Kerk zijn in deze tijd

[memento]

De kerk bevindt zich in een spagaat, met aan de ene zijde een roep om aanpassing (vernieuwing), en aan de andere zijde een roep om behoudt van tradities. Te veel aan één van beide toegeven betekend dat een deel van de andere groep vertrekt.

Die spagaat is helemaal niet nodig!
Het ontstaat daar waar de kerk als kind van haar tijd haar tijd meeneemt naar binnen.
Wie strikt vasthoud aan de leer van de apostelen, zoals naar ik meen de reformatie weer heeft teruggebracht, kan alle tijden hetzelfde geluid laten horen.
Dat kan enkel als de kerkelijke gemeentes intern ook naar die leer van de apostelen leren en leven.

De opmerking 'die spagaat is helemaal niet nodig' snap ik niet. Die spagaat tekent zich in veel kerkverbanden voor je ogen af.

Het is een spagaat die geeneens zo veel met de leer te maken heeft. Het is de cultuur-spagaat, een andere mentaliteit dan vroeger. In wezen valt veel terug te voeren naar het hoger worden van het gemiddelde opleidingsniveau van de kerkleden. Waar binnen de afgescheiden gemeenten tot enkele decennia geleden 'de dominee zegt het zo' nog het einde aller tegenspraak was, stellen nu sommigen bepaalde uitspraken van 'de dominee' onder kritiek. Ze hebben het bij een andere predikant anders gelezen, of zijn op basis van Schrift-studie zélf tot andere gedachten gekomen. Ook 'een bekend kind van God zei altijd' maakt minder indruk dan vroeger.

Een ander verschil is wereld-visie. Waar vroeger een duidelijke scheiding was tussen wereld en kerk, wordt deze hoe langer hoe moeilijker om vol te houden. Waar de tv nog gemist kon worden zonder al te veel negatieve maatschappelijke gevolgen, is dit met internet niet meer mogelijk. Hierdoor neemt men sneller kennis van de meningen van anderen, en leert men eigen meningen relativeren. Dit, gecombineerd met hogere opleidingen waarop men kritisch leert nadenken, leidt haast onherroepelijk tot het stellen van kritische vragen, zeker over de punten waar het kerkgenootschap waarvan men lid is afwijkt van de gereformeerde kerken wereldwijd.

Het grootste probleem echter zie ik waar deze kritici afgescheept worden zónder dat er op hun kritiek wordt ingegaan. De kerk staat niet open voor een publiek debat. In een tijd waar openheid en eerlijkheid als deugden worden gezien, geeft dit toch onvrede bij sommige leden.


PS> Ik noem hier expliciet de afgescheiden gemeenten, daar dit probleem mn. zich daar afspeelt. Ik heb het idee dat het binnen de PKN/HHK/CGK dit probleem minder speelt, alhoewel die kerkgenootschappen vast wel andere problemen/uitdagingen kennen.

[geledu]

PS> Ik noem hier expliciet de afgescheiden gemeenten, daar dit probleem mn. zich daar afspeelt. Ik heb het idee dat het binnen de PKN/HHK/CGK dit probleem minder speelt, alhoewel die kerkgenootschappen vast wel andere problemen/uitdagingen kennen.

Is dit niet een beetje in tegenspraak ?


Voorde rest ben ik het gedeeltelijk met je eens.
Veel kritiek komt ook omdat de mens zovaak wat wordt met kennis.
Ook zit die kennis zo vaak vol van wereldse denkbeelden die niet overeenstemmen met geloofskennis.

Daarnaast is het gezag niet meer aanwezig sinds de 60er jaren wat niet altijd als positief te beoordelen is.

Deze bovenstaande zaken leiden er menigmaal toe dat er stevige kritiek geuit wordt op deelwaarheden , en als de kerk er dan niet in mee gaat dan wordt er vaak de kortste weg gekozen om dan de handdoek maar in de ring te gooien en te vertrekken , omdat wij heer en meester willen zijn.

