Ik val in herhaling ik weet het.
Maar Christus steeds meer en beter leren kennen, is ook je zelf steeds beter leren kennen. Niet omgekeerd.

Alles wat met ons heil te maken heeft begint ALTIJD met God!


Wat betreft de meditatie, de regel uit een vers krijgt nogal veel aandacht terwijl die regel in verband van het vers gelezen moet worden. Dat vers weer in het verband van het hoofdstuk.

De regel komt de predikant goed uit zo lijkt om zijn meditatie aan op te hangen. Maar gaat die meditatie specifiek over deze regel?

Zomaar wat punten.

Kortom: hoe langer hoe meer kennis van onze zondige aard en hoe langer hoe begeriger om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken.

Jammer dat men dit soort geluiden niet meer wil verdragen.

Ik denk dat iedereen met de waarheid er van instemt. Alleen, er is meer. Veel meer.

Een simpel voorbeeld: Benzine is onmisbaar voor een auto, anders rijdt ie niet. Echter, als we een auto beschrijven door alleen maar te zeggen dat je vooral niet moet vergeten er benzine in te doen, dan doen we de auto geen recht (iig zeker niet in de ogen van een auto-liefhebber).

Zo is ook ellendekennis, het is absoluut nodig, steeds weer, maar het is niet waar het om gaat. Het gaat om de kennis God en Christus, en daaruit voortvloeiend de rijkdommen die in Hem te genieten zijn, zowel geestelijk als niet-geestelijk.

JolandaOudshoorn schreef:Met andere woorden: Eens bekeerd, altijd bekeerd en verder niet moeilijk doen!

Vind de term 'bekeerd' zowiezo niet kloppen. De bijbel spreekt nooit over 'bekeerd' als voltooid deelwoord. Wel over bekering, of bekeren. Maar juist in heel rechtse kringen - waar men zo waarschuwt tegen gearriveerdheid - heeft men het wel altijd over 'bekeerde mensen'. Gearriveerdheid ten top!

freek schreef:

JolandaOudshoorn schreef:Met andere woorden: Eens bekeerd, altijd bekeerd en verder niet moeilijk doen!

Vind de term 'bekeerd' zowiezo niet kloppen. De bijbel spreekt nooit over 'bekeerd' als voltooid deelwoord. Wel over bekering, of bekeren. Maar juist in heel rechtse kringen - waar men zo waarschuwt tegen gearriveerdheid - heeft men het wel altijd over 'bekeerde mensen'. Gearriveerdheid ten top!

Toch heb ik juist het idee dat in de orthodoxere kringen, die gearriveerdheid ook voor komt. Alleen hebben velen het idee dat ze die niet bereiken. Toch hebben ze wel het beeld van die mensen die echt geloven die aan het avondmaal gaan en netjes leven die zijn er.

Dat doet overgens niets af aan dat Paulus spreekt van de dagelijkse bekering. Dat we elke dag steeds weer aan het kruis komen, om overtuigd te raken Hij voor mij!
Maar ook dat we vergeving voor onze zonden vragen.

memento schreef:

Kortom: hoe langer hoe meer kennis van onze zondige aard en hoe langer hoe begeriger om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken.

Jammer dat men dit soort geluiden niet meer wil verdragen.

Ik denk dat iedereen met de waarheid er van instemt. Alleen, er is meer. Veel meer.
Een simpel voorbeeld: Benzine is onmisbaar voor een auto, anders rijdt ie niet. Echter, als we een auto beschrijven door alleen maar te zeggen dat je vooral niet moet vergeten er benzine in te doen, dan doen we de auto geen recht (iig zeker niet in de ogen van een auto-liefhebber).

Zo is ook ellendekennis, het is absoluut nodig, steeds weer, maar het is niet waar het om gaat. Het gaat om de kennis God en Christus, en daaruit voortvloeiend de rijkdommen die in Hem te genieten zijn, zowel geestelijk als niet-geestelijk.

Ja.

Christiaan schreef:

freek schreef:

JolandaOudshoorn schreef:Met andere woorden: Eens bekeerd, altijd bekeerd en verder niet moeilijk doen!

Vind de term 'bekeerd' zowiezo niet kloppen. De bijbel spreekt nooit over 'bekeerd' als voltooid deelwoord. Wel over bekering, of bekeren. Maar juist in heel rechtse kringen - waar men zo waarschuwt tegen gearriveerdheid - heeft men het wel altijd over 'bekeerde mensen'. Gearriveerdheid ten top!

