In wat Polemicus schrijft zie ik ook een opmerking die Ds. A.P. v.d. Meer maakte in het landelijk kerkblad. Deze uitspraak deed hij tijdens de classicale vergadering van de classis West:
'er is géén toeleidende weg tot de wedergeboorte, wel een toeleidende weg tot Christus'.
Zelf vind ik dat deze predikant hiermee het gereformeerde spoor verlaat, en jullie?
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
In wat Polemicus schrijft zie ik ook een opmerking die Ds. A.P. v.d. Meer maakte in het landelijk kerkblad. Deze uitspraak deed hij tijdens de classicale vergadering van de classis West:
'er is géén toeleidende weg tot de wedergeboorte, wel een toeleidende weg tot Christus'.
Zelf vind ik dat deze predikant hiermee het gereformeerde spoor verlaat, en jullie?
Zoals niemand ws. zal verbazen vind ik dat géén verlaten van het gereformeerde spoor. Wél moeten we ons afvragen wát ermee bedoelt wordt, en vooral wat voor gevolgen het heeft voor de praktijk van de prediking. Als dat ertoe leidt dat we niet meer mogen zeggen dat iedereen tot Christus mág en moet gaan, zonder dat hij maar aan ene voorwaarde hoeft te voldoen, dan is het een verlaten van de gereformeerde weg. Anders is het slechts een verschil van mening, nl. of de ware ellendekennis nu binnen of buiten het proces van wedergeboorte valt, wat opzich een interessante theologische discussie is, maar zolang er geen consequenties uit getrokken wordt voor de prediking, absoluut niets zegt over het verlaten van het gereformeerde spoor...
Problematiek die hier aan de orde komt leidt tot dit soort vragen (Refoweb). De beantwoording is wellicht wat confronterend. Maar ja, als we het Woord aan het woord laten moeten we wel eens wat dingen loslaten.....:
Vraag: M'n vriendin zei van de week tegen iemand: “Ben je nog onbekeerd? Maak het vanavond nog in orde!” Klopt dit? Het klinkt zo remonstrants! Hoe zit het nu precies met het komen tot Christus, mag dat? Of moet je wachten op een teken, ofzo?
Antwoord: Het kostte mij nogal wat moeite om met het antwoord op je vraag te beginnen. En wel om de volgende reden. Achter jouw vraag proef ik een stuk theologie en prediking waarmee jij waarschijnlijk heel vertrouwd bent. Ik zal daar in dit antwoord kritisch over moeten zijn. Daarmee loop ik het gevaar dat je mij ook het etiket remonstrants opplakt. Ik zou je daarom eerst willen vragen over twee dingen na te denken. Het eerste is: Is je vraag zomaar gesteld omdat je het interessant vindt om te weten, of om je vriendin eens goed de les te lezen? Of komt je vraag voort uit een persoonlijke geloofsworsteling waarin de vraag naar de noodzaak van de persoon en het werk van Jezus Christus je als een ernstige zaak op het hart ligt? Het tweede is natuurlijk de vraag wat versta je onder Remonstrants? Is dat zoiets van alles wat niet precies in mijn of ons straatje past, of weet je dat remonstrantisme uitgaat, niet van de genade van God die mensen roept en brengt tot de zaligheid, maar van de menselijke mogelijkheden en vrije keuze.
Maar dan tocht een poging je vraag eerlijk te beantwoorden:
De vraag of je "nog onbekeerd bent" is mijns inziens een legitieme vraag. Hoewel ik zelf de vraag liever anders zou stellen, want als het over de bekering gaat is dat altijd dagelijkse bekering, daar kom je nooit meer klaar maar we hebben het nodig elke dat opnieuw bekeerd te worden (letterlijk omgekeerd vanaf onze verkeerde wegen naar God toe) Wat hier dus wordt bedoeld met bekeerd is eigenlijk de vraag naar de wedergeboorte. Ben je al wedergeboren. Zelf zou ik dan het liefst de vraag stellen of iemand met Christus verbonden is (met Hem gestorven aan de zonde en met Hem opgestaan tot een nieuw leven door de Heilige Geest die ons levend maakt met
Hem).
