Ten eerste Pied is het geen anti-houding tegen Ds. Vroegindeweij. Wel wat er van hem aangehaald wordt.
Dan over de belijdenis. Gerrie haalde het eigenlijk al aan. We belijden toch met de kerk van alle eeuwen dat er twee wegen zijn. Als we belijdenis van het geloof afgelegd hebben, dan moeten we belijdenis gedaan hebben van het zaligmakend geloof. Of er dan weinig lidmaten zijn, tenminste belijdende lidmaten, dat weet ik niet. Wel echter is het onderscheid scherper. Nu leeft er zoals Gerrie bedoeld, ongemerkt het idee van een boze heidense wereld buiten de kerk en een historische belijdende gemeente binnen de kerk. Tenslotte nog een derde groep, avondmaalsgangers, die behoren tot de levende Kerk. Pied er zijn slechts twee wegen, dus we behoren tot het rijk van de satan, of het rijk van Koning Jezus. Deze twee rijken snijden dwars door de kerk heen. Dat wil men tegenwoordig misschien niet zo graag zien. Hiermee kom ik gelijk op je slotvraag. Is dat niet de dwaling van Jean de Labadie. Als ik het ergens niet mee eens ben is het wel met de meeste ideeën van Jean de Labadie. Hij wilde een kerk van louter heiligen, let wel louter heiligen, terwijl Gods Woord leert dat er een kerk is met daarin Gods Kerk. Dat betekent dat de kerk in zijn zichtbare gestalte verbroken is. Dat betekent aanvaarden dat binnen de kerkmuren een tweedeling is. Dat is geheel iets anders als wat Jean de Labadie voor ogen stond.
Ook wil ik nog wat zeggen over je opmerking over mensen die hun mond vol hebben van hun geloof, terwijl hun leven daarmee in strijd is. Ja, Pied, inderdaad zoals Gerrie zegt, wijzen op de heiligmaking. Let eens op de eerste letter van de 'wedergeboorte'. Deze 'w' bestaat uit de 'v' van verlossing en de 'v' van vernieuwing. Ze zijn niet te scheiden, echter wel onderscheiden.
Geloofsbelijdenis
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
-
Gerrie
Beste Pied,
De toon van jou is niet boos, maar verdrietig. Zo komt het bij me over. Ik wil nog verder reageren op je postings. Hopelijk wordt je dan niet nog verdrietiger.
De toon van jou is niet boos, maar verdrietig. Zo komt het bij me over. Ik wil nog verder reageren op je postings. Hopelijk wordt je dan niet nog verdrietiger.
Sorry, ik wil geen mensen tot wanhoop brengen. Het ging over belijdenis doen. Help je deze jonge mensen door te zeggen: doe maar belijdenis van de leer? Kun je dat uitleggen?Verder ben ik van mening dat het erg is om mensen in de klem te drijven als dat niet nodig is. Je brengt nogal wat jonge mensen tot grote wanhoop, want ze dùrven zich niet te rekenen tot Gods volk; en ze durven ook niet te ontkennen dat de Heere bemoeienis met hen heeft.
Wat nu? “Zie op Jezus! Zie op Jezus! Zie op Jezus! Zie op Jezus!â€
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste Pied, hoewel ik eigenlijk niet zoveel tijd heb, toch een kleine reactie.
Ds. Vroegindeweij schrijft: 'een onbekeerd mengs mag het niet laten, kan het niet laten (...) want als hij het niet doet en sterf is hij voor eeuwig verloren.
Hierin kan ik niet meegaan. De belijdenis des geloofs is op zichzelf niet noodzakelijk tot de zaligheid. Waarom zegt Ds. Vroegindeweij dat zo? Misschien omdat hij de belijdenis als onderdeel of als teken van het verbond ziet. Ook dat echter is niet bijbels evenals alsof de belijdenis je doop overneemt. Nee, de Heilige Doop is het zegel van het verbond der besnijdenis. Dat verzegelt als het ware dat je onder het verbond bent en dat je leeft onder de bediening van het Woord. Inderdaad had het jodendom zijn bar-mitswa, echter dit was geheel iets anders als onze belijdenis, al proef ik bij ds. Vroegindeweij wel alsof hij deze twee gelijk wel stellen.
Ook wordt er nog aangehaald de volgende zinsnede 'je moet aan het HA als je belijdenis gedaan hebt en je moet weten dat je bekeerd bent'. Inderdaad worden zulke uitspraken gedaan. Dat gebeurt echter alleen als we het historieel geloof een waarde toekennen. Dat bedoelen Gerrie en ook ik zeker niet. Gerrie en ik (ik ben zo vrij om ook Gerrie aan te halen) willen staan in de traditie van Voetius. Dat is het rechte verstaan van de belijdenis des geloofs. Lees ze nog eens Pied. Kunnen we dan op alle vragen met een verstandelijk/historieel geloof ja zeggen? Eerlijk beantwoorden.
Ook weet ik dat vele jazeggers worstelen met het Heilig Avondmaal. Als het zonder worsteling gaat vraag ik me af of het een rechte grond heeft. Toch mag de worsteling het rechte verstaan van de belijdenis niet ontnemen!
En ja ze durven zich soms niet tot Gods volk te rekenen maar ze durven ook niet te ontkennen dat ze Hem niet liefhebben omdat Hij hun heeft liefgehad met Zijn eeuwige liefde. Maar nogmaals, mag dit dan de belijdenis van het geloof tot een lege huls van historieel geloof maken?
Tenslotte de klem, Zie op Jezus! Ja Pied hoewel het erg EO-achtig klinkt, is het naar Gods Woord. Mens zie af van jezelf en sla de blik omhoog. Zie af van je eigen werk, je eigen gerechtigheid, je eigen vrome vlees en Zie op Jezus die u eenmaal aanzag in Zijn eigen werk.
Oh ja, je schreef nog iets over schijngeloof en diegenen die waarlijk geleid worden. Pied, waar kennen we de waar gelovigen aan? Alleen aan een kermen over hun ellende? Nee, niet alleen dat. Alleen over een roemen in Jezus? Nee, niet alleen dat. Ze roepen gelijk de Psalmdichter van Psalm 116: 'De banden des doods hadden mij omvangen, en de angsten der hel hadden mij getroffen; ik vond benauwdheid en droefenis. Maar ik riep den Naam des HEEREN aan, zeggende: Och HEERE! bevrijd mijn ziel. De HEERE is genadig en rechtvaardig, en onze God is ontfermende. De HEERE bewaart de eenvoudigen; ik was uitgeteerd, doch Hij heeft mij verlost.
