Ga jij aan het avondmaal?

[madelief1983]

Ik ging altijd wel aan het avondmaal.. maar ga nu al langere tijd niet meer naar de kerk.. dus ook niet aan het avondmaal..

[Tiberius]

Ariene, Robert en Astroguy, jullie hebben mi heel duidelijk verwoord wat de dwaling is van de avondmaalsmijding.
Het gaat niet om mensen, maar om wat Jezus Christus heeft gedaan. Het gaat om Zijn offer!

Hebben jullie dan nooit eens last van avondmaalsschroom?

[Afgewezen]

Ariene, Robert en Astroguy, jullie hebben mi heel duidelijk verwoord wat de dwaling is van de avondmaalsmijding.
Het gaat niet om mensen, maar om wat Jezus Christus heeft gedaan. Het gaat om Zijn offer!

Hebben jullie dan nooit eens last van avondmaalsschroom?

Het klinkt misschien gek, maar ik begrijp dat nooit zo erg.

[astroguy]

Ariene, Robert en Astroguy, jullie hebben mi heel duidelijk verwoord wat de dwaling is van de avondmaalsmijding.
Het gaat niet om mensen, maar om wat Jezus Christus heeft gedaan. Het gaat om Zijn offer!

Hebben jullie dan nooit eens last van avondmaalsschroom?

Ja, als ik weer denk dat ik het zelf kan doen, dan wil ik niet. Maar als ik op Christus zie en mijn hoofd buig, dan weet ik dat ik van zijn genade moet leef. Wie ben ik dan om zijn gaves te weiger?

[Ariene]

Ariene, Robert en Astroguy, jullie hebben mi heel duidelijk verwoord wat de dwaling is van de avondmaalsmijding.
Het gaat niet om mensen, maar om wat Jezus Christus heeft gedaan. Het gaat om Zijn offer!

De fout zit 'm niet in de Avondmaalsmijding als zodanig, maar in het feit dat je niet aan kúnt gaan (als dat tenminste de reden is).
Dat los je niet op door aan het Avondmaal te gaan, nee, daarvoor is bekering nodig.

met je eens, maar ik vind één ding moeilijk te begrijpen.

Onlangs had de predikant van ons zo'n ernstige preek.
Het betrof twee kanten, óf je mocht uit genade weten een kind van God te zijn en had het Avondmaal heel hard nodig.

Of je ken de Heere nog niet persoonlijk en kan dus geen Avondmaal vieren, maar ook niet verzoend sterven.

Uiteraard was de preek uitgebreider en zeer ernstig.
Na de dienst spreekt iedereen over de bijzonder mooie preek.

Ik snap dat niet.
Of je vond het een mooie preek, en mocht ook deel hebben aan het Avondmaal
Of je vond het een mooie preek, maar vlucht naar huis om God te smeken om Zijn genade en te pleiten op Zijn beloften.
Of je vond het niks.

Maar nee, iedereen vond het prachtig, maar de volgende keer laten ze Gods nodiging weer aan zich voorbij gaan.
Wat hebben wij toch ook in het luisteren Gods Geest hard nodig!!

[Gian]

Ariene, Robert en Astroguy, jullie hebben mi heel duidelijk verwoord wat de dwaling is van de avondmaalsmijding.
Het gaat niet om mensen, maar om wat Jezus Christus heeft gedaan. Het gaat om Zijn offer!

Hebben jullie dan nooit eens last van avondmaalsschroom?

Dat komt alleen voor in kerken waar ongeloof en twijfel gezaaid wordt.

[JolandaOudshoorn]

Ariene, Robert en Astroguy, jullie hebben mi heel duidelijk verwoord wat de dwaling is van de avondmaalsmijding.
Het gaat niet om mensen, maar om wat Jezus Christus heeft gedaan. Het gaat om Zijn offer!

Hebben jullie dan nooit eens last van avondmaalsschroom?

zie pb

[Ariene]

Ariene, Robert en Astroguy, jullie hebben mi heel duidelijk verwoord wat de dwaling is van de avondmaalsmijding.
Het gaat niet om mensen, maar om wat Jezus Christus heeft gedaan. Het gaat om Zijn offer!

Hebben jullie dan nooit eens last van avondmaalsschroom?

Ja, maar soms kan ik er ook zo hopeloos naar verlangen...

[Robert]

Ariene, Robert en Astroguy, jullie hebben mi heel duidelijk verwoord wat de dwaling is van de avondmaalsmijding.
Het gaat niet om mensen, maar om wat Jezus Christus heeft gedaan. Het gaat om Zijn offer!

Hebben jullie dan nooit eens last van avondmaalsschroom?

Ik heb last van 'schroom' om naar God te gaan met m'n zonden en m'n egoisme en m'n hypocritie, etc.
Dat geldt voor m'n gebed om vergeving net zo als voor de gang naar de maaltijd van de Heer.
Maar hoewel ik me soms niet tot God durf te wenden ga ik uiteindelijk toch altijd omdat me van hem afkeren wel de allerslechtste oplossing is.

