Ik denk dat bijna iedereen (ikke althans wel) zich kan vinden in de boodschap die ds. Sonneveld meegeeft. Namelijk dat je eenzijdig met de bijbel om kunt gaan en zo het werk van de Geest laat ondersneeuwen.
Mijn bezwaar op zijn artikel richt zich dan ook voornamelijk op het feit dat hij een bepaalde groep (aan de lezer de eer te raden welke) dit in de schoenen schuift zonder dit hard te maken.
Soort verdeel en heers tactiek.
Jezus beweging
-
jacob
Ik ben het helemaal eens met Ds Sonnevelt zijn stukje. Hij wijst op een zeer groot gevaar waar hij ook voor moet waarschuwen. Helemaal geen kritiek op de inhoudt. Maar door alle insinuaties van alle kanten ga je tegenwoordig zo'n stukje blijkbaar anders lezen. En zie je overal een dolk in. Waarschijnlijk is dat ook niet goed.
Toch kan ik me niet van de indruk ontrekken toen ik het stukje las dat Ds Sonnevelt hier iets wilde zeggen zonder namen te noemen en dat is niet goed.
Toen ik het stukje las dacht ik dat het van bijv ds Eckeveld was of zo. Ik zette grote ogen op toen ik zag dat het van Sonnevelt was. Misschien is zijn motief wel helemaal niet de JA, zwaag, en al die andere "dikke" boeken schrijvers.
Maar misschien wordt alles helderder als het tweede stukje wordt gelezen.
met vr gr
Jacob
[Aangepast op 13/11/03 door jacob]
Toch kan ik me niet van de indruk ontrekken toen ik het stukje las dat Ds Sonnevelt hier iets wilde zeggen zonder namen te noemen en dat is niet goed.
Toen ik het stukje las dacht ik dat het van bijv ds Eckeveld was of zo. Ik zette grote ogen op toen ik zag dat het van Sonnevelt was. Misschien is zijn motief wel helemaal niet de JA, zwaag, en al die andere "dikke" boeken schrijvers.
Maar misschien wordt alles helderder als het tweede stukje wordt gelezen.
met vr gr
Jacob
[Aangepast op 13/11/03 door jacob]
-
Barak
Wat ik toch bemerk in het geschreven stukje en de reacties is dat mensen toch maar steeds weer proberen God te vangen in een systeem (niet oneerbiedig bedoelt). Ik ben niet actief in één der reformatorische kerken. Ben na mijn bekering één jaar lid geweest van de herv kerk (Bond). Daar konden wij niet wennen en wat erg opviel waren de vele vingers die gewezen werden naar andere kerken, met name de evangelische. Welnu later bleek voor mij dat die vingers wezen om voor mij de richting te bepalen waar ik naar toe moest gaan.
Als het gaat het “Jezus aannemenâ€
Als het gaat het “Jezus aannemenâ€
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Toen ik het artikel nog eens las, moet ik bekennen dat ik over de laatste zin heengelezen heb. Dat geeft een lichtpuntje.
Richting de critici zoals Erdna. Mijn kritiek ging niet tegen de eenzijdigheid van de ene kant, nee zeker niet. Mijn kritiek was dat ik ten eerste absoluut niet hou van die psychologische benadering. Noem man en paard! Ten tweede als het inderdaad bedoelt was tegen de jongerenavonden, dan ga je absoluut voorbij aan het goede van deze avonden. Ten derde het gebruik van het woord 'ons' en 'onze' doet lijken alsof dé waarheid alleen binnen de Ger. Gemeenten te vinden is. Durf namens de Gereformeerde Gezindte te spreken als het gaat om dwalingen / afwijkingen. Ze worden overal gevonden.
Gr.
PS toch wel een beetje nieuwsgierig naar het 'tweede stuk'.
Richting de critici zoals Erdna. Mijn kritiek ging niet tegen de eenzijdigheid van de ene kant, nee zeker niet. Mijn kritiek was dat ik ten eerste absoluut niet hou van die psychologische benadering. Noem man en paard! Ten tweede als het inderdaad bedoelt was tegen de jongerenavonden, dan ga je absoluut voorbij aan het goede van deze avonden. Ten derde het gebruik van het woord 'ons' en 'onze' doet lijken alsof dé waarheid alleen binnen de Ger. Gemeenten te vinden is. Durf namens de Gereformeerde Gezindte te spreken als het gaat om dwalingen / afwijkingen. Ze worden overal gevonden.
Gr.
PS toch wel een beetje nieuwsgierig naar het 'tweede stuk'.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Lecram
Toen hij nog voor de zending werkte preekte hij vele malen ruimer. Sinds dat hij in Krimpen hefet gestaan, is het sterk veranderd. Helaas. Misschien moet hij maar weer eens terug naar de zending.Oorspronkelijk gepost door erdna
Wat "ligging"" betreft is hij zeker niet "rechts" binnen de GG, maar ook niet links. Een samenbindend figuur. Daarnaast een uitmuntend theoloog met rijke kanselgaven. Ook heb ik vernomen dat hij pastoraal sterk is. Weet met de moeden een woord ter rechter tijd te spreken.