Ds. Vroegindeweij schrijft: 'een onbekeerd mengs mag het niet laten, kan het niet laten (...) want als hij het niet doet en sterf is hij voor eeuwig verloren.
Hierin kan ik niet meegaan. De belijdenis des geloofs is op zichzelf niet noodzakelijk tot de zaligheid. Waarom zegt Ds. Vroegindeweij dat zo? Misschien omdat hij de belijdenis als onderdeel of als teken van het verbond ziet. Ook dat echter is niet bijbels evenals alsof de belijdenis je doop overneemt. Nee, de Heilige Doop is het zegel van het verbond der besnijdenis. Dat verzegelt als het ware dat je onder het verbond bent en dat je leeft onder de bediening van het Woord. Inderdaad had het jodendom zijn bar-mitswa, echter dit was geheel iets anders als onze belijdenis, al proef ik bij ds. Vroegindeweij wel alsof hij deze twee gelijk wel stellen.
Ook wordt er nog aangehaald de volgende zinsnede 'je moet aan het HA als je belijdenis gedaan hebt en je moet weten dat je bekeerd bent'. Inderdaad worden zulke uitspraken gedaan. Dat gebeurt echter alleen als we het historieel geloof een waarde toekennen. Dat bedoelen Gerrie en ook ik zeker niet. Gerrie en ik (ik ben zo vrij om ook Gerrie aan te halen) willen staan in de traditie van Voetius. Dat is het rechte verstaan van de belijdenis des geloofs. Lees ze nog eens Pied. Kunnen we dan op alle vragen met een verstandelijk/historieel geloof ja zeggen? Eerlijk beantwoorden.
Ook weet ik dat vele jazeggers worstelen met het Heilig Avondmaal. Als het zonder worsteling gaat vraag ik me af of het een rechte grond heeft. Toch mag de worsteling het rechte verstaan van de belijdenis niet ontnemen!
En ja ze durven zich soms niet tot Gods volk te rekenen maar ze durven ook niet te ontkennen dat ze Hem niet liefhebben omdat Hij hun heeft liefgehad met Zijn eeuwige liefde. Maar nogmaals, mag dit dan de belijdenis van het geloof tot een lege huls van historieel geloof maken?
Tenslotte de klem, Zie op Jezus! Ja Pied hoewel het erg EO-achtig klinkt, is het naar Gods Woord. Mens zie af van jezelf en sla de blik omhoog. Zie af van je eigen werk, je eigen gerechtigheid, je eigen vrome vlees en Zie op Jezus die u eenmaal aanzag in Zijn eigen werk.
Oh ja, je schreef nog iets over schijngeloof en diegenen die waarlijk geleid worden. Pied, waar kennen we de waar gelovigen aan? Alleen aan een kermen over hun ellende? Nee, niet alleen dat. Alleen over een roemen in Jezus? Nee, niet alleen dat. Ze roepen gelijk de Psalmdichter van Psalm 116: 'De banden des doods hadden mij omvangen, en de angsten der hel hadden mij getroffen; ik vond benauwdheid en droefenis. Maar ik riep den Naam des HEEREN aan, zeggende: Och HEERE! bevrijd mijn ziel. De HEERE is genadig en rechtvaardig, en onze God is ontfermende. De HEERE bewaart de eenvoudigen; ik was uitgeteerd, doch Hij heeft mij verlost.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Gerrie, dat ‘verdrietig’ heb je goed, ik had het er eerst nog bijgezet, maar vond het een beetje te soft. Ik elk geval is het fijn te merken dat je dat er dan toch uit kan halen.
Jonge mensen die zich zo opstellen als ds. Vroegindeweij aanhaalt, willen ook graag ‘kerkelijk volwassen’ zijn. Door de eis van bekering zorg je ervoor dat ze ofwel huichelen moeten (wat ze niet willen), ofwel geen belijdend lid kunnen worden. Je zult ongetwijfeld wijzen op de derde mogelijkheid: ze moeten zich bekeren. En jawel, dat moeten ze. Maar dat kunnen ze niet zelf beslissen, daarin zijn ze geheel en al afhankelijk van Gods Geest.
â€
Jonge mensen die zich zo opstellen als ds. Vroegindeweij aanhaalt, willen ook graag ‘kerkelijk volwassen’ zijn. Door de eis van bekering zorg je ervoor dat ze ofwel huichelen moeten (wat ze niet willen), ofwel geen belijdend lid kunnen worden. Je zult ongetwijfeld wijzen op de derde mogelijkheid: ze moeten zich bekeren. En jawel, dat moeten ze. Maar dat kunnen ze niet zelf beslissen, daarin zijn ze geheel en al afhankelijk van Gods Geest.
â€
-
Gerrie
Beste Pied,
Ik ben blij dat de toon van je reactie nu wat minder fel is. Ik probeer maar weer in te gaan op je posting.
Wie heeft lust de Heer' te vrezen,
't allerhoogst en eeuwig goed?
God zal Zelf zijn Leidsman wezen,
leren hoe hij wand'len moet.
't Goed dat nimmermeer vergaat,
Zal hij ongestoord verwerven,
en wat er verder volgt...
Ik ben blij dat de toon van je reactie nu wat minder fel is. Ik probeer maar weer in te gaan op je posting.
Is het een probleem om te wachten met belijdenis doen?Door de eis van bekering zorg je ervoor dat ze ofwel huichelen moeten (wat ze niet willen), ofwel geen belijdend lid kunnen worden.
Begrijp ik je nu goed. Kun je zonder Gods Geest wel belijdenis afleggen van de leer?Je zult ongetwijfeld wijzen op de derde mogelijkheid: ze moeten zich bekeren. En jawel, dat moeten ze. Maar dat kunnen ze niet zelf beslissen, daarin zijn ze geheel en al afhankelijk van Gods Geest.
Volgens psalm 25:6 (berijmd) is dat wel zo.Iemand die belijdt dat hij lust heeft om de Heere te vrezen, is niet per definitie een kind van God.
Wie heeft lust de Heer' te vrezen,
't allerhoogst en eeuwig goed?
God zal Zelf zijn Leidsman wezen,
leren hoe hij wand'len moet.
't Goed dat nimmermeer vergaat,
Zal hij ongestoord verwerven,
en wat er verder volgt...
Ik bedoelde: help je jonge mensen door te zeggen: als je geen belijdenis van het geloof kan afleggen, doe het dan maar van de leer? En je hebt al gezegd, dat je dat te kort vindt. Dus waarschijnlijk ben je het dan met me eens. Is dat zo? Als je punt 2 erbij neemt wordt het al anders.Je vraag is, of je jonge mensen helpt door te zeggen: doe op grond van deze twee punten maar belijdenis. Ik denk dan: ja! Zo zelfs, dat ik moet zeggen dat ik eigenlijk je vraag niet goed begrijp.Waarom denk jij van niet?
