Een mens went aan vloeken, of men kan er aan wennen. De eerste keer een vloek op de radio, en je zet et ding uit, en dat hou je misschien 500 maal vol. De 501e maal mompel je wat en je laat dat ding aan. Is het niet vaak zo? Daarom kan ik die dominee goed begrijpen die geen autoradio durfde voor zijn consciëntie. Maar wie gaat hier vrijuit?

Erasmiaan schreef:

JCM schreef:Bij het zingen van psalm 27:7 voelt de derde regel voor mij soms ongemakkelijk. Hoewel dit uiteraard niet zo door de dichter bedoeld is, kan het opgevat worden als het ijdel gebruik van Gods Naam.

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven
Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,
Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed, gebleven?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.
Wacht op den HEER, godvruchte schaar, houd moed:
Hij is getrouw, de bron van alle goed;
Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer;
Wacht dan, ja wacht, verlaat u op den HEER.

Dit vind ik wel echt erg. Dit is de uitholling van binnenuit. Gods kinderen mogen het "mijn God" gebruiken en waren ook de eersten die het gebruikten. Omdat je het kennelijk anderen hoort gebruiken vind je dat Gods kinderen en de kerk het ook niet meer mogen gebruiken. Je draait de zaak hier op een gruwelijke wijze om.

Voelt het ongemakkelijk omdat het niet mijn God voor jou persoonlijk is?het is (nog) geen werkelijkheid? Of is het echt zoals Erasmiaan het opvat? Of zing je het inderdaad als een vloek, omdat Hij niet jouw God is.

Ik heb je post echt een paar keer gelezen. Maar begrijpen doe ik het niet...

Lilian1975 schreef:
Voelt het ongemakkelijk omdat het niet mijn God voor jou persoonlijk is?het is (nog) geen werkelijkheid? Of is het echt zoals Erasmiaan het opvat? Of zing je het inderdaad als een vloek, omdat Hij niet jouw God is.

Ik heb je post echt een paar keer gelezen. Maar begrijpen doe ik het niet...

Er was ook eens een predikant die moeite had met het bidden van Onze Vader,, in die zin, mag iedereen dit zo zeggen?

Lilian1975 schreef:

Erasmiaan schreef:

JCM schreef:Bij het zingen van psalm 27:7 voelt de derde regel voor mij soms ongemakkelijk. Hoewel dit uiteraard niet zo door de dichter bedoeld is, kan het opgevat worden als het ijdel gebruik van Gods Naam.

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven
Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,
Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed, gebleven?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.
Wacht op den HEER, godvruchte schaar, houd moed:
Hij is getrouw, de bron van alle goed;
Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer;
Wacht dan, ja wacht, verlaat u op den HEER.

Dit vind ik wel echt erg. Dit is de uitholling van binnenuit. Gods kinderen mogen het "mijn God" gebruiken en waren ook de eersten die het gebruikten. Omdat je het kennelijk anderen hoort gebruiken vind je dat Gods kinderen en de kerk het ook niet meer mogen gebruiken. Je draait de zaak hier op een gruwelijke wijze om.

Voelt het ongemakkelijk omdat het niet mijn God voor jou persoonlijk is?het is (nog) geen werkelijkheid? Of is het echt zoals Erasmiaan het opvat? Of zing je het inderdaad als een vloek, omdat Hij niet jouw God is.

Ik heb je post echt een paar keer gelezen. Maar begrijpen doe ik het niet...

Ik bedoel het zeker niet verkeerd! (zonder op je persoonlijke vragen in te gaan)
Ik zeg alleen dat dit 'Mijn God' ook verkeerd gebruikt kan worden (wat ik zelf te vaak gehoord heb), en dat er bij mij daardoor helaas een associatie met het verkeerde gebruik ontstaat als ik dit zing.

