Wie het complete artikel van ds.Harinck wil lezen, kan vandaag terecht bij de ingezonden stukken in het RD.
Duidelijk is wel dat het RD weer behoorlijk polariserend bezig is geweest door een zin schokkend groot te plaatsen. Zowel in deze kwestie, alsmede in het verslag van de vergadering van de SGP jongeren.
Zie de reacties hierop eveneens bij ingezonden stukken.
Kritiek op het curatorium van de ger. gem.
Ja, dat vond ik ook, Zeeuw. Daarom had ik de reactie van ds. Harinck maar even ingescand:
Curatorium
Naar aanleiding van het artikel over de criteria voor het ambt van dienaar des Woords, heb ik reacties ontvangen die ontstaan doordat er slechts enkele zinnen uit mijn artikel zijn overgenomen. Het is mij dan ook een behoefte om het belangrijkste gedeelte integraal weer te geven. Hopelijk worden daardoor misverstanden opgelost als zou ik de noodzaak van onderzoek, bekering en roeping loochenen. Het ging mij om de zorg vanwege de vergrijzing van de predikanten in de Gereformeerde Gemeenten. Het tweede deel van het artikel luidt als volgt: “Er is een oorzaak waarom God ons dienaren onthoudt. Die reden moeten wij gewis zoeken in onze zonden, onze kerkelijke en persoonlijke zonden. Het is nodig en eerlijk om daar niet langer omheen te draaien als een verboden onderwerp. Dit moet onder ons gezegd kunnen worden. Maar voordat u naar een kerkelijk orgaan of naar personen wijst, moet u uzelf onder de tucht van de Schrift stellen. Is ons volk niet in slaap gevallen en tevreden met leesdiensten? Leeft de behoefte aan het levende Woord van God wel? Hebben wij een uitlegger nodig, zoals de moorman die nodig had? En waar blijven onze jonge mannen? Gaat het dan enkel om carrière maken en geld verdienen? Met alle voorzichtigheid zouden we ook kanttekeningen kunnen plaatsen bij de wijze van toelating in onze gemeenten. Het is alles wel erg toegesneden op het onmiddellijke. In een onderzoek van ongeveer een halfuur moet de beslissing vallen. Dit kunnen we allemaal goedpraten door te zeggen: Als God wil dat iemand dominee wordt, gebeurt het ook. Maar wij hebben onze verantwoordelijkheid ten opzichte van Gods gemeente ernstig te nemen. In de Schrift worden de criteria voor de opziener aangegeven (1 Tim. 3:2; 2 Tim. 2; Titus 1 en 2). Op de voorgrond staat daarbij niet een extra-ordinaire roeping, maar vooral genade en gaven van de Geest om het ambt te bedienen en de vruchten van een geheiligd en aan God toegewijd leven. W. à Brakel zegt dat God slechts in bijzondere gevallen een buitengewone roeping geeft. De roeping moet vooral blijken uit bekwaamheid tot het werk, liefde tot Christus en de zielen, bereidheid om zichzelf te verloochenen en vooral een grote, aanhoudende en diepe begeerte om het werk der bediening te verrichten. Zulke zaken zijn waarschijnlijk heel wat meer waard dan een imponerende tekst. Verder moet de leidsman geen blinde zijn. Wanneer naar Jezus’ woord de blinde, de blinde leidt, vallen zij samen in de gracht. Het bezit van persoonlijke genade, kennis van Christus en oefening in het geloof is voor dit werk onmisbaar. Daarom is onderzoek van degenen die dit ambt begeren bijbels en noodzakelijk. God zendt geen engelen uit, maar mensen. Echter wel mensen die barmhartigheid is geschied. De bekende W. Gurnall zegt er zo treffend van: “De personen die Hij uitzendt om te prediken, zijn geen engelen, die vreemd zijn aan onze natuur, en die, ofschoon zij het goede voor ons wensen, toch geen zo innig en groot een belang hebben bij de val des mensen, dat het hun in hun prediking het voordeel geeft van de ingewanden der barmhartigheid, die God vereist in hen die op deze boodschap uitgaan. Neen, Hij zendt mensen met wie Hij gemeenzaam kan spreken, mensen van gelijke bewegingen als wij, wier natuur hen onder hetzelfde bederf stelt, onder dezelfde verzoekingen en veroordelingen als wij. Hij zendt mensen, die door de bekendheid die zij hebben met hun eigen hart, ons kunnen spreken van de verdorvenheid van het onze, van het vuur van Gods toorn, dat hen geschroeid heeft vanwege hun zonden, en die ons kunnen spreken van hetgeen onzen zonden hebben verdiend, en van het gevaar waarin zij ons gebracht hebben. Gelijk zij ook door de lieflijke bewustheid van Gods liefde in Christus, die zij hebben gesmaakt, ons uit hun eigen ervaring het kostelijke kunnen aanprijzen, waartoe zij ons uitnodigen.â€