Verder is het wel zo dat er best een meer open cultuur zou mogen bestaan waar ruimte is voor een stevige discussie.

[Marnix]

Klopt, maar dat kan dus voorkomen worden door meer te communiceren, te argumenteren. Ipv: Zo doen we dat gewoon. Daarnaast ook meer onderlinge verdraagzaamheid en niet bij iedere verandering de poot stijf houden omdat het een verandering is en jij dat niet fijn vindt en natuurlijk ook andersom, als wat progressiever iemand begrip hebben voor de ander en daar rekening mee houden.

[Bert Mulder]

Is misschien het probleem, dat in plaats van de kerk op God gericht te zijn, hoe HIj het meest en best door onze dienst ge-eerd wordt, dat de kerk zo vaak zo veel op de mens gericht is? Dat het in plaats van Godsdienst mensdienst wordt?

[jvdg]

Is misschien het probleem, dat in plaats van de kerk op God gericht te zijn, hoe HIj het meest en best door onze dienst ge-eerd wordt, dat de kerk zo vaak zo veel op de mens gericht is? Dat het in plaats van Godsdienst mensdienst wordt?

Ik ben van mening dat Bert hier een juist punt heeft.

Laten we wel wezen, als de Kerk, welke in (en door) vele kerken is vertegenwoordigd, leeft naar de hoofsom der wet, te weten God lief te hebben boven alles, en de naaste als onszelf, dan ziet de "wereld" ons handelen (in alle eenvoud), dan komt er respect, dan komt er interesse naar datgene wat die persoon uitleeft....

Dus, wat ik in Bert's woorden meen te proeven, door op God gericht te zijn in eerlijke eenvoudige oprechtheid, wij als kerk alleen maar die uitstraling met zijn door God gegeven vruchten kunnen geven als wij dat uitleven in woord en daad.

[Klavier]

Is misschien het probleem, dat in plaats van de kerk op God gericht te zijn, hoe Hij het meest en best door onze dienst ge-eerd wordt, dat de kerk zo vaak zo veel op de mens gericht is? Dat het in plaats van Godsdienst mensdienst wordt?

De Godsdienst is in zekere zin ook op de mens gericht. Het is de bemoeienis van God met de mens. Dat is de kern van de boodschap die de kerk heeft te bewaren. In die zin is de kerk mensgericht. Maar tegelijkertijd ook op God gericht, omdat de boodschap oproept om God te dienen. Tot eer van God maar ook tot behoud van de mens. Het gaat om de leer der verzoening. De verzoening tussen God en de mens in Christus.
"In mensen een welbehagen" betekent dat Gods Raad wordt volvoerd omdat de Heere gediend wil worden door mensen. Daartoe moet het evangelie gebracht worden, om uit alle tong en natie de mensen tot geloof te bewegen: Dwing ze in te gaan!. Om in die middelijke weg alle uitverkorenen die Gods Raad bevat, toe te brengen. Binnen en buiten de kerk.

[Adorote]

Waarom is men hier in deze draad maar het wiel uit aan het vinden , weet men wel wat de Kerk is en wat het is, en wat het altijd zal zijn.

[memento]

Is misschien het probleem, dat in plaats van de kerk op God gericht te zijn, hoe HIj het meest en best door onze dienst ge-eerd wordt, dat de kerk zo vaak zo veel op de mens gericht is? Dat het in plaats van Godsdienst mensdienst wordt?

Over hoe de kerk het best op God gericht kan zijn, ja zelfs over wat dat 'op God gericht zijn' nu precies inhoudt, is waar men het niet over eens is. En hoe we antwoord geven op die vragen, zal altijd gekleurd zijn...

[Marnix]

Is misschien het probleem, dat in plaats van de kerk op God gericht te zijn, hoe HIj het meest en best door onze dienst ge-eerd wordt, dat de kerk zo vaak zo veel op de mens gericht is? Dat het in plaats van Godsdienst mensdienst wordt?

