Unionist schreef:Toch wordt ook vaak zowel in linkse als rechtse kring een positief oordeel geveld over overledenen, ook al hebben ze nooit getuigd Christus te kennen.

Dat zou weer suggereren dat je ook zonder Christus wel behouden kan worden.

een zeer opmerkelijke parallel. Helaas klopt dit. Opvallend is dat links en rechts hier elkaar de hand schudden.

Door God's grote zondaarsliefde weet ik mij een kind van Hem. De dienstdoende predikant mag dat ook best noemen op m'n begrafenis. Niet om mij posthuum groot te maken. Maar om de Heere te loven en te prijzen. Mensen oproepen om zich te laten vinden.

Bij voorbaat mijn excuses aan hen die geschokt zijn als ik me een kind van God noem. Aan hen die denken dat je dat niet mag zeggen....

Matthijs schreef: Helemaal geen woord reppen over de overledene lijkt mij overigens onmogelijk, maar 't mag zeker niet centraal staan in de preek.

Preek? Het is toch geen eredienst? Maar een rouwdienst?
Ik begrijp je bedoeling en ze zijn zeker goed, maar ik denk dat hierbij uit het oog verloren word dat het niet om een zondagse eredienst gaat.
Hoe zie jij dat?

ach ja.meditatie, overdenking, stichtelijk woord

preken kan ook buiten de eredienst lijkt me

plebe schreef:ach ja.meditatie, overdenking, stichtelijk woord

preken kan ook buiten de eredienst lijkt me

Ja natuurlijk.
Maar volgens mij word hier gewoon heel verschillend over de dienst nagedacht bij een begrafenis.

hm ja.. zat eens te denken.. we maken gebruik van een KERK.. waarom eigenlijk? Ik denk wanneer de overledene centraal staat de kerk misschien niet de beste plaats is..(zijn maar wat gedachten hoor)

Meestal wordt er niet gepreekt in een rouwdienst. Toch gaat Gods Woord open en wordt er uit gesproken. Dan kan troostend, ontdekkend ....... zijn. Maar als er niets over de overledene gezegd wordt lijkt me dat niet goed. Dan blijft het onpersoonlijk.

Onlangs was ik op een begrafenis. Er was geen predikant of wat dan ook. De begrafenis dienaar zei dat we welkom waren, liet een psalm, een lied en een popsong horen. Daarna is de overledene boven het graf gezet en zijn we weer weg gegaan. Ik vond het zo in en in triest en koud. Geen woord gesproken, ook niet door de familie en dan eigenlijk ook nog niet eens begraven maar alleen boven het graf gezet.

Ik denk dat bepaalde rituelen, bijdragen van familie leden aan het afscheid, bij kunnen dragen aan een verwerking van het rouwproces. Poppekast?? Zo zou ik het niet willen noemen, al frons ik ook soms mijn wenkbrauwen wel eens en krommen ook mijn tenen zich soms.

Jaren geleden werd op stijlvolle wijze, een oude geliefde vriend de kerk uitgedragen. Als aanwezigen zongen we 'Blijf bij mij Heer', .... houd hoog Uw kruis voor mijn verdonk'rend oog, Licht van de schemer....... Nu nog, ruim 10 jaar later krijg ik er kippenvel van. Zoveel ging daarvan uit. En we hebben de kist gezien, daar op de bodem van het graf.

Een van zijn laatste liederen was psalm 5

Neem Heer' mijn bange klacht ter oren,
geef, als 't aan woorden mij ontbreekt
Wat d'overdenking in mij spreekt
Verwaardig U, uit 's hemels koren
mijn stem te horen.

plebe schreef:Bij voorbaat mijn excuses aan hen die geschokt zijn als ik me een kind van God noem. Aan hen die denken dat je dat niet mag zeggen....

Nou geschokt niet hoor, wel blij voor jou. Ik mag het onverdiend ook zijn.
Om met Andries Knevel te spreken: " 't Wordt druk in de hemel......".

Geweldig toch!!!

de strijd al te boven?

Of hebben jullie daar nooit last van?

En zo zien we maar weer:

God danken en lofzingen = juichchristendom
Geloofszekerheid = gearriveerd christendom

Pim schreef:En zo zien we maar weer:

God danken en lofzingen = juichchristendom
Geloofszekerheid = gearriveerd christendom

Je doet er verstandig aan om eens het dunne boekje "Evangelisch of Gereformeerd" van ds. P. de Vries eens te lezen.
Voor een paar euri te verkrijgen. Dan zijn onderstaande reacties duidelijke evangelisch.

Komt geloofszekerheid en God danken en lofzingen niet voor bij gereformeerden? Jazeker wel, maar wel anders dan bij het juichende en gearriveerde christendom.

Lees bijvoorbeeld de hymns van Toplady en Gadsby.
Da's hele andere taal dan het gearriveerde en het juichende christendom, en toch ook wisten zij van God loven en danken voor de genade (waar zij zeker van waren) die zij hebben mogen ontvangen in de Heere Jezus Christus.

Matthijs schreef:

Pim schreef:En zo zien we maar weer:

God danken en lofzingen = juichchristendom
Geloofszekerheid = gearriveerd christendom

Je doet er verstandig aan om eens het dunne boekje "Evangelisch of Gereformeerd" van ds. P. de Vries eens te lezen.
Voor een paar euri te verkrijgen. Dan zijn onderstaande reacties duidelijke evangelisch.

Komt geloofszekerheid en God danken en lofzingen niet voor bij gereformeerden? Jazeker wel, maar wel anders dan bij het juichende en gearriveerde christendom.

Lees bijvoorbeeld de hymns van Toplady en Gadsby.
Da's hele andere taal dan het gearriveerde en het juichende christendom, en toch ook wisten zij van God loven en danken voor de genade (waar zij zeker van waren) die zij hebben mogen ontvangen in de Heere Jezus Christus.

Dan heb ik voor jou ook nog een leestip:

Marcus 9

38 (..) Johannes antwoordde Hem, zeggende: Meester! wij hebben een gezien, die de duivelen uitwierp in Uw Naam, welke ons niet volgt; en wij hebben het hem verboden, omdat hij ons niet volgt.
39 Doch Jezus zeide: Verbiedt hem niet; want er is niemand, die een kracht doen zal in Mijn Naam, en haastelijk van Mij zal kunnen kwalijk spreken.
40 Want wie tegen ons niet is, die is voor ons.
41 Want zo wie ulieden een beker water zal te drinken geven in Mijn Naam, omdat gij discipelen van Christus zijt, voorwaar zeg Ik u, hij zal zijn loon geenszins verliezen.

Al dat gekonkel onder elkaar. Energie stoppen in het plakken van stickertjes: hij is een 'juichend christen', dat is een 'verstandschristen' en de volgende is een 'gearriveerd christen'. Volgens mij brengt het helemaal nergens.

Hoe moeten we tot Hem gaan? "Hongerigen heeft Hij met goederen vervuld; en rijken heeft Hij ledig weggezonden."

alleen het verstandschristendom zegt: je bent hongerig, je bent vermoeid, je bent belast, kom tot uw Heiland; toef langer niet!

Da's waar, elke mens is hongerig, is vermoeid, is belast en mag tot Hem komen, maar zonder de bevinding daarvan zal nooit iemand tot Hem komen.
De mens van nature vult zijn onverzadigbare honger in de dingen die van beneden zijn (Jes. 55). En die dingen die van benenden zijn kan van alles zijn. Zelfs godsdienst!

Maargoed,
we kunnen hier wel eindeloos over doorpraten zonder iets te bereiken.