-
Lecram
Nou vooruit dan hier is het artikel uit BWP van 6/11/03
WAT IS ER GAANDE IN DE GEREFORMEERDE GEMEENTEN?
Van tijd tot tijd schrijven we in ons blad over diverse ontwikkelingen in verschillende kerken. We signaleren gebeurtenissen in onze eigen kerken; soms dingen waar we niet zo blij mee zijn, maar zorg over dragen. We signaleren ook wel eens zaken die in andere kerken plaats vinden. Zaken, die wel wat verder van ons afstaan, maar die vanwege allerlei verbondenheid, die er met die andere kerken mag zijn, toch ook ons aangaan. Datzelfde gebeurt ook geregeld in andere kerkelijke bladen en daar is niets mis mee. Tenslotte gaat de moeite, die anderen ondervinden ook ons aan, zoals dat omgekeerd ook het geval is.
Dit keer richten we de blik op de Gereformeerde Gemeenten, een kerkverband waarmee wij als Christelijke Gereformeerde Kerken weliswaar weinig nauwe contacten onderhouden, maar waar ongetwijfeld velen van onze lezers wel heel wat verbondenheid mee gevoelen. Nu, het is duidelijk dat er in die Gemeenten heel wat aan de hand is. In het blad dat in die kring verschijnt, 'De Saambinder', verschijnen van tijd tot tijd artikelen, die ons er over inlichten. Ook de dagbladpers maakt er geregeld melding van, via artikelen of ingezonden stukken. Bovendien verschijnen er boeken, die voor de nodige discussie zorgen. Maar waar gaat het nu eigenlijk om?
Onder vuur?
Laten we ons uitgangspunt nemen in een artikel van de hand van ds. A. Moerkerken, dat verscheen in 'De Saambinder' van 18 september j.l. Onder de titel Onder vuur schrijft hij over wat hij ervaart als aanvallen op de leer en de prediking van de Gereformeerde Gemeenten. Die aanvallen ziet hij in een aantal publicaties van de laatste tijd, waarbij hij met name noemt het boek van ds. H.J. Hegger, getiteld Vader, ik klaag u aan en het boek van dr. K. van der Zwaag, Afwachten of verwachten?. Verder komen ter sprake de al eerder verschenen boekjes van prof. dr. J. Blaauwendraad en artikelen in het blad CV Koers en de kranten Nederlands Dagblad en Reformatorisch Dagblad. Wat niet met name genoemd wordt, maar ongetwijfeld ook meegesproken heeft is het boek van ds. C. Harinck De toeleidende weg tot Christus en mogelijk ook diens andere werk De prediking van het Evangelie.
De titel van bedoeld artikel geeft al duidelijk aan, hoe de schrijver de genoemde publicaties ervaart. Hij schrijft letterlijk: 'Onze gemeenten liggen de laatste tijd onder vuur'. En, in zekere zin geef ik hem gelijk bij deze typering. Er zijn publicaties bij, die men inderdaad ervaart als pijlen of kogels, afgeschoten op een wijze die niet altijd van de juiste gezindheid getuigt. Zo heb ik zelf met name de lezing van het boek van ds. Hegger ervaren. Ik kan best nog wel begrip hebben voor de aanleiding die er was om bepaalde dingen aan de orde te stellen en ingebrachte aantijgingen te weerleggen. Toch geloof ik, dat dit boek niet had geschreven moeten worden. In ieder geval had het niet geschreven moeten worden op de manier waarop het geschreven is. Nu schiet het ten enenmale zijn doel voorbij en doet het meer schade dan goed. Iemand kan ook te veel willen bewijzen en dan bewijst hij juist niets meer. Jammer, dat een 87-jarige zich zo heeft laten gaan!
Ook de publicaties van prof. Blaauwendraad, die nu al enige jaren geleden het licht zagen, ademen zo nu en dan een geest, die beter onderdrukt had kunnen worden. Dat geldt zeker van diens tweede boekje. Daardoor zijn bepaalde zaken, die hij aan de orde heeft willen stellen en die zeker wel een eerlijke overweging verdienen, onvoldoende tot hun recht gekomen, ook in de op de verschijning van die boekjes gevolgde discussies. Ik kan begrijpen, dat Moerkerken ook hierin aanvallen op de Gereformeerde Gemeenten heeft geproefd.
Maar met dit alles is niet gezegd, dat alles wat ds. Moerkerken noemt nu ook gezien moet worden als oorlogsmateriaal, waarmee de Gereformeerde Gemeenten onder vuur genomen worden. Zo althans taxeer ik de geschriften van Harinck en Van der Zwaag niet. En ik geloof ook niet dat met een dergelijke aanduiding aan de oprechte intenties van de schrijvers recht gedaan wordt. AI te snel wordt alles gezien als liggend in dezelfde lijn en beoordeeld als te zijn geschreven vanuit dezelfde geest. En dat betwijfel ik ten zeerste. Hier zou ook gedacht kunnen worden aan een woord van M'Cheyne: Hij is mijn vriend, die mij de meeste waarheid over mijzelf vertelt. Mijn vriend, ja; niet mijn vijand.
