Als je het dan tóch over "onbijbels" denken (cq handelen) hebt, waar blijf je dan met de plaats van de preekstoel in de kerken?memento schreef: onbijbels/ketters denken
Deze tekst wordt inderdaad vaak misbruikt om de dwaling van de biecht goed te praten.Unionist schreef:Johannes 20:23 "Zo gij iemands zonden vergeeft, dien worden zij vergeven; zo gij iemands zonden houdt, dien zijn zij gehouden."
Zo vergezocht is het dus niet.
Nooit gehoord van de strijd van Luther tegen Tetzel?Unionist schreef:Dat van die betaling, is dat zo?
Begrijpend lezen is een kunst. Aflaat is verbonden met biecht. Net als aflaat is verbonden met kerk. Dat neemt niet weg dat er goed gebruik mogelijk is van de kerk. We hebben het hier over de Anglicaanse (en eventueel lutherse) biechtpraktijk.Tiberius schreef:Nooit gehoord van de strijd van Luther tegen Tetzel?Unionist schreef:Dat van die betaling, is dat zo?
Ik citeer even een stukje uit Wiki:
Een aflaat (indulgentia in het Latijn) is de kwijtschelding voor God van tijdelijke straffen (penitentie) voor zonden die, wat de schuld betreft, reeds vergeven werden (canon 992). Het is een praktijk in de rooms-katholieke Kerk die nauw verbonden is met het sacrament van de biecht.
Petrus schreef:Laten we even wél wezen..................de Apostolische Kerk is de eerste Nieuw Testamentische Kerk ná Christus zending van de apostelen en Zijn Hemelvaart en de Uitstorting van de Heilige Geest op Pinksteren.
Die Kerk heeft vele eeuwen bestaan als énige Kerk, én in Apostolische Opvolging.
Pas, als protest tegen uitwassen in de Ene Kerk (aflatenhandel waar ik zélf ook onoverkomelijke bezwaren tegen heb), zijn Luhter en Calvijn, als katholieke monikken daar tegen in opstand gekomen, en hebben hun EIGEN godsdienstige vorm ontwikkeld....de Reformatie.
Echter, het heeft een vorm aangenomen die Calvijn niet wilde maar niet meer bij machte was af te stoppen.
Beeldenstorm etc etc waren het gevolg.
Als reactie dáárop kwam later de afgrijselijke en nooit of te nimmer goed te praten Inquisitie, en ik ben van mening dat geen énkele rechtgesnaarde katholiek dat goed zal willen praten, maar zich daar, plaatsvervangend, nog stééds voor schaamt.
De wereldwijde kloof tussen beide geloofsopvattingen verdiepte zicdh van jaar tot jaar, met als uiteindelijk gevolg dat er heden ten dage vanuit de gereformeerde gezindte een rücksichtlose afzetten tegen de Romana heeft ontwikkeld die grenst aan onverholen haat.
Men wil echter niet opmerken dat die "haat" niet wederkerig is...........de Kerk van alle Eeuwen proclameert immer vrede en wederzijdse liefde in navolging van de Woorden van de Heere: Hebt uw naaste lief gelijk uzelve...................helaas gaat dat Grote 2e Gebod blijkbaar niet op voor hen die de Reformatie en nadere Reformatie tot in hun laatste vezel ingegroeid is.
En dat is jammer, want daarmee wordt de Heere oneer aangedaan.
De "biechtvader" heeft het recht (althans: dat verleent de kerk hem ten onrechte) om na het belijden van de zonden de penitentie op te leggen en vervolgens verleent hij de boeteling "vrijspraak en vrede" door de sacramentele absolutie.parsifal schreef:Ik gaf al aan dat biecht over het algemeen een vorm van "elkaar de zonden belijden is" waarbij de zonde niet door de "biechtvader" worden vergeven maar dat deze vergeving wordt aangezegd.
Heb je nog wat bronnen ook? Dit is echt geklets in de ruimte.Tiberius schreef:De "biechtvader" heeft het recht (althans: dat verleent de kerk hem ten onrechte) om na het belijden van de zonden de penitentie op te leggen en vervolgens verleent hij de boeteling "vrijspraak en vrede" door de sacramentele absolutie.parsifal schreef:Ik gaf al aan dat biecht over het algemeen een vorm van "elkaar de zonden belijden is" waarbij de zonde niet door de "biechtvader" worden vergeven maar dat deze vergeving wordt aangezegd.
Men gelooft echt dat daardoor (het woord van de priester) de zonde vergeven is.
De aflaatindustrie ligt dan maar 1 klein stapje verder: als de betreffende priester je gunstig gezind is, zal hij sneller geneigd zijn om je zonden te vergeven.
TRENTEPetrus schreef:Laten we even wél wezen..................de Apostolische Kerk is de eerste Nieuw Testamentische Kerk ná Christus zending van de apostelen en Zijn Hemelvaart en de Uitstorting van de Heilige Geest op Pinksteren.
Die Kerk heeft vele eeuwen bestaan als énige Kerk, én in Apostolische Opvolging.
Pas, als protest tegen uitwassen in de Ene Kerk (aflatenhandel waar ik zélf ook onoverkomelijke bezwaren tegen heb), zijn Luhter en Calvijn, als katholieke monikken daar tegen in opstand gekomen, en hebben hun EIGEN godsdienstige vorm ontwikkeld....de Reformatie.
Echter, het heeft een vorm aangenomen die Calvijn niet wilde maar niet meer bij machte was af te stoppen.
Beeldenstorm etc etc waren het gevolg.
Als reactie dáárop kwam later de afgrijselijke en nooit of te nimmer goed te praten Inquisitie, en ik ben van mening dat geen énkele rechtgesnaarde katholiek dat goed zal willen praten, maar zich daar, plaatsvervangend, nog stééds voor schaamt.
