samanthi schreef:-DIA- schreef:Maar geloof je dat er een verkiezing en verwerping van eeuwigheid is? Dat is de kern.
Nee zoals ik al schreef wel in een verkiezing,
maar niet in een verwerping, dat hebben we ons zelf aangedaan.
samanthi schreef:Als God van eeuwigheid af mensen heeft verworpen dan zou Hij de auteur van de zonden zijn...
Dit ontkennen de DL overigens heel duidelijk en expliciet in I.15.
Samanthi, ik heb een en ander gelezen, en ik denk dat je het goed bedoelt. Echter: de uitspraken die ik hierboven citeer, zijn echt wel strijdig met de Gereformeerde leer. Dat een mens verloren gaat, daarvan is de mens zeker zelf de schuldige. Ook is God niet de oorzaak van de zonde. Echter, dat betekent niet dat er geen verwerping van eeuwigheid is bij God.
De Dordtse Leerregels zeggen het zo:
D.L. I.6 schreef:6. Dat God sommigen in den tijd met het geloof begiftigt, sommigen niet begiftigt, komt voort van Zijn eeuwig besluit. Want al Zijn werken zijn Hem van eeuwigheid bekend (Hand. 15:18), en Hij werkt alle dingen naar den raad van Zijn wil (Ef. 1:11). Naar welk besluit Hij de harten der uitverkorenen, hoewel zij hard zijn, genadiglijk vermurwt en buigt om te geloven; maar degenen die niet zijn verkoren, naar Zijn rechtvaardig oordeel, in hun boosheid en hardigheid laat.
En hier is het dat zich voornamelijk voor ons ontsluit die diepe, barmhartige en evenzeer rechtvaardige onderscheiding der mensen, zijnde in evengelijken staat des verderfs, of het besluit van verkiezing en verwerping, in het Woord Gods geopenbaard. Hetwelk, evenals het de verkeerde, onreine en onvaste mensen verdraaien tot hun verderf, alzo den heiligen en godvrezenden zielen een onuitsprekelijken troost geeft.
Idem:
D.L. I.15 schreef:15. Deze eeuwige en onverdiende genade van onze verkiezing wijst en prijst ons de Heilige Schrift daarmede allermeest aan, wanneer zij wijders getuigt dat niet alle mensen zijn verkoren, maar sommigen niet verkoren, of in Gods eeuwige verkiezing voorbijgegaan, namelijk die welke God naar Zijn gans vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft in de gemene ellende te laten, in dewelke zij zichzelven door hun eigen schuld hebben gestort, en met het zaligmakend geloof en de genade der bekering niet te begiftigen, maar hen in hun eigen wegen en onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde, eindelijk niet alleen om het ongeloof, maar ook om alle andere zonden, tot verklaring van Zijn gerechtigheid, te verdoemen en eeuwiglijk te straffen.
En dit is het besluit der verwerping, hetwelk God geenszins maakt tot een auteur van de zonde (hetwelk godslasterlijk is te denken), maar Hem stelt tot haar verschrikkelijken, onberispelijken en rechtvaardigen Rechter en Wreker.
Hier leren de D.L. toch echt een
verwerping van eeuwigheid van met naam bij God bekende personen. En zo hebben alle gereformeerde theologen gedaan. Wanneer jij een verwerping van eeuwigheid ontkent, ben je in strijd met de Dordtse Leerregels.
Wel is het waar dat de D.L. de verkiezing en verwerping leren vanuit het perspectief van de zondeval: God zag de mens aan in Zijn eeuwig besluit als 'zijnde gevallen'. Niettemin plaatsen de Leerregels deze besluiten (zowel van verkiezing als verwerping)
in de eeuwigheid, dus vóór de zondeval. En de diepste oorzaak van het voorbijgaan van sommigen ligt niet in de mens, maar in het vrije welbehagen Gods! Daarmee is niet in strijd dat de mens verloren gaat door eigen zonden en ongeloof.
Doordat je een verwerping van eeuwigheid loochent, begrijp ik goed dat anderen daartegen ageren. In die zin heb je deze discussie wel over jezelf afgeroepen. Dat klinkt misschien hard en verdrietig voor je, maar het is wel zo. (Dit even los van de vraag of je tegenstanders wel in alles recht geschreven hebben.)
Deze dooptoespraak is in overeenstemming met de dogmatiek van ds Kersten maar dan wel in het uiterste doorgevoerd.