Het klinkt soms net zo afstotend als familie of vrienden die bij een dodelijk zieke patiënt komen en dan bij het afscheid zeggen: “Nou, kop op joh, hou je maar taai!â€
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Pied, vooraf wil ik aangeven dat bij ons op belijdeniscatechisatie gecatechiseerd wordt uit het Kort Begrip.
Bij mij in mijn bijbel staat er dan ook ‘KORT BEGRIP der Christelijke Religie, voor hen die zich willen begeven tot des Heeren Heilig Avondmaal’
Deze definitie lijkt me al vrij duidelijk. Maar goed we zullen ook in het kort de vragen bezien die gesteld worden bij het afleggen van de belijdenis van het geloof.
1. Verklaart gij dat gij de leer van onze kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeengekomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door Gods genade in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?
3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing, en kerkelijke tucht wilt onderwerpen en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer of leven kwaamt te mishagen?
Laten we nu vraag voor vraag bezien.
1. Deze vraag handelt duidelijk over het belijden van de leer, zoals die gepredikt wordt als de ware leer. Deze is inderdaad met een historisch geloof met ja te beantwoorden, al zit mijn moeite wel in het woordje ‘beleden’. Dit geeft immers meer aan dan een horen. Waarom? Dat vertelt ons vraag 2.
2. De vraag is onlosmakelijk verbonden met woordje beleden uit vraag 1. Nu kunnen we onmogelijk meer spreken van een historieel geloof, want immers wordt hier gesproken van een standvastig blijven in deze zaligmakende leer, maar ook leven en sterven. Sterven in de belijdenis van de zaligmakende leer kan niets anders zijn als sterven in de Hope des Eeuwigen Levens.
3. De derde vraag is ook weer onlosmakelijk verbonden met de voorgaande. Immers zoals ik al zei lezen we in de ‘w’ van wedergeboorte twee maal de ‘v’. Éénmaal van verlossing (vraag 2) en éénmaal van vernieuwing (deze vraag). Voor het dieper verstaan van dit verwijs ik graag naar de HC.
4. Hierover kunnen we kort zijn. Deze vraag handelt over de tucht. Kan dat dan? Wel Voetius heeft verstaan wat Paulus beleed in Romeinen 7 ‘Het kwade wat ik niet wil, dat doe ik’.
Waar ligt nu de klem oa bij Ds. Vroegindeweij? Wel volgens mij is hij groot geworden in een kerk die soms helaas de lijn doop-besnijdenis-avondmaal als een automatisme beziet en dan bedoel ik je bent gedoopt, als je volwassen bent doe je belijdenis en hiermee doe je automatisch belijdenis. Dit is zeer zeker betreurenswaardig en volstrekt af te keuren. Echter zoals Ds. Vroegindeweij hiermee omgaat is niet goed. Dit zijn we bv. ook veel in sommige afgescheiden kerken. Men gaat dan de belijdenis gelijk stellen met de bar-mitswah of bat-mitswah in het jodendom. Dit is echter een brug te ver! Daarmee weerspreek je ook wat de kerk door alle eeuwen heen over het verbond verstaan heeft. Immers als men gedoopt of besneden wordt was en is men een bondeling. Men is dan begrepen in het verbond, oftwel men verkeert onder de bediening van dat verbond. Maar zoals ik al eerder uitgedrukt hebt is het niet al Israël wat Israël heet. Integendeel het is Ammi maar ook Lo-Ammi.
Als we echter belijdenis hebben gedaan belijden we met de belijdenis van de kerk van alle tijden: ‘Credo in Deum Patrum, in Jesum Christum, in Spirito Sanctum’. Dat geloof moet gesterkt en gevoed worden aan de tafel des Heeren. Dat geloof wordt evenwel ook dikwijls bestreden door de satan en ons eigen vlees. Dan ligt het weer op de zeef, maar dan mag het ook dikwijls zijn ‘Ik heb Mijn Vader in de hemel gebeden dat uw geloof niet ophoude’ Daar staat dan de grote biddende Hogepriester Borg voor.
Kunnen we het ook anders zien? Zoals Ds. Vroegindeweij bedoeld? Jazeker, en ik geef eerlijk toe dat ik hiermee worstel. (hiermee bedoel ik de verbondsvisie aangaande besnijdenis/doop en Pascha/Heilig Avondmaal.
Wat bedoel ik dan? Wel onder de OT bedeling werd ieder jongetje besneden en zo dus een kind van het verbond wat God met Abraham gesloten heeft. Daarom worden bij ons in deze lijn ook de kinderen gedoopt. Vervolgens wordt men als 13-jarige bar-mitswah/bat-mitswah en neemt men de verantwoordelijkheid van de ouders over. Kan men hiermee dan een parallel trekken met onze belijdenis? Als dat zo is, ontstaat de volgende spanning. Moet dan evenals tijdens de OT bedeling (Pascha) iedereen toegang hebben tot de tafel des Heeren?
Ik weet niet of iemand de spanning voelt, hierover zou ik dan ook graag van gedachten wisselen.
Bij mij in mijn bijbel staat er dan ook ‘KORT BEGRIP der Christelijke Religie, voor hen die zich willen begeven tot des Heeren Heilig Avondmaal’
Deze definitie lijkt me al vrij duidelijk. Maar goed we zullen ook in het kort de vragen bezien die gesteld worden bij het afleggen van de belijdenis van het geloof.
1. Verklaart gij dat gij de leer van onze kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeengekomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door Gods genade in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?
3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing, en kerkelijke tucht wilt onderwerpen en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer of leven kwaamt te mishagen?
Laten we nu vraag voor vraag bezien.
1. Deze vraag handelt duidelijk over het belijden van de leer, zoals die gepredikt wordt als de ware leer. Deze is inderdaad met een historisch geloof met ja te beantwoorden, al zit mijn moeite wel in het woordje ‘beleden’. Dit geeft immers meer aan dan een horen. Waarom? Dat vertelt ons vraag 2.
2. De vraag is onlosmakelijk verbonden met woordje beleden uit vraag 1. Nu kunnen we onmogelijk meer spreken van een historieel geloof, want immers wordt hier gesproken van een standvastig blijven in deze zaligmakende leer, maar ook leven en sterven. Sterven in de belijdenis van de zaligmakende leer kan niets anders zijn als sterven in de Hope des Eeuwigen Levens.
