geledu schreef:Klavier schreef:Da Capo schreef:
Als we het begin vergeten, lopen we vast met de paradox van te moeten maar niet te kunnen.
Er is helemaal geen paradox.
Die is er alleen als de dogmatiek verkeerd wordt gehanteerd!
.
@Klavier , hoewel ik je verschillende bijdragen met instemming heb gelezen wil ik je er toch op wijzen dat we die heilige paradox moeten laten staan.
Dit heeft niets met het verkeerd uitleggen van de dogmatiek te maken.
Het hoort in de prediking tegenover elkaar te staan.
Onwil , onmacht en de welmenende nodiging.
Als we lezen in Ezechiel 37 over de dorre doodsbeenderen die tot leven kwamen , dan staat daar die paradox volmaakt beschreven.
Laten we dit toch alstjeblieft vasthouden.
Bij een gebrek aan aanbod zijn we zo geneigd om in het andere uiterste te vervallen.
Dood in de zonde en in de misdaden.Niet bekwaam tot enig goed.
En toch die lokstem : Bekeert u en leef !!
Uiteindelijk zeg jij in je postings niets anders , alleen wil ik benadrukken dat het Bijbels gegrond is om het paradoxale te laten staan.
En als je dat persoonlijk mag leren dan komen we toch weer samen :
Klavier schreef:De ouderwetse term 'niet uit te wonderen' is zo ouderwets nog niet.
Ik heb vooral moeite met het woord Paradox.
Het betekent schijnbare tegenstelling.
Ik wil vooral het 'schijnbaar' benadrukken.
Door het woord Paradox te gebruiken ontstaat voor velen de verwarring omdat het woord 'tegenstelling' wel wordt ervaren maar niet het 'schijnbare''. Dit woord kan verkeerd worden opgevat, hoe waar het ook is.
Als de tegenstelling in de betekenis gaat overheersen gaat de onmacht voor de onwil staan.
Gods Woord leert ons dat de onmacht niet het probleem is van de mens, maar de
onwil.
Als Gods Geest de wil vernieuwt, wordt de wil omgebogen in een wil die niet zichzelf dient, maar die zijn Schepper bedoelt en er naar handelt en wandelt.
Precies zoals de mens geschapen was. Dat wordt bedoelt met de aanduiding 'naar Zijn Beeld'.
De vernieuwde wil, die voor 100% door God wordt geschonken gaat de Liefde van God ervaren. Ook ervaart de vernieuwde mens zijn eigen zonden en ziet zo enerzijds hoe goed zijn Maker en Formeerder is en anderzijds hoe de mens van nature zijn doel mist. Het doel: God Liefhebben boven alles en zijn naaste als zichzelf.
De Les van de Heere Jezus, de Leraar der Gerechtigheid; De les die Hij de scharen steeds weer leerde.
En tegelijkertijd beseft de zondaar met een vernieuwde wil hoe zondig het is om niet te geloven. Hoe zondig het is om niet te geloven dat er voor zondaren vrije genade is te verkrijgen. Om niet. Omdat Gods Zoon voor de zonden heeft betaalt. Volkomen. Dus ook voor hem of haar persoonlijk. Anders was het niet volkomen. Dat geloof is het middel waardoor de zondaar in Christus wordt ingelijfd. De inlijving doet de zondaar delen in het Lichaam van Christus en daarin in al Zijn Verdiensten.
De onmacht speelt geen enkele rol in het prediken van het Evangelie. Het speelt een rol in de dogmatiek om vast te kunnen houden aan de leer die leert dat Gods Heilsplan zo volmaakt is, dat het gewilligmakende werk van Gods Geest de mens in staat stelt in de verdiensten van Christus te delen.
Het vermogen tot God te komen is er nog steeds niet in de mens. Maar dat is ook niet nodig. De mens is namelijk na de vernieuwing door de Geest ingeplant in Christus. Hij is de Wijnstok, vanuit Hem vloeit de gerechtigheid. En daarom hoeven gelovigen niet te twijfelen als ze nog zuchten onder de zonden.
Er wordt geen vermogen gevraagd niet te zondigen om te mogen delen in de genade.
Maar er wordt om Recht gevraagd. Om een Borg.
En als er dan uit zwakheid gezondigd wordt, dan is het geloof de bedding waardoor de gerechtigheid blijft vloeien.
Daarom moeten gelovigen opwassen in kennis en heiligheid, hun verkiezing vast maken. Omdat in dat geloof de de dagelijkse afwassing der zonden wordt geschonken. Vanuit de Wijnstok.
Als de oudemens met zijn natuurlijk lichaam sterft erf de nieuwe mens in Christus en is de strijd gestreden. Lees Ef. 1:15-23 er maar op na.
Kortom: De inplanting in Christus maakt het eigen vermogen overbodig, het wordt teniet gedaan.
We hoeven het daarom ook nooit op te werpen in de Evangelieboodschap als voorwaarde of hindernis. Het is gewoon een list van de duivel om mensen bij Christus vandaan te houden.
Maar weet dat satan de kop vermorzeld is:
Het is volbracht!
Het is de onwil van de mens zelf die ongeloof koestert en genade vertrapt. De onwil die voortvloeit uit de hoogmoed van de mens die als God wil zijn. De kern van de val in Adam is wel degelijk van belang in de geloofsbeleving. Zonder zicht op de val in het paradijs zullen we nooit zien dat de wil van de mens zo verdorven is dat het nodig is dat de oude mens helemaal moet sterven. Dat er een nieuwe mens moet komen. Een nieuwe mens komt altijd door geboorte. Daarom heet het vernieuwen van de mens door zijn wil om te buigen door zijn gezindheid op God te richten dan ook
wedergeboorte.
Zonder de kennis van de zondeval en aard van de zonde die daar bedreven is, is de wedergeboorte niet uit te leggen, laat staan de noodzaak om het nageslacht hierin te onderwijzen.
)
