Marie-Henriëtte schreef:

Marnix schreef:Tenzij ze tegen die tijd zowel de regering als politie / leger zo op orde hebben dat ze de Taliban zelf kunnen bestrijden.

Wat was eigenlijk de verkiezingsuitslag in Afghanistan, Marnix? Wellicht kun je eens een paar recente rapportages lezen in de New York Times over Afghanistan en de stand van zaken. Ik denk dat dit een hele verrijking van kennis zal zijn. Ik weet ook niet of je daarna nog zo zeker bent van je zaak dat burgers in Afghanistan per se de Taliban willen bestrijden.

Oke. Wat ik heb gevonden is dat de bestrijding van de Taliban maar moeilijk loopt, er soms onbegrip is omdat er veel burgerdoden bij vallen. Maar dat de meerderheid de Taliban zeker niet terug wil in hun land. Nu wordt die terugkeer tegengehouden, ook al is de Taliban wel actief in het land en probeert terug te komen. Wat krijg je als de missie gelijk wordt stopgezet? Dan krijgt de Taliban weer vrij spel. Is dat de oplossing?

Marnix schreef:
Oke. Wat ik heb gevonden is dat de bestrijding van de Taliban maar moeilijk loopt, er soms onbegrip is omdat er veel burgerdoden bij vallen. Maar dat de meerderheid de Taliban zeker niet terug wil in hun land. Nu wordt die terugkeer tegengehouden, ook al is de Taliban wel actief in het land en probeert terug te komen. Wat krijg je als de missie gelijk wordt stopgezet? Dan krijgt de Taliban weer vrij spel. Is dat de oplossing?

De Afghanen moeten het zelf uitvechten. De NAVO-troepen kunnen namelijk niet tot in eeuwigheid in Afghanistan blijven.

Als je de berichtgeving goed leest, dan zul je opmerken dat de Taliban veel meer aanwezig is dan in het verleden, de Taliban kom terug ondanks de aanwezigheid van de westerse troepen. Vergeet ook niet de motivatie die ten grondslag ligt aan de aanwezigheid van de troepen in Afghanistan.

Marnix schreef:Oke. Wat ik heb gevonden is dat de bestrijding van de Taliban maar moeilijk loopt, er soms onbegrip is omdat er veel burgerdoden bij vallen. Maar dat de meerderheid de Taliban zeker niet terug wil in hun land. Nu wordt die terugkeer tegengehouden, ook al is de Taliban wel actief in het land en probeert terug te komen. Wat krijg je als de missie gelijk wordt stopgezet? Dan krijgt de Taliban weer vrij spel. Is dat de oplossing?

Het hoofddoel van de inval in Afghanistan –na de afschuwelijke aanslagen op 11 september 2001- was de verzwakking van Al-Qaida (de groepering achter de aanslagen) en ervoor zorgen dat Afghanistan nooit meer als uitvalsbasis voor deze terreurgroep zou dienen. Al-Qaida is verzwakt en lijkt zo goed als verdreven uit Afghanistan. Nu hebben we andere doelstellingen in Afghanistan: de burgers beschermen, bestrijding van de Taliban, bestrijden van drugspraktijken en het allerbelangrijkste: een democratisch Afghanistan. Kost handen vol met geld, en jammer genoeg blijven de grootste resultaten uit, zoals je ook in de New York Times hebt kunnen gelezen. Dit ligt echt niet aan onze militairen, want dat zij hard werken in 40 graden Celsius, dat geloof ik. Echter een cultuur dat afstamt uit het nomadische tijdperk en waar barbarisme aan de orde van de dag is, kun je niet zo 1,2,3 veranderen in een moderne democratische staat, dat duurt honderden jaren. Terwijl er geld wordt uitgegeven aan de wederopbouw van Afghanistan, worden er in Nederland oude mensen -die hard hebben gewerkt aan de wederopbouw van ons eigen land na de 2e WO- gekort en mogen zij wachten op een douchebeurt van één keer per week. "Personeelstekort en geen geld voor uitzendkrachten", zegt men dan. De gemiddelde Afghaan in Afghanistan heeft niets op met een westerse militair. Met mijn gezonde verstand kan ik dit soort keuzes van de Nederlandse regering niet bevatten. We mogen ook best zuiniger zijn op onze militairen en hen niet zomaar uitzenden voor missies die niet haalbaar blijken te zijn. We kunnen niet de cultuur en normen en waarden in ieder land hervormen omdat deze niet scharnieren met onze westerse cultuur, want in dat geval hebben we nog een lange weg te gaan: Gaza, Staten in Arabië, Zimbabwe, Iran, noem maar op.