De wereldwijde kloof tussen beide geloofsopvattingen verdiepte zicdh van jaar tot jaar, met als uiteindelijk gevolg dat er heden ten dage vanuit de gereformeerde gezindte een rücksichtlose afzetten tegen de Romana heeft ontwikkeld die grenst aan onverholen haat.
Men wil echter niet opmerken dat die "haat" niet wederkerig is...........de Kerk van alle Eeuwen proclameert immer vrede en wederzijdse liefde in navolging van de Woorden van de Heere: Hebt uw naaste lief gelijk uzelve...................helaas gaat dat Grote 2e Gebod blijkbaar niet op voor hen die de Reformatie en nadere Reformatie tot in hun laatste vezel ingegroeid is.
En dat is jammer, want daarmee wordt de Heere oneer aangedaan.
Over geklets in de ruimte gesproken: je stelt hier de roomse dwaling van biechten op 1 lijn met schuldbelijdenis doen.parsifal schreef:Heb je nog wat bronnen ook? Dit is echt geklets in de ruimte.Tiberius schreef:De "biechtvader" heeft het recht (althans: dat verleent de kerk hem ten onrechte) om na het belijden van de zonden de penitentie op te leggen en vervolgens verleent hij de boeteling "vrijspraak en vrede" door de sacramentele absolutie.parsifal schreef:Ik gaf al aan dat biecht over het algemeen een vorm van "elkaar de zonden belijden is" waarbij de zonde niet door de "biechtvader" worden vergeven maar dat deze vergeving wordt aangezegd.
Men gelooft echt dat daardoor (het woord van de priester) de zonde vergeven is.
De aflaatindustrie ligt dan maar 1 klein stapje verder: als de betreffende priester je gunstig gezind is, zal hij sneller geneigd zijn om je zonden te vergeven.
Je argument gaat net zo goed op voor schuldbelijdenis in reformatorische kerken. Iemand mag geen belijdenis doen/niet in de kerk trouwen vanwege zonde. Hij/zij doet schuldbelijdenis en opeens mag het wel. Is de zonde dan door de kerkenraad vergeven ofzo? En ja je kunt dan maar beter de kerkenraad te vriend houden, misschien met wat geld. (dit is gefarceerd ik weet het, maar de overeenkomst met jouw post mag duidelijk zijn)
Ook in de Anglicaanse kerk wordt Simonie als zonde gezien.
Biecht doet men inderdaad over alle zonden (die men kent). Dat is een verschil.Tiberius schreef:Over geklets in de ruimte gesproken: je stelt hier de roomse dwaling van biechten op 1 lijn met schuldbelijdenis doen.parsifal schreef:Heb je nog wat bronnen ook? Dit is echt geklets in de ruimte.Tiberius schreef:De "biechtvader" heeft het recht (althans: dat verleent de kerk hem ten onrechte) om na het belijden van de zonden de penitentie op te leggen en vervolgens verleent hij de boeteling "vrijspraak en vrede" door de sacramentele absolutie.parsifal schreef:Ik gaf al aan dat biecht over het algemeen een vorm van "elkaar de zonden belijden is" waarbij de zonde niet door de "biechtvader" worden vergeven maar dat deze vergeving wordt aangezegd.
Men gelooft echt dat daardoor (het woord van de priester) de zonde vergeven is.
De aflaatindustrie ligt dan maar 1 klein stapje verder: als de betreffende priester je gunstig gezind is, zal hij sneller geneigd zijn om je zonden te vergeven.
Je argument gaat net zo goed op voor schuldbelijdenis in reformatorische kerken. Iemand mag geen belijdenis doen/niet in de kerk trouwen vanwege zonde. Hij/zij doet schuldbelijdenis en opeens mag het wel. Is de zonde dan door de kerkenraad vergeven ofzo? En ja je kunt dan maar beter de kerkenraad te vriend houden, misschien met wat geld. (dit is gefarceerd ik weet het, maar de overeenkomst met jouw post mag duidelijk zijn)
Ook in de Anglicaanse kerk wordt Simonie als zonde gezien.
Dat is natuurlijk aperte onzin en het lijkt me sterk dat je dat zelf ook niet weet.
Schuldbelijdenis doet men over openbare zonden en biecht over alle zonden.
Bovendien kan en zal een kerkenraad nooit iemands schuld vergeven. De boeteling wordt, na schuldbelijdenis, weer in de christelijke gemeente opgenomen en toegang verleend tot de sacramenten.
Terwijl na de biecht de boeteling sacramentele absolutie heeft ontvangen, terwijl alleen God de zonden kan vergeven.
Dat is de praktijk, maar door God zeker niet zo bedoeld. Het is tot een achterbakse en schijnheilige vertoning geworden. Ooit wel eens iemand schuldbeleidenis zien doen voor belastingfraude of overheidsboetes? Nee, als het meisje met een dikke buik loopt, dan schreeuwt men moord en brand dat het zo schandalig is. Iemand die vreemd gaat is rijp voor de brandstapel. Maar voor de rest is het niet schuldbelijdeniswaardig als je het verborgen kan houden.Tiberius schreef:Schuldbelijdenis doet men over openbare zonden en biecht over alle zonden.
De anglicaanse kerk is geen geheel zoals jij voor doet stellen. De officiële leer is binnen de anglicaanse kerk nog steeds protestants, de gepredikte leer wijkt daar soms ver van af. De breedte binnen de anglicaanse kerk is haast nog groter dan die binnen de PKN.Ook in de Anglicaanse kerk wordt Simonie als zonde gezien