Toch heb ik juist het idee dat in de orthodoxere kringen, die gearriveerdheid ook voor komt. Alleen hebben velen het idee dat ze die niet bereiken. Toch hebben ze wel het beeld van die mensen die echt geloven die aan het avondmaal gaan en netjes leven die zijn er.

Dat doet overgens niets af aan dat Paulus spreekt van de dagelijkse bekering. Dat we elke dag steeds weer aan het kruis komen, om overtuigd te raken Hij voor mij!
Maar ook dat we vergeving voor onze zonden vragen.

Ja daar doelde ik ook min of meer op. Daarom vind ik de term 'een bekeerde man of vrouw' ook zo raar als je tegelijkertijd tegen geestelijke gearriveerdheid ageert (zoals vaak - op zich terecht - gebeurd in heel rechtse kringen.
Ik geloof dat het Kohlbrugge was die de vraag voorgelegd kreeg of tie bekeerd was. Hij antwoorde zoiets als: Nee nog niet, God is er mee bezig. Dat bedoel ik dus.

Goed, laten we het dan wat persoonlijker maken. Ik begrijp, en ben dat ook met de verschilende personen eens dat het niet gaat om de ellendekennis alleen, maar dat alles gericht moet zijn op Hem.
Maar nu de beleving, de ervaring, de bevinding of hoe je het ook wil noemen. Kan je nu echt van je zelf zeggen: ik ben bekeerd, kind van God, gewassen door Zijn Bloed. Ik heb het en ik ben er.
Ik kom mezelf op allerlei manieren weer tegen. Dan merk ik dat zelfs de "goede dingen, de gerechtigheden" nog zo erg ik-gericht zijn. Dat ik met al die dingen toch wil zeggen naar God en naar de mensen toe: "Kijk eens hoe goed ik het doe!"
En ja, als God mij dan nog eens laat zien wie ik ben, wat ik doe, dagelijks voor een zonde, dan kan ik van harte instemmen met de laaste regels van de meditatie!! Ook als kind van God!

freek schreef:

Christiaan schreef:

freek schreef:

JolandaOudshoorn schreef:Met andere woorden: Eens bekeerd, altijd bekeerd en verder niet moeilijk doen!

Vind de term 'bekeerd' zowiezo niet kloppen. De bijbel spreekt nooit over 'bekeerd' als voltooid deelwoord. Wel over bekering, of bekeren. Maar juist in heel rechtse kringen - waar men zo waarschuwt tegen gearriveerdheid - heeft men het wel altijd over 'bekeerde mensen'. Gearriveerdheid ten top!

Toch heb ik juist het idee dat in de orthodoxere kringen, die gearriveerdheid ook voor komt. Alleen hebben velen het idee dat ze die niet bereiken. Toch hebben ze wel het beeld van die mensen die echt geloven die aan het avondmaal gaan en netjes leven die zijn er.

Dat doet overgens niets af aan dat Paulus spreekt van de dagelijkse bekering. Dat we elke dag steeds weer aan het kruis komen, om overtuigd te raken Hij voor mij!
Maar ook dat we vergeving voor onze zonden vragen.

Ja daar doelde ik ook min of meer op. Daarom vind ik de term 'een bekeerde man of vrouw' ook zo raar als je tegelijkertijd tegen geestelijke gearriveerdheid ageert (zoals vaak - op zich terecht - gebeurd in heel rechtse kringen.
Ik geloof dat het Kohlbrugge was die de vraag voorgelegd kreeg of tie bekeerd was. Hij antwoorde zoiets als: Nee nog niet, God is er mee bezig. Dat bedoel ik dus.

Ik ben het helemaal met jullie eens. Alleen, het is wel spraakgebruik geworden, de meeste mensen snappen wel dat bekeerd zijn, synoniem is aan wedergeboren zijn. Maar ben het met je eens dat het eigenlijk geen goede benaming is!

Bekeerd = wedergeboren = in Christus.
Zo bezien is eens bekeerd, altijd bekeerd!

memento schreef:

Kortom: hoe langer hoe meer kennis van onze zondige aard en hoe langer hoe begeriger om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken.

Jammer dat men dit soort geluiden niet meer wil verdragen.

Ik denk dat iedereen met de waarheid er van instemt. Alleen, er is meer. Veel meer.

Een simpel voorbeeld: Benzine is onmisbaar voor een auto, anders rijdt ie niet. Echter, als we een auto beschrijven door alleen maar te zeggen dat je vooral niet moet vergeten er benzine in te doen, dan doen we de auto geen recht (iig zeker niet in de ogen van een auto-liefhebber).