In de kerk klinkt Gods boodschap voor mensen. Dus inderdaad ten dele wel mensgericht. Het is tweerichtingsverkeer, van God naar mensen en van mensen naar God.

En ja, uiteraad gaat het er om dat God centraal staat in de eredienst. Maar wie God centraal zet wil toch ook het evangelie op een begrijpelijke manier aan mensen brengen, want dat is toch ook Gods wil en doel met de kerk? Hij wil via de kerkdiensten mensen bereiken met het evangelie. Als de mens centraal staat heeft het geen zin om je over vormen druk te maken, het gebeurt dan immers met een verkeerde insteek. Als God centraal staat mogen we echter ook nadenken over vormen, dus we kunnen niet stellen: Als God centraal staat maken we ons om vormen niet meer druk... En dat is de insteek van dit topic, hoe we als gemeente van Christus, waarvan Hij het hoofd is, vormgeven aan de erediensten.

[Klavier]

Over hoe de kerk het best op God gericht kan zijn, ja zelfs over wat dat 'op God gericht zijn' nu precies inhoudt, is waar men het niet over eens is. En hoe we antwoord geven op die vragen, zal altijd gekleurd zijn...

Hier zit ik toch wel even mee.
Is dit waar? Is dit een punt van onenigheid?
- Dwing ze in te gaan; Uit de heggen en de steggen; Dat is dwingen om mensen vanuit de wereld tot Christus te brengen. Tot de gemeente van Christus, als Zijn Lichaam.
- Het zendingsbevel is eveneens gericht op de wereld.
- De kerk als gemeente, als lichaam van Christus is door Calvijn duidelijk geleerd. Is daar verschil van mening over? Zie ook doopformulier.
- Al die gelijkenissen over het Koninkrijk der hemelen hebben een strekking met betrekking tot vruchtdragen van geloof en bekering. Is er verschil van mening over wat de hoorders van het Evangelie tot verantwoordelijkheid hebben?
- De lessen van de apostelen, de brieven aan de gemeente, die kunnen toch zonder al te veel moeite worden gezien als wat de gemeenten ook anno 2007 tot verantwoordelijkheid hebben?

Welke onenigheid is verder nog van belang in het stellen dat de mensen God moeten dienen in het dragen van vruchten der dankbaarheid, der bekering, van liefde tot God en de naaste en deze als lichtend licht en zoutend zout uit te dragen. Met verkondiging van het Evangelie. Al getuigend in de wereld te gaan.
Om als geheel dienstbaar te zijn in Gods Raad, waarvan de uitkomst vast staat.

@Memento, waar zou er onenigheid over bestaan, zodanig dat het geheel anders kan worden geinterpreteerd?

[Marnix]

Misschien over de vraag hoe je die mensen uit de heggen en stegen binnen krijgt? Dat was door ze vertellen over het feest en ze uit te nodigen. Maar hoe nodigen wij die mensen? Gebeurt dat uberhaupt nog wel? Worden ze gedwongen? Of zijn we een teruggetrokken intern clubje, en weten buitenstanders helemaal niet dat je daar voor een feest genodigd wordt?

Wat je zegt klopt Klavier. Maar is het de realiteit in de kerk? Of is de praktijk vaak anders. En als die mensen in de kerk komen en ze begrijpen het niet, is de uitnodiging dan wel duidelijk?

[memento]

Welke onenigheid is verder nog van belang in het stellen dat de mensen God moeten dienen in het dragen van vruchten der dankbaarheid, der bekering, van liefde tot God en de naaste en deze als lichtend licht en zoutend zout uit te dragen. Met verkondiging van het Evangelie. Al getuigend in de wereld te gaan.
Om als geheel dienstbaar te zijn in Gods Raad, waarvan de uitkomst vast staat.

