De levendmaking

[refo]

De bewuste kennis van Christus is noodzakelijk, daar wil ik absoluut aan vasthouden. Maar aan die kennis gaat een weg vooraf. Een weg van missen, van zoeken en ja, dan ook op Gods tijd van vinden.

Deze redenering is inwendig in tegenspraak. Enerzijds is de kennis noodzakelijk. Wat er aan vooraf gaat hoort er ook bij. Dat kan niet. Of de kennis is niet zo noodzakelijk of wat vooraf gaat is onvoldoende.

Of hebben onze Dordtse vaderen alles verkeerd gezien toen ze - in de leerzame verwerping der dwalingen (III/IV, art 4)! - schreven: 'Hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gods een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen en van degenen die zalig genoemd worden (Ps 51:19 en Matth. 5:6).' Wat? Bouwden onze vaderen de ziel dan ook al op in gestalten? Opgebouwd met niet? Nee, onze vaderen spraken eenvoudig Gods Woord na. Zij verstonden de Goddelijke opdracht om ook de lammeren te weiden.

Onze vaderen bouwden niet op gestalten, maar om er nu in te lezen dat 'hongeren en dorsten' hetzelfde is als Christus niet kennen, gaat te ver.

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Memento,

ik ben het helemaal met je eens.

Zeker mag ook het doorgeleide leven niet als verdacht worden aangemerkt, behalve dan als het 'doorgeleid' is begonnen...

Hartelijke groeten van Adrianus

BTW Doorgeleid ben je als je door de Doodsjordaan bent gegaan. De term die hier gebruikt moet worden is 'ingeleid'.

[refo]

Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Denk eens aan die blindgeborene. De ogen geopend. Een ding weet ik dat ik blind was en nu zie. Beeld van de levendmaking. Kende hij Christus? Nee: Wie is Hij opdat ik hem kennen moge? dat zei die man. En dat gaat Christus zich openbaren. En daarna: En hij aanbad Hem ....

Adrianus

De geschiedenis is opgetekend om het volgende te leren: De blind=geestelijk dode kan alleen door Christus ziende = wedergeboren worden. Een blinde ziet pas als hij ziende is gemaakt.

Dat de man kon zien wil dus niet zeggen dat hij wedergeboren was. De geestelijke blindheid werd later opgelost dan de lichamelijke blindheid.

Wat ook mogelijk is, is dat de man al wel wedergeboren was. Hij leefde op de rand van het OT en NT. Velen kenden de OT Messias als hun Borg en Zaligmaker. (Simeon en Anna b.v.) Het uiteindelijk in levende lijve zien van hun Borg is weer iets anders en wil dus niet zeggen dat dat pas het moment was van de openbaring van Hem.

[Aangepast op 30/1/04 door refo]

[memento]

Onze vaderen bouwden niet op gestalten, maar om er nu in te lezen dat 'hongeren en dorsten' hetzelfde is als Christus niet kennen, gaat te ver.

Niet kennen is een extreme, wél kennen is een ander extreme. Laat ik voorop stellen dat er altijd Godskennis moet zijn (God drie-eenig), maar of Christus bewust als mijn Redder gezien word, wil ik niet zo zeker stellen. Ik hou het daarom bij:
1) God 3-enig word gekend
2) Men wil verlost worden
3) Men vertrouwd God zodanig dat men steeds bij Hem terug komt (vertrouwen is het hoofdingredieent van geloof)

Dat men spreekt over zaken als dat Christus later geopenbaard word, etc, dan moet men daaruit niet opmaken dat men God 3-enig niet kent, maar dat men dan meer zicht krijgt op Christus werk als Zaligmaker.

Maargoed, iemand die nooit verder komt dan de kennis van God als Rechter, zonder ooit iets gezien te hebben (en dan bedoel ik zien, ook zonder het mijnen), daar heb ik hele grote vraagtekens bij. Ellendekennis zonder dat het uitdrijft naar Christus is gedoemd uit te lopen in de eeuwige rampzaligheid...

BTW Doorgeleid ben je als je door de Doodsjordaan bent gegaan. De term die hier gebruikt moet worden is 'ingeleid'.

Ach, t zijn maar termen hè, t gaat uiteindelijk om de zaken die ermee bedoelt worden. Niet naar de letter, maar naar de geest....

[refo]

Hoe kun je nu tegelijkertijd zeggen dat iets noodzakelijk is en dat wat er vooraf gaat ook voldoende is?

