Vleselijk en geestelijk

[Alexander CD]

Worden er nou zondaren zalig of rechtvaardigen? De gemiddelde kerkmens (Gods volk dus) zit af te wachten tot ze in zich iets gevoelen. En dat gebeurt over het algemeen niet. Domweg omdat dat ook de weg niet is. Inplaats van de zaligheid buiten zichzelf te zoeken (Doopsformulier) zoeken ze die van binnen. Iets degelijks komt zelden voor en ook niet van onecht de onderscheiden (zie de bekende engel des lichts, die ook een ander kan zijn). In plaats van op Gods Woord en belofte te vertrouwen wijst men op een noodzakelijk geacht gevoel. Ja, dan moet je op rekenen dat er veel duisternis is.

Refo, daar stem ik mee in, we moeten op Gods woord vertrouwen, niet wat er in ons leeft.
En wie zijn heilsweg op de Heere wentelt, zijn hoop zal niet beschaamd uitkomen.

En DJK, wie ik ben weet God, wat heb je met een Andermans knecht te doen, zal zijn Heere dat niet bepalen!

[DJK]

Alexander,

Ik heb een oordeel gegeven over je schrijvend getuigenis, maar ik heb nimmer je ziel geoordeeld.
Dat zij me zeer verre, want dit komt alleen God toe.
Dit schrijf ik je niet vanuit de hoogte, Alexander.
Vraag den Heere of Hij je deze zaken nog onderwerpelijk zou willen leren, en in Christus uit vrije genade om niet, zou willen openbaren. Dat geve den Heere...


DJK

[freek]

Tjonge, DJK, 't is dat ik gelukkig zelf ook kan lezen, want wat heerlijk dat ik het met het eenvoudige getuigenis van God zelf mag doen, ipv met jouw ingewikkelde beschouwingen.

[Jongere]

In het merendeel ben ik het voorwerpelijk wel met je eens, maar het benauwd me zeer wanneer je schrijft : "Sommigen denken dat het er zo diep door moet, etc..." -- dan denk ik bij mezelf : 'jongen, wanneer je hier onderwerpelijk bevindelijk kennis aan deze zaken zou hebben', (en ik hoop van hart dat je dat ook hebt, anders kan je hier beter niet meer in een lerende vorm over schrijven, maar juist temeer in een vragende vorm), dan zou je dit niet zo omschrijven, Alexander.

O, ik weet, mensen die op een wettische wijze denken over de bekering, staan ook menigmaal zo'n weg voor. Als zij dan iemand horen vertellen, dat hij een indruk ontvangen heeft in zijn hart van de genade van God ten opzichte van zijn grote schuld, dan werd er nogal eens gezegd: "Ja maar, dat heb je nu wel gekregen, dat heb je nu wel ervaren, maar er zullen nog wel eens andere tijden komen." O, ik heb het meegemaakt, dan krijg je een heel verhaal van wat iemand meegemaakt heeft, toen hij onder het recht van God door moest. Zo'n ijdel verhaal, waarin niet Christus, waarin niet Zijn gerechtigheid, waarin niet Zijn wonden en striemen uitblinken, maar waarin de wonden en striemen van de geslagen zondaar uitblinken en het zwaartepunt van mijn rechtvaardiging verlegd wordt vanuit het offer van Christus naar de beleving van het recht van God in mijn ziel. Fout, mensen. Helemaal naast de zaak. Dat is het Evangelie omkeren. Dat is weer een wet maken van het Evangelie. Dat is - je bedoelt het zo niet, maar je doet het wel zo - dat is weer jezelf op de troon zetten en enig gevoel van vergenoeging ontvangen, omdat je toch zoveel geleden hebt, eer dat God Zijn gunst aan je bewees. Fout! Helemaal fout. Dat is een roving van de kroon van Christus. Dat is een roving van het werk dat Hij gedaan heeft, want als ik bloed moet zweten om voor God rechtvaardig te zijn, dan hoeft Jezus het niet. En als ik naar de hel moet, dan is Hij tevergeefs naar de hel gegaan. Maar omdat Hij naar de hel ging en omdat Hij bloed zweette en omdat Hij van God verlaten werd, word ik nimmermeer van God verlaten.
En hoe maakt God mij en u dan zalig? Hij maakt mij zalig, door me te vinden waar ik ben. In mijn verlorenheid, in mijn afgedwaaldheid, in mijn zondigheid en in mijn verstoktheid en in mijn hardheid. En wat doet Hij dan? Dan breidt Hij Zijn zegenende handen over het verlorene uit en Hij buigt Zich onder de last van mijn leven en Hij legt mij op Zijn schouders. Dat is alles wat Jezus doet. Maar dat is dan ook mijn zaligheid, daarvan zal ik eeuwig zingen, van die goedertierenheid van God, dat ik straf verdiend heb en vergeving kreeg. Dat ik de hel verdiend heb en Hij mij de Hemel binnendraagt. Dat ik in de godsverlating behoorde weg te zinken en dat Hij mij op Zijn schouders gelegd heeft. Dat is genade van God, daarvan zal ik roemen tot in der eeuwigheid. Voelt u dan niet, begrijpt u dan niet, beleeft u dan niet, dat zò alleen God groot wordt en tot in eeuwigheid de zondaar zijn hand niet krijgen zal achter het genadewerk van God, als iets verdienend. Dit is eer voor God! Dat is genade, dat is vrije genade, dat is genade alleen! Daarvan zullen we zingen: "Het is door U, door U alleen, om het eeuwige welbehagen." Heeft u die handen van Christus onder uw leven nog nooit gevoeld? Als u viel, als u wegzonk, als u de moed opgaf, als het niet meer kon, als u zover wegdwaalde, dat u met de dichter zei: "Van het einde des lands roep ik tot U?" Dan was daar de Herder, Die het verlorene naging, Die afdaalde in de beestenstal, Die hing aan het vloekhout, Die nederdaalde in de hel en ach, er is geen zondaar dieper gevallen dan dat Jezus is afgedaald. Geen zondaar verder bij God weg, dan dat Jezus gegaan is, toen Hij aan het uiterste des lands uitriep: "Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?" Weet u wat er dan gebeurt? Dan is de Herder blij, al schreit het schaap, al wenen wij nog.

