alexv schreef:En daar ben ik het helemaal mee eens wat Luther hier schrijft. Dit hele onderwerp zou onmiddenlijk gesloten moeten worden.

Want:
1. Als je voetbal kijken als zonde ziet, dan nóg kan een kind van God dit doen, anders zou je loochenen dat de zonde nog in ons overgebleven is.
2. Een kind van God kan voetbal kijken, zonder dit als zonde te zien. Dat is toch immers de christelijke vrijheid van ieders geweten?

Allemaal redenen om toch maar mee te kunnen doen. Het voelt aan als een goed excuus, maar de strekking deugt niet. Dit is zonde legaliseren.

Hier kan ik ook bijvallen.
Misschien zijn hier wel mensen die ooit wel eens gehoord hebben hoe wijlen ds. J. Veenendaal
voor zijn bekering een hartstochtelijk voetballiefhebber was? Als het hierover ging, wat kon hij
dan waarschuwen voor 'de voetbal'.

Ik betwijfel of een dominee die zelf verslaafd is geweest aan iets daarover een voldoende zuiver oordeel kan geven. Het lijkt me dat de kans groot is dat je doorschiet en je eigen ervaringen tot norm stelt.

Ik houd totaal niet van voetbal, overigens. Daarom houd ik me buiten de discussie. Maar mensen die er gek van zijn geweest en het op de eerste plaats in hun leven hebben gezet hebben waarschijnlijk meer afstand nodig dan iemand die niet verslaafd is (geweest).

Sowieso hebben gelovigen natuurlijk de neiging om hun eigen zonden en zwakheden het ergst te vinden, terwijl ongelovigen vooral die van een ander bijzonder storend vinden. Dat speelt ook in deze discussie.

DDD schreef:Ik betwijfel of een dominee die zelf verslaafd is geweest aan iets daarover een voldoende zuiver oordeel kan geven. Het lijkt me dat de kans groot is dat je doorschiet en je eigen ervaringen tot norm stelt.

Ik houd totaal niet van voetbal, overigens. Daarom houd ik me buiten de discussie. Maar mensen die er gek van zijn geweest en het op de eerste plaats in hun leven hebben gezet hebben waarschijnlijk meer afstand nodig dan iemand die niet verslaafd is (geweest).

Sowieso hebben gelovigen natuurlijk de neiging om hun eigen zonden en zwakheden het ergst te vinden, terwijl ongelovigen vooral die van een ander bijzonder storend vinden. Dat speelt ook in deze discussie.

Of hij verslaafd was, dat weet ik niet. Maar misschien is het wel zo dat juist de 'bevinding' hiervan
des te meer weet wat het inhoudelijk is.

Misschien dan een citaat uit onverdachte hoek. NRC Handelsblad van vandaag, pag. 4:

"Voetbal neemt de plaats in van religie en politiek. Hoe kan dat?
Het raakt aan diepe menselijke verlangens."

"In termen van populariteit en verafgoding heeft voetbal de film verdrongen."

"De wereld is verslaafd aan voetbal, omdat het de ultieme metafoor is voor de tijd waarin we leven: voor het leven zelf."

In dezelfde krant op pag. E31:

"Het WK is topentertainment in optima forma."

De verdwaasde aandacht voor / verering van stervelingen staat mij in geen enkel geval aan. Dit geldt niet alleen voor het Nederlands Elftal (seculiere wereld) maar ook voor de verheerlijkende fotoreportages van het Koninklijk Huis (die ook in refo-wereld talrijk zijn). Het is niet de sport voetbal zelf of het Koninklijk Huis zelf dat slechts is, maar de manier waarop er door ons mee wordt omgegaan.

Punt in deze discussie is niet of het WK/sport kentekentjes van religie met zich meedraagt, maar of iedereen die WK interessant vindt, dus daadwerkelijk meedoet aan 'afgoderij'.

Het eerste valt redelijk gemakkelijk te onderbouwen. Je moet wel naief zien om helemaal niet te zien dat er bepaalde parallellen zijn. Maar deze parallellen maken WK niet daadwerkelijk tot religie. Daarom is interesse voor WK, er op een gezonde manier mee omgaan, niet per definitie zwichten voor 'afgoderij'. Daarin zit dus het verschil. Zodra je mee gaat doen met een andere religie, ben je dus afgoderij aan het bedrijven. Maar iedereen die een bepaalde mate van interesse voor het WK heeft, is daarmee niet meteen een andere religie aan het praktiseren.

freek schreef:Punt in deze discussie is niet of het WK/sport kentekentjes van religie met zich meedraagt, maar of iedereen die WK interessant vindt, dus daadwerkelijk meedoet aan 'afgoderij'.

