Beste Gravo,
Allereerst mijn oprecht compliment voor je mooie schrijfstijl! Wat de inhoud betreft het volgende:
Niets stemt de mens gelukkiger en tevredener, dan het comfort van tot de goede, zuivere partij te behoren. Aan de goede kant te staan.
Die heerlijke tevredenheid kan nauwelijks doorbroken worden. Nu je in de gelukkige omstandigheid bent, dat je weet waar de antichrist gezocht moet worden, zul je geen enkel argument van me willen aannemen, dat die comfortabele positie zal ondergraven. Ik sta daarom voor een bijna onmogelijke opgave. Toch doe ik een poging om je uit de droom van dit geluk te doen ontwaken. Ik doe dat door een aantal praktische aanwijzingen te geven. Je kunt ze vanuit je leunstoel van de waarheid met een makkelijke armzwaai wegwuiven. Dat is jouw verantwoordelijkheid.
Maar wacht even…je gaat er dus al vanuit dat ik niet open zou staan voor argumenten. Dat is – kan ik je tot mijn vreugde melden – absoluut niet het geval. Integendeel zelfs, ik luister aandachtig….:
Maar ik zou je de volgende aanbeveling willen meegeven:
- neem kennis van de ontwikkeling van de leer van de RKK sinds de tijd van de Reformatie en vergelijk de uitspraken over met name de rechtvaardiging door het geloof van toen (Trente) en nu.
Goed, ik weet niet in hoeverre je ingevoerd bent in de dogma’s van de Rooms-Katholieke Kerk, maar indien dit het geval mocht zijn, dan weet je dat de Rooms-Katholieke Kerk leert dat haar leer en dogma niet verandert en ook nooit zál veranderen. Immers, leeruitspraken, mits ze ex cathedra zijn gesproken, zijn onfeilbaar. Dat geldt niet alleen sinds 1870, maar deze praktijk bestond al voor die tijd. Vervolgens suggereer je dat er een verschuiving is opgetreden in de leer ten aanzien van de rechtvaardiging door het geloof alleen. In de eerste plaats constateer ik dat de leeruitspraken van het Concilie van Trente nooit is herroepen, en ook niet kán worden herroepen, wegens het onfeilbare karakter daarvan. Indien je dit weet, dan kun je ook weten dat in Trente de protestanten 126 maal zijn vervloekt (anathema). Deze besluiten hebben nog steeds geldingskracht binnen de Rooms-Katholieke Kerk. Ook na het Tweede Vaticaanse Concilie is ten aanzien van de opstelling van de Rooms-Katholieke Kerk aangaande de rechtvaardigingsleer weinig veranderd.
Maar, zo zal je tegenwerping luiden: kijk eens naar de ‘Gemeenschappelijke verklaring over de rechtvaardigingsleer door de Rooms-Katholieke Kerk en Lutherse Wereld Federatie’. Daar staat namelijk in het tweede hoofdstuk: “In het licht van die consensus raken de desbetreffende leerveroordelingen van de 16e eeuw de huidige partner niet meer”. Dit klinkt hoopvol, maar hoofdstuk 5 met de sprekende titel ‘De betekenis en draagwijdte van de bereikte overeenstemming’, doet deze hoop weer teniet, als daar staat: “Daarmee verschijnen ook de leerveroordelingen van de 16e eeuw, voorzover ze op de leer van de rechtvaardiging betrekking hebben, in een nieuw licht:
de in deze verklaring voorgelegde leer van de lutherse kerken valt niet onder de der veroordelingen van het Concilie van Trente.” En, even later, helemáál vernietigend: “Daarmee wordt
niets afgedaan aan de ernst van de veroordelingen die op de rechtvaardigingsleer betrekking hebben.” (Uiteraard zijn de vetgedrukte begrippen van mijn hand.) Vanzelfsprekend is dat laatste niet mogelijk, want de uitspraken van Trente zijn onherroepbaar…
Kortom: wáár zit de verschuiving bij de Rooms-Katholieke Kerk dan precies? Is de verschuiving niet andersom te constateren? Zijn
wij niet opgeschoven richting Rome?
- lees eens één van de vele publicaties van kardinaal Ratzinger, nu paus Benedictus XVI
Deze erudiete persoonlijkheid heeft inderdaad vele publicaties het licht laten zien. Eén zo’n document van 6 augustus 2000 (het heilige jaar) heet ‘Dominus Jesus. Uniciteit en heilbrengende universaliteit van Jezus Christus en de Kerk’. Enkele citaten mogen duidelijk zijn hoe de nieuwe paus denkt over de afgescheiden kerken: “Er is dus één enige Kerk van Christus, die in de katholieke Kerk blijft bestaan (subsisteert) en die door de opvolger van Petrus en door de bisschoppen in gemeenschap met hem, wordt geleid. De Kerken, die weliswaar niet in volledige gemeenschap met de katholieke Kerk staan, maar door zeer nauwe banden, zoals de apostolische opvolging en de geldige Eucharistie, met haar verbonden blijven, zijn echte deelkerken. Daarom is de Kerk van Christus ook in deze Kerken aanwezig en werkzaam, ofschoon zij niet de volledige gemeenschap met de katholieke Kerk hebben, in zoverre zij de katholieke leer over het primaat niet aanvaarden, dat de bisschop van Rome volgens Gods wil objectief bezit en over de hele Kerk uitoefent.