Waarom het gaat
Waar gaat het immers om? Zowel ds. C. Harinck als dr. K. van der Zwaag hebben de leer en de prediking van de Gereformeerde Gemeenten geanalyseerd en die getoetst aan de leer en de prediking van Reformatie en Nadere Reformatie en Puritanisme. Ds. Harinck deed dat op enigzins beknopte wijze en dr. Van der Zwaag deed het veel uitvoeriger. Een onmiddellijk gevolg van deze methode is dat er nog al wat citaten in deze boeken te vinden zijn; citaten waarin anderen direct aan het woord gelaten worden. Ieder zal zien dat dit grote voordelen heeft.
Het geven van citaten levert echter ook nadelen op. Men wil iets bewijzen en beroept zich daarvoor op wat anderen gezegd hebben. Maar soms kan een citaat wel wat uit het verband waarin het staat gehaald worden en komen de geciteerde woorden niet helemaal over zoals ze bedoeld zijn. Dat kan zelfs onbedoeld gebeuren. Ieder die schrijft, zal hierop natuurlijk goed bedacht moeten zijn, wil zijn betoog door anderen niet als eenzijdig bestempeld worden.
Anderzijds moet ook bedacht worden, dat het bij de beoordeling van zo'n publicatie vrij gemakkelijk is om te zeggen, dat het citeren eenzijdig is gebeurd waardoor het gesprek ook weer niet veel verder kan komen.
Maar goed, welke conclusies zijn er nu getrokken en welke vragen zijn er nu gesteld? De kernvraag is wel: Is alles wat in de Gereformeerde Gemeenten geleerd en gepredikt wordt wel helemaal in overeenstemming met wat we vanuit de Reformatie en de Nadere Reformatie hebben overgeleverd gekregen? Genoemd worden dan met name de 'standen-leer'; de gedachte dat de weg van de Borg ook de weg van de kerk is; de mening dat de Heere Zijn volk in geestelijk opzicht altijd leidt langs de weg van de heilsfeiten; de idee, dat het boek Ruth bedoeld is om ons onderwijs te geven ten aanzien van de weg, waarlangs de Heere een ziel tot Christus leidt; enz. Ook vragen betreffende de diepte van de zonde-kennis, de vierschaar-beleving, het adres van de beloften, de kracht van de oproep tot bekering, e.d. komen aan de orde.
Het gaat dus met name om zaken die uiterst belangrijk zijn. Ze betreffen immers de wijze, waarop een zondaar deel krijgt aan Gods genade in Christus; de wijze, waarop de Heere zondaren zalig maakt. Er zijn niet veel zaken die zo belangrijk zijn als juist deze. Maar dan zal het er wel om moeten gaan, dat we bij de overdenking van deze dingen en in het leiding geven erin duidelijke taal spreken en vooral schriftuurlijk bezig zijn.
Over deze dingen wordt uiteraard vandaag niet voor het eerst nagedacht. Daar zijn onze vaderen ons al heel wat jaren geleden in voorgegaan. En wat zij daarover bij het licht van Gods Woord verstaan hebben, hebben zij in hun geschriften ons nagelaten. Het is dan ook zonder meer geboden dat we daar nauwkeurig kennis van nemen. Ook in dit opzicht behoeven we vandaag niet opnieuw 'het wiel uit te vinden'.
Jaloers
Met andere woorden, een discussie als waarom in een aantal van de genoemde geschriften op een eerlijke en soms zelfs zeer bezorgde toon gevraagd wordt, is dringend gewenst. De vraag om een gesprek erover is ook volkomen legitiem. Ik zou zelfs willen zeggen, dat ik in dit opzicht jaloers ben op de Gereformeerde Gemeenten, want daar zijn dergelijke vragen kennelijk nog stof voor gesprek. Waarom ik dit zeg?
In onze eigen kerken zijn er maar al te veel die dergelijke vragen helemaal niet meer relevant vinden. Men zit helemaal niet met de vraag hoe een mens tot geloof in Christus komt. Men vindt dat vragen die allang beantwoord zijn en stations die al lang gepasseerd zijn. De enige vragen die men velen in onze eigen kerken hoort stellen, gaan erover hoe je aan je geloof in de dagelijkse praktijk 'handen en voeten kunt geven'. Dat men geloof heeft is een uitgemaakte zaak. Daar ga je vanuit. Bij jezelf en bij elkaar. En een gesprek over hoe Gods Geest werkt en wat een mens in de weg van de bevinding leert en afleert vinden velen daarom geheel overbodig. Daar is geen interesse voor en daar bestaat ook geen enkele affiniteit mee. Daarom schreef ik, dat ik best jaloers ben op kerken waar deze vragen nog wel leven. De afwezigheid van vragen als de genoemde tekent nog eens te meer de geestelijke armoede die er onder ons is.
De zaak eerlijk onder ogen zien
Maar dan moeten de dingen wel eerlijk en onbevangen besproken worden. Dan is het mijns inziens niet goed om al te snel te spreken van aanvallen en van onder vuur liggen. Dat mag dan zo zijn als we sommige publicaties nemen, maar dat geldt van andere geschriften beslist niet. Niet alles moet over dezelfde kam geschoren worden. En als we er dan op ingaan, moet dat niet krampachtig gebeuren. Dan moeten er ook geen oneigenlijke argumenten gebruikt worden.
