Memento schreef:Soms vraag ik me wel eens af: Als ik al moe wordt van al die kerkscheuringen, al die kerkgenootschappen die elk menen de waarheid op zn best voor te staan (iig beter dan derest), hoe moe zou God de Heere er dan wel niet van worden...

Wordt de verdeeldheid nog wel eens waarlijk beweend?

Hardop denkend: m.i. staar je je teveel blind op kerkgenootschappen. Als je daar per se eenheid in wilt hebben, heb je m.i. toch een ietwat R.K. beeld van wat de kerk is, nl. een instituut. In mijn visie is ieder (willekeurig) hoopje christenen bij elkaar: kerk.

Daarnaast: als je alle christenen in Nederland op een hoop gooit, zie je meer verdeeldheid dan er kerkelijke structuren zijn. M.a.w. er kan meer intra-kerkelijke verdeeldheid zijn dan inter-kerkelijke verdeeldheid (zie bijv. onze geliefde PKN). Aan de andere kant is er ook weer meer eenheid dan er kerkelijke structuren zijn (in mijn omgeving althans, komen mensen uit heel verschillende kerken, maar accepteert men elkaar en elkaars kerk).

Maar 't blijft natuurlijk van de gekke dat ik tweemaal des zondags van de zuidkant van de stad naar de noordkant rijd, omdat daar ee kerk staat met een bepaald bordje naast de deur, terwijl ik dan 3à 4 kerken passeer waar ook naar Schrift en belijdenis gepreekt wordt maar die toevallig anders heten.

Unionist schreef:Maar 't blijft natuurlijk van de gekke dat ik tweemaal des zondags van de zuidkant van de stad naar de noordkant rijd, omdat daar ee kerk staat met een bepaald bordje naast de deur, terwijl ik dan 3à 4 kerken passeer waar ook naar Schrift en belijdenis gepreekt wordt maar die toevallig anders heten.

Ik bijna zou zeggen: doe er wat aan! Waarom ga je vanaf komende zondag niet gewoon naar de dichtstbijzijnde gemeente? Bijkomend voordeel: je kunt langer uitslapen :mrgreen:

Ik zeg het alleen niet. Als jij die 3 à 4 kerken beschouwt als zijnde volwaardig onderdeel van Christus' lichaam, als jij de mensen die daarheen gaat beschouwd als broeders en zusters in het geloof, als het jouw eigenlijk om het even is waar je 'kerkt', als je het liefst met z'n allen in 1 grote kerk zou zitten, is het m.i. geen probleem dat je naar je huidige gemeente gaat (een mens kan immers maar op 1 plek tegelijk zijn, nietwaar?).

Unionist schreef:Maar 't blijft natuurlijk van de gekke dat ik tweemaal des zondags van de zuidkant van de stad naar de noordkant rijd, omdat daar ee kerk staat met een bepaald bordje naast de deur, terwijl ik dan 3à 4 kerken passeer waar ook naar Schrift en belijdenis gepreekt wordt maar die toevallig anders heten.

Je kan er wat aan doen. Ik ben gereformeerd vrijgemaakt, maar als ik ergens ga wonen en om de hoek staat een CGK of een NGK en de GKV zit helemaal aan de andere kant van de stad ergens, dan ga ik denk ik daar voortaan naar de kerk.

Wat die verdeeldheid betreft, Refo heeft gelijk. Bijna alle christenen geven aan dat de verdeeldheid slecht is en zouden graag meer eenheid willen. En bijna alle christenen stellen daar deze voorwaarde aan: Eenheid, prima... maar dan moeten alle onderen worden zoals wij.

Ik vind het een goed stukje. Nederland is even in beroering en we gaan weer verder en vinden het eigelijk wel goed zo.

Juist van de geschiedenis kan je leren en daarom staat het stukje uit de Bijbel goed geciteerd!

Tot op zekere hoogte ben ik het wel eens met het stukje van deze kandidaat. We mogen niet hoogmoedig worden.

Wat kerkelijke eenheid betreft, waarover sommigen schrijven, op de grafsteen van Schilder staat: 'Opdat zij allen één zijn". En dat was volgens velen nu juist zo'n 'scheurmaker', maar volgens anderen weer juist oecumenicus. Waar zie je de eenheid in? Het gaat m.i. toch écht om de gereformeerde belijdenis, die de grenzen van de kerk bepaalt, en niet een soort van schijneenheid met bijv. een kerk zoals de PKN die geen eenduidig belijden en kerkelijke praktijk kent.

Herkenning met gelovigen uit andere kerkverbanden kan goed zijn, we moeten echter ook historisch besef hebben.