Ik vind zo'n bericht weer ontzettend bemoedigend en vooral een stimulans om als Nederland in Afghanistan te blijven!

„Er is ontzettend veel verbeterd in Afghanistan”

KABUL – Het gaat slecht in Afghanistan, is een refrein dat dagelijks in de media klinkt. Jaap Bergman, sinds drie jaar programmamanager voor ZOA-Vluchtelingenzorg in Afghanistan, wil die boodschap graag nuanceren.

„Er is ook ontzettend veel verbeterd in Afghanistan”, zegt hij. Zo is er in Kabul 24 uur per dag elektriciteit en verspreid over het land zijn wegen en bruggen aangelegd. „’s Ochtends zie ik grote groepen meisjes naar school lopen.” Wat hem frustreert is de onveiligheid, de dagelijkse dreiging van ontvoeringen en bermbommen.

Die onveiligheid bedreigt de levens van burgers, hulpverleners en militairen, maar staat ook de wederopbouw in de weg. „Soms moet je het besluit nemen om bepaalde gebieden niet meer in te gaan vanwege de gevaren. Dat geeft je het gevoel dat je iets moet loslaten wat nog niet af is. Moeilijk is dat.”

De Afghanen zijn zeer kwetsbaar voor natuurrampen, zegt Bergman. „Het lijkt soms of die rampen maar blijven komen. Een zomer van droogte volgt op overstromingen in het voorjaar, en vervolgens is er dan een strenge winter. En één ramp kan kapotmaken wat je in drie jaar hebt opgebouwd. De mensen hebben in zo’n geval niets om op terug te vallen. Er is geen geld voor voldoende beschermingsmaatregelen, voor een deltaplan of dijkverzwaring.”

Toch ziet Bergman vooruitgang in Afghanistan. „Het ontwikkelingsprogramma dat we in samenwerking met de Afghaanse overheid uitvoeren, is een goed voorbeeld van iets wat echt werkt. Het is democratisch, met een bottom-upbenadering. Zo is er eerst een vergadering met de dorpsoudsten waarop we vertellen over het programma. Vervolgens worden er dorpsraden opgezet, waarvoor we samen met de mensen verkiezingen organiseren. Zo’n dorpsraad neemt de ontwikkeling van het dorp vervolgens zelf in handen. Ze geven aan wat er in hun gemeenschap nodig is. Dat kan van alles zijn: van de aanleg van een weg of waterputten tot een landbouwproject of de bouw van een school. Voor het programma –dat betaald wordt door buitenlandse donoren, waaronder Nederland– krijgen de dorpsraden via ons geld en technische ondersteuning.”

Waar op provinciaal en landelijk niveau corruptie soms een groot probleem is, werken zulke dorpsraden veel beter. „De mensen die in zo’n raad zitten, leven ook in het dorp. Ze willen hun goede naam niet riskeren door bijvoorbeeld vriendjespolitiek, want zij moeten zich verantwoorden tegenover hun buren.” Bergman weet het zeker: wederopbouw door middel van zo’n dorpsradenprogramma heeft de toekomst.

