). En juist op dat dagje uit krijgen de kinderne van papa een lekker groot ijsje en mogen ze net iets meer, want ja (cru gezegd) hij hoeft toch maar 2 dagen in het jaar voor de kinderen te zorgen.

Ik vind het een goed initiatief. De vader-zoon relatie kan bij veel gezinnen best een duwtje gebruiken. Het is natuurlijk alleen de vraag of je deze ouders bereikt.

E.e.a. is inderdaad wel wat cru geschilderd. Zeker zullen er gezinnen zijn in de orthodox-christelijke hoek waar de taken op die manier verdeelt zijn. Maar dat vindt je evengoed in die niet-christelijke hoek. Denk b.v. aan gezinnen waar de vader schipper is of vrachtwagenschauffeur. Het is volgens mij niet on-bijbels hoor dat het zwaartepunt van de opvoeding bij de moeder ligt. Die hebben daar immers ook de juiste capaciteiten voor. Dat neemt niet weg dat vaders ook hun bijdrage moeten leveren maar wel op een andere manier en wellicht minder omvangrijk.
Ik denk dat de 'relatie-problematiek' een veel dieper liggende oorzaak heeft dan het ontbreken van tijd. De liefde van velen zal verkouden en dat zien we helaas om ons heen meer en meer. We zijn meer liefhebbers van onszelf geworden en liefhebbers der wellusten.

Zo maar vanzelf? Niet altijd hoor.

Er zijn moeders die zich ontzettend ongelukkig voelen bij de taak die artistiek hen toedicht...

Nog steeds heb je me op grond van de bijbel niet overtuigd dat een vrouw de opvoedtaken op zich moet nemen.