Is wat wij vandaag leren en preken - of dat nu betrekking heeft op de Gereformeerde Gemeenten of op welk ander kerkverband ook - in overeenstemming met wat God ons in Reformatie en Nadere Reformatie heeft gegeven en wat we terugvinden in bij voorbeeld onze belijdenisgeschriften? Die vraag is volkomen legitiem. Die moet zelfs gesteld worden, aangezien bij de ambtsaanvaarding beloofd wordt, dat we ons altijd zullen houden aan de gereformeerde leer. Zijn de genoemde thema's terug te vinden in de aangenomen leer? Kunnen we ons voor de 'standenleer' beroepen op ons voorgeslacht? En voor de opvatting dat de weg van de Borg ook de weg van de kerk is? En ten aanzien van de gesignaleerde verklaring van het boek Ruth?
Welke reden zou er kunnen zijn om het antwoord op dergelijke vragen uit de weg te gaan? Het kan toch niet zijn dat we vrezen dat het stellen van dergelijke vragen onrust teweeg
brengt en dat we er daarom maar het zwijgen toe willen doen? Dat lijkt mij niet de juiste weg.
Ik hoop van harte dat de discussie op de juiste toonhoogte gevoerd zal worden. Dat hoop ik ook, omdat het stellen van deze vragen niet tot de kring van de Gereformeerde Gemeenten beperkt blijft. Ook onder ons leven deze dingen. En ieder die ernst heeft leren maken met de vraag hoe we met God verzoend zullen kunnen worden en hoe de Heere zondaren leidt en onderwijst, heeft belang bij juiste, bijbelse, confessionele leiding. Vanuit dat besef is dit artikel geschreven. Graag willen wij van onze kant meedenken met wat binnen de Gereformeerde Gemeenten op dit moment de gemoederen bezig houdt. Niet als mensen die zich met het doen van anderen bemoeien, maar als mensen, die een zelfde belang hebben bij het antwoord op gestelde vragen.
ds P. den Butter
WAT IS ER GAANDE IN DE GEREFORMEERDE GEMEENTEN?
Van tijd tot tijd schrijven we in ons blad over diverse ontwikkelingen in verschillende kerken. We signaleren gebeurtenissen in onze eigen kerken; soms dingen waar we niet zo blij mee zijn, maar zorg over dragen. We signaleren ook wel eens zaken die in andere kerken plaats vinden. Zaken, die wel wat verder van ons afstaan, maar die vanwege allerlei verbondenheid, die er met die andere kerken mag zijn, toch ook ons aangaan. Datzelfde gebeurt ook geregeld in andere kerkelijke bladen en daar is niets mis mee. Tenslotte gaat de moeite, die anderen ondervinden ook ons aan, zoals dat omgekeerd ook het geval is.
Dit keer richten we de blik op de Gereformeerde Gemeenten, een kerkverband waarmee wij als Christelijke Gereformeerde Kerken weliswaar weinig nauwe contacten onderhouden, maar waar ongetwijfeld velen van onze lezers wel heel wat verbondenheid mee gevoelen. Nu, het is duidelijk dat er in die Gemeenten heel wat aan de hand is. In het blad dat in die kring verschijnt, 'De Saambinder', verschijnen van tijd tot tijd artikelen, die ons er over inlichten. Ook de dagbladpers maakt er geregeld melding van, via artikelen of ingezonden stukken. Bovendien verschijnen er boeken, die voor de nodige discussie zorgen. Maar waar gaat het nu eigenlijk om?
Onder vuur?
Laten we ons uitgangspunt nemen in een artikel van de hand van ds. A. Moerkerken, dat verscheen in 'De Saambinder' van 18 september j.l. Onder de titel Onder vuur schrijft hij over wat hij ervaart als aanvallen op de leer en de prediking van de Gereformeerde Gemeenten. Die aanvallen ziet hij in een aantal publicaties van de laatste tijd, waarbij hij met name noemt het boek van ds. H.J. Hegger, getiteld Vader, ik klaag u aan en het boek van dr. K. van der Zwaag, Afwachten of verwachten?. Verder komen ter sprake de al eerder verschenen boekjes van prof. dr. J. Blaauwendraad en artikelen in het blad CV Koers en de kranten Nederlands Dagblad en Reformatorisch Dagblad. Wat niet met name genoemd wordt, maar ongetwijfeld ook meegesproken heeft is het boek van ds. C. Harinck De toeleidende weg tot Christus en mogelijk ook diens andere werk De prediking van het Evangelie.
De titel van bedoeld artikel geeft al duidelijk aan, hoe de schrijver de genoemde publicaties ervaart. Hij schrijft letterlijk: 'Onze gemeenten liggen de laatste tijd onder vuur'. En, in zekere zin geef ik hem gelijk bij deze typering. Er zijn publicaties bij, die men inderdaad ervaart als pijlen of kogels, afgeschoten op een wijze die niet altijd van de juiste gezindheid getuigt. Zo heb ik zelf met name de lezing van het boek van ds. Hegger ervaren. Ik kan best nog wel begrip hebben voor de aanleiding die er was om bepaalde dingen aan de orde te stellen en ingebrachte aantijgingen te weerleggen. Toch geloof ik, dat dit boek niet had geschreven moeten worden. In ieder geval had het niet geschreven moeten worden op de manier waarop het geschreven is. Nu schiet het ten enenmale zijn doel voorbij en doet het meer schade dan goed. Iemand kan ook te veel willen bewijzen en dan bewijst hij juist niets meer. Jammer, dat een 87-jarige zich zo heeft laten gaan!