Curatorium
Naar aanleiding van het artikel over de criteria voor het ambt van dienaar des Woords, heb ik reacties ontvangen die ontstaan doordat er slechts enkele zinnen uit mijn artikel zijn overgenomen. Het is mij dan ook een behoefte om het belangrijkste gedeelte integraal weer te geven. Hopelijk worden daardoor misverstanden opgelost als zou ik de noodzaak van onderzoek, bekering en roeping loochenen. Het ging mij om de zorg vanwege de vergrijzing van de predikanten in de Gereformeerde Gemeenten. Het tweede deel van het artikel luidt als volgt: “Er is een oorzaak waarom God ons dienaren onthoudt. Die reden moeten wij gewis zoeken in onze zonden, onze kerkelijke en persoonlijke zonden. Het is nodig en eerlijk om daar niet langer omheen te draaien als een verboden onderwerp. Dit moet onder ons gezegd kunnen worden. Maar voordat u naar een kerkelijk orgaan of naar personen wijst, moet u uzelf onder de tucht van de Schrift stellen. Is ons volk niet in slaap gevallen en tevreden met leesdiensten? Leeft de behoefte aan het levende Woord van God wel? Hebben wij een uitlegger nodig, zoals de moorman die nodig had? En waar blijven onze jonge mannen? Gaat het dan enkel om carrière maken en geld verdienen? Met alle voorzichtigheid zouden we ook kanttekeningen kunnen plaatsen bij de wijze van toelating in onze gemeenten. Het is alles wel erg toegesneden op het onmiddellijke. In een onderzoek van ongeveer een halfuur moet de beslissing vallen. Dit kunnen we allemaal goedpraten door te zeggen: Als God wil dat iemand dominee wordt, gebeurt het ook. Maar wij hebben onze verantwoordelijkheid ten opzichte van Gods gemeente ernstig te nemen. In de Schrift worden de criteria voor de opziener aangegeven (1 Tim. 3:2; 2 Tim. 2; Titus 1 en 2). Op de voorgrond staat daarbij niet een extra-ordinaire roeping, maar vooral genade en gaven van de Geest om het ambt te bedienen en de vruchten van een geheiligd en aan God toegewijd leven. W. à Brakel zegt dat God slechts in bijzondere gevallen een buitengewone roeping geeft. De roeping moet vooral blijken uit bekwaamheid tot het werk, liefde tot Christus en de zielen, bereidheid om zichzelf te verloochenen en vooral een grote, aanhoudende en diepe begeerte om het werk der bediening te verrichten. Zulke zaken zijn waarschijnlijk heel wat meer waard dan een imponerende tekst. Verder moet de leidsman geen blinde zijn. Wanneer naar Jezus’ woord de blinde, de blinde leidt, vallen zij samen in de gracht. Het bezit van persoonlijke genade, kennis van Christus en oefening in het geloof is voor dit werk onmisbaar. Daarom is onderzoek van degenen die dit ambt begeren bijbels en noodzakelijk. God zendt geen engelen uit, maar mensen. Echter wel mensen die barmhartigheid is geschied. De bekende W. Gurnall zegt er zo treffend van: “De personen die Hij uitzendt om te prediken, zijn geen engelen, die vreemd zijn aan onze natuur, en die, ofschoon zij het goede voor ons wensen, toch geen zo innig en groot een belang hebben bij de val des mensen, dat het hun in hun prediking het voordeel geeft van de ingewanden der barmhartigheid, die God vereist in hen die op deze boodschap uitgaan. Neen, Hij zendt mensen met wie Hij gemeenzaam kan spreken, mensen van gelijke bewegingen als wij, wier natuur hen onder hetzelfde bederf stelt, onder dezelfde verzoekingen en veroordelingen als wij. Hij zendt mensen, die door de bekendheid die zij hebben met hun eigen hart, ons kunnen spreken van de verdorvenheid van het onze, van het vuur van Gods toorn, dat hen geschroeid heeft vanwege hun zonden, en die ons kunnen spreken van hetgeen onzen zonden hebben verdiend, en van het gevaar waarin zij ons gebracht hebben. Gelijk zij ook door de lieflijke bewustheid van Gods liefde in Christus, die zij hebben gesmaakt, ons uit hun eigen ervaring het kostelijke kunnen aanprijzen, waartoe zij ons uitnodigen.â€
-
Riks
Maar Mirror, als God geroepenen de noodzakelijke bekwaamheden geeft, dan kun je ze toch ook gerust op die bekwaamheden testen? Dan hoeven we niet beducht te zijn voor een negatieve testuitslag, zo lijkt me.Oorspronkelijk gepost door MirrorOmdat vissers en tollenaren dan nooit apostelen worden. Dezelfde God die roept, geeft ook de noodzakelijke bekwaamheid.Oorspronkelijk gepost door Riks
Waarom wel selecteren op een roeping en niet op competenties?
