Oorspronkelijk gepost door Kaw
Ik vind het ronduit schokkend. Juist nu, in alle gedruis, moeten we Gods woord voor waar houden. Wat nu wanneer de "bewijslast" over het niet-bestaan van God overdonderend groot wordt, net als het afwijzen van de schepping door de wetenschap? Mensen die de schepping relativeren zijn nog maar 1 centimeter af van het compleet symbolisch verklaren van de bijbel.
Ik blijf geloven in de schepping, hoe moeilijk dat ook is.
Kaw, wat je verwoordt is de angst van veel christenen. Terecht zien we onze hele wereld ineenstorten bij de gedachte, dat de bewijzen zich opstapelen, dat God niet bestaat.
Maar daar gaat het nu echt om: dat is niet te bewijzen. Niet voor niets zijn er zoveel agnosten, die vanuit het feit, dat ze niets kunnen bewijzen (het bestaan van God is wetenschappelijk gezien niet te bewijzen en niet te ontkennen) stellen: dit weet ik niet of: dit kan ik niet weten.
Wie dus zegt, dat de wetenschap overduidelijk heeft bewezen, dat God niet bestaat, heeft dus heel veel tegenstanders. 1. de gelovigen 2. de agnosten.
Ik zelf (als gelovige) ben me heel goed bewust, dat ik, door geloof te hechten aan de Bijbel en door me in geloof tot God te wenden (wie tot God komt, moet geloven dat Hij is), een geloofsstap zet, die ik niet bij iedereen kan afdwingen of van iedereen kan verlangen. (ik verlang er wel naar, maar dat is iets anders).
Wat ik beslist niet wil is de wetenschappers als domme mensen zien, of als bedriegers of als stiekeme samenspanners tegen gelovigen. Helaas voor veel antithetische denkers is het denk ik gewoon zo, dat wetenschappers zichzelf over het algemeen een hoge discipline opleggen en niet zo maar wat roepen.
Om maar een moeilijk punt aan te roeren (waar ik innerlijk nog steeds moeite mee heb): ik ben afgestapt van mijn heimelijke beschuldiging, dat wetenschappers bij elke vondst van een dino mij een beetje zitten te bedotten en dat het allemaal maar louter speculatie is en een complot van ongelovigen tegen God en de Kerk.
Ik vind het dus aannemelijk, dat er anderen levensvormen vóór de mens zijn geweest en dat evolutie aantoonbaar is. Voor mij is het ontstaan van de mens (of zo je wilt: de overgang van het leven op de mens) echter wel een heilig begin-moment. Daar komt de mens los van het stof en wordt hij eigenlijk uit God geboren.
Misschien ga ik daarin verder, dan anderen op dit forum, maar ik meld je wel, dat ik daardoor m'n geloof niet kwijt ben geraakt en dat het Genesis-verhaal voor mij één van de allerdiepste grond-noties van de mens verhaalt. Namelijk zijn onbetwijfelbare herkomst: schepsel van de Schepper, mens naar Gods beeld.
Ik denk, dat de discussie hierover van levensbelang is voor de toekomst van gelovigen. Wanneer ze er niet uitkomen breekt er een tijd aan van volstrekt isolatie, onbegrip bij de buitenwereld, crisis in eigen kring, een blokkade om als gelovige te spreken over wat je het diepste bezighoudt. Dan regeert de angst.
Terwijl het geloof een machtig en uniek surplus zou moeten zijn om zelfbewust en door God gesteund en getroost in deze wereld te leven en te getuigen.
Op het ultieme moment (vóór de oerknal) was Hij er. Ná het allerlaatste ineenklappen van het heelal zal Hij er zijn. Daarom heeft Hij naast rotsen, en planten en dieren ook mensen gemaakt: opdat er bewustzijn zou komen, dat Hij er ook in de mensentijd is.
Het is een héle zure appel. Dat geef ik toe. Maar er komt een moment, dat we beide gegevens serieus moeten nemen.
1. De bijbelse geloofstaal (zoek het niet in materiële bewijzen over de 6 scheppings-dagen, de ark, de zondvloed of de ouderdom van de aarde van zesduizend jaar raad ik je aan).
2. De gegevens van het onderzoek. Nogmaals: de wetenschap heeft op heel veel terreinen al bewezen, dat ze geen complot vormen tegen het christendom. Ze zegt echter wel eerlijk, dat ze geen enkel bewijs kan vinden voor bijvoorbeeld een ouderdom van zesduizend jaar van de aarde. Wat zou ze anders moeten zeggen? Ik hecht aan die wetenschappelijke gegevens toch waarde.
Je voelt, op een bepaalde manier ben ik óm.
Geloof is een ander soort kennis dan wetenschappelijke kennis. Het heeft een andere achtergrond en een ander doel.
De grote opgave van de gelovigen is om beiden hoog te houden. By the way: niet-gelovigen kennen die opgave niet, vandaar dat ze soms wel heel makkelijk conclusies trekken en geen oog hebben voor het wonder van geloof. Maar hoe arm ik dat vind, heb ik in mijn vorige posting uiteengezet.
gravo