Het eerste valt redelijk gemakkelijk te onderbouwen. Je moet wel naief zien om helemaal niet te zien dat er bepaalde parallellen zijn. Maar deze parallellen maken WK niet daadwerkelijk tot religie. Daarom is interesse voor WK, er op een gezonde manier mee omgaan, niet per definitie zwichten voor 'afgoderij'. Daarin zit dus het verschil. Zodra je mee gaat doen met een andere religie, ben je dus afgoderij aan het bedrijven. Maar iedereen die een bepaalde mate van interesse voor het WK heeft, is daarmee niet meteen een andere religie aan het praktiseren.

Ik meen dat dat laatste goed onderbouwd was in het RD commentaar n.a.v. hetgeen een socioloog in
Trouw hierover had geschreven. Ik weet niet of dat stukje nog te achterhalen is. Maar ik vond het zelf
duidelijke taal.

Ik denk dat voetbal bij vlagen (zoals nu rond het WK) wel sociale functies van religie overneemt, maar ik vind het te ver gaan om te zeggen dat het daarmee religie is. Het kan wel zeer strijden met religie. Ik wil niet weten hoeveel jongeren zondag in de kerk op hun smartphone de wedstrijd kijken. Of wie er bij het uitgaan van de kerk meer blij (of droevig) gestemd is over de uitslag van de wedstrijd dan over de boodschap van de preek.

Zita schreef:Ik denk dat voetbal bij vlagen (zoals nu rond het WK) wel sociale functies van religie overneemt, maar ik vind het te ver gaan om te zeggen dat het daarmee religie is. Het kan wel zeer strijden met religie. Ik wil niet weten hoeveel jongeren zondag in de kerk op hun smartphone de wedstrijd kijken. Of wie er bij het uitgaan van de kerk meer blij (of droevig) gestemd is over de uitslag van de wedstrijd dan over de boodschap van de preek.

Nou Zita, als mensen begraven kunnen worden in een kist die beschilderd is in de kleuren van hun favoriete club en er zelfs een komplete begrafenis in Feijenoord stijl gerealiseerd kan worden, gaat dat m.i. toch wel op religie lijken.
Er zijn ook mensen die, in een ambulance vervoerd, als laatste wens, nog even op de middenstip willen staan.

Erg zieke mensen bezoeken graag nog plaatsen die belangrijk voor ze zijn.
Je hoeft dat toch niet meteen religieus te duiden?

Anker schreef: Als een kind van God voetbal kijkt, is 't ie van z'n plek.

Toe maar.
Lees ik liever onderstaand verhaal;
http://www.keerpunt.net/personen/i/rica ... etbal.html

Gian schreef:

Anker schreef: Als een kind van God voetbal kijkt, is 't ie van z'n plek.

Toe maar.
Lees ik liever onderstaand verhaal;
http://www.keerpunt.net/personen/i/rica ... etbal.html

Ik vind het knap dat hij probeert zijn geloof ook in deze setting uit te dragen.
Ik snap werkelijk niet hoe een gelovige zijn arbeidzame leven in absolute zinloosheid kan doorbrengen.

Maar dat bezwaar geldt toch ook voor veel vertegenwoordigers en allerlei andere functies in het zakenleven? Er zijn ook mensen die auto's verkopen. Ik ben geen liefhebber van voetbal, maar het bezorgt veel mensen veel genoegen. Dus ik kan me voorstellen dat de spelers zichzelf niet nutteloos vinden.

Gian schreef:

Anker schreef: Als een kind van God voetbal kijkt, is 't ie van z'n plek.

Toe maar.
Lees ik liever onderstaand verhaal;
http://www.keerpunt.net/personen/i/rica ... etbal.html

Dit verhaal doet niets af van het feit dat deze man ver van z'n plek is. Als hij op z'n plek was zou hij om te beginnen niet op zondag voetballen. Dat is toch wel heel basic denk ik.

Klopt, maar vergeet niet dat hij geen Nederlander is, christenen in het buitenland hebben vaak een heel andere visie op de zondag.