Vertrouw alleen op Hem, Vertrouw alleen op Hem!

[-DIA-]

De behoudende gereformeerden lijken een onbegrepen minderheid in de reformatorische minderheid te worden, terwijl de Nieuw Rekkelijk Gereformeerden onrustbarend groeien.

Let wel, ik veroordeel niemand, maar teken slechts in korte trekken wat ik om me geen zie in het algemeen.

...............

Ja, waar kunnen we hem nog meer op vangen... Ik hoor ze al denken.
Maar vertel eens wat er onschriftuurlijk is?

[Auto]

De behoudende gereformeerden lijken een onbegrepen minderheid in de reformatorische minderheid te worden, terwijl de Nieuw Rekkelijk Gereformeerden onrustbarend groeien.

Let wel, ik veroordeel niemand, maar teken slechts in korte trekken wat ik om me geen zie in het algemeen.

...............

Beetje flauw om het zo hier neer te zetten.

Want DIA heeft wel een punt. Je ziet qua opvattingen en denken in de kerken duidelijk een verschuiving optreden. Als grote voorbeeld kan je de GKV nemen, 15 jaar terug was het absoluut not-done te spreken over de vrouw in het ambt en nu ..........

Deze verschuivingen zie je in de reformatorische gezindte ook optreden en anderzijds zie je ook een verharding optreden dat in bepaalde gemeenten denkt door met striemende prediking van de kansel de schapen te weiden ........

Wat DIA (denk ik) bedoeld is dat het schriftuurlijk bevindelijke aan het verdwijnen is. Dat mensen die zoeken naar zo'n omgeving en zulke contacten zwervers zijn geworden. En dat zijn er velen. En ik begrijp zo langzamerhand erg goed wat hij bedoeld.

[Isala]

Wat DIA (denk ik) bedoeld is dat het schriftuurlijk bevindelijke aan het verdwijnen is.

Kan je hier een definitie van geven? Dan weet ik of we hetzelfde bedoelen

Want DIA heeft wel een punt.

Ik weet dat DIA zich hier zorgen over maakt, want dit komt in veel topics in dezelfde bewoordingen terug.
Dat herhalen van het negatieve, dat doet me soms wel eens zuchten. We hebben toch een God die niet veranderd is? De wereld gaat ten onder, en toch is Gods arm niet verkort! Is dat niet des te meer reden om alleen op Hem te vertrouwen? Bij moeten we ons behoud anders zoeken? Moeten we ons niet met nog veel meer haast tot de Heere wenden?

De Heilige Geest is ook een gewillige Geest Die in onze harten wil inwonen.
De gerechtigheid ligt alleen in de verworven verdiensten van de Heere Jezus Christus.

Alles uit genade! God is gewilliger dan wij zijn. Wij denken met onze vroomheid heel wat te zijn. Of het nu behoudend of rekkelijk is. Laten we er maar mee omvallen.

Daniel 7: 7 Bij U, o Heere! is de gerechtigheid, maar bij ons de beschaamdheid der aangezichten.

Zo is het, dan hebben we genoeg aan ons eigen, en dan denken we dat het voor een ander makkelijker is om zalig te worden, dan voor onszelf.

[Panny]

Jammer welke kant dit topic weer opgaat (zoals veel topics hier op RF eindigen).

Spurgeon predikt dit uit liefde.
Als je persoonlijk de liefde uit God ervaren heb dan kan het voor iedereen.
En hij wijst naar de enige Weg.
Alles daarbuiten is het niet.

Jammer dat het dan weer moet gaan over wat er allemaal mis is bij andere mensen.
Natuurlijk ben ik het eens dat er veel vrome godsdienst is zonder Christus (maar daar ben ik zelf ook schuldig aan).
En aan de andere kant zijn er mensen die zeggen in Jezus te geloven, maar Hem eigenlijk niet kennen.

Niets goeds in de mens.
Hoe groot is dan de liefde van God dat Hij zondaren trekt uit de wereld, uit de godsdienst...!
Als je dat mag ervaren en terug kijkt is het altijd het werk van God geweest en heb je daar zelf ook maar niets aan gedaan.
Gods goedheid is zo oneindig groot!

[Posthoorn]

Beetje flauw om het zo hier neer te zetten.

Want DIA heeft wel een punt. Je ziet qua opvattingen en denken in de kerken duidelijk een verschuiving optreden. Als grote voorbeeld kan je de GKV nemen, 15 jaar terug was het absoluut not-done te spreken over de vrouw in het ambt en nu ..........

