Je zult vast wel gelijk hebben. Dat Bottenbley Gods almacht benadrukt heeft. Maar het gaat even om dat handje wapperen. Dat is nu eenmaal een fenomeen in onze gezindte dat we niet kennen, en ook niet hoeven te kennen. Het is in zekere zin niet meer verwonderlijk dat gereformeerde kerkenraden langzamerhand zoiets hebben van: help, wat is de volgende stap. En hoewel het misschien meer met angst voor het vreemde, dan met échte bezorgdheid te maken heeft, vraag ik me wel af: waarom moeten we allemaal van die flauwe kul-dingen van de evangelische beweging over gaan nemen. Ik zie er ook weinig grond voor in de Bijbel. Voor zover ik het kan bekijken stonden Petrus en Paulus echt niet voorin op een pleintje, zo in de trant van: jongens, handen omhoog als je voor Jezus wil gaan. Ik ben echt geen principieel tegenstander van Jijdaar, de lezingen beluister ik regelmatig met instemming, maar dit is gewoon dom. We laten ons inkapselen door allerlei evangelische vormen - en dan bedoel ik echt niet alleen het handje omhoog steken - terwijl we anderzijds vaak allergisch reageren als onze gereformeerde gezindte bepaalde vormen of gewoonten hanteert en vast wil houden.Gian schreef:
Ds Bottenbley heeft gezegt om de hand op te steken. Ook zei hij dat God niet afhankelijk is van onze keuze, en dat het de Heilige Geest is die alles moet werken.
Dan zie ik geen verschil meer tussen een hand op steken of in gebed naar Christus te vluchten. Het komt allebei op het geloof aan en ik zou niet weten waarom God zo'n situatie niet kan gebruiken.
Daar heb je een speciaal woord voor...