De kerkelijke Gemeenschappen daarentegen, die het geldige bisschopsambt en de oorspronkelijke en volledige werkelijkheid van het eucharistische mysterie niet bewaard hebben,
zijn geen Kerken in de eigenlijke betekenis; degenen die in deze Gemeenschappen zijn gedoopt, zijn echter door het doopsel bij Christus ingelijfd en staan dus in een zekere, zij het niet volkomen, gemeenschap met de Kerk. Het doopsel is immers gericht op de volledige ontplooiing van het leven in Christus door de volledige geloofsbelijdenis, de Eucharistie en de volle gemeenschap in de Kerk.”
Dit behoeft mijns inziens geen commentaar: buiten de Rooms-Katholieke Kerk is geen zaligheid te vinden….
- neem kennis van de oecumenische stappen die er gezet zijn
Zeker zijn die gezet. Was de Rooms-Katholieke Kerk direct na de Reformatie offensief (Contra-Reformatie), sinds de 20e eeuw is zij in oppervlakkige zin zeer mild jegens andersdenkenden. Maar ik zie Rome nog maar weinig water bij de wijn doen. Echter, ik daag je graag uit mij aan te wijzen waar de Rooms-Katholieke Kerk een
fundamentele verandering doormaakt of heeft doorgemaakt in haar dogma’s. Ik constateer daarentegen wél een verschuiving binnen andere kerken. Deze verschuiving is niet verder van Rome af, maar naar Rome toe. Of dit evenwel échte oecumene is…?
- zoek eens de recente relevante wetenschappelijke kennis op over Calvijn en ga eens na welk soort theologen op dit moment tot de kenners van het werk van Calvijn gerekend moeten worden.
Eerlijk gezegd is dit voor mij iets teveel gevraagd, aangezien ik niet goed op de hoogte ben hoe de wetenschappelijke wereld binnen de theologie op de hoogte is van Calvijn. Wél ken ik diverse publicaties van prof. Balke, die ik iedereen zeer wel kan aanbevelen. Maar misschien weet jij het wel, en kun je me hiervan op de hoogte brengen.
- lees de bijbelse passages eens, waarop de RKK het Petrus-ambt baseert. Je kunt het er niet mee eens zijn (ik ben dat zelf ook niet), maar geef toe, het is nu ook weer niet zo'n hele vreemde interpretatie.
Dit is inderdaad een punt waar je niet met de ander uit kan komen. De interpretatie hangt af van de vraag of het nu ‘petrus’ moet zijn, of ‘petra’. Welnu, ik geef grif toe, dat indien het juist is dat er petrus moet staan in plaats van petra, dat de interpretatie van de Rooms-Katholieke Kerk de juiste is.
- wanneer de Reformatie terug wil grijpen op de Vroege Kerk, wees dan ook zo eerlijk om te erkennen, dat daar ook selectief gewinkeld is. Al heel vroeg waren er bisschoppen als Ambrosius en Augustinus in de kerk (episkopos). Dat is niet overgenomen. Ook de zeer vroege joods-christelijke gemeenten zijn geen bron geweest voor de Reformatie. het NT spreekt van 'heiligen', de Reformatie heeft zulke woorden gewoon heel anders uitgelegd. enz. enz.
Het woord episkopos is door de Statenvertalers vertaald met ‘opziener’. Zij maken daarbij in Handelingen 20:28 de volgende kanttekening: “Grieks Episkopous; waarvan het woord bisschop gekomen is. Deze worden (zie Hand. 20:17) genaamd ouderlingen der gemeente. Waaruit blijkt dat in de Heilige Schrift tussen ouderlingen en bisschoppen geen onderscheid gemaakt wordt; zie Filip. 1:1.” Naar mijn beste weten hebben de gereformeerde kerken altijd ouderlingen gekend…. Wél hebben zij zich (in tegenstelling tot de Luthersen die wél een bisschoppelijke hiërarchie kent) gekeerd tegen de hiërarchie binnen de kerk, die inderdaad niet op de Schrift en in de eerste kerk is terug te voeren. Dus ik zie geen verschil. Ook is het naar mijn bescheiden mening onjuist te suggereren dat de Reformatie de woorden ‘heiligen’ heel anders heeft uitgelegd. Ik weet niet precies waarop je doelt, maar in de belijdenisgeschriften kom ik diverse malen het woordje ‘heilig’ tegen als het gaat om mensen als Petrus, Paulus etc. Dus opnieuw zie ik geen discrepantie. Echter, graag verneem ik wat er nog meer te vinden is dat jouw stelling onderbouwt.