Bergmans vrouw Anja richt zich op een heel andere categorie Afghanen: bewoners van de plaatselijke vrouwengevangenis. Het overgrote deel van hen zit vast omdat zij de familie-eer geschonden hebben door te weigeren te trouwen met de man die hun familie voor hen had uitgezocht. Samen met een Afghaanse vrouw gaat ze er af en toe heen. „We brengen er dekens, maandverband en shampoo. Dankzij giften konden we een lerares betalen die de vrouwen lezen en schrijven leerde.”

Anja Bergman raakte onder de indruk van een meisje van vijftien in de jeugdgevangenis dat geweigerd had met haar neef te trouwen. Zij werd door haar ouders opgesloten totdat ze zou toegeven. Het meisje hield voet bij stuk en kwam ten slotte in de jeugdgevangenis terecht. Een jonge Afghaanse advocaat komt nu regelmatig met haar praten en bemiddelt tussen haar en haar familie.

Wat Anja Bergman nooit gewoon zal vinden is de positie van de vrouwen. Dagelijks wordt ze ermee geconfronteerd: vrouwen die op straat in boerka’s lopen en meisjes die in de jeugdgevangenis zitten omdat ze de familie-eer hebben geschonden. „Vrouwen in Afghanistan hebben geen rechten. Dat is iets wat voortkomt uit een cultuur van eer en schaamte. Alles wat je doet als vrouw, moet eer geven en schaamte voorkomen. Omdat er veel onderling wantrouwen is, wordt een dochter uitgehuwelijkt aan haar volle neef, zo weten de ouders tenminste aan wie ze hun dochter weggeven.” Anja Bergman wijst erop dat de overheid voorlichtingscampagnes organiseert tegen huiselijk geweld en tegen de gewoonte om jonge meisjes aan oude mannen uit te huwelijken.

Feit blijft dat de Afghaanse cultuur zeer gesloten is. „Daardoor komen Afghanen niet in aanraking met moslimlanden waar vrouwen een gelijkwaardiger positie hebben”, zegt ze. Als ze twijfel laat blijken over bepaalde gebruiken, is het antwoord steevast: „This is our culture” (dit is nu eenmaal onze cultuur). Daarom accepteren de meeste vrouwen hun situatie. Om de pijn wat te verzachten, onderhouden ze onderling wel hechte vriendschappen. Er is nog een kant: vrouwen blijken veel gemotiveerder om aan een ontwikkelingsproject mee te doen dan de mannen. „Dan ervaren ze dat ze samen sterk staan, en op die manier wel iets voor elkaar krijgen.”

De namen van de ZOA-werkers zijn om veiligheidsredenen veranderd.
(RD 11-09-2009)

Taliban machtiger dan gedacht in Afghanistan

KABUL - De invloed van de radicaalislamitische Taliban in Afghanistan is nog groter dan tot nog toe werd aangenomen. De opstandelingen zijn zeer actief in 80 procent van het land, waar dat een jaar geleden nog 72 procent was. Dat blijkt uit een donderdag uitgelekt rapport van de Internationale Raad voor Veiligheid en Ontwikkeling. Het rapport schetst een nog donkerder beeld dan een vorige maand gepubliceerde veiligheidsrapportage van de Afghaanse overheid.

Verder lezen kan hier: http://www.nd.nl/artikelen/2009/septemb ... fghanistan

Luther schreef:Ik vind zo'n bericht weer ontzettend bemoedigend en vooral een stimulans om als Nederland in Afghanistan te blijven!

„Er is ontzettend veel verbeterd in Afghanistan”
[....]
De namen van de ZOA-werkers zijn om veiligheidsredenen veranderd.(RD 11-09-2009)

Wat jammer van die laatste zin.

Dat doet me denken aan een verhaal uit de oorlog.
Een man die naar Duitsland moest sprak met zijn vrouw af: alles wat ik in de brieven met zwart schrijf is waar. Met rood is onwaar. De eerste brief die ze van hem kreeg was geheel in zwart. Veel bemoedigende berichten.
Alleen stond aan het slot:
PS Er is hier nergens rode inkt te krijgen.