3. De derde vraag is ook weer onlosmakelijk verbonden met de voorgaande. Immers zoals ik al zei lezen we in de ‘w’ van wedergeboorte twee maal de ‘v’. Éénmaal van verlossing (vraag 2) en éénmaal van vernieuwing (deze vraag). Voor het dieper verstaan van dit verwijs ik graag naar de HC.
4. Hierover kunnen we kort zijn. Deze vraag handelt over de tucht. Kan dat dan? Wel Voetius heeft verstaan wat Paulus beleed in Romeinen 7 ‘Het kwade wat ik niet wil, dat doe ik’.
Waar ligt nu de klem oa bij Ds. Vroegindeweij? Wel volgens mij is hij groot geworden in een kerk die soms helaas de lijn doop-besnijdenis-avondmaal als een automatisme beziet en dan bedoel ik je bent gedoopt, als je volwassen bent doe je belijdenis en hiermee doe je automatisch belijdenis. Dit is zeer zeker betreurenswaardig en volstrekt af te keuren. Echter zoals Ds. Vroegindeweij hiermee omgaat is niet goed. Dit zijn we bv. ook veel in sommige afgescheiden kerken. Men gaat dan de belijdenis gelijk stellen met de bar-mitswah of bat-mitswah in het jodendom. Dit is echter een brug te ver! Daarmee weerspreek je ook wat de kerk door alle eeuwen heen over het verbond verstaan heeft. Immers als men gedoopt of besneden wordt was en is men een bondeling. Men is dan begrepen in het verbond, oftwel men verkeert onder de bediening van dat verbond. Maar zoals ik al eerder uitgedrukt hebt is het niet al Israël wat Israël heet. Integendeel het is Ammi maar ook Lo-Ammi.
Als we echter belijdenis hebben gedaan belijden we met de belijdenis van de kerk van alle tijden: ‘Credo in Deum Patrum, in Jesum Christum, in Spirito Sanctum’. Dat geloof moet gesterkt en gevoed worden aan de tafel des Heeren. Dat geloof wordt evenwel ook dikwijls bestreden door de satan en ons eigen vlees. Dan ligt het weer op de zeef, maar dan mag het ook dikwijls zijn ‘Ik heb Mijn Vader in de hemel gebeden dat uw geloof niet ophoude’ Daar staat dan de grote biddende Hogepriester Borg voor.
Kunnen we het ook anders zien? Zoals Ds. Vroegindeweij bedoeld? Jazeker, en ik geef eerlijk toe dat ik hiermee worstel. (hiermee bedoel ik de verbondsvisie aangaande besnijdenis/doop en Pascha/Heilig Avondmaal.
Wat bedoel ik dan? Wel onder de OT bedeling werd ieder jongetje besneden en zo dus een kind van het verbond wat God met Abraham gesloten heeft. Daarom worden bij ons in deze lijn ook de kinderen gedoopt. Vervolgens wordt men als 13-jarige bar-mitswah/bat-mitswah en neemt men de verantwoordelijkheid van de ouders over. Kan men hiermee dan een parallel trekken met onze belijdenis? Als dat zo is, ontstaat de volgende spanning. Moet dan evenals tijdens de OT bedeling (Pascha) iedereen toegang hebben tot de tafel des Heeren?
Ik weet niet of iemand de spanning voelt, hierover zou ik dan ook graag van gedachten wisselen.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Pied,
Ik reageer toch ook maar op je posting van 10-07 19:09
Je reactie betreft punt 2, kunnen we net zo makkelijk omdraaien. Moeten dan diegenen die nu uit gewoonte belijdenis doen, die soms maar raak leven, maar ja het is toch de gewoonte, dan maar beslissen over geestelijke zaken als verkiezing van predikant/kerkenraad etc.
Nee Pied, wat te denken van de Schotse variant waar de adherents net zo goed stemrecht hebben als de communicant members. Als we vasthouden aan zoals Voetius het bedoeld heeft dan krijgt de verkiezing van ouderlingen/diakenen ook een hele andere gestalte.
Tja Pied, iets over het leven op de toeleidende weg en de zekerheid en onzekerheid. Je hebt volkomen gelijk dat ik altijd vasthoudt aan de zekerheid van het geloof en dat deze zekerheid geworteld ligt in het wezen van het geloof. Toch beschuldig je me nu van iets wat niet correct is. Het geloof is van een geheel andere orde als de oefening van het geloof! Om met Comrie te spreken de habitus en de actus, of om met jouw woorden te spreken een eerste bekering en een voortgaande bekering. De eerste bekering ligt gefundeerd in de wedergeboorte en dus in het wezen van het geloof. Dit geloof belijdt met de psalmist 'ik roem in God ik prijs 't onfeilbaar Woord, ik heb het zelf uit Zijnen Woord gehoord' Dit wordt ook wel genoemde de wedergeboorte in engere zin. Echter dit geloof moet geoefend worden, dat moet blijvend gestalte krijgen. Hoe dan? Wel om te leren rusten op de beloften in Gods Woord. Is dat moeilijk en zwaar? Ja en nee. Het geeft veel strijd om in de voortgaande weg steeds meer af te zien van jezelf en te leunen op de beloften Gods. Maar ook een gemakkelijke weg, tenminste als we daar gebracht zijn, dat we dus mogen rusten in het Woord.
Dus Pied dan kom ik ook gelijk bij je opmerking over een toeleidende weg tot Christus, die is er niet. Alles voor de eerste bekering en de daaruit voortvloeiende voortgaande bekering is de dood. Dat draagt de vloekspraak van de Wet met zich mee. Echter alles uit de wedergeboorte of eerste bekering leeft en leeft Gode dankzij Christus Jezus. Dat noemen we een toeleidende weg vanuit Christus.
Ik reageer toch ook maar op je posting van 10-07 19:09
Je reactie betreft punt 2, kunnen we net zo makkelijk omdraaien. Moeten dan diegenen die nu uit gewoonte belijdenis doen, die soms maar raak leven, maar ja het is toch de gewoonte, dan maar beslissen over geestelijke zaken als verkiezing van predikant/kerkenraad etc.
Nee Pied, wat te denken van de Schotse variant waar de adherents net zo goed stemrecht hebben als de communicant members. Als we vasthouden aan zoals Voetius het bedoeld heeft dan krijgt de verkiezing van ouderlingen/diakenen ook een hele andere gestalte.