Deze verschuivingen zie je in de reformatorische gezindte ook optreden en anderzijds zie je ook een verharding optreden dat in bepaalde gemeenten denkt door met striemende prediking van de kansel de schapen te weiden ........

Wat DIA (denk ik) bedoeld is dat het schriftuurlijk bevindelijke aan het verdwijnen is. Dat mensen die zoeken naar zo'n omgeving en zulke contacten zwervers zijn geworden. En dat zijn er velen. En ik begrijp zo langzamerhand erg goed wat hij bedoeld.

Ik ook.

[Sheba]

Beetje flauw om het zo hier neer te zetten.

Want DIA heeft wel een punt. Je ziet qua opvattingen en denken in de kerken duidelijk een verschuiving optreden. Als grote voorbeeld kan je de GKV nemen, 15 jaar terug was het absoluut not-done te spreken over de vrouw in het ambt en nu ..........

Deze verschuivingen zie je in de reformatorische gezindte ook optreden en anderzijds zie je ook een verharding optreden dat in bepaalde gemeenten denkt door met striemende prediking van de kansel de schapen te weiden ........

Wat DIA (denk ik) bedoeld is dat het schriftuurlijk bevindelijke aan het verdwijnen is. Dat mensen die zoeken naar zo'n omgeving en zulke contacten zwervers zijn geworden. En dat zijn er velen. En ik begrijp zo langzamerhand erg goed wat hij bedoeld.

Ik ook.

En wat verstaan jullie dan onder schriftuurlijk bevindelijke prediking. Volgens mij wordt daar neet eenduidig over gedacht....
Misschien dat daar weer een apart draadje over geopend kan worden. Wat is schriftuurlijk bevindelijke prediking?

[ejvl]

Beetje flauw om het zo hier neer te zetten.

Want DIA heeft wel een punt. Je ziet qua opvattingen en denken in de kerken duidelijk een verschuiving optreden. Als grote voorbeeld kan je de GKV nemen, 15 jaar terug was het absoluut not-done te spreken over de vrouw in het ambt en nu ..........

Deze verschuivingen zie je in de reformatorische gezindte ook optreden en anderzijds zie je ook een verharding optreden dat in bepaalde gemeenten denkt door met striemende prediking van de kansel de schapen te weiden ........

Wat DIA (denk ik) bedoeld is dat het schriftuurlijk bevindelijke aan het verdwijnen is. Dat mensen die zoeken naar zo'n omgeving en zulke contacten zwervers zijn geworden. En dat zijn er velen. En ik begrijp zo langzamerhand erg goed wat hij bedoeld.

Ik ook.

Ik ook, maar daar bedoel ik mee dat ik me meer zorgen maak om de lijdelijkheid en excuses om onbekeerd te zijn, geen of nauwelijks zichtbare toename in de genade, bekeerde mensen slechts met een vergrootglas te zoeken, en toch volle kerken.
(ik wil hier wel als kantekening maken dat er ook mensen in het donker gehouden kunnen worden, niets durven te uiten en toch een kind van God kunnen zijn).
Dat vind ik in tegenstelling staan tot de schriftuurlijk bevindelijke prediking van vroeger, waar een predikant dacht dat er iets mis was als er in 3 weken lang geen mens bekeerd werd in zijn gemeente.
Lijdelijkheid, afwachten, hypercalvinisme, dat zijn net zulke grote gevaren, zo niet groter, als de andere kant, al kunnen het beiden dodelijke gevaren zijn.
Dan lees ik liever Spurgeon, vd Groe, Bunyan, daar klinkt naar ik meen toch iets anders, daar worden geen muren opgetrokken, om met SecorDabar te spreken.

Er zijn inderdaad genoeg goede catechismusverklaringen, waarin Schrift met Schrift wordt vergeleken.
Ik kan iedereen eens aanraden om eens verklaringen te lezen van predikanten uit de 17e / 18e eeuw.
Denk bijvoorbeeld aan Petrus van der Hagen, Justus Vermeer, Smijtegelt, van der Groe, van der Kemp, Ferre en Brinkman.

Daar lees ik totaal niets van allerlei beperkingen zoals die door GG en GGN dominees wordt gepredikt.

[SecorDabar]

Beetje flauw om het zo hier neer te zetten.

Want DIA heeft wel een punt. Je ziet qua opvattingen en denken in de kerken duidelijk een verschuiving optreden. Als grote voorbeeld kan je de GKV nemen, 15 jaar terug was het absoluut not-done te spreken over de vrouw in het ambt en nu ..........