JCM schreef:

Lilian1975 schreef:

Erasmiaan schreef:

JCM schreef:Bij het zingen van psalm 27:7 voelt de derde regel voor mij soms ongemakkelijk. Hoewel dit uiteraard niet zo door de dichter bedoeld is, kan het opgevat worden als het ijdel gebruik van Gods Naam.

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven
Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,
Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed, gebleven?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.
Wacht op den HEER, godvruchte schaar, houd moed:
Hij is getrouw, de bron van alle goed;
Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer;
Wacht dan, ja wacht, verlaat u op den HEER.

Dit vind ik wel echt erg. Dit is de uitholling van binnenuit. Gods kinderen mogen het "mijn God" gebruiken en waren ook de eersten die het gebruikten. Omdat je het kennelijk anderen hoort gebruiken vind je dat Gods kinderen en de kerk het ook niet meer mogen gebruiken. Je draait de zaak hier op een gruwelijke wijze om.

Voelt het ongemakkelijk omdat het niet mijn God voor jou persoonlijk is?het is (nog) geen werkelijkheid? Of is het echt zoals Erasmiaan het opvat? Of zing je het inderdaad als een vloek, omdat Hij niet jouw God is.

Ik heb je post echt een paar keer gelezen. Maar begrijpen doe ik het niet...

Ik bedoel het zeker niet verkeerd! (zonder op je persoonlijke vragen in te gaan)
Ik zeg alleen dat dit 'Mijn God' ook verkeerd gebruikt kan worden (wat ik zelf te vaak gehoord heb), en dat er bij mij daardoor helaas een associatie met het verkeerde gebruik ontstaat als ik dit zing.

Maar de psalmen staan vol met met mijn Heere, mijn God, mijn Heil. Lees je dan wel echt wat er staat? En kan je dat beamen? ( uiteraard is dat iets tussen jou en God )
Ik denk nl. dat de persoonlijke vragen van eerder wel belangrijk, van levensbelang zijn. En dat de verkeerde associatie die het oproept vervangen worden voor het eerst of opnieuw in een verlangen, maar vooral ook troost, naar of in de werkelijkheid van deze woorden voor je
persoonlijk. Als je Hem als je persoonlijke Borg en Zaligmaker kent.
Dat de woorden verkeerd gebruikt worden hoeft toch niet een ongemakkelijk gevoel bij je te brengen als jij het zo niet gebruikt?
De betekenis van deze woorden is een werkelijkheid voor al Gods kinderen. Het gaat dan over Jouw Gid en niet of het de God van anderen is...
De ongemakkelijkeid kan terecht zijn als het een ijdel gebruik van de woorden is, dan is het een vloek. De ongemakkelijkeid bestaat dan uit je betrokkenheid hierin.

Mara schreef:

Lilian1975 schreef:
Voelt het ongemakkelijk omdat het niet mijn God voor jou persoonlijk is?het is (nog) geen werkelijkheid? Of is het echt zoals Erasmiaan het opvat? Of zing je het inderdaad als een vloek, omdat Hij niet jouw God is.

Ik heb je post echt een paar keer gelezen. Maar begrijpen doe ik het niet...

Er was ook eens een predikant die moeite had met het bidden van Onze Vader,, in die zin, mag iedereen dit zo zeggen?

Dat is weer iets heel anders. Het is niet goed in ieder geval. Want dan kun je ook de helft van de Psalmen, onder andere die hierboven is genoemd, niet meer zingen. Overigens ken ik ook zo'n dominee.

Er zijn anderzijds genoeg mensen die heel lichtvaardig de naam van God als Vader gebruiken, zelfs bij de aanhef van het gemeenschappelijke gebed, zodanig dat het soms net is alsof je met de buurman staat te praten. En dat terwijl de grootheid en de heiligheid van God niet meer lijkt te worden beseft en amper nog wordt verwoord. Ook het in het gebed veelvuldig gebruiken van de Naam des Heeren, schaar ik onder het ijdele gebruik van Gods Naam.