@Memento, waar zou er onenigheid over bestaan, zodanig dat het geheel anders kan worden geinterpreteerd?

Zoals al genoemd een cultuurprobleem. Wat voor de 'oude generatie' vreemd is en zonde genoemd wordt, is voor de nieuwe generatie de norm. Denk bijvoorbeeld aan kerkelijke openheid en eerlijkheid, in het stellen van kritische vragen. Waar de oude generatie die kritische vragen zal zien als aanval en brutaal, en ook zo reageert, is het voor de jonge generatie een vorm van eerlijkheid, en een vorm waarmee ze duidelijkheid proberen te krijgen. Het gevolg is wederzijds onbegrip, en ongenoegen.

Andere pijnpunten vind je in uiterlijke zaken, zeker in combinatie met het naar buiten treden van de kerk (evangelisatie). Denk bijvoorbeeld aan broek/geen hoed voor een vreemdelinge die de kerk komt bezoeken. De oude generatie zal op zn minst onwennig zijn daarmee (in sommige kerken kom je er zelfs niet in!), terwijl de jonge generatie zich zal afvragen of dat niet óver-principieel is, en of het heil van de ziel van zo'n vreemdeling niet gaat boven die uiterlijkheden.

En zo zijn er meer dingen te noemen. De voorbeelden die ik hier noem gaan gelukkig niet altijd en overal even zwart-wit op. Ik wil er mee aangeven dat 2 groepen (generaties) met soms tegenovergestelde ideeën denkt te doen wat God van hen vraagt.

[Bert Mulder]

Ik weet niet of dit in alle kerken in Nederland zo is, maar ik heb dit toch meerdere keren meegemaakt, waar ik als bezoeker in de kerkdienst ben, en of voor de kerkdienst, of na, behalve misschien de koster, van niemand zelfs een "hallo" of "goede morgen" of "goede middag" krijg?

Verder over mijn vroegere opmerking, alles ter ere Gods, ook de Evangeliesatie van de kerk moet in de eerste plaats zo zijn, dat het Gods eer op het oog heeft. Het gaat er uiteindelijk niet om, hoeveel zielen er gewonnen worden, maar dat Gods Woord, Bijbelgetrouw, gepredikt wordt. En dat Woord zal onderscheid maken. En Gods Naam wordt ge-eert, beide in de zaligheid van Zijn uitverkorenen, en ook in de verdoemenis van de verworpenen.

[Oude-Waarheid]

Ik weet niet of dit in alle kerken in Nederland zo is, maar ik heb dit toch meerdere keren meegemaakt, waar ik als bezoeker in de kerkdienst ben, en of voor de kerkdienst, of na, behalve misschien de koster, van niemand zelfs een "hallo" of "goede morgen" of "goede middag" krijg?

Verder over mijn vroegere opmerking, alles ter ere Gods, ook de Evangeliesatie van de kerk moet in de eerste plaats zo zijn, dat het Gods eer op het oog heeft. Het gaat er uiteindelijk niet om, hoeveel zielen er gewonnen worden, maar dat Gods Woord, Bijbelgetrouw, gepredikt wordt. En dat Woord zal onderscheid maken. En Gods Naam wordt ge-eert, beide in de zaligheid van Zijn uitverkorenen, en ook in de verdoemenis van de verworpenen.

Tja Bert helaas moet ik je en het eerste geval meestal gelijk geven
en dat moet ik de Baptisten gemeente nageven daar ze je aan de
deur welkom heten en als bezoeker je een hand geven.
En dat er onderling daar meer saamhorigheid is dan bij ons.

[Klavier]

Welke onenigheid is verder nog van belang in het stellen dat de mensen God moeten dienen in het dragen van vruchten der dankbaarheid, der bekering, van liefde tot God en de naaste en deze als lichtend licht en zoutend zout uit te dragen. Met verkondiging van het Evangelie. Al getuigend in de wereld te gaan.
Om als geheel dienstbaar te zijn in Gods Raad, waarvan de uitkomst vast staat.