Ik denk dat God op heel veel manieren mensen tot het predikantschap kan roepen. Hoe? Zodanig dat je er niet meer omheen kunt en wilt.
Waar ik wel beducht voor ben is het weren van kandidaten die niet zo goed kunnen praten over hun persoonlijke roeping, maar ondertussen wel degelijk geroepen zijn en ook nog eens uitstekend geschikt zijn voor het ambt. Dat is echt te treurig voor woorden, gezien de nood op dit punt.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Dit is duidelijk of-topic, maar goed.
Het lijkt me tijd worden om het RD hier middels een schrijven van op de hoogte stellen. Dé vraag hierin moet zijn:
Wil uw krant een krant zijn voor de breedte van de volledige reformatorische gezindte of wilt uw krant dan exclusief zijn voor een gedeelte van deze doelgroep?
Zelf heb ik het al eens duidelijk gemaakt richting de redactie. Het RD is geen theologisch medium! Daarvoor zijn andere media, die wél aangeven in welk gedeelte ze staan van het reformatorische / gereformeerde spectrum.
Het lijkt me tijd worden om het RD hier middels een schrijven van op de hoogte stellen. Dé vraag hierin moet zijn:
Wil uw krant een krant zijn voor de breedte van de volledige reformatorische gezindte of wilt uw krant dan exclusief zijn voor een gedeelte van deze doelgroep?
Zelf heb ik het al eens duidelijk gemaakt richting de redactie. Het RD is geen theologisch medium! Daarvoor zijn andere media, die wél aangeven in welk gedeelte ze staan van het reformatorische / gereformeerde spectrum.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Riks
WSO, ik ben het met je eens dat pastoraat en (geestelijk) leiding geven aan de gemeente nog wel eens wordt ondergewaardeerd en onderschat, terwijl een dominee zowel herder als leraar is. Daarom pleit ik ook voor een functiegericht competentieprofiel voor predikanten, waarin alle onderdelen van het ambt evenwichtig (met behulp van criteria) zijn uitgewerkt en dat als uitgangspunt kan dienen voor het curatorium en de opleiding.Oorspronkelijk gepost door WSO
hoho! Geen competenties ophangen aan een beroep! Wim den Hertog van Hertog IJs was ook een gewone kaasboer. Het lijkt dat hij toch wel 'competenties' heeft.
En ik heb horen verluiden dat een jonge jongen als dominee Verschuure uit Krabbendijke (?) al wegens alle problemen in de Ziektwet is beland. Of het waar is, weet ik niet, het zou me niet verbazen. Maar in het algemeen vind ik het vreemd dat het curatorium het vooral over leer, roeping en bekering wil hebben, terwijl, eenmaal in een gemeente, een predikant manager moet zijn van honderden mensen en het preken als bijbaan heeft. Dat kan toch niet!!?? In de tijd van Mozes waren er toch ook oversten van duizend, van vijftig en zelfs van tien. En dat nog wel op aanraden van zijn buitenkerkelijke schoonvader.
