Ariene schreef:Eénheid is niet per definitie een teken ervan dat iets goed is.
je kunt ook een soort geestelijke eenheid ervaren, die nergens op gegrond is
.
Wil je dit eens uitleggen hoe je dat bedoelt.
Zoals het er nu staat ben ik het nl. niet met je eens.
Het blijft voor mij een feit dat je voelt als de ander ook zijn grond in Christus gevonden heeft.
Als je met iemand spreekt over een persoon die hij alleen kent van horen zeggen heb je een ander gesprek dan met iemand die die persoon persoonlijk kent. Zo ervaar ik dat ook met personen die
God van de bijbel kennen of God persoonlijk mogen kennen.
Wanneer twee of meer mensen hetzelfde doel op het oog hebben wil dat nog niet zeggen dat het doel dan ook goed is. Voorbeeld: Twee dieven zijn het roerend met elkaar eens. De ene beschermt de andere. De ene gaat voor de andere op de uitkijk staan. Ze houden elkaar de hand boven het hoofd. Zij vormen een eenheid in zowel het doel dat ze nastreven als de manier waarop.
Daarmee is de activiteit niet goedgepraat.
Doorgetrokken: Wanneer er veel mensen in een kerk zitten en allemaal de mond (dus niet het hart) vol hebben van God, wil dat nog niet zeggen dat zij God kennen, en/of/dus Hem op zo dienen als Hij van ons eist.
Daarom: Kijk uit met 'ik doe het zo omdat hij ook zo doet' Handel met persoonlijke verantwoordelijkheid ten opzichte van God. Je hebt ook persoonlijk verantwoordelijkheid tegenover Hem af te leggen.
Maar wanneer een ieder persoonlijk met God leeft wordt er zeker iets van de gemeenschap der heiligen ervaren. Maar alleen daarom.
: wordt wel moeilijk he, als er geen eenheid is...........