Die vraag mag dus gesteld worden. Ik zou wel willen dat die vraag, ook onder jongeren eens wat meer aan de orde was. Je kunt je wel met mindere vragen bezig houden denk ik zo.
Maar dan die opmerking daarna, en daar komt bij jou denk ik de vraag
vandaan: “Maak het vandaag nog in orde”. Kun je dat wel zeggen? Legt dat de zaligheid (wedergeboorte) niet teveel in de handen van de mens? Ga je dan niet te veel uit van de menselijke mogelijkheden? Terwijl jij van huis uit wellicht veel meer en vaker benadrukt hebt gezien, ook in de prediking, dat de mens van nature zondig is en onmachtig tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Dat laatste is waar. De Bijbel zegt dat en de Catechismus ook... DUS kan ik mij niet bekeren en de Geest moet het toch doen en als God mij niet, enz. En als ik niet uitverkoren ben dan kan ik doen wat ik wil maar... Vul zelf maar in.
Ik laat staan wat de Bijbel en de Catechismus zeggen over de “mens van nature” Maar dat wordt ons niet geleerd om te zeggen wat er staat achter dat woordje DUS, want dan gebruik je Bijbel en Catechsimus verkeerd. Dan ga je met je menselijk verstand logisch redeneren. Dan ga je van de zaken van het geloof een rekensom maken: dus dus dus. En als je dan eerlijk doorredeneert dan is het uiteindelijk Gods schuld dat je niet behouden wordt.
Kijk en daar zit nu mijn moeite met jouw opmerking. Want naast en tegelijk met dat negatieve mensbeeld, tekent de Bijbel ons ook altijd een rijke Christus die niet wacht tot jij bij Hem komt... Maar die naar jou toekomt. In de prediking van het Woord, in de viering van de heilsfeiten, in de rijke beloften van het Evangelie. Daarin staat de Heere Jezus altijd voor je om je te roepen en te nodigen. Lees maar eens 2 Korinthe 5 vs. 11 en verder.
Wees eens eerlijk, wat zou jij voor een teken willen ontvangen waarop je duidelijk wordt dat je tot Jezus mag gaan? Neem je Bijbel er eens bij en zoek eens iemand op die op een teken zat te wachten om tot Jezus te mogen gaan. De Schrift leert mij dat er NIEMAND is die God zoekt tot niet een toe. Allen zijn zij afgeweken tezamen zijn zij onnuttig geworden. Maar dan het wonder. Jezus is op zoek naar zulke mensen. Hij zoekt naar Goddelozen en Hij vraag naar Zondaars.
Wat je noemt aan het eind van je vraag is de zogenaamde "toeleidende weg" Je hebt die term misschien wel eens gehoord. Ik zeg je met alle liefde: dat is een uitvinding van de duivel om mensen bij Jezus vandaan te houden. Jezus zegt IK ben de WEG en de Waarheid en het Leven, Hij zegt die Mij volgt zal in de duisternis niet wandelen maar het licht des levens hebben. Die tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.
Paulus schrijft in Rom 5: Jezus Christuis, door Wie wij de toeleiding hebben, door het geloof tot de genade... Jezus is dus zelf de Weg, de enige Weg. Niemand komt tot de Vader dan door Mij, zo zegt Hij. Daarom is de opmerking van je vriendin zo verkeerd nog niet. Lees je Bijbel, leg je vinger bij de beloften van God en bidt tot Christus. Hij heeft nog nooit een mens die tot hem kwam weggestuurd. Doe het vandaag nog en stel niet uit tot morgen. Heden zo gij Mijn stem hoort verhard u niet maar laat u leiden!
Ik hoop dat ik je met dit antwoord voldoende stof heb aangereikt om over deze kwestie verder na te denken.
Vriendelijke groet,
ds. J. J. van Holten, Leerdam
Hartelijke groet,
Pim.
Het is vandaag een dag van Goede Boodschap. PrekenWeb.nl
Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
In wat Polemicus schrijft zie ik ook een opmerking die Ds. A.P. v.d. Meer maakte in het landelijk kerkblad. Deze uitspraak deed hij tijdens de classicale vergadering van de classis West:
'er is géén toeleidende weg tot de wedergeboorte, wel een toeleidende weg tot Christus'.