Tja Pied, iets over het leven op de toeleidende weg en de zekerheid en onzekerheid. Je hebt volkomen gelijk dat ik altijd vasthoudt aan de zekerheid van het geloof en dat deze zekerheid geworteld ligt in het wezen van het geloof. Toch beschuldig je me nu van iets wat niet correct is. Het geloof is van een geheel andere orde als de oefening van het geloof! Om met Comrie te spreken de habitus en de actus, of om met jouw woorden te spreken een eerste bekering en een voortgaande bekering. De eerste bekering ligt gefundeerd in de wedergeboorte en dus in het wezen van het geloof. Dit geloof belijdt met de psalmist 'ik roem in God ik prijs 't onfeilbaar Woord, ik heb het zelf uit Zijnen Woord gehoord' Dit wordt ook wel genoemde de wedergeboorte in engere zin. Echter dit geloof moet geoefend worden, dat moet blijvend gestalte krijgen. Hoe dan? Wel om te leren rusten op de beloften in Gods Woord. Is dat moeilijk en zwaar? Ja en nee. Het geeft veel strijd om in de voortgaande weg steeds meer af te zien van jezelf en te leunen op de beloften Gods. Maar ook een gemakkelijke weg, tenminste als we daar gebracht zijn, dat we dus mogen rusten in het Woord.
Dus Pied dan kom ik ook gelijk bij je opmerking over een toeleidende weg tot Christus, die is er niet. Alles voor de eerste bekering en de daaruit voortvloeiende voortgaande bekering is de dood. Dat draagt de vloekspraak van de Wet met zich mee. Echter alles uit de wedergeboorte of eerste bekering leeft en leeft Gode dankzij Christus Jezus. Dat noemen we een toeleidende weg vanuit Christus.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Gerrie
Pied,
We lijken allebei hetzelfde probleemgeval te noemen maar met een tegengestelde oplossing. Het probleemgeval is: iemand wil graag, maar kan geen belijdenis doen van een WAAR zaligmakend geloof.
Jouw oplossing: toch maar belijdenis doen, maar dan niet van een WAAR geloof maar van iets wat er op lijkt (misschien klinkt dit wat krom, maar formuleer het maar opnieuw).
Mijn oplossing (en van Ndonselaar??): geen belijdenis doen, zolang je dat niet kan doen met een WAAR geloof.
Bij een WAAR geloof denk ik aan een geloof met je hart. Je legt dan alle ongeloof in de handen van Christus en verwacht alles alleen maar van Hem.
Bij een WAAR geloof denk jij (volgens mij, maar formuleer het maar opnieuw) aan een 100% zeker geloof, dat nooit meer zal twijfelen.
Mijn mening is en blijft, dat je beter kunt wachten met belijdenis doen, totdat je het met je hart kunt doen. Alle consequenties daarvan (minder leden, minder rechten e.d.) moeten dan maar voor lief worden genomen.
Waar je wel gelijk aan hebt is, dat de Heere vraagt aan je om Hem te dienen en dat je daarom de belijdenis niet mag uitstellen. Maar de Heere vraagt ook je hart en ook een WAAR zaligmakend geloof (hypocrieten worden niet geduld).
Even tussendoor een voorbeeld van een oude dame, die me vertelde dat ze rond haar twintigste jaar belijdenis deed van de leer. Ze werd ingedeeld bij degenen die belijdenis moesten afleggen en ze slaagde voor het examen (zo noemde ze het zelf), en erna werd ze uitgebreid gefeliciteerd. Ze voelde zich echter diep ongelukkig, want de dominee had gezegd: 'denk erom dat jullie niet naar het Avondmaal gaan.'
Zo belijdenis doen is zoals het NIET moet. Vindt je dat ook?
Kun je die keuze maken, zonder genade van God?
Als mensen de keuze maken om God te dienen (en wij kunnen niet beoordelen of dat echt is) en ze willen de belijdenisvragen beantwoorden (zie de reactie van ndonselaar), dat mogen ze m.i. belijdenis doen. Maar gaan rommelen met de belijdenisvragen op zo'n manier dat een ieder ze wel met ja kan beantwoorden, alleen maar om meer leden te krijgen, is verkeerd.
Volgens mij is dit een innerlijke keuze, want je wil het doen met je hart. Bij 'uiterlijk' denk ik dat je goede dingen wil doen om van de mensen gezien te worden, terwijl het hart hoogmoedig is en niet wil buigen voor God.
Ik denk dat deze mensen in onze tijd gewoon belijdenis zouden afleggen, want wij kunnen de harten niet beoordelen.
Maar dat automatisme, dat bedoelt Ndonselaar niet (klopt dat?). Voor mij geldt dat ten Avondmaal gaan betekent: weer opnieuw belijdenis doen.
Wat je zegt over bekering is juist.
En dan nog even het probleem van Ndonselaar.
We lijken allebei hetzelfde probleemgeval te noemen maar met een tegengestelde oplossing. Het probleemgeval is: iemand wil graag, maar kan geen belijdenis doen van een WAAR zaligmakend geloof.
Jouw oplossing: toch maar belijdenis doen, maar dan niet van een WAAR geloof maar van iets wat er op lijkt (misschien klinkt dit wat krom, maar formuleer het maar opnieuw).
Mijn oplossing (en van Ndonselaar??): geen belijdenis doen, zolang je dat niet kan doen met een WAAR geloof.
Bij een WAAR geloof denk ik aan een geloof met je hart. Je legt dan alle ongeloof in de handen van Christus en verwacht alles alleen maar van Hem.
Bij een WAAR geloof denk jij (volgens mij, maar formuleer het maar opnieuw) aan een 100% zeker geloof, dat nooit meer zal twijfelen.
Mijn mening is en blijft, dat je beter kunt wachten met belijdenis doen, totdat je het met je hart kunt doen. Alle consequenties daarvan (minder leden, minder rechten e.d.) moeten dan maar voor lief worden genomen.
Waar je wel gelijk aan hebt is, dat de Heere vraagt aan je om Hem te dienen en dat je daarom de belijdenis niet mag uitstellen. Maar de Heere vraagt ook je hart en ook een WAAR zaligmakend geloof (hypocrieten worden niet geduld).
Even tussendoor een voorbeeld van een oude dame, die me vertelde dat ze rond haar twintigste jaar belijdenis deed van de leer. Ze werd ingedeeld bij degenen die belijdenis moesten afleggen en ze slaagde voor het examen (zo noemde ze het zelf), en erna werd ze uitgebreid gefeliciteerd. Ze voelde zich echter diep ongelukkig, want de dominee had gezegd: 'denk erom dat jullie niet naar het Avondmaal gaan.'
Zo belijdenis doen is zoals het NIET moet. Vindt je dat ook?
Vroeg de Heere een uiterlijke keuze of een innerlijke?Die uiterlijke keuze kan je maken en de Heere eiste dat ook van Zijn volk Israël tijdens het Oude Verbond. Zou Hij het dan nu niet meer eisen?