Waarom gingen we ook weer naar Afganistan? Een aantal geitenfokkers in een grot hadden vier vliegtuigen gekaapt in het best beveiligde luchtruim ter wereld. Dat moest voor de toekomst voor eens en vooral tot de onmogelijkhden behoren. Dat was natuurlijk al zo, maar nog maar een keer onmogelijk maken.

Het heeft nu al zoveel succes dat ZOA medewerkers niet met hun naam in de krant willen.

refo schreef:

Luther schreef:Ik vind zo'n bericht weer ontzettend bemoedigend en vooral een stimulans om als Nederland in Afghanistan te blijven!

„Er is ontzettend veel verbeterd in Afghanistan”
[....]
De namen van de ZOA-werkers zijn om veiligheidsredenen veranderd.(RD 11-09-2009)

Wat jammer van die laatste zin.

Dat doet me denken aan een verhaal uit de oorlog.
Een man die naar Duitsland moest sprak met zijn vrouw af: alles wat ik in de brieven met zwart schrijf is waar. Met rood is onwaar. De eerste brief die ze van hem kreeg was geheel in zwart. Veel bemoedigende berichten.
Alleen stond aan het slot:
PS Er is hier nergens rode inkt te krijgen.

Waarom gingen we ook weer naar Afganistan? Een aantal geitenfokkers in een grot hadden vier vliegtuigen gekaapt in het best beveiligde luchtruim ter wereld. Dat moest voor de toekomst voor eens en vooral tot de onmogelijkhden behoren. Dat was natuurlijk al zo, maar nog maar een keer onmogelijk maken.

Het heeft nu al zoveel succes dat ZOA medewerkers niet met hun naam in de krant willen.

Natuurlijk heb je gelijk dat het nog lang niet veilig is in Afghanistan. Zeker! Maar er zijn de afgelopen 8 jaar kleine lichtpuntjes, die in dit artikel vermeld staan. En laten we dat dan als winst meenemen, maar dan wel met de boodschap dat we niet uit Afghanistan moeten vertrekken.

Luther schreef:Natuurlijk heb je gelijk dat het nog lang niet veilig is in Afghanistan. Zeker! Maar er zijn de afgelopen 8 jaar kleine lichtpuntjes, die in dit artikel vermeld staan. En laten we dat dan als winst meenemen, maar dan wel met de boodschap dat we niet uit Afghanistan moeten vertrekken.

Het door jou aangehaalde bericht Luther, is voor mij alleen maar een bewijs dat de situatie in Afghanistan na acht jaar lang nog barslecht is. Laat goedwillende Afghanen die zich bedreigt voelen door de Taliban naar Nederland en elders in Europa en de VS komen. Het probleem is dan opgelost.

Marie-Henriëtte schreef:

Luther schreef:Natuurlijk heb je gelijk dat het nog lang niet veilig is in Afghanistan. Zeker! Maar er zijn de afgelopen 8 jaar kleine lichtpuntjes, die in dit artikel vermeld staan. En laten we dat dan als winst meenemen, maar dan wel met de boodschap dat we niet uit Afghanistan moeten vertrekken.

Het door jou aangehaalde bericht Luther, is voor mij alleen maar een bewijs dat de situatie in Afghanistan na acht jaar lang nog barslecht is. Laat goedwillende Afghanen die zich bedreigt voelen door de Taliban naar Nederland en elders in Europa en de VS komen. Het probleem is dan opgelost.

Daar ben ik het dan weer niet mee eens.
Laten we veel meer investeren in het bestrijden van de Taliban als westerse wereld, inclusief het aanpakken van Pakistan, want zolang Pakistan niet aangepakt wordt, is het dweilen met de kraan open.