Zo is ook ellendekennis, het is absoluut nodig, steeds weer, maar het is niet waar het om gaat. Het gaat om de kennis God en Christus, en daaruit voortvloeiend de rijkdommen die in Hem te genieten zijn, zowel geestelijk als niet-geestelijk.

Ben het niet (helemaal) met je eens. Waar het om gaat, in de eerste plaats, is niet onze bekering, niet onze ellende kennis. Waar het om gaat, in de eerste plaats, is de ere Gods.

Verder komt het stuk der dankbaarheid hier aan bod, in de goede werken, en de voornaamste daarvan zijnde het gebed. Ook komt het verzoeningswerk van Christus hier aan het bod.

Toch is het, in de aard van de zaak, een korte samenvatting van enkele waarheden. Anders zou het zo'n ellendig lang stuk worden, waar jullie zo van houden.

Afgewezen schreef:Bekeerd = wedergeboren = in Christus.
Zo bezien is eens bekeerd, altijd bekeerd!

Daarom spreken we ook over bekering in engere zin en bekering in ruimere zin. Evenals wedergeboorte.

Het veroorzaakt veel spraakverwarring als je die 2 door elkaar gaat halen.

Bert, je hebt denk best wel gelijk. Uiteindelijk gaat het om de eer van God.
Maar het gaat de zoekende zondaar echt niet in de eerste plaats om de 'ere Gods' of eer van God. Die roept "gedenk mij,verlos mij, red mij".
Een pasbekeerde kan behoorlijk in het nauw komen als je botweg zeg: 'Het gaat om de ere Gods'. Dat is een mooi handvat voor de duivel.

Richting de mensen gaat het er om in Christus te zijn.
Richting God gaat het om Zijn eer.

Bert Mulder schreef:Ben het niet (helemaal) met je eens. Waar het om gaat, in de eerste plaats, is niet onze bekering, niet onze ellende kennis. Waar het om gaat, in de eerste plaats, is de ere Gods.

Met dank voor de aanvulling. Het doel van de mens is om God de eer te geven, en Hem te genieten (Westminster). Beiden horen bij elkaar. En zondekennis is één van de middelen om ons dat te leren.

Gian schreef:Bert, je hebt denk best wel gelijk. Uiteindelijk gaat het om de eer van God.
Maar het gaat de zoekende zondaar echt niet in de eerste plaats om de 'ere Gods' of eer van God. Die roept "gedenk mij,verlos mij, red mij".
Een pasbekeerde kan behoorlijk in het nauw komen als je botweg zeg: 'Het gaat om de ere Gods'. Dat is een mooi handvat voor de duivel.

Geachte Gian, dat ben ik het best met je eens.

Maar ik wederlegde hier, ten dele, Memento, en die had het heus niet over het zichtspunt van wat is het belangrijkste voor een mens die verlossing zoekt. Die vraagt: "Wat moet ik doen om zalig te worden". Net zoals het belangrijkste voor een christen is, van dat zichtspunt, hoe God te danken voor die zaligheid.

JolandaOudshoorn schreef:Met andere woorden: Eens bekeerd, altijd bekeerd en verder niet moeilijk doen!

Dat zei ik niet. Maar als bekeerd mens mag je je wel een verloste zondaar weten. Dus verlost, en ook zondaar.... maar daarmee moet je als bekeerde en dus kind van God niet telkens weer als onbekeerde en dus geen kind van God gaan zien omdat je nog zondigt. Dan doe je tekort aan Gods beloften en liefde.

Telkens weer beseffen dat je nog steeds een zondaar bent en van Gods genade afhankelijk bent is dan zeker goed. Maar blijf wel beseffen dat je een verlost zondaar bent... Dat mis ik in het stukje.... Daar wordt een chronologisch proces beschreven van eerst ontdekken dat je zondaar bent, daar wordt dan vervolgens een poos op gefocust, en vervolgens (aan het eind) kom je dan weer bij de Verlossing in Hem uit. Terwijl een christen niet eerst zondaar is, en dan vervolgens verlost.... Een christen is een verloste zondaar. Zoals ik al eerder aangaf, die twee dingen loskoppelen en om de beurt inleven, daar heb ik moeite mee. Je mag als je je het ene realiseert, nooit het andere tijdelijk vergeten. Dagelijkse bekering is wel iets anders dan wedergeboorte. Je wordt namelijk niet elke keer weer vijand van God en dan weer kind van God. Als gelovige ben je kind van God, ook al ben je zondig. Dat mogen we nooit vergeten. Daar ging het dus om. In de overdenking mis ik dat. Daar ging het me om.

En dat is heel wat anders dan "eens bekeerd, altijd bekeerd, dus niet moeilijk doen". Dat bedoel ik helemaal niet.