Deze verschuivingen zie je in de reformatorische gezindte ook optreden en anderzijds zie je ook een verharding optreden dat in bepaalde gemeenten denkt door met striemende prediking van de kansel de schapen te weiden ........

Wat DIA (denk ik) bedoeld is dat het schriftuurlijk bevindelijke aan het verdwijnen is. Dat mensen die zoeken naar zo'n omgeving en zulke contacten zwervers zijn geworden. En dat zijn er velen. En ik begrijp zo langzamerhand erg goed wat hij bedoeld.

Ik ook.

Ik ook, maar daar bedoel ik mee dat ik me meer zorgen maak om de lijdelijkheid en excuses om onbekeerd te zijn, geen of nauwelijks zichtbare toename in de genade, bekeerde mensen slechts met een vergrootglas te zoeken, en toch volle kerken.
(ik wil hier wel als kantekening maken dat er ook mensen in het donker gehouden kunnen worden, niets durven te uiten en toch een kind van God kunnen zijn).
Dat vind ik in tegenstelling staan tot de schriftuurlijk bevindelijke prediking van vroeger, waar een predikant dacht dat er iets mis was als er in 3 weken lang geen mens bekeerd werd in zijn gemeente.
Lijdelijkheid, afwachten, hypercalvinisme, dat zijn net zulke grote gevaren, zo niet groter, als de andere kant, al kunnen het beiden dodelijke gevaren zijn.
Dan lees ik liever Spurgeon, vd Groe, Bunyan, daar klinkt naar ik meen toch iets anders, daar worden geen muren opgetrokken, om met SecorDabar te spreken.

Er zijn inderdaad genoeg goede catechismusverklaringen, waarin Schrift met Schrift wordt vergeleken.
Ik kan iedereen eens aanraden om eens verklaringen te lezen van predikanten uit de 17e / 18e eeuw.
Denk bijvoorbeeld aan Petrus van der Hagen, Justus Vermeer, Smijtegelt, van der Groe, van der Kemp, Ferre en Brinkman.

Daar lees ik totaal niets van allerlei beperkingen zoals die door GG en GGN dominees wordt gepredikt.

Beste Evjl,
Een kleine correctie: laat ik het houden op sommige dominees van GG en GGN, en niet alle.
Het kan ook zijn dat de hoorder een preek voorwaardelijk aanhoort, terwijl de predikant het toch onvoorwaardelijk, dus zonder voorwaarden zijn prediking bedoelt te brengen.
Het kan voorkomen dat de predikant het zelf helemaal niet door heeft, dat hij zo gepreekt heeft, terwijl hij niet de gave had, om de prediking onvoorwaardelijk voor te stellen.

Maar als men hoort: u moet eerst dit, en dan dat, en dan dat, en u bent er nog niet als u dat nog niet hebt meegemaakt,etc. etc,
en dat men tenslotte nog niet uitkomt waar het op aan komt: namelijk het ware geloof beleden in Zondag 7 van onze Heidelberger.

Maar inderdaad laten we maar goed letten in de prediking of de Schrift met de Schrift vergeleken wordt.

[-DIA-]

Beetje flauw om het zo hier neer te zetten.

Want DIA heeft wel een punt. Je ziet qua opvattingen en denken in de kerken duidelijk een verschuiving optreden. Als grote voorbeeld kan je de GKV nemen, 15 jaar terug was het absoluut not-done te spreken over de vrouw in het ambt en nu ..........

Deze verschuivingen zie je in de reformatorische gezindte ook optreden en anderzijds zie je ook een verharding optreden dat in bepaalde gemeenten denkt door met striemende prediking van de kansel de schapen te weiden ........

Wat DIA (denk ik) bedoeld is dat het schriftuurlijk bevindelijke aan het verdwijnen is. Dat mensen die zoeken naar zo'n omgeving en zulke contacten zwervers zijn geworden. En dat zijn er velen. En ik begrijp zo langzamerhand erg goed wat hij bedoeld.

Ik ook.