Zelf vind ik dat deze predikant hiermee het gereformeerde spoor verlaat, en jullie?
Niek,
Ik heb dat niet gelezen. Ik voel me alleen nog verbonden met de plaatselijke gemeente waar ik lid ben en het landelijke verband hecht ik niet meer zo aan dus dat blad lees ik niet meer. Maar als de contekst van die opmerking gaat in de richting van wat Polemicus beschrijft is dat inderdaad zorgelijk. Waar ik ieder geval moeite mee heb is dat "wedergeboorte" en "Christus" in deze uitspraak blijkbaar twee verschillende zaken zijn. En als ik de uitspraak lees door de bril van "het is de toon die de muziek maakt" schrik ik ervan eerlijk gezegd.
'er is géén toeleidende weg tot de wedergeboorte, wel een toeleidende weg tot Christus'. (aanhaling Ds. A.P. v.d. Meer; zie vorige posting)
Zoals niemand ws. zal verbazen vind ik dat géén verlaten van het gereformeerde spoor. Wél moeten we ons afvragen wát ermee bedoelt wordt, en vooral wat voor gevolgen het heeft voor de praktijk van de prediking. Als dat ertoe leidt dat we niet meer mogen zeggen dat iedereen tot Christus mág en moet gaan, zonder dat hij maar aan ene voorwaarde hoeft te voldoen, dan is het een verlaten van de gereformeerde weg. Anders is het slechts een verschil van mening, nl. of de ware ellendekennis nu binnen of buiten het proces van wedergeboorte valt, wat opzich een interessante theologische discussie is, maar zolang er geen consequenties uit getrokken wordt voor de prediking, absoluut niets zegt over het verlaten van het gereformeerde spoor...
Memento het heeft geen zin om hier een discussie over te doen of ware ellendekennis buiten of binnen het proces van wedergeboorte valt. Mijn mening is van wél. Dit zal je verbazen, of misschien ook niet, want je weet hoe ik over ware ellendekennis denk. Ware ellendekennis wordt aan de voet van het kruis geboren; ware ellendekennis is alleen mogelijk als het Licht der wereld door Zijn Geest onze harten verlicht; ware ellendekennis is de kennis van onze totale verlorenheid en daarbij de zucht naar genade [vgl. de tollenaar]. Ware ellendekennis weet ook van de liefde tot Christus. Ware ellendekennis kan niet zonder deze Persoon: Hij is hem dierbaar. Ware ellendekennis weet wat Hem gekost heeft. Het waren onze zonden die Hem doorwonden; het waren onze zonden die Hem aan het kruist brachten.
Nu nog even over het gereformeerde spoor. Voor mij lopen de Dordtse Leerregels in het gereformeerde spoor. Zij betuigen dat de wedergeboorte is [DL 3/4 12-13] een: vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. Deze wedergeboorte is een […] gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; […]
3/4-13. De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.
Memento hier lees ik niets anders dat als God een mens wederbaart, Hij de liefde tot Christus in het hart van die man of vrouw stort. Natuurlijk alles verstaan ze niet even duidelijk. Er is tenslotte een opwas in de genade, het meer en meer verstaan dat alles maar dan ook alles in Zijn handen ligt en dat wanneer we in die handen zijn, we geborgen zijn. Niet een werk uit ons, niet een daad van ons, niet een kenmerk in ons, niet een traan in ons, niet een gebed in ons, nee alles ligt in die Zone Gods; alles ligt in Christus Jezus; alles ligt in Hem. Zou ik iets anders wensen dan in Hem geborgen te zijn? Nee, want die is mij verreweg het beste, ontbonden te zijn met Christus.
Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
In de praktijk wordt verkondigd dat tussen 3/4-12 en 3/4-13 een periode ligt waarin de gelovige zich NIET gerust kan stellen, het NIET weet en NIET gevoelt.
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Oorspronkelijk gepost door refo
In de praktijk wordt verkondigd dat tussen 3/4-12 en 3/4-13 een periode ligt waarin de gelovige zich NIET gerust kan stellen, het NIET weet en NIET gevoelt.