@Memento, waar zou er onenigheid over bestaan, zodanig dat het geheel anders kan worden geinterpreteerd?

Zoals al genoemd een cultuurprobleem.

Memento, wat jij als cultuurprobleem benoemt, lijkt me enkel een intern probleem van een gemeente. Niet het probleem dat opspeelt tussen gemeenten onderling. Daar zou ik persoonlijk voor laten gelden dat een ieder in eigen gemoed ten volle verzekerd moet zijn. Als intern de eenheid uitgedragen wordt, en er ruimte wordt gelaten aan anderen om de culturele uitingen anders te doen dan je zelf gewend bent, wordt dat ook zichtbaar als eenheid en wordt een verschil een verscheidenheid zonder daarmee de eenheid te schaden. Ik heb persoonlijk geen moeite met traditionele zaken.
Als het in mijn gemeente gebruikelijk is dat mannen op zondag in 3-delig pak naar de kerk gaan, pas ik me aan. Als de traditie was dat vrouwen een hoofddoek dragen in plaats van een hoed, dan zou ik geen enkele moeite hebben dat de hoed niet als hoofddeksel werd gebruikt (misschien juist beter ). Als vrouwen van een andere gemeente door de week, of misschien ook wel op zondag in een broek lopen, dan is dat voor mij geen reden daar de eenheid door te laten bepalen. Geldt andersom ook voor zwarte pakken, donkere blikken en zijscheiding, om het maar eens zwart-wit uit te drukken.
Eenheid wordt niet bepaald door cultuur als het goed is. De eenheid moet verscheidenheid kunnen verdragen. Eenheid wordt bepaald door eenheid in Christus. Eenheid in geloof, eenheid van geest.
En ook al biedt ik Marnix nogal eens tegenwicht door heel sterk in te gaan op wat hij gewend is aan inzetten van middelen, daarmee is nog niet gezegd dat ik daarmee de eenheid ontken die er kan zijn tussen conservatieve tradities en progressieve culturele uitingen. De mate van verscheidenheid vraagt wel voortdurende bezinning om te verkomen dat het de eenheid gaat schaden of verwarring oplevert, maar ik ben ervan overtuigt dat de eenheid daar niet van afhankelijk is als er eenheid in geloof is.
Tevens ben ik van mening dat de culturele uitingen niet bepalend zijn voor hoe de wereld tegen de kerk aankijkt.
De wereld kan ook nadenken en heeft ook door wat wij uitstralen.
Als wij in de GerGem (ik bedoel mijn gemeente en ik) in donkerblauw, donkergrijs, donkerbruin en donkerzwart gekleed gaan en ondertussen een lieflijke reuk van Christus verspeiden, dan zal dat bepalen of de traditie tegenstaat. Als we de liefdeboodschap in het verkondiging van Wet en Evangelie ontkrachten door onze traditie als juk te hanteren en zo uit te dragen, dan leggen we oorzaak van het uitblijven van de Werkingen van Gods Geest binnen en buiten de kerk in onszelf.
Daarom meen ik dat we ons niet kunnen verschuilen achter traditionele verschillen als het gaat om het streven naar eenheid af te remmen. Al helemaal niet als de taak van de gemeente, van de kerk is om één te zijn omwille van het lichtend licht en zoutend zout zijn.
Naar twee kanten toe heeft dat een gevolg:
De meer progressieve gemeenten die de traditie als juk uitleggen en daarom ook afschudden zouden zich terughoudender op kunnen tellen in het maken van een karikatuur van de traditie.
Andersom mogen de traditionele kerken wel oog hebben dat traditie 'maar' een gevolg is van het vasthouden van opzichzeld goede gewoonten, maar geen enkele kenmerk, laat staan garantie voor het ware betekenen.