Als wij met mede-christenen over Christus praten, dan staan wij vaak op een lijn. Kunnen we elkaar vinden.
Als we met anders-kerkelijken over de kerk praten, rollen we vechtend over straat.
Vreemd eigenlijk

JolandaOudshoorn schreef:Als wij met mede-christenen over Christus praten, dan staan wij vaak op een lijn. Kunnen we elkaar vinden.
Als we met anders-kerkelijken over de kerk praten, rollen we vechtend over straat.
Vreemd eigenlijk

Als de Christenheid en het grootste deel doet dat gelukkig zich had gehouden aan de afspraken gemaakt van de ongedeelde Kerk van de eerste tien eeuwen en aan de eerste zeven Oecumenische Concilies had er niet over de straat gerollebold en elkaar naar de hel verwezen; maar goed eenheid is er wel van de ware kinderen Gods die in elke denominatie aanwezig zijn.

Adorote schreef: Als de Christenheid en het grootste deel doet dat gelukkig zich had gehouden aan de afspraken gemaakt van de ongedeelde Kerk van de eerste tien eeuwen en aan de eerste zeven Oecumenische Concilies had er niet over de straat gerollebold en elkaar naar de hel verwezen; maar goed eenheid is er wel van de ware kinderen Gods die in elke denominatie aanwezig zijn.

Wat je zegt over ongedeelde kerk en eerste 7 concilies is echt onzin. Er was toen echt niet een ongedeelde kerk. Toen de moslims in de 7de eeuw in Bagdad kwamen, waren daar 3 verschillende christelijke kerken: de Melkieten (orthodox, in lijn met concilie van Chalcedon), de Jacobieten (monophysitisch) en de Nestorianen (de meest zendingsgerichte richting, die in 635 al in China kwamen) en die 3 waren bepaald niet vriendschappelijk.

Deze verdeeldheid was zelfs een grote factor in de opmars van de islam. Voor de koptische kerk in Egypte, die onderdrukt werd door de combinatie van Byzantijns imperialisme en Chalcedoniaans uniformiteitsstreven, was de komst van de Arabische overheersers een grote verlossing van de onderdrukking van de andere christenen. Voor de Jacobitische kerk in Syrie idem dito.

wouter75 schreef:

Adorote schreef: Als de Christenheid en het grootste deel doet dat gelukkig zich had gehouden aan de afspraken gemaakt van de ongedeelde Kerk van de eerste tien eeuwen en aan de eerste zeven Oecumenische Concilies had er niet over de straat gerollebold en elkaar naar de hel verwezen; maar goed eenheid is er wel van de ware kinderen Gods die in elke denominatie aanwezig zijn.

Wat je zegt over ongedeelde kerk en eerste 7 concilies is echt onzin. Er was toen echt niet een ongedeelde kerk. Toen de moslims in de 7de eeuw in Bagdad kwamen, waren daar 3 verschillende christelijke kerken: de Melkieten (orthodox, in lijn met concilie van Chalcedon), de Jacobieten (monophysitisch) en de Nestorianen (de meest zendingsgerichte richting, die in 635 al in China kwamen) en die 3 waren bepaald niet vriendschappelijk.

Deze verdeeldheid was zelfs een grote factor in de opmars van de islam. Voor de koptische kerk in Egypte, die onderdrukt werd door de combinatie van Byzantijns imperialisme en Chalcedoniaans uniformiteitsstreven, was de komst van de Arabische overheersers een grote verlossing van de onderdrukking van de andere christenen. Voor de Jacobitische kerk in Syrie idem dito.

Dus is er eigenlijk nooit eenheid geweest

uitgeworpen schreef:

wouter75 schreef:

Adorote schreef: Als de Christenheid en het grootste deel doet dat gelukkig zich had gehouden aan de afspraken gemaakt van de ongedeelde Kerk van de eerste tien eeuwen en aan de eerste zeven Oecumenische Concilies had er niet over de straat gerollebold en elkaar naar de hel verwezen; maar goed eenheid is er wel van de ware kinderen Gods die in elke denominatie aanwezig zijn.

Wat je zegt over ongedeelde kerk en eerste 7 concilies is echt onzin. Er was toen echt niet een ongedeelde kerk. Toen de moslims in de 7de eeuw in Bagdad kwamen, waren daar 3 verschillende christelijke kerken: de Melkieten (orthodox, in lijn met concilie van Chalcedon), de Jacobieten (monophysitisch) en de Nestorianen (de meest zendingsgerichte richting, die in 635 al in China kwamen) en die 3 waren bepaald niet vriendschappelijk.

Deze verdeeldheid was zelfs een grote factor in de opmars van de islam. Voor de koptische kerk in Egypte, die onderdrukt werd door de combinatie van Byzantijns imperialisme en Chalcedoniaans uniformiteitsstreven, was de komst van de Arabische overheersers een grote verlossing van de onderdrukking van de andere christenen. Voor de Jacobitische kerk in Syrie idem dito.

Dus is er eigenlijk nooit eenheid geweest

Alleen de eerste vier eeuwen.