Kun je die keuze maken, zonder genade van God?
Als mensen de keuze maken om God te dienen (en wij kunnen niet beoordelen of dat echt is) en ze willen de belijdenisvragen beantwoorden (zie de reactie van ndonselaar), dat mogen ze m.i. belijdenis doen. Maar gaan rommelen met de belijdenisvragen op zo'n manier dat een ieder ze wel met ja kan beantwoorden, alleen maar om meer leden te krijgen, is verkeerd.
.Want die uiterlijke keuze, die lust om de Heere te vrezen, die was er wel, met veel vallen en opstaan. Ik zei al, sommige mensen zien dat per direct ook aan als een waar geloof. Ik niet. Een mens kan zich zo gemakkelijk vergissen.
Volgens mij is dit een innerlijke keuze, want je wil het doen met je hart. Bij 'uiterlijk' denk ik dat je goede dingen wil doen om van de mensen gezien te worden, terwijl het hart hoogmoedig is en niet wil buigen voor God.
.De rijke jongeling en met hem hele horden van Farizeeërs (steunend op het verbond!) dachten ook wel dat zij lust hadden om de Heere te vrezen
Ik denk dat deze mensen in onze tijd gewoon belijdenis zouden afleggen, want wij kunnen de harten niet beoordelen.
Die laatste conclusie is volgens mij juist. Omdat er in een ander topic (zie theologie) al uitgebreid over de zekerheid van het geloof wordt gepraat, laat ik dit maar rusten hier.De reden dat ik dit schreef ligt hierin, dat Donselaar steeds spreekt over het geloof dat heel vast en heel zeker is. Dus je moet zeker weten dat je het ware, zaligmakende geloof hebt voor je belijdenis kan doen. Je weet het heel zeker en doet belijdenis. Dan zit je dus prompt de volgende keer ook aan de tafel des Heeren. Een automatisme. Nu spreekt Donselaar ineens van een worsteling? Blijkbaar was die zekerheid, waar zo graag en uitgebreid over gesproken wordt, lang zo zeker niet.
Maar dat automatisme, dat bedoelt Ndonselaar niet (klopt dat?). Voor mij geldt dat ten Avondmaal gaan betekent: weer opnieuw belijdenis doen.
Wat je zegt over bekering is juist.
En dan nog even het probleem van Ndonselaar.
Ik denk dat deze vergelijking niet opgaat als IEDER jongetje deze stap doet. Bij de belijdenis is het toch niet vanzelfsprekend dat iedereen dat doet? En meisjes al helemaal niet. En ieder belijdend lid mag bij ons toch naar het Avondmaal.Vervolgens wordt men als 13-jarige bar-mitswah/bat-mitswah en neemt men de verantwoordelijkheid van de ouders over. Kan men hiermee dan een parallel trekken met onze belijdenis? Als dat zo is, ontstaat de volgende spanning. Moet dan evenals tijdens de OT bedeling (Pascha) iedereen toegang hebben tot de tafel des Heeren?
Ik weet niet of iemand de spanning voelt, hierover zou ik dan ook graag van gedachten wisselen.
-
Christina
"Ik denk dat deze vergelijking niet opgaat als IEDER jongetje deze stap doet. Bij de belijdenis is het toch niet vanzelfsprekend dat iedereen dat doet? En meisjes al helemaal niet. En ieder belijdend lid mag bij ons toch naar het Avondmaal."
Met een quote van Gerrie naar de vraag van Donselaar:
Ik denk dat er een heel wezenlijk probleem ligt in het beschouwen van de NT bedeling als een vervanging oftewel uitbreiding van het OT. Ik weet dat je daar graag onderscheid in maakt maar het komt in de praktijk, zoals de doop en Avondmaal in het verlengde van besnijdenis en Pascha zien, op hetzelfde neer.
Ik zou de NT-ische bedeling eerder als iets heel nieuws zien, zoals Paulus er ook over sprak in Ef. 2:15. Het was iets dat door alle eeuwen heen verborgen was (Ef.3:9). Het OT was alleen een schaduw ervan. Zo zijn er inderdaad parallelen te trekken, maar wij moeten geen appels met peren gaan vergelijken.
Het verbond met Abraham was een aards verbond met beloften die op deze aarde gelden. God gaf Abraham een KIND van vlees en bloed, zijn nakomelingen een LAND, en zou voor hen als VOLK een God zijn. Iedere Israeliet zonder uitzondering was in dat verbond begrepen of ze nu gelovig waren of niet. Dat kon ook, gelukkig, maar maakte geen verschil aan het verbond.
Nu proberen mensen dat verbond HALF te vergeestelijken en dan krijg je gigantische problemen. De aardse voorwaarden (geboorte uit een zeker soort ouders) van het oude verbond worden gehandhaafd en er wordt een geestelijk tintje aan gegeven dat er nooit aan zat. God heeft het volk Israel krachtens het verbond b.v. nooit de hemel beloofd maar een land aan de Middellandse Zee maar dat gebeurt nu wel zomaar.
Het verbond met Abraham is een schaduw van wat de gemeente in Christus is. Het zou heelwat ophelderen als de voorwaarde voor het bij de gemeente behoren niet meer natuurlijke geboorte zou wezen , maar wedergeboorte. De gemeente is niet een vervanging van Israel, niet een verlengstuk van Israel, maar het echte, waarvan Israel maar een schaduwbeeld was. Net zoals de besnijdenis was voor iemand uit Israel geboren, zo is de doop voor iemand uit God geboren. Net zoals het pascha een nagedachtenis was voor de bevrijding uit het slavenhuis van Egypte door het offer van een lam, is het Avondmaal een nagedachtenis aan de bevrijding van de zonden door het offer van Het Lam.
Appels bij appels en peren bij peren!
Met een quote van Gerrie naar de vraag van Donselaar:
Ik denk dat er een heel wezenlijk probleem ligt in het beschouwen van de NT bedeling als een vervanging oftewel uitbreiding van het OT. Ik weet dat je daar graag onderscheid in maakt maar het komt in de praktijk, zoals de doop en Avondmaal in het verlengde van besnijdenis en Pascha zien, op hetzelfde neer.
Ik zou de NT-ische bedeling eerder als iets heel nieuws zien, zoals Paulus er ook over sprak in Ef. 2:15. Het was iets dat door alle eeuwen heen verborgen was (Ef.3:9). Het OT was alleen een schaduw ervan. Zo zijn er inderdaad parallelen te trekken, maar wij moeten geen appels met peren gaan vergelijken.