-
Riks
Op deze wijze devalueer je wel de pastorale taak van de dominee, die tenslotte herder en leraar is. Waarom zou een dominee het pastoraat wel kunnen uitbesteden en het predikambt niet? Voor beide taken wordt je geroepen, niet voor een van beide.Oorspronkelijk gepost door refo
En het lijkt me dat het 'niet-preekdeel' heel goed door een pastoraal werker (niet predikant) gedaan kan worden.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
-
Refojongere
Ds. Harinck zei het volgende:
Op de voorgrond staat daarbij niet een extra-ordinaire roeping, maar vooral genade en gaven van de Geest om het ambt te bedienen en de vruchten van een geheiligd en aan God toegewijd leven.
Ik vind dominee Bac, uit hetzelfde kerkverband nog wel wat helderder:
Wat is nu precies zo'n roeping? De Heere, Die overal boven staat, legt door de kracht van de Heilige Geest Zijn Woord in een tekst met kracht in je hart. Dat is zo krachtig dat je daar niet meer vanaf komt. Daarbij bindt de Heere de nood, de geestelijke nood van jezelf en je medemens zo krachtig op je hart dat je er niet meer vanaf kan komen. Deze roeping is van de Heere Zelf en gaat gepaard met Gods Woord. Zo riep de Heere b.v. Levi uit zijn tolhuis, Petrus van uit de visserij en anderen weer op een andere wijze. Je kunt daar ook van lezen in de N.G.B. art. 31.
Wanneer de Heere je tot dat werk roept; legt Hij zelf niet alleen de persoonlijke nood (b.v. je bent God kwijt, je hebt een onsterfelijke ziel, je staat met God in rekening, je moet rekenschap afleggen en het gaan niet, want wie zijn wij zelf; zo ben ik), maar bindt de Heere ook de nood van je medemens op je hart. Dat is een worsteling enerzijds. En anderzijds kun je er niet meer onderuit; zodat je het van de Heere mag verliezen en gaat vragen "Heere mag ik dat werk gaan doen". Je krijgt de Heere en Zijn dienst, maar ook je naaste liever dan jezelf.
Dit zou ik als een buitengewone roeping willen beschouwen. Ook ik ben van mening dat je toch zeker de bovenstaande roeping moet hebben gekregen.
Het is volgens mij niet zo van: Ik wil graag dominee worden (wat op zich niet fout is, zolang het maar niet op zichzelf staat) en daarom ga ik maar theologie studeren, maar ik weet nog niet of ik dominee, zendeling of evangelist wordt, dan zie ik nog wel, dat weet ik namelijk nog niet. Ik weet dat er velen zijn die met zo'n instelling aan de Rijksuniversiteit studeren.
Op de voorgrond staat daarbij niet een extra-ordinaire roeping, maar vooral genade en gaven van de Geest om het ambt te bedienen en de vruchten van een geheiligd en aan God toegewijd leven.
Ik vind dominee Bac, uit hetzelfde kerkverband nog wel wat helderder:
Wat is nu precies zo'n roeping? De Heere, Die overal boven staat, legt door de kracht van de Heilige Geest Zijn Woord in een tekst met kracht in je hart. Dat is zo krachtig dat je daar niet meer vanaf komt. Daarbij bindt de Heere de nood, de geestelijke nood van jezelf en je medemens zo krachtig op je hart dat je er niet meer vanaf kan komen. Deze roeping is van de Heere Zelf en gaat gepaard met Gods Woord. Zo riep de Heere b.v. Levi uit zijn tolhuis, Petrus van uit de visserij en anderen weer op een andere wijze. Je kunt daar ook van lezen in de N.G.B. art. 31.
Wanneer de Heere je tot dat werk roept; legt Hij zelf niet alleen de persoonlijke nood (b.v. je bent God kwijt, je hebt een onsterfelijke ziel, je staat met God in rekening, je moet rekenschap afleggen en het gaan niet, want wie zijn wij zelf; zo ben ik), maar bindt de Heere ook de nood van je medemens op je hart. Dat is een worsteling enerzijds. En anderzijds kun je er niet meer onderuit; zodat je het van de Heere mag verliezen en gaat vragen "Heere mag ik dat werk gaan doen". Je krijgt de Heere en Zijn dienst, maar ook je naaste liever dan jezelf.
Dit zou ik als een buitengewone roeping willen beschouwen. Ook ik ben van mening dat je toch zeker de bovenstaande roeping moet hebben gekregen.
