[/quote]ejvl schreef:Zou het niet zo zijn dat de doodstaat, net als de uitverkiezing, een troost is? Dat er niets van de mens bij hoeft maar dat alles al volbracht is?
Immers, de doodstaat is geen excuses, geen grond voor afwachten, wij kunnen er verder niets mee, behalve God dankbaar zijn dat er niets van onszelf bij hoeft en dat alles in Hem is.
En dan blijft er over: Ga tot Jezus, ook als er geen berouw is, als er geen gevoel is, als er geen verlangen is, de oproep blijft: Ga tot Jezus, Hij werkt deze dingen juist.
We kunnen dan niet als excuses gebruiken dat een dood mens niet tot Jezus kan gaan, de oproep blijft. ga tot Jezus, ten alle tijde, voor alles, ook voor berouw, verlangen, gevoel, vergeving, alles, Hij zal alles werken wat nodig is tot zaligheid.
De doodstaat kan dan als eeuwig wonder, als dankbaarheid, gepredikt worden dat God om wil zien naar ons.
Bedoel je dat het een beetje een troost is als je hoort dat iedereen dood is of was? Dat je niet de enige bent? En dat er ook mensen zijn die dood waren maar nu leven?
Misschien preken alle vdm'ers zoals David wilde doen:
Psalm 51:7
Dan zal ik elk die 't heilspoor bijster is,
Vrijmoedig al Uw rechte wegen leren;
De zondaar zal zich dan tot U bekeren,
En scheppen moed uit mijn behoudenis.
O God, Gij God mijns heils, vergeef mijn schuld,
Mijn bloedschuld toch, hoe billijk ook te doemen;
Dan zal mijn mond, met zangstof weer vervuld,
Uw heilig recht, gepaard met goedheid, roemen.
Dus God's recht samen met zijn goedheid roemen.