Het verbond met Abraham was een aards verbond met beloften die op deze aarde gelden. God gaf Abraham een KIND van vlees en bloed, zijn nakomelingen een LAND, en zou voor hen als VOLK een God zijn. Iedere Israeliet zonder uitzondering was in dat verbond begrepen of ze nu gelovig waren of niet. Dat kon ook, gelukkig, maar maakte geen verschil aan het verbond.
Nu proberen mensen dat verbond HALF te vergeestelijken en dan krijg je gigantische problemen. De aardse voorwaarden (geboorte uit een zeker soort ouders) van het oude verbond worden gehandhaafd en er wordt een geestelijk tintje aan gegeven dat er nooit aan zat. God heeft het volk Israel krachtens het verbond b.v. nooit de hemel beloofd maar een land aan de Middellandse Zee maar dat gebeurt nu wel zomaar.
Het verbond met Abraham is een schaduw van wat de gemeente in Christus is. Het zou heelwat ophelderen als de voorwaarde voor het bij de gemeente behoren niet meer natuurlijke geboorte zou wezen , maar wedergeboorte. De gemeente is niet een vervanging van Israel, niet een verlengstuk van Israel, maar het echte, waarvan Israel maar een schaduwbeeld was. Net zoals de besnijdenis was voor iemand uit Israel geboren, zo is de doop voor iemand uit God geboren. Net zoals het pascha een nagedachtenis was voor de bevrijding uit het slavenhuis van Egypte door het offer van een lam, is het Avondmaal een nagedachtenis aan de bevrijding van de zonden door het offer van Het Lam.
Appels bij appels en peren bij peren!
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Eerst even iets richting Christina en Gerrie.
Ik ben blij dat Christina de spanning voelt, hoewel ik haar oplossing nog niet onderschrijf al had ik het graag gedaan.
Dit schrijf ik na afloop van mijn hele posting. Toch Christina is bij mij die spanning niet weg. Inderdaad spreekt Paulus in de brief aan de gemeente van Efeze over de verborgenheid der eeuwen. Deze verborgenheid (Christus) is echter geopenbaard. Was dat niet dezelfde verborgenheid die de engelen wilden inzien (zij blikten immers met hun aangezichten neerwaarts op het verzoendeksel van de ark?)
Kijk Gerrie veelal wordt er heel simpel zo gedacht:
besnijdenis = doop, dus dopen we kleine kinderen.
dat wordt door veel kerken binnen de ger. gezindte beleden. Tot hiertoe doet men nog voluit aan uitbreidingstheologie ipv vervangingstheologie.
Uitbreiding zegt dat de heidenen evenals Israël in het verbond zijn.
Vervanging stelt dat de kerk ipv het volk Israël gekomen is. Het onderwerp is te summier om in te gaan op de verwoesting die dit teweeg heeft gebracht.
Maar hoe lossen we dit op met het pascha en het avondmaal? Moeten we hiermee doen als bij de besnijdenis/doop of nu toch aan vervangingstheologie doen? Doen we aan uitbreiding dan betekent het dat alle belijdende (historisch geloof, gelijk de bar/bat-mitswah) aan het avondmaal gaan. Dan staan we meer in de lijn van het joodse pesach. Gaan we echter in de lijn van de vervangingstheologie dan stellen we de kerk ipv het volk Israël en dan mag alleen de Kerk aan het Heilig Avondmaal.
Ik hoop dat ik de spanning goed heb verwoordt.
Dan verder richting Gerrie en Pied. Ik onderschrijf Gerrie dat alleen een WAAR geloof recht geeft op de belijdenis. Wat we onder een waar geloof dienen te verstaan hebben we het een aantal postings terug over gehad.
Dat zal voor een aantal leden zeker een worsteling geven, maar nu wordt er veel voor waar aangezien wat de toets niet kan doorstaan (zie met schrik in de hemel vallen).
Ook val ik Gerrie bij dat we niet mogen rommelen met de vragen. Daarom ben ik ook zo blij met de drie formulieren van enigheid. Deze zijn de spreekbuis van de kerk zoals ze ten tijde van de reformatie dacht. Gezien de onkunde van deze formulieren kan ik me niet aan de indruk ontdekken dat sommigen liever zonder deze formulieren spreken.
De worsteling heb ik al verwoord richting Pied, hierover krijg ik nog wel een antwoord.
Groeten
Ik ben blij dat Christina de spanning voelt, hoewel ik haar oplossing nog niet onderschrijf al had ik het graag gedaan.
Dit schrijf ik na afloop van mijn hele posting. Toch Christina is bij mij die spanning niet weg. Inderdaad spreekt Paulus in de brief aan de gemeente van Efeze over de verborgenheid der eeuwen. Deze verborgenheid (Christus) is echter geopenbaard. Was dat niet dezelfde verborgenheid die de engelen wilden inzien (zij blikten immers met hun aangezichten neerwaarts op het verzoendeksel van de ark?)
Kijk Gerrie veelal wordt er heel simpel zo gedacht:
besnijdenis = doop, dus dopen we kleine kinderen.
dat wordt door veel kerken binnen de ger. gezindte beleden. Tot hiertoe doet men nog voluit aan uitbreidingstheologie ipv vervangingstheologie.
Uitbreiding zegt dat de heidenen evenals Israël in het verbond zijn.
Vervanging stelt dat de kerk ipv het volk Israël gekomen is. Het onderwerp is te summier om in te gaan op de verwoesting die dit teweeg heeft gebracht.
Maar hoe lossen we dit op met het pascha en het avondmaal? Moeten we hiermee doen als bij de besnijdenis/doop of nu toch aan vervangingstheologie doen? Doen we aan uitbreiding dan betekent het dat alle belijdende (historisch geloof, gelijk de bar/bat-mitswah) aan het avondmaal gaan. Dan staan we meer in de lijn van het joodse pesach. Gaan we echter in de lijn van de vervangingstheologie dan stellen we de kerk ipv het volk Israël en dan mag alleen de Kerk aan het Heilig Avondmaal.
Ik hoop dat ik de spanning goed heb verwoordt.
Dan verder richting Gerrie en Pied. Ik onderschrijf Gerrie dat alleen een WAAR geloof recht geeft op de belijdenis. Wat we onder een waar geloof dienen te verstaan hebben we het een aantal postings terug over gehad.
Dat zal voor een aantal leden zeker een worsteling geven, maar nu wordt er veel voor waar aangezien wat de toets niet kan doorstaan (zie met schrik in de hemel vallen).
Ook val ik Gerrie bij dat we niet mogen rommelen met de vragen. Daarom ben ik ook zo blij met de drie formulieren van enigheid. Deze zijn de spreekbuis van de kerk zoals ze ten tijde van de reformatie dacht. Gezien de onkunde van deze formulieren kan ik me niet aan de indruk ontdekken dat sommigen liever zonder deze formulieren spreken.