Dat is taalkundig gezien onmogelijk. De opstellers gebruiken het woord werking en het woordje ondertussen. Hiermee geven ze juist aan dat tussen de tijd van meer en meer te weten ze zich door de liefde verbonden weten aan hun Zaligmaker.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Oorspronkelijk gepost door refo
In de praktijk wordt verkondigd dat tussen 3/4-12 en 3/4-13 een periode ligt waarin de gelovige zich NIET gerust kan stellen, het NIET weet en NIET gevoelt.
Dat is iets wat we dan af moeten keuren. Aan de andere kant is het denk ik wél terecht als er gezegd wordt dat we niet mogen rusten voordat we wéten dat we in Christus zijn. Wanneer dat goed gebracht wordt, drijft dat zowel onbekeerden als net-bekeerden uit tot Christus!
Ik ben bang dat er van de beleving een regel is gemaakt. Veel net-bekeerden zijn onzeker over hun heil, niet omdat ze aan Christus twijfelen, maar omdat ze de zaak te groot vinden, en ze nog maar weinig van Christus en Zijn werk gezien hebben. Als het goed is groeit zo'n christen toe naar de zekerheid. Tussen het moment van bekering, en het moment dat men met een rustig gemoed kan zeggen: ik ben de Zijne, en Hij de mijne, kan best een poos tussen zitten. MAAR, daaruit mogen we geen conclusies trekken, en zeker niet dat dat gemis nodig is. Het is dus heel erg zinloos om allerlei kenmerken op te gaan sommen van hoe het er in die tijd aan toe gaat. Wijs hen liever heen naar Christus, want hoe meer ze aan Zijn voeten zitten, des te sneller komt het moment dat zij Hem als hun Middelaar durven noemen.
Daarom, predikt Christus, en niet hoe de mens Hem beleefd. De wegen kunnen verschillend zijn, maar de Verlosser is altijd de zelfde.
Oorspronkelijk gepost door refo
In de praktijk wordt verkondigd dat tussen 3/4-12 en 3/4-13 een periode ligt waarin de gelovige zich NIET gerust kan stellen, het NIET weet en NIET gevoelt.
Dat is iets wat we dan af moeten keuren. Aan de andere kant is het denk ik wél terecht als er gezegd wordt dat we niet mogen rusten voordat we wéten dat we in Christus zijn. Wanneer dat goed gebracht wordt, drijft dat zowel onbekeerden als net-bekeerden uit tot Christus!
Ik ben bang dat er van de beleving een regel is gemaakt. Veel net-bekeerden zijn onzeker over hun heil, niet omdat ze aan Christus twijfelen, maar omdat ze de zaak te groot vinden, en ze nog maar weinig van Christus en Zijn werk gezien hebben. Als het goed is groeit zo'n christen toe naar de zekerheid. Tussen het moment van bekering, en het moment dat men met een rustig gemoed kan zeggen: ik ben de Zijne, en Hij de mijne, kan best een poos tussen zitten. MAAR, daaruit mogen we geen conclusies trekken, en zeker niet dat dat gemis nodig is. Het is dus heel erg zinloos om allerlei kenmerken op te gaan sommen van hoe het er in die tijd aan toe gaat. Wijs hen liever heen naar Christus, want hoe meer ze aan Zijn voeten zitten, des te sneller komt het moment dat zij Hem als hun Middelaar durven noemen.
Daarom, predikt Christus, en niet hoe de mens Hem beleefd. De wegen kunnen verschillend zijn, maar de Verlosser is altijd de zelfde.
Memento, je vraagt nu om het 'eigene van de GG' overboord te gooien..... Realiseer je je dat?
Hartelijke groet,
Pim.
Het is vandaag een dag van Goede Boodschap. PrekenWeb.nl
Oorspronkelijk gepost door refo
In de praktijk wordt verkondigd dat tussen 3/4-12 en 3/4-13 een periode ligt waarin de gelovige zich NIET gerust kan stellen, het NIET weet en NIET gevoelt.
Dat is iets wat we dan af moeten keuren. Aan de andere kant is het denk ik wél terecht als er gezegd wordt dat we niet mogen rusten voordat we wéten dat we in Christus zijn. Wanneer dat goed gebracht wordt, drijft dat zowel onbekeerden als net-bekeerden uit tot Christus!