Ook de publicaties van prof. Blaauwendraad, die nu al enige jaren geleden het licht zagen, ademen zo nu en dan een geest, die beter onderdrukt had kunnen worden. Dat geldt zeker van diens tweede boekje. Daardoor zijn bepaalde zaken, die hij aan de orde heeft willen stellen en die zeker wel een eerlijke overweging verdienen, onvoldoende tot hun recht gekomen, ook in de op de verschijning van die boekjes gevolgde discussies. Ik kan begrijpen, dat Moerkerken ook hierin aanvallen op de Gereformeerde Gemeenten heeft geproefd.
Maar met dit alles is niet gezegd, dat alles wat ds. Moerkerken noemt nu ook gezien moet worden als oorlogsmateriaal, waarmee de Gereformeerde Gemeenten onder vuur genomen worden. Zo althans taxeer ik de geschriften van Harinck en Van der Zwaag niet. En ik geloof ook niet dat met een dergelijke aanduiding aan de oprechte intenties van de schrijvers recht gedaan wordt. AI te snel wordt alles gezien als liggend in dezelfde lijn en beoordeeld als te zijn geschreven vanuit dezelfde geest. En dat betwijfel ik ten zeerste. Hier zou ook gedacht kunnen worden aan een woord van M'Cheyne: Hij is mijn vriend, die mij de meeste waarheid over mijzelf vertelt. Mijn vriend, ja; niet mijn vijand.
Waarom het gaat
Waar gaat het immers om? Zowel ds. C. Harinck als dr. K. van der Zwaag hebben de leer en de prediking van de Gereformeerde Gemeenten geanalyseerd en die getoetst aan de leer en de prediking van Reformatie en Nadere Reformatie en Puritanisme. Ds. Harinck deed dat op enigzins beknopte wijze en dr. Van der Zwaag deed het veel uitvoeriger. Een onmiddellijk gevolg van deze methode is dat er nog al wat citaten in deze boeken te vinden zijn; citaten waarin anderen direct aan het woord gelaten worden. Ieder zal zien dat dit grote voordelen heeft.
Het geven van citaten levert echter ook nadelen op. Men wil iets bewijzen en beroept zich daarvoor op wat anderen gezegd hebben. Maar soms kan een citaat wel wat uit het verband waarin het staat gehaald worden en komen de geciteerde woorden niet helemaal over zoals ze bedoeld zijn. Dat kan zelfs onbedoeld gebeuren. Ieder die schrijft, zal hierop natuurlijk goed bedacht moeten zijn, wil zijn betoog door anderen niet als eenzijdig bestempeld worden.
Anderzijds moet ook bedacht worden, dat het bij de beoordeling van zo'n publicatie vrij gemakkelijk is om te zeggen, dat het citeren eenzijdig is gebeurd waardoor het gesprek ook weer niet veel verder kan komen.
Maar goed, welke conclusies zijn er nu getrokken en welke vragen zijn er nu gesteld? De kernvraag is wel: Is alles wat in de Gereformeerde Gemeenten geleerd en gepredikt wordt wel helemaal in overeenstemming met wat we vanuit de Reformatie en de Nadere Reformatie hebben overgeleverd gekregen? Genoemd worden dan met name de 'standen-leer'; de gedachte dat de weg van de Borg ook de weg van de kerk is; de mening dat de Heere Zijn volk in geestelijk opzicht altijd leidt langs de weg van de heilsfeiten; de idee, dat het boek Ruth bedoeld is om ons onderwijs te geven ten aanzien van de weg, waarlangs de Heere een ziel tot Christus leidt; enz. Ook vragen betreffende de diepte van de zonde-kennis, de vierschaar-beleving, het adres van de beloften, de kracht van de oproep tot bekering, e.d. komen aan de orde.
Het gaat dus met name om zaken die uiterst belangrijk zijn. Ze betreffen immers de wijze, waarop een zondaar deel krijgt aan Gods genade in Christus; de wijze, waarop de Heere zondaren zalig maakt. Er zijn niet veel zaken die zo belangrijk zijn als juist deze. Maar dan zal het er wel om moeten gaan, dat we bij de overdenking van deze dingen en in het leiding geven erin duidelijke taal spreken en vooral schriftuurlijk bezig zijn.
Over deze dingen wordt uiteraard vandaag niet voor het eerst nagedacht. Daar zijn onze vaderen ons al heel wat jaren geleden in voorgegaan. En wat zij daarover bij het licht van Gods Woord verstaan hebben, hebben zij in hun geschriften ons nagelaten. Het is dan ook zonder meer geboden dat we daar nauwkeurig kennis van nemen. Ook in dit opzicht behoeven we vandaag niet opnieuw 'het wiel uit te vinden'.