Ik ook, maar daar bedoel ik mee dat ik me meer zorgen maak om de lijdelijkheid en excuses om onbekeerd te zijn, geen of nauwelijks zichtbare toename in de genade, bekeerde mensen slechts met een vergrootglas te zoeken, en toch volle kerken.
(ik wil hier wel als kantekening maken dat er ook mensen in het donker gehouden kunnen worden, niets durven te uiten en toch een kind van God kunnen zijn).
Dat vind ik in tegenstelling staan tot de schriftuurlijk bevindelijke prediking van vroeger, waar een predikant dacht dat er iets mis was als er in 3 weken lang geen mens bekeerd werd in zijn gemeente.
Lijdelijkheid, afwachten, hypercalvinisme, dat zijn net zulke grote gevaren, zo niet groter, als de andere kant, al kunnen het beiden dodelijke gevaren zijn.
Dan lees ik liever Spurgeon, vd Groe, Bunyan, daar klinkt naar ik meen toch iets anders, daar worden geen muren opgetrokken, om met SecorDabar te spreken.

Er zijn inderdaad genoeg goede catechismusverklaringen, waarin Schrift met Schrift wordt vergeleken.
Ik kan iedereen eens aanraden om eens verklaringen te lezen van predikanten uit de 17e / 18e eeuw.
Denk bijvoorbeeld aan Petrus van der Hagen, Justus Vermeer, Smijtegelt, van der Groe, van der Kemp, Ferre en Brinkman.

Daar lees ik totaal niets van allerlei beperkingen zoals die door GG en GGN dominees wordt gepredikt.

Beste Evjl,
Een kleine correctie: laat ik het houden op sommige dominees van GG en GGN, en niet alle.
Het kan ook zijn dat de hoorder een preek voorwaardelijk aanhoort, terwijl de predikant het toch onvoorwaardelijk, dus zonder voorwaarden zijn prediking bedoelt te brengen.
Het kan voorkomen dat de predikant het zelf helemaal niet door heeft, dat hij zo gepreekt heeft, terwijl hij niet de gave had, om de prediking onvoorwaardelijk voor te stellen.

Maar als men hoort: u moet eerst dit, en dan dat, en dan dat, en u bent er nog niet als u dat nog niet hebt meegemaakt,etc. etc,
en dat men tenslotte nog niet uitkomt waar het op aan komt: namelijk het ware geloof beleden in Zondag 7 van onze Heidelberger.

Maar inderdaad laten we maar goed letten in de prediking of de Schrift met de Schrift vergeleken wordt.

Ik geloof inderdaad dat het ook aan de manier van luisteren kan liggen. Ik las net in de Kerkbode een meditatie van wijlen ds. C. Pieneman. Geen onbekende voor velen neem ik aan.
Ik heb geprobeerd deze meditatie eens te lezen met 'moderne' ogen, en dan komt zo'n meditatie inderdaad wel anders over. Eenvoudig omdat men in feite dan niet gehinderd wordt door de kennis die (sorry, heb je het weer!) ouderen nog hadden. Daarmee wil ik (nog weer eens!) zeggen dat die er nu niet meer zijn, maar ze zij wel een zeer kleine minderheid geworden. Het is wel altijd een kleine minderheid geweest, maar verhoudingsgewijs is dat nu wel een veel kleinere minderheid dan, pak weg, zo'n 50 jaar geleden. En gaan we dan nog eens 50 terug, dan zitten we nog in (om zo te zeggen) in de bloeitijd van de kerk. We hadden toen predikers (dus twee maal 50 jaar = 100 jaar terug, 1914) als ds. P vd Heijden, ds. G.J. Wolbers, ds. P. Los, ds. D. Wijting, ds. JD Barth, ds. NH Beversluis, ds. J. Fraanje, ds. W den Hengst, ds. M. Heikoop, ds. M. Hofman. ds. B. van Neerbos. ds. C. Pieneman.... enz.).
Lees deze predikanten met het door deze tijd verlichte oog lees je het gemakkelijk anders dan de predikers
bedoelden. Ik wil ter illustratie de meditatie van ds. Pieneman wel eens plaatsen. Probeer dan eens deze meditatie te lezen door het oog van nu, en voor zover men dat kan, door het oog van onze vaderen.
Of het zin heeft om hier verder nog op door te gaan betwijfel ik echter, maar het zou misschien wel ter illustratie voor deze of gene wat licht in de zaken kunnen brengen.

Het is aan het forum: Meditatie van ds. Pieneman plaatsen of niet.

[Isala]

Ik heb geprobeerd deze meditatie eens te lezen met 'moderne' ogen, en dan komt zo'n meditatie inderdaad wel anders over

Hoe waren je ogen dan, en hoe kwam het dan over bij je, zonder de kennis van de ouderen?

Probeer dan eens deze meditatie te lezen door het oog van nu, en voor zover men dat kan, door het oog van onze vaderen.

Excuus dat ik het niet begrijp. Hoe moet ik dat doen?

