Gebrokenheid en ellende is de straf op de zonde. Maar dat mag je wel algemeen zien. Je moet het niet gelijk persoonlijk gaan opvatten. Mijn broertje is gehandicapt, dat is de straf van God op zonden van mijn ouders. Daar moet je heel erg mee oppassen!Ma Vis schreef:Natúurlijk is ongehoorzaamheid de kwaal.
Maar wáarom kon er ongehoorzaamheid en dus ellende zijn.
Als alles góed was?
En dan nog is het voor mijn gevoel geen antwoord op de oorspronkelijke vraag.
Want de ongehoorzamen zit het soms mee, terwijl soms mensen die erg gehoorzaam lijken alles tegen lijkt te zitten.
Ongetwijfeld is dit een oude discussie.
En een misschien alweer gepasseerd station.
Maar ík begrijp het nog steeds niet.
Neem een klein, ziek, gehandicapt kind dat overlijdt.
Natuurlijk ook een straf op de zonde? Voor de ouders; kan ik begrijpen, die zondigen bewust, en verdienen straf.
Maar het kind? Kon die dan wél gehoorzamen op een bepaalde manier?
En dan belanden we ongetwijfeld weer bij de moeilijke term 'erfzonden'...
ík heb gezondigd; goed; ík verdien straf.
Maar waarom mijn kind dat van niets wist?
Wat dat kind betreft, als het gelovige ouders betreft mogen we zekerheid hebben, zo niet, dan is dat aan God om te beoordelen.