Ik ben bang dat er van de beleving een regel is gemaakt. Veel net-bekeerden zijn onzeker over hun heil, niet omdat ze aan Christus twijfelen, maar omdat ze de zaak te groot vinden, en ze nog maar weinig van Christus en Zijn werk gezien hebben. Als het goed is groeit zo'n christen toe naar de zekerheid. Tussen het moment van bekering, en het moment dat men met een rustig gemoed kan zeggen: ik ben de Zijne, en Hij de mijne, kan best een poos tussen zitten. MAAR, daaruit mogen we geen conclusies trekken, en zeker niet dat dat gemis nodig is. Het is dus heel erg zinloos om allerlei kenmerken op te gaan sommen van hoe het er in die tijd aan toe gaat. Wijs hen liever heen naar Christus, want hoe meer ze aan Zijn voeten zitten, des te sneller komt het moment dat zij Hem als hun Middelaar durven noemen.
Daarom, predikt Christus, en niet hoe de mens Hem beleefd. De wegen kunnen verschillend zijn, maar de Verlosser is altijd de zelfde.
Memento, je vraagt nu om het 'eigene van de GG' overboord te gooien..... Realiseer je je dat?
Oorspronkelijk gepost door refo
In de praktijk wordt verkondigd dat tussen 3/4-12 en 3/4-13 een periode ligt waarin de gelovige zich NIET gerust kan stellen, het NIET weet en NIET gevoelt.
Dat is iets wat we dan af moeten keuren. Aan de andere kant is het denk ik wél terecht als er gezegd wordt dat we niet mogen rusten voordat we wéten dat we in Christus zijn. Wanneer dat goed gebracht wordt, drijft dat zowel onbekeerden als net-bekeerden uit tot Christus!
Ik ben bang dat er van de beleving een regel is gemaakt. Veel net-bekeerden zijn onzeker over hun heil, niet omdat ze aan Christus twijfelen, maar omdat ze de zaak te groot vinden, en ze nog maar weinig van Christus en Zijn werk gezien hebben. Als het goed is groeit zo'n christen toe naar de zekerheid. Tussen het moment van bekering, en het moment dat men met een rustig gemoed kan zeggen: ik ben de Zijne, en Hij de mijne, kan best een poos tussen zitten. MAAR, daaruit mogen we geen conclusies trekken, en zeker niet dat dat gemis nodig is. Het is dus heel erg zinloos om allerlei kenmerken op te gaan sommen van hoe het er in die tijd aan toe gaat. Wijs hen liever heen naar Christus, want hoe meer ze aan Zijn voeten zitten, des te sneller komt het moment dat zij Hem als hun Middelaar durven noemen.
Daarom, predikt Christus, en niet hoe de mens Hem beleefd. De wegen kunnen verschillend zijn, maar de Verlosser is altijd de zelfde.
Memento, je vraagt nu om het 'eigene van de GG' overboord te gooien..... Realiseer je je dat?
Ik besef dat ja. Gelukkig zijn er genoeg predikanten in de GG die dat 'eigene van de GG' niet of minder hebben.
Ik ben ook niet tegen een bevindelijke prediking. Het is zeker goed als in de prediking voorbeelden genoemd worden van hoe God met mensen heeft gehandelt, ja de bijbel staat er ook vol mee. Alleen die voorbeelden moeten geen toetsteen worden. We moeten onze zaligheid niet bouwen op bevindingen, maar op Christus Jezus. Of, om GG taal te gebruiken, het blijft nodig dat we door onze bevindingen heen zakken...
Oorspronkelijk gepost door Gian
Moerkerken bedoelt hier met vergeestelijke, het bij voorbaat fout zitten. Ik ben het met deze visie wel eens.
Overigens wel een beetje vreemd om het uit zijn mond te horen.
De pot verwijt de ketel.....
Voor mij is vergeestelijken een boodschap in een geschiedenis leggen die er niet uit te halen is.
Dus in een geschiedenis van Ruth allerlei gebeurtenissen toepassen op het leven van een christen. Dat is helemaal niet met Ruth bedoeld.
Het mag wel, maar doe het dan uit de psalmen. Dáár staan wel geestelijke bevindingen in.