Of het zin heeft om hier verder nog op door te gaan betwijfel ik echter, maar het zou misschien wel ter illustratie voor deze of gene wat licht in de zaken kunnen brengen.

Laten we er vooral op door gaan, hier, of in een topic speciaal voor dit onderwerp. Dan hoop ik, dat andere onderwerpen niet steeds weer op dit ene punt uitkomen.

Als het gaat om lezen van de bijbel, of meditaties of preken, dan kunnen enkel door de Geest verlichte ogen tot zegen zijn.

[Mara]

De behoudende gereformeerden lijken een onbegrepen minderheid in de reformatorische minderheid te worden, terwijl de Nieuw Rekkelijk Gereformeerden onrustbarend groeien.

Let wel, ik veroordeel niemand, maar teken slechts in korte trekken wat ik om me geen zie in het algemeen.

...............

Beetje flauw om het zo hier neer te zetten.

Want DIA heeft wel een punt. Je ziet qua opvattingen en denken in de kerken duidelijk een verschuiving optreden. Als grote voorbeeld kan je de GKV nemen, 15 jaar terug was het absoluut not-done te spreken over de vrouw in het ambt en nu ..........

Deze verschuivingen zie je in de reformatorische gezindte ook optreden en anderzijds zie je ook een verharding optreden dat in bepaalde gemeenten denkt door met striemende prediking van de kansel de schapen te weiden ........

Wat DIA (denk ik) bedoeld is dat het schriftuurlijk bevindelijke aan het verdwijnen is. Dat mensen die zoeken naar zo'n omgeving en zulke contacten zwervers zijn geworden. En dat zijn er velen. En ik begrijp zo langzamerhand erg goed wat hij bedoeld.

Veel (kerk)mensen hebben geen notie meer wat schriftuurlijk of bevindelijk betekent!

En niet alleen in de GKv, ook bij ons schuift het en gaat steeds sneller schuiven lijkt het wel.
En het heeft geen zin om de k.r. hierover aan te spreken, het zijn immers allemaal maar bijzaken en ach, het gaat om de inhoud toch?
Maar daar hebben we het hier al vaker over gehad, als de vorm verschuift, wordt de inhoud minder.
Mijn zoon zei laatst: ik begrijp nu wat je bedoelt mam. Hij ziet de vernieuwingen inmiddels ook en vraagt zich af, waarom.

En om bij de topictitel te blijven, ik vertrouw maar op Hem, dat Hij ons niet zonder voedsel zal laten.
Aan de preekbeurten is gelukkig te zien dat het niet in de gehele CGK slecht(er) gesteld is.
En als je dan een aangename zondag mag hebben, is dat heel bijzonder en blijft je heel lang bij.

[SecorDabar]

Als we Ds. Spurgeons preken lezen, dan zullen we daar ook een onderscheiden prediking in vinden,
Lees maar eens de preken over de gelijkenissen.
Al denk ik dat men bij Ds. Spurgeon, evanals bij de preken van bijvoorbeeld Wulfert Floor een eenvoudiger prediking aantreft,
dan sommige predikanten die volgens een bepaald systeem preken,
en waar dat systeem als het ware boven elke bijbeltekstkeuze van de preek terugkeert zonder dat Schrift met Schrift vergeleken wordt.

[Hendrik de 3de]

Maar Orchidee, een mens van nature komt alleen tot Christus als Hij die echt nodig krijgt.
Daar moet plaats voor gemaakt worden. Dat is geen voorwaarde, maar Genade.
En als we komen tot Hem, dan heeft Hij ons eerst opgezocht.

De eis ligt er om te geloven in de Naam van Zijn Zoon. Maar kunnen we dan vanuit ons zelf? Nee toch!? Maar dan mogen we grote dingen denken en verwachten van een grote God. Hij wil en zal het schenken op grond van recht en gerechtigheid. Want Sion wordt door recht verlost.

Dit begint me steeds meer tegen te staan.
Ik geloof ook dat er werkingen van de Heilige Geest zijn die ervoor zorgen dat we de Jezus nodig gaan krijgen.

Maar toch. Moet er plaats gemaakt worden voor Christus? En dat omdat de mens anders niet tot Hem komt? Ik geloof er niets van. Het geloof wordt van boven gegeven. Wel of geen plaats. Wat er dan vooraf gegaan is is eraan vooraf gegaan, veel uitmaken doet het niet.
Als er plaats gemaakt moet worden voor Christus dan is dat eigenlijk hetzelfde te zeggen als dat de mens geschikt gemaakt moet worden om Christus te ontvangen.