Jaloers
Met andere woorden, een discussie als waarom in een aantal van de genoemde geschriften op een eerlijke en soms zelfs zeer bezorgde toon gevraagd wordt, is dringend gewenst. De vraag om een gesprek erover is ook volkomen legitiem. Ik zou zelfs willen zeggen, dat ik in dit opzicht jaloers ben op de Gereformeerde Gemeenten, want daar zijn dergelijke vragen kennelijk nog stof voor gesprek. Waarom ik dit zeg?
In onze eigen kerken zijn er maar al te veel die dergelijke vragen helemaal niet meer relevant vinden. Men zit helemaal niet met de vraag hoe een mens tot geloof in Christus komt. Men vindt dat vragen die allang beantwoord zijn en stations die al lang gepasseerd zijn. De enige vragen die men velen in onze eigen kerken hoort stellen, gaan erover hoe je aan je geloof in de dagelijkse praktijk 'handen en voeten kunt geven'. Dat men geloof heeft is een uitgemaakte zaak. Daar ga je vanuit. Bij jezelf en bij elkaar. En een gesprek over hoe Gods Geest werkt en wat een mens in de weg van de bevinding leert en afleert vinden velen daarom geheel overbodig. Daar is geen interesse voor en daar bestaat ook geen enkele affiniteit mee. Daarom schreef ik, dat ik best jaloers ben op kerken waar deze vragen nog wel leven. De afwezigheid van vragen als de genoemde tekent nog eens te meer de geestelijke armoede die er onder ons is.
De zaak eerlijk onder ogen zien
Maar dan moeten de dingen wel eerlijk en onbevangen besproken worden. Dan is het mijns inziens niet goed om al te snel te spreken van aanvallen en van onder vuur liggen. Dat mag dan zo zijn als we sommige publicaties nemen, maar dat geldt van andere geschriften beslist niet. Niet alles moet over dezelfde kam geschoren worden. En als we er dan op ingaan, moet dat niet krampachtig gebeuren. Dan moeten er ook geen oneigenlijke argumenten gebruikt worden.
Is wat wij vandaag leren en preken - of dat nu betrekking heeft op de Gereformeerde Gemeenten of op welk ander kerkverband ook - in overeenstemming met wat God ons in Reformatie en Nadere Reformatie heeft gegeven en wat we terugvinden in bij voorbeeld onze belijdenisgeschriften? Die vraag is volkomen legitiem. Die moet zelfs gesteld worden, aangezien bij de ambtsaanvaarding beloofd wordt, dat we ons altijd zullen houden aan de gereformeerde leer. Zijn de genoemde thema's terug te vinden in de aangenomen leer? Kunnen we ons voor de 'standenleer' beroepen op ons voorgeslacht? En voor de opvatting dat de weg van de Borg ook de weg van de kerk is? En ten aanzien van de gesignaleerde verklaring van het boek Ruth?
Welke reden zou er kunnen zijn om het antwoord op dergelijke vragen uit de weg te gaan? Het kan toch niet zijn dat we vrezen dat het stellen van dergelijke vragen onrust teweeg
brengt en dat we er daarom maar het zwijgen toe willen doen? Dat lijkt mij niet de juiste weg.
Ik hoop van harte dat de discussie op de juiste toonhoogte gevoerd zal worden. Dat hoop ik ook, omdat het stellen van deze vragen niet tot de kring van de Gereformeerde Gemeenten beperkt blijft. Ook onder ons leven deze dingen. En ieder die ernst heeft leren maken met de vraag hoe we met God verzoend zullen kunnen worden en hoe de Heere zondaren leidt en onderwijst, heeft belang bij juiste, bijbelse, confessionele leiding. Vanuit dat besef is dit artikel geschreven. Graag willen wij van onze kant meedenken met wat binnen de Gereformeerde Gemeenten op dit moment de gemoederen bezig houdt. Niet als mensen die zich met het doen van anderen bemoeien, maar als mensen, die een zelfde belang hebben bij het antwoord op gestelde vragen.
ds P. den Butter
-
Refojongere
Even een paar dagen niet gereageerd en meteen een discussie met 40 postings met als onderwerp "Gereformeerde Gemeenten" versus "De Jongerenavonden".
Dat WAS het onderwerp NIET! Laten we het niet toespitsen op bewegingen, maar laten we bij het onderwerp zelf blijven. Het onderwerp was volgens mij: de Jezusbeweging. Moeten we alleen Christus preken of ook hoe een christen tot Christus komt? Sluit het een het ander uit?
Treffend vond ik dit: "Maar als je goed luistert, draait het allemaal om Christus en ónze zaligheid, en niet om God en Zijn eer."
Zelf kerk ik in een Bondsgemeente aan de linkerflank (http://www.omsionswil.nl/forum2/viewthr ... 589&page=2) voor de definitie en daar wordt veel aangedrongen op geloven en levensheiliging. Het hoe en wat wordt niet uitgelegd of nauwelijks concreet gemaakt. Je moet vertrouwen op Jezus, want anders ga je verloren.