Er zijn ook momenten dat ik blij naar hem durf te gaan omdat ik veel zegeningen heb ervaren.
Niet dat ik me dan goed voel ofzo, maar er zijn weken dat je dichter bij God leeft dan andere weken.
Daar ben ik dan erg dankbaar voor.

ik wil met m'n post hierboven niet zeggen dat het vanzelfsprekend is en dat de vergeving zomaar gaat oid.
Wat ik wil zeggen is dat wegblijven (En dus onbekeerd blijven) wel de allerslechtste keuze is.
Bekeer je, en neem deel met de gemeente aan de maaltijd van de Heer. Blijf niet op en afstand staan.
Doe het niet morgen maar doe het vandaag. Elke dag dat je niet buigt voor hem is een dag dat hij je niet
kan gebruiken in zijn Koninkrijk.

De leugen van het onbekeerd zijn is een van de grootste dwalingen uit onze richting.
Je bent onbekeerd als je denkt Jezus niet nodig te hebben.
Als je denkt Jezus wel nodig te hebben ben je bekeerd. Of denkt iemand dat hij of zij dat kan denken
zonder dat de Heilige Geest dat gegeven heeft? Dat je uit jezelf erachter bent gekomen dat je het offer
van Christus nodig hebt, maar nu alleen nog maar moet wachten tot God je bekeert?
Wie dat denkt is als het schaap van de herder dat wel gevonden wordt maar niet meegenomen wil worden
omdat hij denkt dat de herder hem niet hebben wil. Een klap in het gezicht van de herder, die gezocht heeft
en gevonden heeft, maar terug gestuurd wordt. Het is een klap in het gezicht van Christus die geleden heeft,
de verstotenheid van God heeft ervaren, door de dood heen is gegaan, maar vervolgens niet herdacht wordt
aan het avondmaal. En dat allemaal omdat men niet zeker is of hij het wel voor hen heeft gedaan.

Ik wordt echt intens verdrietig als ik aan die grove leugen denk die in onze hoek van de kerk zo wordt
aangehangen. De RKK heeft de heiligen leer en de aflaat, bij de pinksterkerk
denkt iedereen alle gaven te hebben, wij hebben de onbekeerlijkheid. Alsof de zondekennis van ons zelf komt
maar het heil van God nog op zich laat wachten.

[Hummel]

De leugen van het onbekeerd zijn is een van de grootste dwalingen uit onze richting.
Je bent onbekeerd als je denkt Jezus niet nodig te hebben.
Als je denkt Jezus wel nodig te hebben ben je bekeerd. Of denkt iemand dat hij of zij dat kan denken
zonder dat de Heilige Geest dat gegeven heeft? Dat je uit jezelf erachter bent gekomen dat je het offer
van Christus nodig hebt, maar nu alleen nog maar moet wachten tot God je bekeert?
Wie dat denkt is als het schaap van de herder dat wel gevonden wordt maar niet meegenomen wil worden
omdat hij denkt dat de herder hem niet hebben wil. Een klap in het gezicht van de herder, die gezocht heeft
en gevonden heeft, maar terug gestuurd wordt. Het is een klap in het gezicht van Christus die geleden heeft,
de verstotenheid van God heeft ervaren, door de dood heen is gegaan, maar vervolgens niet herdacht wordt
aan het avondmaal. En dat allemaal omdat men niet zeker is of hij het wel voor hen heeft gedaan.

Ik wordt echt intens verdrietig als ik aan die grove leugen denk die in onze hoek van de kerk zo wordt
aangehangen. De RKK heeft de heiligen leer en de aflaat, bij de pinksterkerk
denkt iedereen alle gaven te hebben, wij hebben de onbekeerlijkheid. Alsof de zondekennis van ons zelf komt
maar het heil van God nog op zich laat wachten.

Helemaal mee eens. Maar: als er steeds tegen mensen gezegd wordt dat ze 'er nog niet zijn', kúnnen ze toch niet meer onbevangen geloven? Hoe moet dat dan?

[jvdg]

Ariene, Robert en Astroguy, jullie hebben mi heel duidelijk verwoord wat de dwaling is van de avondmaalsmijding.
Het gaat niet om mensen, maar om wat Jezus Christus heeft gedaan. Het gaat om Zijn offer!

Hebben jullie dan nooit eens last van avondmaalsschroom?

Ik heb last van 'schroom' om naar God te gaan met m'n zonden en m'n egoisme en m'n hypocritie, etc.
Dat geldt voor m'n gebed om vergeving net zo als voor de gang naar de maaltijd van de Heer.
Maar hoewel ik me soms niet tot God durf te wenden ga ik uiteindelijk toch altijd omdat me van hem afkeren wel de allerslechtste oplossing is.