Jantje schreef: Dat is weer iets heel anders. Het is niet goed in ieder geval. Want dan kun je ook de helft van de Psalmen, onder andere die hierboven is genoemd, niet meer zingen. Overigens ken ik ook zo'n dominee.

Op een graf wordt vaak het Onze Vader gebeden en dan hoor je mensen het hardop meebidden, ook door hen die niet gelovig zijn.
Mag je God zomaar Vader noemen, dat is de vraag, dan moet je je toch eerst Zijn kind weten?

Erasmiaan schreef:

JCM schreef:Bij het zingen van psalm 27:7 voelt de derde regel voor mij soms ongemakkelijk. Hoewel dit uiteraard niet zo door de dichter bedoeld is, kan het opgevat worden als het ijdel gebruik van Gods Naam.

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven
Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,
Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed, gebleven?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.
Wacht op den HEER, godvruchte schaar, houd moed:
Hij is getrouw, de bron van alle goed;
Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer;
Wacht dan, ja wacht, verlaat u op den HEER.

Dit vind ik wel echt erg. Dit is de uitholling van binnenuit. Gods kinderen mogen het "mijn God" gebruiken en waren ook de eersten die het gebruikten. Omdat je het kennelijk anderen hoort gebruiken vind je dat Gods kinderen en de kerk het ook niet meer mogen gebruiken. Je draait de zaak hier op een gruwelijke wijze om.

Heel hartelijk met je eens.
Mij geeft het juist dankbaarheid en verwondering dat ik het uit mag spreken zoals het bedoeld is en niet als een loze kreet.
Juist dit vers betekent zoveel voor me.

Erasmiaan schreef:

JCM schreef:Bij het zingen van psalm 27:7 voelt de derde regel voor mij soms ongemakkelijk. Hoewel dit uiteraard niet zo door de dichter bedoeld is, kan het opgevat worden als het ijdel gebruik van Gods Naam.

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven
Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,
Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed, gebleven?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.
Wacht op den HEER, godvruchte schaar, houd moed:
Hij is getrouw, de bron van alle goed;
Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer;
Wacht dan, ja wacht, verlaat u op den HEER.

Dit vind ik wel echt erg. Dit is de uitholling van binnenuit. Gods kinderen mogen het "mijn God" gebruiken en waren ook de eersten die het gebruikten. Omdat je het kennelijk anderen hoort gebruiken vind je dat Gods kinderen en de kerk het ook niet meer mogen gebruiken. Je draait de zaak hier op een gruwelijke wijze om.

"... vind je dat Gods kinderen en de kerk het ook niet meer mogen gebruiken."

Dit zeg ik helemaal niet!

Verder is het helemaal niet mijn bedoeling om de inhoud van dit vers op enige manier aan te tasten.
Het spijt me als dit zo is overgekomen. Ik probeerde een persoonlijk punt benoemen van een niet goede associatie, maar dit is en blijkt niet stichtelijk. Excuses. Wat mij betreft genoeg.

Valcke schreef:Vanmorgen zat ik in trein met 4 refomeisjes, ik veronderstel Pabo leerlingen. Één meisje gebruikte een bastaardvloek (klinkerverandering van een vd grofste vloeken). Klinkt voor mij verschrikkelijk - zeker uit de mond van een kerkelijk/reformatorisch persoon.

Ik heb haar daarover aangesproken (ben anders zo sterk niet). Maar ik merkte dat er nauwelijks besef van is dat dit erg is en wel degelijk een vorm van vloeken. Ik vraag mij af: Zijn bastaardvloeken gewoon geworden in (belangrijke) delen van onze gezindte? Wordt er thuis en op school nog wel voor gewaarschuwd of wordt het allemaal toegelaten als het maar niet een letterlijke vloek is?