Het is volgens mij niet zo van: Ik wil graag dominee worden (wat op zich niet fout is, zolang het maar niet op zichzelf staat) en daarom ga ik maar theologie studeren, maar ik weet nog niet of ik dominee, zendeling of evangelist wordt, dan zie ik nog wel, dat weet ik namelijk nog niet. Ik weet dat er velen zijn die met zo'n instelling aan de Rijksuniversiteit studeren.
Nee eens, met de kanttekening dat studeren op zich niet verkeerd is. Het kan ook zijn dat je daarbij wacht op de roeping tot het ambt en vast besluit niet zonder roeping het ambt op je te nemen.
Met deze studie kun je meer doen dan alleen een ambt in Gods Koninkrijk aanvaarden; hoewel de studie daar wel in de eerste plaats voor bedoeld is, lijkt mij.
Met deze studie kun je meer doen dan alleen een ambt in Gods Koninkrijk aanvaarden; hoewel de studie daar wel in de eerste plaats voor bedoeld is, lijkt mij.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Hoi RJ,
Ik moest wel een klein beetje glimlachen om je reactie op ds. Bac 'ik vind hem wat duidelijker'. Misschien was eerlijker geweest om te schrijven 'het past beter bij mijn gevoelen'. Hoewel we het extra-ordinaire niet uit mogen sluiten, moeten we dat toch niet als dé norm stellen. Laten we het bij Zijn eenvoudige Woord houden.
Ik moest wel een klein beetje glimlachen om je reactie op ds. Bac 'ik vind hem wat duidelijker'. Misschien was eerlijker geweest om te schrijven 'het past beter bij mijn gevoelen'. Hoewel we het extra-ordinaire niet uit mogen sluiten, moeten we dat toch niet als dé norm stellen. Laten we het bij Zijn eenvoudige Woord houden.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Refojongere
Of men ook is geroepen tot het ambt van dienaar van het Woord, is een andere vraag. De grote prediker Charles Haddon Spurgeon (1834-1892) heeft daarover in zijn Pastorale Adviezen enkele behartigenswaardige dingen gezegd.
Als eerste kenteken van de hemelse roeping noemt hij een krachtig, alles in beslag nemend verlangen om anderen te vertellen wat God aan zijn ziel gedaan heeft. Hij vertelt van iemand die aan een godgeleerde zijn oordeel vroeg betreffende de roeping tot het predikambt en die het zeer wijze advies kreeg: „Als u er wat aan doen kunt, word dan geen dominee!â€
Als eerste kenteken van de hemelse roeping noemt hij een krachtig, alles in beslag nemend verlangen om anderen te vertellen wat God aan zijn ziel gedaan heeft. Hij vertelt van iemand die aan een godgeleerde zijn oordeel vroeg betreffende de roeping tot het predikambt en die het zeer wijze advies kreeg: „Als u er wat aan doen kunt, word dan geen dominee!â€
[quote]Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Of men ook is geroepen tot het ambt van dienaar van het Woord, is een andere vraag. De grote prediker Charles Haddon Spurgeon (1834-1892) heeft daarover in zijn Pastorale Adviezen enkele behartigenswaardige dingen gezegd.
Als eerste kenteken van de hemelse roeping noemt hij een krachtig, alles in beslag nemend verlangen om anderen te vertellen wat God aan zijn ziel gedaan heeft. Hij vertelt van iemand die aan een godgeleerde zijn oordeel vroeg betreffende de roeping tot het predikambt en die het zeer wijze advies kreeg: „Als u er wat aan doen kunt, word dan geen dominee!â€
Of men ook is geroepen tot het ambt van dienaar van het Woord, is een andere vraag. De grote prediker Charles Haddon Spurgeon (1834-1892) heeft daarover in zijn Pastorale Adviezen enkele behartigenswaardige dingen gezegd.
Als eerste kenteken van de hemelse roeping noemt hij een krachtig, alles in beslag nemend verlangen om anderen te vertellen wat God aan zijn ziel gedaan heeft. Hij vertelt van iemand die aan een godgeleerde zijn oordeel vroeg betreffende de roeping tot het predikambt en die het zeer wijze advies kreeg: „Als u er wat aan doen kunt, word dan geen dominee!â€
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.