Nu is dat niet zo dan? Een dode heeft leven nodig! Zo heeft een mens Christus nodig.
Maar is er ook werk voor Christus in ons leven? Dat is dan de vraag.
Valt er wat te zaligen, verlossen en te vergeven? Ja natuurlijk zeggen we dan.
Maar hebben we dat ook zo ondervonden? Hebben we geleerd dat het onmogelijk is vanuit onszelf Gode te behagen?
Als we niet weten dat we doodziek zijn, dan is Christus nog een verborgen voor ons. En dan heeft Jezus voor ons geen waarde.
Want dan moeten we toch echt zeggen: geen gedaante, noch heerlijkheid aan Hem.

En Jezus, dat horende, zeide tot hen: Die gezond zijn, hebben den medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn. Ik ben niet gekomen, om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering.

[-DIA-]

Ik heb geprobeerd deze meditatie eens te lezen met 'moderne' ogen, en dan komt zo'n meditatie inderdaad wel anders over

Hoe waren je ogen dan, en hoe kwam het dan over bij je, zonder de kennis van de ouderen?

Wie niet de diepte ziet leest oppervlakkig. Ik denk dat ik dat zelf ook wel doe. Maar de diepte is in feite
niet onder woorden te brengen. Daar kun je wel eens iets van voelen als deze zaken verklaard wordt.
Als de dierbaarheid, gepastheid en algenoegzaamheid van de Heere Jezus wordt uitgestald voor de gemeente. Dat werkt een heilige jaloezie voor wie er iets van bemerkt wat het inhoud. De taal. de bewogenheid. de heilige ernst maakt wel openbaar of de spreker het zelf kent. Als deze zaken als een
geleerd dogma worden verkondigd wordt er geen mens jaloers op.
Aan de ene kant de werkelijkheid en diepte van onze dood en doemwaardigheid te kennen, en te leren
dat het niet anderen zijn, maar dat ik 'Hem die slagen' heb gekost. Wie hier eens onder verbroken mag
worden acht ik gelukkig. Al moet diegene zich de dood waardig keuren en zal diegene ook niet anders
verwachten dan de dood. Het leven wordt pas gekend als de dood gekend wordt. Deze schuldige ellendestaat dient in bewogenheid gepredikt te worden. En dan niet een hard dogmatisch correct
schermen met hel en verdoemenis, wat in zo'n geval meer afstoot dan dat het zijn doel treft. Want de liefde verbreekt meer dan de wet. Deze zaken worden helaas vandaag de dag nogal eens zo oppervlakkig
in een preek genoemd, en men merkt ook al snel dat het zijn doel niet treft, als mensen na het uitgaan van de kerk al snel weer over ander zaken beginnen praten. Dan heeft het gehoorde zeker geen beslag gelegd.

Probeer dan eens deze meditatie te lezen door het oog van nu, en voor zover men dat kan, door het oog van onze vaderen.

Excuus dat ik het niet begrijp. Hoe moet ik dat doen?

Door deze meditatie oppervlakkig te lezen, zonder die te bemediteren. Dan lees je wel, maar leest er overheen. Het spreekt je niet aan of je peilt de diepte niet. Je gaat met het lezen te werk als moderne theologen en zo is een meditatie natuurlijk niet bedoeld. Ik heb de meditatie uit onze Kerkbode hieronder opgenomen. Geen mens zal zich waarschijnlijk stoten aan deze meditatie. Waarschijnlijk wel als ten
diepste de gedachten van de schrijver bekend zouden zijn. Hoe ernstig hij deze zaken bemediteerd. Als men hem zou horen in zijn ernstige preken. Deze meditatie moet men dan ook met grote ernst lezen, en beslist niet vluchtig.

Of het zin heeft om hier verder nog op door te gaan betwijfel ik echter, maar het zou misschien wel ter illustratie voor deze of gene wat licht in de zaken kunnen brengen.

Laten we er vooral op door gaan, hier, of in een topic speciaal voor dit onderwerp. Dan hoop ik, dat andere onderwerpen niet steeds weer op dit ene punt uitkomen.

Als het gaat om lezen van de bijbel, of meditaties of preken, dan kunnen enkel door de Geest verlichte ogen tot zegen zijn.