Hoe kun je nu ontkennen dat de man ZIET. Dat staat er toch? In jouw exegese doet de Heere Jezus bij die andere genezingen half werk. Hij wekt het dochtertje van Jaïrus op, maar over een bekering lees ik niets. Het gaat bij de blinde om 2 dingen: zijn lichamelijke blindheid en zijn geestelijke blindheid. Het is exegetisch onjuist om de ene genezing als een soort voorbereiding aan te merken voor de andere.
Dan zou je al een grond kunnen maken van de genezing van een ernstige ziekte.

[refo]

Dat vind ik ook de wondelijke tegenstrijdigheid van de gergem. Die is tamelijk polemisch ingesteld. Van iedere Professor, leraar of dominee weten ze haarfijn aan te geven wat er niet deugt of wel mankeert.

In de eigen theologie is datgene wat voor anderen zichtbaar tekort schiet (namelijk een ontbreken van Chritus) juist een teken van het echte. Enerzijds wordt een ieder die meent een andere mening te moeten laten horen in de ketterse hoek gestopt en anderzijds: wie Christus niet kent kan niettemin behouden zijn.

Enrzijds zo precies als wat en aan de andere kant weer zo rekkelijk.

[refo]

Dit is gewoon weer meer van hetzelfde. Behoud ligt in de vrijstad, maar onderweg ben je eigenlijk ook wel behouden. Je bent tenslotte ontdekt.

Nee! Wie buiten de vrijstad is, is ten dode opgeschreven. Die kan op grond van recht door de bloedwreker gedood worden.

Het beeld van de vrijstad is eigenlijk anders. Pas als de hogepriester gestorven was, was de doodslager echt vrij.

Overigens gebruikt de DL niet alleen 'zonder ons', maar ook 'in ons'. Nu wordt dat 'zonder' misbruikt alsof de genade een soort ingestorte substantie is. Maar dat leerden de Dordtsche vaderen ook niet, want dat is een gedachte van de RK kerk.

[Aangepast op 30/1/04 door refo]

[ndonselaar]

Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Beste Zeeuw,

Misschien is die prediking nog helemaal niet zo onbijbels als jij denkt.

Ja maar, zul je zeggen, buiten Christus is er toch geen zaligheid? De bewuste kennis van Christus is noodzakelijk, daar wil ik absoluut aan vasthouden. Maar aan die kennis gaat een weg vooraf. Een weg van missen, van zoeken en ja, dan ook op Gods tijd van vinden. Of hebben onze Dordtse vaderen alles verkeerd gezien toen ze - in de leerzame verwerping der dwalingen (III/IV, art 4)! - schreven: 'Hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gods een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen en van degenen die zalig genoemd worden (Ps 51:19 en Matth. 5:6).' Wat? Bouwden onze vaderen de ziel dan ook al op in gestalten? Opgebouwd met niet? Nee, onze vaderen spraken eenvoudig Gods Woord na. Zij verstonden de Goddelijke opdracht om ook de lammeren te weiden.

Gedeeltelijk geciteerd uit een artikel uit De Saambinder, waar het mooier wordt gezegd dan ik dan kan doen.

Hartelijke groeten van Adrianus

Op deze reactie uit de Saambinder heb ik al eens geschreven.

Psalm 51 is de klacht van de gelovige David die in de zonde was gevallen.

Mattheüs 5 zijn de zaligsprekingen. Deze zaligsprekingen gelden de gelovigen en niet de ontdekten vóór het geloof.

Het bijvallen van onze Dordtse vaderen is mooi. Doe dat dan ook in de artikelen over de wedergeboorte.

Groeten,

[ndonselaar]

Vanmorgen las ik nog van R.M. MacCheyne die in een aantal meditaties rondom Joh. 10 vers 9 zo waarschuwt voor een geloof zonder Christus.

Vrienden / vriendinnen, hoe je het noemt maakt niet uit, maar mijn Bijbel zegt in Psalm 2 'Kust de Zoon opdat Hij niet toorne'. Dus buiten de geloofsomhelzing van de Zoon is er toorn. Buiten Hem is de dood. Daarom val ik ook Refo bij. Buiten de Vrijstad Christus is geen leven. Men wil blijkbaar maar één ding en dat is het vasthouden aan een derde weg. Weet echter één ding, wandelende op deze derde weg doet men de eeuwige verdoemenis aan, ja deze weg zal schrikkelijk vergaan. Er is geen andere grond voor verzoening dan het geloof in Christus Jezus. Buiten dit fundament heerst de dood. Echter één geloofsblik, hoe zwak ook, op Christus zal ons voor eeuwig zaligen.

Groeten,