- Het protestantisme, de comfortabele schuilhut van waaruit je de antichrist meent te kunnen bespieden, is momenteel helemaal niet meer de nieuwe en veelbelovende, krachtige bijbelse stroming, die mens en maatschappij terugvoert naar God.
In de eerste plaats prijs ik mij gelukkig dat ik mij niet bevindt in de ‘comfortabele schuilhut’ van het protestantisme, maar dat ik een goede rooms-katholieke vriend heb, die niets moet hebben van de moderne stromingen, en die voor honderd procent de traditionele stroming aanhangt. Dit behoedt mij er dus voor om mij te wanen in een comfortabele schuilhut, immers, hij eist – terecht – uitleg. In de tweede plaats bevind ik mij midden in de wereld, en dien ik derhalve op basis van krachtige argumenten te discussiëren. In de derde plaats: God zij dank dat niet de kerk de mens en maatschappij terug moet voeren naar God, maar dat dit nog altijd het werk van Gods Geest is. Wél heeft de kerk de opdracht een zoutend zout en een lichtend licht te zijn, en helaas, daar bemerk ik maar weinig van. Zeker als ik zie op de tolerantie die in der aard onverschilligheid is die de verschillen die er zijn ten opzichte van de Rooms-Katholieke Kerk wil verdoezelen. En ook als ik zie op de grote interne verdeeldheid van het protestantisme zelf. Dit is inderdaad geen ‘reclame’.
Met opzet heb ik mijn reactie wat polemisch gebracht. Dat komt omdat je zelf ook zwaar geschut inzet. Wanneer je met dit soort standpunten blijft zitten en je niet van plan bent om er ook maar een woord van te relativeren, beland je uiteindelijk in een gevaarlijk isolement, wordt je niet meer begrepen.
Goed, dat waardeer ik. Maar, en dat zou ik zeer zeker evenzo waarderen, is het ingaan op míjn argumenten. Wellicht is het dan mogelijk mijn standpunten te relativeren, of niet. Nu ontneem je mij die kans vooralsnog….
Je nu gevoelde aangenaamheid in het aan de schandpaal nagelen van mede- christenen zal verkeren in een heel onaangename eenzaamheid. Het wordt echt zoeken naar medestanders, denk ik.
Het verbaast mij dat je op een afstand, zonder mij verder te kennen, meent dat ik het aangenaam vind om medechristenen aan de schandpaal te nagelen. In de eerste plaats verzoek ik je vriendelijk mijn bijdrage nogmaals te lezen. Je zult daar slechts argumenten vinden die tegen de Roomse
dogma’s ingaan, en je zult nergens iets vinden wat op de persoon is gespeeld. Bovendien, het is al eerder vermeldt, heb ik bijzondere relaties binnen de Rooms-Katholieke Kerk, en dus waarom zou ik? Elders heb je in mijn bijdrage kunnen lezen dat ik pleit voor dialoog tussen elkaar. En ach, indien ik met deze opvatting eenzaam achterblijft, so what?
Om het met Paus Benedictus XVI te zeggen: wie gelooft, is niet alleen.
Amen!
Het is dus tevens bedoeld als waarschuwing. Er zijn andere manieren om de weerstand die je hebt tegen de leer of de praktijk van de RKK te uiten. Kennis van zaken en een eerlijk gesprek horen daar in ieder geval bij. Zo houd je de ander in het gezichtsveld en behoud je je naaste.
Een nogal vlugge conclusie, vind je niet? Nogmaals: lees mijn bijdrage nog eens, en zie waar ik niet zakelijk bent of op de persoon speelt. Maar, indien ik ergens de fout in gegaan ben, wijs het me aan… Ik heb gemeend in de Bijbel te moeten onderzoeken wat de kenmerken van de antichrist zijn, en vervolgens ze te toetsen aan de Rooms-Katholieke Kerk. Welnu, dat is een eerlijke zaak dunkt me. Of mijn conclusie terecht is, is een andere zaak, dáár kunnen we over praten. Graag zelfs!
Wees niet al te gefascineerd door de antichrist. Hij mag in je hoofd en in je gedachten niet de plaatsvervanger van Christus worden.
Wees niet ongerust. Ik weet me geleid door 1 Petr.4:7 “En het einde aller dingen is nabij; zijt dan nuchteren, en waakt in de gebeden”.
Lijkt mij overigens in het algemeen een evenzo verstandig advies…
Hartelijke groet,
Leonius