De woorden die echt terug te leiden zijn als vloek, werden bij mijn schoonouders ook gewoon gezegd, is het cultuur/streekgebonden?
Heel veel woorden zijn terug te leiden naar de Naam van God en vroeger vonden ook mensen het muggenziften als je er wat van zei.
Het is dus niet van nu speciaal.

liz boer schreef: De woorden die echt terug te leiden zijn als vloek, werden bij mijn schoonouders ook gewoon gezegd, is het cultuur/streekgebonden?
Heel veel woorden zijn terug te leiden naar de Naam van God en vroeger vonden ook mensen het muggenziften als je er wat van zei.
Het is dus niet van nu speciaal.

Maar ook de grove benamingen voor handen, voeten, benen, hoofd.
Ik hoorde een vader (boer) eens zeggen: pas op hoor, want ik trek de kop van je romp als je het weer doet.
Of: ik breek allebei je benen (Rotterdams)
Kwam de term: verduveld (of zoiets) of duvelse jongen, niet in het boek Bartje voor

Mara schreef:

Valcke schreef:

JCRyle schreef:Merkwaardig overigens dat men zich hier enerzijds uitspreekt tegen bastaardvloeken (en terecht), maar anderzijds deze vloeken wel in bedekte termen gaat beschrijven. Dergelijke beschrijven prikkelen het verstand in de zoektocht naar de ware vloek, wat in mijn ogen eenvoudige logica is. Je kan jezelf ook tegen bastaardvloeken uitspreken zonder dergelijke voorbeelden. Maar goed dat zal wel aan mij liggen

Ik heb geaarzeld of ik dat zou doen. Maar er zijn wel gradaties in bastaardvloeken. Vergeet het dan verder maar.

Iemand gaat echt niet op zoektocht dan, want iedereen weet wel welke termen en bastaardvloeken er bedoeld worden.

Met 'zoektocht' wilde ik aangegeven dat in het hoofd/verstand dan ongemerkt de raderen gaan draaien en verbindingen worden gelegd, waardoor de bastaardvloek opkomt in je gedachten. Dus een figuurlijke zoektocht van het denken. Het lijkt mij dan net zo verkeerd, als daadwerkelijk uitspreken.

Ik vraag me af wat we doen als we via de radio, of een ander medium een vloek horen. De knop uit? Het is al te laat. De media boycotten? Je wil soms ook het nieuws volgen. Soms hoor je (en helaas het is ervaring) een (bastaard)vloek in een nieuwsprogramma. Wat is dan de reactie van hen die weten wat vloeken is? De knop resoluut uit? Of toch maar even doorluisteren want het is toch gebeurd? En je weet je desondanks schuldig.

Mara schreef:

Jantje schreef: Dat is weer iets heel anders. Het is niet goed in ieder geval. Want dan kun je ook de helft van de Psalmen, onder andere die hierboven is genoemd, niet meer zingen. Overigens ken ik ook zo'n dominee.

Op een graf wordt vaak het Onze Vader gebeden en dan hoor je mensen het hardop meebidden, ook door hen die niet gelovig zijn.
Mag je God zomaar Vader noemen, dat is de vraag, dan moet je je toch eerst Zijn kind weten?

Krachtens de schepping is Hij onze Vader.

Mara schreef:

liz boer schreef: De woorden die echt terug te leiden zijn als vloek, werden bij mijn schoonouders ook gewoon gezegd, is het cultuur/streekgebonden?
Heel veel woorden zijn terug te leiden naar de Naam van God en vroeger vonden ook mensen het muggenziften als je er wat van zei.
Het is dus niet van nu speciaal.

Maar ook de grove benamingen voor handen, voeten, benen, hoofd.
Ik hoorde een vader (boer) eens zeggen: pas op hoor, want ik trek de kop van je romp als je het weer doet.
Of: ik breek allebei je benen (Rotterdams)
Kwam de term: verduveld (of zoiets) of duvelse jongen, niet in het boek Bartje voor

Ja toch is dit anders dan de Naam van God misbruiken op een net verdraaide manier.