De worsteling heb ik al verwoord richting Pied, hierover krijg ik nog wel een antwoord.
Groeten
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Donselaar, dat er boven staat ‘voor hen die zich willen begeven tot des Heeren Heilig Avondmaal’, wil nog niet zeggen dat dit een automatisme is. Degenen die belijdenis van hun geloof doen, verkrijgen een kerkelijk recht om Avondmaal te vieren. Dit kerkelijk recht is niet voldoende, er is een Goddelijk recht voor nodig!
1. Verklaart en erkent gij dat gij de leer onzer Kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, houdt voor de zaligmakende leer, overeenkomstig met de Heilige Schrift?
Ik ben het met je eens dat deze vraag gaat over de leer (Vroegindeweij, punt 1). Met het woordje ‘beleden’ heb ik geen enkele moeite, aangezien het hier betrekking heeft op de leer en dus een verstandelijk belijden kan zijn. Hoewel het hopelijk meer is.
2. Belooft gij dat gij, door Gods genade, in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en daarin leven en sterven?
Ook bij vraag 2 gaat het over de leer, aangezien deze vraag teruggrijpt op de vorige. De vraag wordt gesteld ten aanzien van onze houding in de toekomst: door Gods genade standvastig blijven in de leer; inderdaad, de zaligmakende leer voor degenen die het ware geloof ontvangen hebben en dus de zaligmakende leer. Er staat niet dat ik moet geloven dat deze leer mij persoonlijk tot zaligheid zal zijn. De historisch-gelovende zal door deze vraag bevestigend te beantwoorden erkennen dat hij zijn heil gepredikt ziet in déze leer.
3. Belooft gij dat gij volgens deze heilige leer uw leven altijd met Christus hulp en genade godzalig, eerbaar en onstraffelijk zult aanstellen, en uw belijdenis met goede werken versieren?
Deze derde vraag gaat niet over de leer zelf, maar over de levenshandel en –wandel, over de praktijk van het christelijk leven. Het uiterlijke leven naar Gods Woord is niet voldoende tot zaligheid (Vroegindeweij, punt 2). De vraag naar persoonlijk zaligmakend geloof kan ook hier nog niet geheel ontdekt worden, al dringt ze er van de vier vragen wel het meest op aan.
4. Belooft gij dat gij u zult onderwerpen, en onderdanig zult zijn aan de opwekkingen, bestraffingen en kerkelijke tucht, wanneer het zou gebeuren (hetwelk God verhoede) dat gij u in leer of leven kwaamt te misgaan?
Daarover gaat over verschil van mening niet. Ik sta helemaal achter je uitleg.
Je vraag over verbond en bar-mitswah beantwoord ik straks bij Gerrie, die het aanhaalt.
â€
1. Verklaart en erkent gij dat gij de leer onzer Kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, houdt voor de zaligmakende leer, overeenkomstig met de Heilige Schrift?
Ik ben het met je eens dat deze vraag gaat over de leer (Vroegindeweij, punt 1). Met het woordje ‘beleden’ heb ik geen enkele moeite, aangezien het hier betrekking heeft op de leer en dus een verstandelijk belijden kan zijn. Hoewel het hopelijk meer is.
2. Belooft gij dat gij, door Gods genade, in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en daarin leven en sterven?
Ook bij vraag 2 gaat het over de leer, aangezien deze vraag teruggrijpt op de vorige. De vraag wordt gesteld ten aanzien van onze houding in de toekomst: door Gods genade standvastig blijven in de leer; inderdaad, de zaligmakende leer voor degenen die het ware geloof ontvangen hebben en dus de zaligmakende leer. Er staat niet dat ik moet geloven dat deze leer mij persoonlijk tot zaligheid zal zijn. De historisch-gelovende zal door deze vraag bevestigend te beantwoorden erkennen dat hij zijn heil gepredikt ziet in déze leer.
3. Belooft gij dat gij volgens deze heilige leer uw leven altijd met Christus hulp en genade godzalig, eerbaar en onstraffelijk zult aanstellen, en uw belijdenis met goede werken versieren?
Deze derde vraag gaat niet over de leer zelf, maar over de levenshandel en –wandel, over de praktijk van het christelijk leven. Het uiterlijke leven naar Gods Woord is niet voldoende tot zaligheid (Vroegindeweij, punt 2). De vraag naar persoonlijk zaligmakend geloof kan ook hier nog niet geheel ontdekt worden, al dringt ze er van de vier vragen wel het meest op aan.
4. Belooft gij dat gij u zult onderwerpen, en onderdanig zult zijn aan de opwekkingen, bestraffingen en kerkelijke tucht, wanneer het zou gebeuren (hetwelk God verhoede) dat gij u in leer of leven kwaamt te misgaan?
Daarover gaat over verschil van mening niet. Ik sta helemaal achter je uitleg.
Je vraag over verbond en bar-mitswah beantwoord ik straks bij Gerrie, die het aanhaalt.
â€
Gerrie, bij een waar geloof denk ik aan een zeker weten. Dat dat nooit meer wordt betwijfeld is niet juist.
“Het zaligmakend geloof is de krachtige toestemming uit zékere kennis der goddelijke openbaring, door de Heilige Geest door het Woord van het Evangelie in onze harten ingeplant, aan alles wat God ons in Zijn Woord geopenbaard heeft, maar voornamelijk aan de heilaanbrengende beloften in Christus gedaan, waardoor ieder gelovige met vast vertrouwen in God rustende, zeker vaststelt dat er niet slechts aan de gelovigen in het algemeen vergeving der zonden beloofd is, maar hemzelf in het bijzonder ten deel gevallen, en ten eeuwige gerechtigheid, en daaruit het leven, uit Gods barmhartigheid wegens de verdienste van Jezus Christus alleen geschonken is.â€
“Het zaligmakend geloof is de krachtige toestemming uit zékere kennis der goddelijke openbaring, door de Heilige Geest door het Woord van het Evangelie in onze harten ingeplant, aan alles wat God ons in Zijn Woord geopenbaard heeft, maar voornamelijk aan de heilaanbrengende beloften in Christus gedaan, waardoor ieder gelovige met vast vertrouwen in God rustende, zeker vaststelt dat er niet slechts aan de gelovigen in het algemeen vergeving der zonden beloofd is, maar hemzelf in het bijzonder ten deel gevallen, en ten eeuwige gerechtigheid, en daaruit het leven, uit Gods barmhartigheid wegens de verdienste van Jezus Christus alleen geschonken is.â€