http://www.dshuisman.nl/PDF/BOEK4/4_Luk15_3.pdf

[Tiberius]

En het is tamelijk aanmatigend om te beweren dat degenen aan het Avondmaal de honden zijn en dat Gods volk in de bank zit. Hebben we geen moderatoren meer? Er worden wel minder zotte dingen verwijderd.

Ik heb geen zin om met terugwerkende kracht te modereren, maar dergelijke uitdrukkingen kunnen inderdaad niet. Ze worden weggehaald als ze weer opduiken.

[Ariene]

Worden er nou zondaren zalig of rechtvaardigen? De gemiddelde kerkmens (Gods volk dus) zit af te wachten tot ze in zich iets gevoelen. En dat gebeurt over het algemeen niet. Domweg omdat dat ook de weg niet is. Inplaats van de zaligheid buiten zichzelf te zoeken (Doopsformulier) zoeken ze die van binnen. Iets degelijks komt zelden voor en ook niet van onecht de onderscheiden (zie de bekende engel des lichts, die ook een ander kan zijn). In plaats van op Gods Woord en belofte te vertrouwen wijst men op een noodzakelijk geacht gevoel. Ja, dan moet je op rekenen dat er veel duisternis is.

Ik wil hier nog graag even op inhaken, juist omdat de DL hier zo duidelijk over spreekt.
Wij kunnen zekerheid van het geloof ontvangen, te denken dat het niet zo is, is remonstrants!
(Dan zijn er toch ook heel wat remonstrantsen aan de rechterkant van de GGez.)
En inderdaad niet zo als refo schrijft door te wachten op iets groots wat je voelt of gebeurt, maar door het Woord, uit het geloof!

En dienvolgens spruit deze verzekerdheid niet uit enige bijzondere openbaring, zonder of buiten het Woord geschied, maar uit het geloof aan de beloften Gods, die Hij in Zijn Woord zeer overvloedig tot onzen troost geopenbaard heeft; uit het getuigenis des Heiligen Geestes, Die met onzen geest getuigt dat wij kinderen en erfgenamen Gods zijn , Rom. 8:16, 17,; eindelijk, uit de ernstige en heilige oefening van een goede consciëntie en van goede werken. En zo de uitverkorenen Gods dezen vasten troost in deze wereld niet hadden, dat zij de overwinning behouden zullen, mitsgaders dit onbedrieglijk pand der eeuwige heerlijkheid, zo zouden zij de ellendigste van alle mensen zijn.

Verder vind ik het heel jammer dat mensen elkaar hier geestelijk beoordelen op postings.
Dit kan heel veel pijn, maar ook onzekerheid meebrengen.
We mogen wel letten op de vruchten en levenswandel, maar dat is op een forum wat lastig, dus laten we waken om elkaar te bekritiseren op één enkele zin.
Het verlossingswerk van Christus is in woorden niet uit te drukken, dus op dat gebied zullen we altijd te kort schieten.

Er wordt dan ook weleens gereageerd dat we dan maar niet persoonlijk moeten worden.
Daar heb ik persoonlijk moeite mee. Laten we God de eer blijven geven, ook door de werking in ons eigen leven en ook op dit forum.

[Afgewezen]

O, ik heb het meegemaakt, dan krijg je een heel verhaal van wat iemand meegemaakt heeft, toen hij onder het recht van God door moest. Zo'n ijdel verhaal, waarin niet Christus, waarin niet Zijn gerechtigheid, waarin niet Zijn wonden en striemen uitblinken, maar waarin de wonden en striemen van de geslagen zondaar uitblinken en het zwaartepunt van mijn rechtvaardiging verlegd wordt vanuit het offer van Christus naar de beleving van het recht van God in mijn ziel.

Een behoorlijk verwarrend stuk van ds. Huisman. Natuurlijk kunnen mensen dwalen in de manier waarop ze hun bekering vertellen, natuurlijk kan daar veel zelfgenoegzaamheid bij komen, maar dat betekent niet dat je deze beleving op zichzelf maar moet gaan 'afbranden'.
Want het is toch echt wáár, dat Christus daar geopenbaard wordt, waar de mens zondaar voor God is geworden. En dat wist ds. Huisman zelf ook heel goed.

[Gian]

Worden er nou zondaren zalig of rechtvaardigen? De gemiddelde kerkmens (Gods volk dus) zit af te wachten tot ze in zich iets gevoelen. En dat gebeurt over het algemeen niet.

Dat gebeurt wel!

Domweg omdat dat ook de weg niet is.

Idd, dat is niet 'de' weg, maar een dwaalweg.

Dat noemt je 'charismatisch';
ervaring --> geloof --> woord
ipv
woord --> geloof --> ervaring

[Katja]

Dat klinkt erg bekend gian! Doet me denken aan Etienne

[Gian]

Ds Maritz past het toe op evangelische uitwassen. Ik pas het toe op de ultra-rechtsbevindelijke kerk. Dat is precies hetzelfde.

[Rochus]

Ds Maritz past het toe op evangelische uitwassen. Ik pas het toe op de ultra-rechtsbevindelijke kerk. Dat is precies hetzelfde.

Helaas is het waar.