En wie moet die strijd dan bekostigen? Waarom moeten wij als het westen een land binnenvallen om daar een bepaalde groepering te verdrijven? Dat kost enkel geld en westerse en Afghaanse levens.

En Pakistan aanpakken? Waarom wil je dat? Bang voor de grote islamitische invasie in Europa?

Bureaucraat schreef:En wie moet die strijd dan bekostigen? Waarom moeten wij als het westen een land binnenvallen om daar een bepaalde groepering te verdrijven? Dat kost enkel geld en westerse en Afghaanse levens.

En Pakistan aanpakken? Waarom wil je dat? Bang voor de grote islamitische invasie in Europa?

Als we de Bijbel goed lezen, dan zien we dat oorlog daarin niet principieel wordt afgewezen. Wel wordt een beperking aangebracht. Een rechtvaardige oorlog vind je bijvoorbeeld bij uitstek in Genesis 13, waar Abraham met vijf koningen de strijd aanbindt. Weet je waarom? Omdat Lot gevangen genomen was, zijn broeder was in verdrukking.
Dat lijkt me de kern van een rechtvaardige oorlog, daar waar broeders in benauwdheid zijn. Het moet ons gaan om de christenen in Afghanistan en in het hele Midden-Oosten. Pakistan zorgt er steeds voor dat de Taliban kan blijven bestaan, biedt schuilplaatsen, of weigert op z'n minst daar wat aan te doen.

Luther schreef: Omdat Lot gevangen genomen was, zijn broeder was in verdrukking.
Dat lijkt me de kern van een rechtvaardige oorlog, daar waar broeders in benauwdheid zijn. Het moet ons gaan om de christenen in Afghanistan en in het hele Midden-Oosten..

Maar dat impliceert dat we ook Iran, Saudi-Arabie etc...etc...., en staten in het verre oosten (incl. Indonesïe moeten aanpakken, oftewel alle staten waar onze broeders in verdrukking zijn.
Hoe realistisch is dat?

jvdg schreef:

Luther schreef: Omdat Lot gevangen genomen was, zijn broeder was in verdrukking.
Dat lijkt me de kern van een rechtvaardige oorlog, daar waar broeders in benauwdheid zijn. Het moet ons gaan om de christenen in Afghanistan en in het hele Midden-Oosten..

Maar dat impliceert dat we ook Iran, Saudi-Arabie etc...etc...., en staten in het verre oosten (incl. Indonesïe moeten aanpakken, oftewel alle staten waar onze broeders in verdrukking zijn.
Hoe realistisch is dat?

Als we eerst alle oorlogen stoppen die om geld gaan, dan is er wel ruimte om inderdaad Noord-Korea, etc. binnen te vallen.

Bron: Volkskrant

Sneuvelen voor Afghanistan
Gepubliceerd op 08 september 2009 15:05, bijgewerkt op 9 september 2009 16:22

Terwijl de bewijzen voor verkiezingsfraude in Afghanistan zich opstapelen, houdt het geweld onverminderd aan. Dit jaar zijn in de strijd tegen de Taliban al meer doden gevallen dan in heel 2008. Het zal nog veel offers vergen voor Afghanistan een functionerende democratie is. Zijn wij bereid die prijs te betalen?

Geallieerde verliezen
Het past niet luchthartig te doen over de offers die een oorlog vraagt. Voor de nabestaanden maakt het niet uit of hun dierbare de eerste of de duizendste dode is. Dat ligt anders voor de samenleving als geheel.

Op 25 augustus viel het 295ste slachtoffer aan de kant van de internationale troepenmacht. In heel 2008 waren dat er 294. Sinds de campagne tegen de Taliban in 2001 begon, zijn aan geallieerde kant in totaal 1.340 soldaten gesneuveld (stand op 6 september), voor het merendeel Amerikanen (813), gevolgd door Britten (214) en Canadezen (128). In Irak vielen sinds de invasie in 2003 4.652 doden. Dat zijn in het licht van de geschiedenis bescheiden nog steeds verliescijfers.