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
Aan de andere kant is het denk ik wél terecht als er gezegd wordt dat we niet mogen rusten voordat we wéten dat we in Christus zijn. Wanneer dat goed gebracht wordt, drijft dat zowel onbekeerden als net-bekeerden uit tot Christus!
Beste Memento,
Deze posting kan ik deels waarderen. Natuurlijk moet heel onze prediking er op gericht zijn om mensen aan de voeten van Christus te brengen. Aan Zijn voeten is immers het beste plekje. Alles aan Hem is gans begeerlijk. Hij is toch mijn Liefste. Zonder Hem kunnen we toch niet leven?
Maar Memento wat zegt nu de Heidelberger over de prediking en dan bedoel ik met name de sleutelmacht. Het is of ín Christus of buiten Christus. De mens die weet van de liefde tot Christus, de mens die weet van zijn zonde en afmakingen; de mens die weet van Zijn lieflijkheid ook in Zijn kruisdood, die mens moet verkondigd worden dat Zijn zonden vergeven zijn! Aan de andere kant moeten we verkondigen dat die mens die buiten deze Persoon leeft en die nog voortleeft in ongeloof, die mens moeten we aanzeggen dat hij of zij nog midden in de dood staat en dat indien hij of zij zo verder leeft dat dan de eeuwige dood wacht.
De éne mens is in Christus en de andere is buiten Christus. Ook de net-bekeerde is in Christus. Natuurlijk zal / kan dat in het begin met veel aanvechting gepaard gaan, maar de prediking moet er voor deze mens niet opgericht zijn om hem of haar in Christus te brengen, maar hem of haar te verkondigen dat hij of haar in Christus ís. Dat is het troostrijke element in de prediking, daar heeft de hongerige ziel behoefte aan.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
[Oorspronkelijk gepost door Polemicus]
Er is een lange toeleidende weg tot Christus, met vele kruispunten. De weg van de Borg is de weg van de kerk, de weg van Jozef idem dito. En zo bazelt men maar voort, de eenvoudigheid die in Christus is verduisterend en de sleutel van de kennis wegnemend. Mensen slapen rustig voort; er moet immers een "wonder" gebeuren? En dat "wonder" heeft echt niks met de kennis van de Heere Jezus te maken! Want een mens heeft niet tegen Jezus gezondigd, maar tegen God. Daar wordt dus ook de openbaring die de HEERE van Zichzelf geeft in Zijn Woord, uiteengescheurd, ja de drie goddelijke personen worden van elkaar afgescheiden. Eerst God, dan Jezus, dan de Heilige Geest. Die het eerst werkt, wordt immers het laatste gekend. De wedergeboorte wordt berooft van de kennis van de Middelaar - in de levendmaking kent men die immers nog niet, evenals de broers van Jozef? Eerst moet de schuld geeigend worden en dan openbaart God een Middelaar, maar wel vanachter het recht hoor. O dat recht van God. Het heeft niets meer te maken met het beeld dat God van Zichzelf tekent in de gelijkenis van de verloren zoon. Het is weer de strenge Rechter op de regenboog, zoals Rome die volgens Luther steeds schetste. Voor Luther's ontdekking, dat in het Evangelie Gods gerechtigheid wordt geopenbaard uit geloof tot geloof, is niets meer te vinden.
Ik vind dat je hier behoorlijk ver gaat, Polemicus. Laten we dit voorop stellen: wat Zijn volk leert, dienen we niet belachelijk te maken. Al zou God maar met één van Zijn kinderen deze weg gaan, dan past ons eerbied en past het woord 'bazelen' zeer zeker niet.
Genade door recht is een heel bijbels gegeven. En dat wij tegen God gezondigd hebben en níet in eerste instantie tegen Christus, ook.
Christus is Middelaar tussen God en mens. Dan dient de mens wel te beseffen dat er een breuk tussen God en hem is gekomen. Daar kunnen we wat laatdunkend over praten, maar het is wel de realiteit.
De verloren zoon kwam tot zichzelf, de pinksterlingen werden doorstoken in het hart, de tollenaar bad in de diepste vernedering.
Wat meer sympathie met het bevindelijk-gereformeerde op dit forum zou m.i. geen kwaad kunnen.