Er zijn ook momenten dat ik blij naar hem durf te gaan omdat ik veel zegeningen heb ervaren.
Niet dat ik me dan goed voel ofzo, maar er zijn weken dat je dichter bij God leeft dan andere weken.
Daar ben ik dan erg dankbaar voor.

ik wil met m'n post hierboven niet zeggen dat het vanzelfsprekend is en dat de vergeving zomaar gaat oid.
Wat ik wil zeggen is dat wegblijven (En dus onbekeerd blijven) wel de allerslechtste keuze is.
Bekeer je, en neem deel met de gemeente aan de maaltijd van de Heer. Blijf niet op en afstand staan.
Doe het niet morgen maar doe het vandaag. Elke dag dat je niet buigt voor hem is een dag dat hij je niet
kan gebruiken in zijn Koninkrijk.

De leugen van het onbekeerd zijn is een van de grootste dwalingen uit onze richting.
Je bent onbekeerd als je denkt Jezus niet nodig te hebben.
Als je denkt Jezus wel nodig te hebben ben je bekeerd. Of denkt iemand dat hij of zij dat kan denken
zonder dat de Heilige Geest dat gegeven heeft? Dat je uit jezelf erachter bent gekomen dat je het offer
van Christus nodig hebt, maar nu alleen nog maar moet wachten tot God je bekeert?
Wie dat denkt is als het schaap van de herder dat wel gevonden wordt maar niet meegenomen wil worden
omdat hij denkt dat de herder hem niet hebben wil. Een klap in het gezicht van de herder, die gezocht heeft
en gevonden heeft, maar terug gestuurd wordt. Het is een klap in het gezicht van Christus die geleden heeft,
de verstotenheid van God heeft ervaren, door de dood heen is gegaan, maar vervolgens niet herdacht wordt
aan het avondmaal. En dat allemaal omdat men niet zeker is of hij het wel voor hen heeft gedaan.

Ik wordt echt intens verdrietig als ik aan die grove leugen denk die in onze hoek van de kerk zo wordt
aangehangen. De RKK heeft de heiligen leer en de aflaat, bij de pinksterkerk
denkt iedereen alle gaven te hebben, wij hebben de onbekeerlijkheid. Alsof de zondekennis van ons zelf komt
maar het heil van God nog op zich laat wachten.

Je smijt nogal breed met de termen leugens en dwalingen, zonder enige nuancering.
Eigenlijk schrijf je de rechterflank gewoon af.

Is dat niet hoogmoedig en zelfverzekerd.
Ootmoed mis ik in deze posting.

Mss. ben ik ook kort door de bocht met deze opmerkingen, maar ik schreef gewoon wat in mij opkwam.
Excuses als ik je verkeerd begrepen heb.

[Afgewezen]

Helemaal mee eens. Maar: als er steeds tegen mensen gezegd wordt dat ze 'er nog niet zijn', kúnnen ze toch niet meer onbevangen geloven? Hoe moet dat dan?

Wat is dat: onbevangen geloven?

[Hummel]

Helemaal mee eens. Maar: als er steeds tegen mensen gezegd wordt dat ze 'er nog niet zijn', kúnnen ze toch niet meer onbevangen geloven? Hoe moet dat dan?

Wat is dat: onbevangen geloven?

Tja, dat stel ik me dan zo voor van de eerste christengemeenten: men hoorde over Jezus Christus, de Zoon van God, en wat Hij gedaan had, en geloofde dan eenvoudigweg dat dat de waarheid was.
Het lijkt alsof er tegenwoordig heel wat meer geloofd/gevoeld moet worden dan toen.

Tegelijkertijd zijn alle discussies over bekering/geloven etcetera heel logisch: er is vandaag de dag weinig écht geloof te bespeuren in de rechtse gemeenten (sorry voor de generalisering).

[caprice]

Wat voel ik me (ver)vreemd van de meesten van dit forum.

Erasmiaan, ik voel met je mee... Ik wilde eigenlijk niet reageren in dit topic, maar wil je ook niet alleen laten.

Gaan we nu aan het avondmaal om daarmee te laten zien wie we zijn. Kijk eens... ik ben bekeerd en dat mag de hele wereld zien.

Volgens mij is de opdracht om de dood des Heeren te gedenken totdat Hij komt.

En daar hoort geen borstgeklop bij (ook al weet ik dat ik nu om mijn oren krijg dat dat niet zo is, maar helaas... zo komt dit topic wel op mij over!!)....

Ik moet mijn naam mede aan dit gezelschap toevoegen.

[jvdg]

Helemaal mee eens. Maar: als er steeds tegen mensen gezegd wordt dat ze 'er nog niet zijn', kúnnen ze toch niet meer onbevangen geloven? Hoe moet dat dan?

Wat is dat: onbevangen geloven?

Dat begrijp ik ook niet.
De "bekering" is toch geen zaak waarop mensen het zegel moeten of mogen leggen.
In die zin is het onbevangen geloven een zaak tussen God en de mens.
Dan is er ook (even) geen twijfel.