Ook ben ik een enkel keertje in een Oud Gereformeerde Gemeente geweest. Daar werd alles vanuit Gods eeuwige raad verklaard. De eigenschappen van God, Gods deugden, Gods heiligheid, rechtvaardigheid en barmhartigheid, van God gescheiden te zijn, onder Zijn toorn te liggen. Helder werd dat allemaal gepreekt. En hoe dat nu de mens door eigen schuld verloren gaat, maar dat er nog verzoening is in Jezus Christus.
Het draait alles om het herstel van Gods eer in jouw leven, jij hebt Gods deugden geschonden, jij hebt Gods geboden overtreden, jij bent het waard voor eeuwig verdoemd te worden. Het gaat een mens niet alleen om zalig te worden, maar hij wil weer vrede met God krijgen, het is hem erom te doen met Hem verzoend te worden.
Gods eer en eigen zaligheid staan niet tegenover elkaar, maar staan gelijk aan elkaar. Gods behaalt Zijn eer in het zaligmaken van zondaren. En jij vindt jouw zaligheid in het eren van God.
Niet de mens en zijn zaligheid centraal, maar juist God en Zijn deugden en Zijn Geesteswerk centraal stellen. Om Hem gaat het toch allemaal? Alle dingen zijn toch uit Hem, door Hem en tot Hem? Het gaat er niet alleen om dat de mens zalig wordt door tot Jezus te komen. Nee, het gaat er niet minder om, dat de mens met God verzoend wordt door Christus. Vrede met God krijgt. De mens moet helder de schuld voor ogen krijgen. Daarom is het belangrijk dat niet alleen Evangelie, maar ook en juist ook de Wet des Heeren gepreekt wordt in alle zwaarte, vloek, maar ook de goedheid en het liefdevolle van de wet.
Immers: Het draait om het Evangelie, maar het gaat om de Wet (ds. A. Beens). Deze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, niet te scheiden. Het Evangelie is er om Gods wet weer te vervullen, laten we dat goed vasthouden. Daarom alleen al bestaat het niet dat de kennis van Christus er zijn kan zonder kennis van de vloek en heiligheid van de wet.
Kern van het stukje:
Bij de Jezusbeweging gaat het alleen om het Evangelie.
Bij de Kerk van Christus gaat het om God Drie-enig, om Wet en Evangelie.
Daarom kan ik ook van harte instemmen met de strekking van het stukje van ds. Sonnevelt en snap ik niets van de kritiek daarop.
Dat WAS het onderwerp NIET! Laten we het niet toespitsen op bewegingen, maar laten we bij het onderwerp zelf blijven. Het onderwerp was volgens mij: de Jezusbeweging. Moeten we alleen Christus preken of ook hoe een christen tot Christus komt? Sluit het een het ander uit?
Treffend vond ik dit: "Maar als je goed luistert, draait het allemaal om Christus en ónze zaligheid, en niet om God en Zijn eer."
Zelf kerk ik in een Bondsgemeente aan de linkerflank (http://www.omsionswil.nl/forum2/viewthr ... 589&page=2) voor de definitie en daar wordt veel aangedrongen op geloven en levensheiliging. Het hoe en wat wordt niet uitgelegd of nauwelijks concreet gemaakt. Je moet vertrouwen op Jezus, want anders ga je verloren.
Ook ben ik een enkel keertje in een Oud Gereformeerde Gemeente geweest. Daar werd alles vanuit Gods eeuwige raad verklaard. De eigenschappen van God, Gods deugden, Gods heiligheid, rechtvaardigheid en barmhartigheid, van God gescheiden te zijn, onder Zijn toorn te liggen. Helder werd dat allemaal gepreekt. En hoe dat nu de mens door eigen schuld verloren gaat, maar dat er nog verzoening is in Jezus Christus.
Het draait alles om het herstel van Gods eer in jouw leven, jij hebt Gods deugden geschonden, jij hebt Gods geboden overtreden, jij bent het waard voor eeuwig verdoemd te worden. Het gaat een mens niet alleen om zalig te worden, maar hij wil weer vrede met God krijgen, het is hem erom te doen met Hem verzoend te worden.
Gods eer en eigen zaligheid staan niet tegenover elkaar, maar staan gelijk aan elkaar. Gods behaalt Zijn eer in het zaligmaken van zondaren. En jij vindt jouw zaligheid in het eren van God.
Niet de mens en zijn zaligheid centraal, maar juist God en Zijn deugden en Zijn Geesteswerk centraal stellen. Om Hem gaat het toch allemaal? Alle dingen zijn toch uit Hem, door Hem en tot Hem? Het gaat er niet alleen om dat de mens zalig wordt door tot Jezus te komen. Nee, het gaat er niet minder om, dat de mens met God verzoend wordt door Christus. Vrede met God krijgt. De mens moet helder de schuld voor ogen krijgen. Daarom is het belangrijk dat niet alleen Evangelie, maar ook en juist ook de Wet des Heeren gepreekt wordt in alle zwaarte, vloek, maar ook de goedheid en het liefdevolle van de wet.
Immers: Het draait om het Evangelie, maar het gaat om de Wet (ds. A. Beens). Deze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, niet te scheiden. Het Evangelie is er om Gods wet weer te vervullen, laten we dat goed vasthouden. Daarom alleen al bestaat het niet dat de kennis van Christus er zijn kan zonder kennis van de vloek en heiligheid van de wet.