Volgende week wordt voor de 65ste keer de Slag om Arnhem herdacht, de operatie waarmee veldmaarschalk Montgomery de Tweede Wereldoorlog nog voor kerstmis 1944 had willen beëindigen. Het mocht niet zo zijn. In omvang was de veldslag niet te vergelijken met het bloedbad van Stalingrad of de invasie in Normandië, maar in de herinnering van de overlevenden waren het de bitterste gevechten die zij tot dan toe hadden meegemaakt. Van de 10.000 Britse en Poolse militairen die in september 1944 bij Arnhem waren geland, wisten er ruim een week later iets meer dan 2.000 uit hun benarde positie in Oosterbeek – waar zij zich hadden ingegraven - te ontsnappen. Zij lieten ongeveer 1.500 doden, 3.000 gewonden en 3.000 krijgsgevangenen achter. De beide wereldoorlogen zullen in dodental niet snel worden overtroffen, maar ook daarna vonden bloedige conflicten plaats. In Korea verloren alleen de Amerikanen al 37.000 man, in Vietnam 58.000. Nederland kende zijn eigen ‘Vietnam’. Tussen 1946 en 1949 kwamen meer dan 6.000 soldaten om het leven bij de vergeefse pogingen van Nederland zijn gezag over Indië te herstellen. Daarbij moet worden bedacht dat ons land nog maar net van de Duitse bezetting was bekomen.

Sneuvelbereidheid
Het dodental in Afghanistan is dus niet schrikbarend hoog, zoals steeds vaker klinkt, maar opvallend laag. Nederland staat nog altijd achter ‘zijn’ soldaten, maar de steun voor de missie brokkelt desondanks gestaag af. In bredere zin is in westerse landen sprake van een afgenomen ‘sneuvelbereid’. Dat is op het eerste gezicht een teken van vooruitgang. Beschaafde landen beslechten hun conflicten aan de onderhandelingstafel, niet op het slagveld. Hoe democratischer en welvarender een land, hoe kleiner de kans dat het nog een oorlog begint.

De keerzijde van de liberale democratie is dat naarmate de nadruk meer op het individu komt te liggen, de bereidheid zich nog op te offerten voor het collectief navenant kleiner wordt. Dat geldt helemaal wanneer iemand wordt gevraagd zijn leven op het spel te zetten. Zonder dienstplicht moet sprake zijn van een reële bedreiging van de nationale veiligheid, alvorens we nog het geweer oppakken. Het wordt moeilijker de bevolking daarvan te overtuigen naarmate het conflict zich verder van huis afspeelt.

'Schone' oorlog
Als er dan toch moet worden gevochten, koesteren we graag de illusie dat de techniek ons tegenwoordig in staat stelt een ‘schone’ oorlog te voeren. Schoon wil in dit geval zeggen dat we zelf op veilige afstand blijven, terwijl slimme bommen en raketten hun weg naar het vijandelijke doel zoeken. De slachtoffers onder de lokale bevolking blijven doorgaans buiten beeld.

Als de Taliban, bij gebrek aan tanks en vliegtuigen, met een bermbom een Nederlandse jeep opblazen, heet het al gauw een ‘laffe’ aanslag. Maar wie is er nu laf, zal de Taliban zich afvragen? Zijn de westerse landen überhaupt nog bereid te vechten? Aan de moed en inzet van de individuele soldaat ligt het doorgaans niet, maar aan de bereidheid zoveel troepen te sturen, dat zij het verschil kunnen maken, kan worden getwijfeld.

De strijd in Afghanistan is geen klassieke oorlog en de Taliban vormen geen regulier leger - in die zin gaan vergelijkingen met andere oorlogen al snel mank. Een ding staat vast: aan hun sneuvelbereid hoeft voorlopig niet te worden getwijfeld.

Willem de Bruin