Hier volgt dan de meditatie uit de Kerkbode van vandaag:

“Zie de mens”
Joh. 19:5b

De Zone Gods had de menselijke natuur aangenomen, niet alleen om daarin te lijden, maar ook om daarin de Goddelijke wet te volbrengen, gehoorzaam wordende tot in de dood, ja, tot de dood des kruises.
Maar de zuivere, reine en heilige menselijke natuur heeft een afkeer van alle lijden en smart, en is voor die aandoeningen allergevoeligst, omdat alle lijden en alle smart een vruchtgevolg is van de zonde.
Daarom moest de Heere Jezus dan ook des te krachtiger en dieper alle smarten, Hem aangedaan, gevoelen, omdat Hij de broederen gelijk geworden was in alles, uitgenomen de zonde.
Door het aanschouwen van die Mens worden we teruggeleid tot onze oorspronkelijke staat. Zó rein, zó heilig waren wij uit ’s Makers hand voortgekomen. Wij waren geschapen in ware kennis, gerechtigheid en heiligheid, bekwaam om God te dienen en te verheerlijken.
Hij was de broederen in alles gelijk geworden, uitgenomen de zonde, zodat Hij vrijmoedig vragen kon: “Wie overtuigt Mij van zonde?”
Hij was de zondeloosheid zelf. Doch Hem, Die geen zonde gekend of gedaan had, heeft God zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden zijn rechtvaardigheid Gods in Hem. Hij stond daar onschuldig, en toch als de schuldigste aller mensen omdat Hij de schuld van Zijn volk droeg. Hij, Die gehoorzaam gebleven was, stond daar als een afvallige en buiten Gods gunst geslotene, omdat Hij beladen was met de ongerechtigheid van Zijn volk.
Zo toont de Heere ons in die Mens tevens, wat wij door de zondeval geworden zijn: des doods schuldig; verdoemelijk voor God en ten gevolge daarvan buiten Gods gunst gesloten voor eeuwig en altoos!
“De straf”, zo getuigt Jesaja, “die ons de vrede aanbrengt, was op Hem”. Met de schuld had de Heere Jezus ook de vloek aanvaard, en de straf die op de zonde bedreigd was.
Al het lijden was een gevolg van die straf. Dat Zijn gezegend hoofd verwond en Zijn lichaam bedekt was met striemen en wonden; dat Hij straks de kruisdood moest ondergaan. Dit alles wijst ons op de straf der zonde, op de vloek der wet, die Hij te dragen had, zodat de Heere ons ook in die Mens ook de vloekdrager te aanschouwen geeft.
En wanneer nu God Zijn volk licht geeft in de verborgenheid der verlossing, dan ziet zij de mens daar verwond staan om haar zonden, verwond om haar overtredingen.
Dan verstaat zij, dat het om haar ongerechtigheid is, dat de Heere Jezus Zijn hemeltroon moest verlaten en de menselijke natuur moest aannemen.
Dat zij door haar zonden de doornenkroon heeft gevlochten en Zijn beker heeft gevuld. Dat zij Hem die slagen, die smarten, dat lijden heeft toegebracht; dat Hij voor haar een vloekdrager moest worden.
Welk een diepe vernedering voor Zijn volk! Hoe worden ze bij het aanschouwen van die Mens beschaamd en verootmoedigd!
Bij hen is alle schuld, bij Hem alle liefde! Maar ook, wat een rijke troostbron voor het volk dat heeft leren verstaan dat zij uit en van zichzelf onbekwaam zijn tot enig goed, en geneigd tot alle kwaad. Dat zij nooit naar God zouden gevraagd hebben, maar zouden afgeweken zijn met een eeuwigdurende afwijking. Dat de Heere Jezus voor hen een eeuwig geldende gerechtigheid heeft verworven.
Welk een diepe vernedering voor Zijn volk! Hoe worden ze bij het aanschouwen van die Mens beschaamd en verootmoedigd! Bij hen is alles schuld, bij Hem alle liefde!
Maar ook, wat een troostbron voor het volk dat het heeft leren verstaan dat zij uit en van zichzelf onbekwaam zijn tot enig goed en geneigd tot alle kwaad.
Dat zij nooit naar God gezocht zouden gezocht of gevraagd hebben, maar zouden afgeweken zijn met een eeuwigdurende afwijking.
Dat de Heere Jezus voor hen een eeuwig geldende gerechtigheid heeft verworven.
Daar ziet gij, volk des Heeren! uw Borg met uw zonden voor God ten gerichte, liggende in het stof der gerichte, liggende in het stof des doods, uitgestort als water.
Al Zijn beenderen hebben zich vaneen gescheiden. Zijn hart is als was, het is gesmolten in het midden Zijns ingewands (psalm 22 vers 15-16).
Daar ligt Hij onder de toorn Gods, de Goddelijke wet stort haar vloek over Hem uit. De angst der hel treft Hem; de pijlen des satans dalen neder. Dat alles drukt Hem het zweet uit de poriën, het pert Hem droppelen bloed af.
Paulus getuigt dat niet hij meer leefde, maar Christus in hem. Dan kunt gij het Lam volgen door Zijn kracht, van hier uit het Mesech tot op de troon Gods om te oordelen de twaalf geslachten Israëls.
Want uit Christus’ lijden wordt niet alleen de diepste vernedering geopenbaard. Door Zijn gadeloze verhoging wordt ook de zaligste vertroosting geopenbaard.