Kern van het stukje:
Bij de Jezusbeweging gaat het alleen om het Evangelie.
Bij de Kerk van Christus gaat het om God Drie-enig, om Wet en Evangelie.
Daarom kan ik ook van harte instemmen met de strekking van het stukje van ds. Sonnevelt en snap ik niets van de kritiek daarop.
Kan iemand iets concreter zijn over wat de Jezus beweging inhoudt? Ik weet alleen wat namen die hiermee in verband worden gebracht, voornamelijk uit de muziek.
Bij Second Chapter of Acts en Keith Green kun je denk ik niet spreken van een houding los van de Kerk. Natuurlijk is bijvoorbeeld "Asleep in the Light" van Keith Green erg kritisch naar de kerk toe. Maar als dat daar in dit artikel op gedoeld wordt met "niets van de kerk moeten hebben" dan mag de schrijver zich wel eens achter de oren krabben.
Ook Larry Norman wordt vaak gezien als deel van The Jesus Movement. Hij is naar mijn idee wel te kritisch naar de Kerk toe. Daar is het vaak schoppen en fouten uitvergroten.
Aan schrijvers zijn Leonard Ravenhil, David Wilkerson en Duane Pederson wel bekend. Ravenhil en Wilkerson vallen niet onder de kritiek van dit artikel. Of valt "Het kruis in de Asfaltjungle" ook onder de verwerpelijke lectuur? Duane Pederson vind ik zelf oppervlakkig. Al geeft hij zeker aan het Christen zijn wel handen en voeten. Echter ik ben bang dat dit gevoed wordt door weinig bijbelkennis. (waarbij over sommige dingen niet eens nagedacht worden).
Oke dit was even wat nuance over de Jezus-beweging.
Waar een deel van de Jezus beweging naar mijn mening de fout in ging en waar zowel Evangelische als Reformatorische Christenen nog steeds vaak de fout in gaan is denk ik dat alles in het teken van behoudenis wordt gezet. Alles waar het voor de mens om gaat is dat hij behouden wordt. Ook al staat God's eer centraal dan gaat het om Zijn eer in ons behoud. Dit is niet waar de Bijbel over gaat, waar er veel meer nadruk ligt op Christus' beeld gelijkvormig worden. De zaligheid is niet het einddoel. God's eer wordt niet gegeven door zalig te worden, maar door door Hem te leven. Doordat Hij in ons leeft.
Vaya con Dios,
parsifal
Bij Second Chapter of Acts en Keith Green kun je denk ik niet spreken van een houding los van de Kerk. Natuurlijk is bijvoorbeeld "Asleep in the Light" van Keith Green erg kritisch naar de kerk toe. Maar als dat daar in dit artikel op gedoeld wordt met "niets van de kerk moeten hebben" dan mag de schrijver zich wel eens achter de oren krabben.
Ook Larry Norman wordt vaak gezien als deel van The Jesus Movement. Hij is naar mijn idee wel te kritisch naar de Kerk toe. Daar is het vaak schoppen en fouten uitvergroten.
Aan schrijvers zijn Leonard Ravenhil, David Wilkerson en Duane Pederson wel bekend. Ravenhil en Wilkerson vallen niet onder de kritiek van dit artikel. Of valt "Het kruis in de Asfaltjungle" ook onder de verwerpelijke lectuur? Duane Pederson vind ik zelf oppervlakkig. Al geeft hij zeker aan het Christen zijn wel handen en voeten. Echter ik ben bang dat dit gevoed wordt door weinig bijbelkennis. (waarbij over sommige dingen niet eens nagedacht worden).
Oke dit was even wat nuance over de Jezus-beweging.
Waar een deel van de Jezus beweging naar mijn mening de fout in ging en waar zowel Evangelische als Reformatorische Christenen nog steeds vaak de fout in gaan is denk ik dat alles in het teken van behoudenis wordt gezet. Alles waar het voor de mens om gaat is dat hij behouden wordt. Ook al staat God's eer centraal dan gaat het om Zijn eer in ons behoud. Dit is niet waar de Bijbel over gaat, waar er veel meer nadruk ligt op Christus' beeld gelijkvormig worden. De zaligheid is niet het einddoel. God's eer wordt niet gegeven door zalig te worden, maar door door Hem te leven. Doordat Hij in ons leeft.
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
-
Dathenum
In reformatorische kringen worden wel de boeken van Jack Cavenaugh gelezen. Als je het boek "de vredestichters" hebt gelezen (het laatste boek uit de reeks die begint met "de puriteinen" ) heb je een aardig beeld van de Jesus-people.Oorspronkelijk gepost door parsifal
Kan iemand iets concreter zijn over wat de Jezus beweging inhoudt? Ik weet alleen wat namen die hiermee in verband worden gebracht, voornamelijk uit de muziek.
Voor meer info:http://en.wikipedia.org/wiki/Jesus_Movement
[Aangepast op 14/11/03 door Dathenum]
Is het niet zo dat Christus alleen maar de weg tot God is? Maar dan ook maar alleen de weg tot God is?
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.