TENSLOTTE: Wat ik in feite wil zeggen, daar ontbreken mij de woorden toe. Ik hoop alleen dat
er iets gevoeld wordt wat ik bedoel. En het grote gevaar voor het aanzien van de schijn voor het zijn.
Wat ik ook al meermalen heb opgemerkt.

[Hendrik de 3de]

De eis ligt er om te geloven in de Naam van Zijn Zoon. Maar kunnen we dan vanuit ons zelf? Nee toch!? Maar dan mogen we grote dingen denken en verwachten van een grote God. Hij wil en zal het schenken op grond van recht en gerechtigheid. Want Sion wordt door recht verlost.

Dit is zo funest voor de klem waar de oproep tot bekering voor zorgt! En ook iets wat de bijbel zeker niet doet.

Nergens zie je in de bijbel: Bekeer U, maar u kunt het niet, verwacht het maar van God, die kan en wil, door recht, etc.
De reactie is dan vaak: 'oh, als ik het toch zelf niet kan, waarom zou ik het dan proberen?"

In de bijbel staat: Bekeer u (want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen / en geloof het Evangelie).
Zonder enige verzwakking of uitleg dat we dit niet zelf zouden kunnen.

Op menig plaats staat er in de bijbel dat mensen 'zich bekeerden', als een actieve daad.
En uiteraard is dit een werk van God, maar dat geld ook voor ademen, lopen, kinderen krijgen, etc.
Maar daar ben je toch ook zelf actief in?

En als de bijbel op die actieve manier erover spreek, moeten we niet wijzer zijn en dit gaan verzwakken door telkens te zeggen dat we dit niet kunnen.
De gevolgen zijn nl. dat de oproep tot bekering dan maar niet meer gedaan wordt, we kunnen het immers toch niet?!?

En dit nalaten van de oproep tot bekering is op een vrome refo-manier erg onbijbels.

De eis van bekering, het is geen oproep, maar een eis! Je bent het verplicht ... God heeft recht op je leven .. de eis blijft altijd staan.
Waarom? Omdat de Heere Zichzelf vrijmaakt. Het is je eigen verantwoordelijkheid. Niet de schuld van God als je je zelf niet bekeert, maar je eigen schuld. Je bent zelf 100% verantwoordelijk voor je eigen zaligheid, maar ook voor de volle 100% voor je eigen verlorenheid.

Maar dat de verantwoordelijkheid, de eis van bekering bij ons neergelegd wordt, betekent niet dat we het ook daadwerkelijk kunnen.
Je moet er alles aan doen, zoals dat genoemd wordt: de middelen waarnemen, maar dan nog ..

Dan is het geen 'vrome refo-manier' als we stellen dat we het niet kunnen, niet willen! Want dat is de volle bitt're waarheid. Ja die we ook terug kunnen vinden in de Bijbel. De bekering van een mens is ten volle 100% Gods Werk. Daar komt de mens in geen geval bij kijken. Het is juist on-bijbels als we een activisme gaan lopen propageren .. ach de mens doet toch ook wat bij het krijgen van kinderen. Met andere woorden... wij kunnen ook nog wel wat. En we moeten wel degelijk nog iets doen om gered te worden. En dan in een bijzin stellen dat is Gods werk, maar ...

De actieve benadering van de Bijbel is om ons ten volle er van te doordringen dat het onze eigen verantwoordelijkheid is dat we ooit in het paradijs tegen God gekozen hebben. Hem de rug daar toegekeerd hebben. Maar dat het ook onze eigen schuld is als we straks voor Gods rechterstoel staan en moeten zeggen .. geen gedaante, noch heerlijkheid aan Hem. Wij wilden Hem niet.
Dus niet om ons zelf aan het werk te zetten, maar om onszelf te laten zaligen! "Mijn zoon, geef Mij uw hart"