Input voor "Bijbelse uitdrukkingen begrijpelijk voorgesteld"

[Mara]

Ds. van der Poel over de statelijk verzoening met God:

"In mei 1949 werd mijn ziel in de Wieringermeerpolder statelijk met God verzoend. Te
middernacht stond ik op een parkeerplaats, want ik kon niet verder. Daar werd de
vierschaar gespannen. Ik was met God alleen. Ik en God! meer was er niet. God zweeg
en ik ook. God, de Wet en het Recht was het met mij eens, en ik met God: "Want dit
zal Mij zijn als de wateren van Noach, toen Ik zwoer, dat de wateren van Noach niet meer
over de aarde zouden gaan; alzo heb Ik gezworen dat Ik niet meer op u toornen noch
schelden zal."
Toen ik in de staat verlost werd, was er een stilzwijgen in de hemel. Hoe lang dat geduurd
heeft weet ik niet, want daar is geen tijd, en geen wereld meer. Daar heeft men geen
vrouw en kinderen meer. Toen kwam dat Lam, vanachter het Recht en ging tussen mij en
mijn Rechter staan. Hij onderhandelde met Zijn Vader over mij krachtens het eeuwige
verbondsverdrag. O, zoet ogenblik! Er zelf niet meer te zijn! Het gelaat van de Rechter
veranderde in het gelaat van een zoete, verzoende God, van de Rechter veranderde
in het gelaat van een zoete, verzoende God, naar aanleiding van Jesaja 54 vers 9."

Ik heb diep respect voor ds. v.d. Poel.
Maar... ik vraag me af als een 23 jarige (bijvoorbeeld) krachtdadig bekeerd wordt, hij/zij dit met deze woorden gaat vertellen.
De vierschaar gespannen, ik hoor dat echt nooit meer, ook niet vanaf een kansel.

Misschien dat we toch moeten oppassen voor "napraterij".
Als ik ineens op deze manier ga posten, zal iedereen hier toch met zijn wenkbrauwen gaan fronsen?
Als jij dit zo zegt, DIA, niet. Dit soort plechtig taalgebruik moet bij je passen.
En als je iets beleeft, komt dat van binnenuit, (als het echt is) ga je dan ineens heel anders spreken dan je normaliter doet?

[-DIA-]

Ik moet zeggen dat ik in deze steeds meer het ingeleide volk des Heeren mis. Er zijn er nog maar weinig dit het werkelijk bevindelijk verstaan en ook verklaren kunnen.

Dat zeg je nu wel, en bepaald niet voor 't eerst, maar ik vraag me af waarop je dit baseert.
Spreek jij nu echt zoveel mensen, en kun je op basis van die waarneming afstrepen wie er wel en wie er niet aan jouw criteria voldoen?
Je hebt alleen maar grond om zoiets te roepen als je het a. persoonlijk bij een grote groep mensen hebt onderzocht (hoe kun je anders met recht en reden beweren dat het er maar weinig zijn?) en b. je moet tools hebben om dat te meten.

Ik bedoel dat niet vervelend, maar ik vind wel dat je heel terughoudend moet zijn met het doen van dergelijke uitspraken wanneer daarvoor de onderbouwing ontbreekt. "Er zijn er nog maar weinig" klinkt immers nogal absoluut. Als je zegt "Ik spreek er nog maar weinig": OK, dat kan, maar dat zegt dan wellicht iets over jou en niet over de mensen.

Lieve Hendrikus.
Er mogen nog enkele mensen op mijn levensweg geplaatst zijn, eenvoudige en ongeletterde
mensen vaak, die deze zaken bevindelijk kunnen vertellen. En geloof me, als je die mensen
hoort dan wordt je stil. Dan ga je je gemis meer en meer gevoelen. En het is waar, er zijn
er ook nog maar weinig, maar het is ook zo dat men elkaar wel opzoekt. Dat geldt ook
in het natuurlijk, men zoekt mensen die je verstaan, die dezelfde belangstelling hebben
of die hetzelfde meegemaakt hebben. Zo is het toch ook in het geestelijke?

[-DIA-]

Ds. van der Poel over de statelijk verzoening met God:

"In mei 1949 werd mijn ziel in de Wieringermeerpolder statelijk met God verzoend. Te
middernacht stond ik op een parkeerplaats, want ik kon niet verder. Daar werd de
vierschaar gespannen. Ik was met God alleen. Ik en God! meer was er niet. God zweeg
en ik ook. God, de Wet en het Recht was het met mij eens, en ik met God: "Want dit
zal Mij zijn als de wateren van Noach, toen Ik zwoer, dat de wateren van Noach niet meer
over de aarde zouden gaan; alzo heb Ik gezworen dat Ik niet meer op u toornen noch
schelden zal."
Toen ik in de staat verlost werd, was er een stilzwijgen in de hemel. Hoe lang dat geduurd
heeft weet ik niet, want daar is geen tijd, en geen wereld meer. Daar heeft men geen
vrouw en kinderen meer. Toen kwam dat Lam, vanachter het Recht en ging tussen mij en
mijn Rechter staan. Hij onderhandelde met Zijn Vader over mij krachtens het eeuwige
verbondsverdrag. O, zoet ogenblik! Er zelf niet meer te zijn! Het gelaat van de Rechter
veranderde in het gelaat van een zoete, verzoende God, van de Rechter veranderde
in het gelaat van een zoete, verzoende God, naar aanleiding van Jesaja 54 vers 9."

Ik heb diep respect voor ds. v.d. Poel.
Maar... ik vraag me af als een 23 jarige (bijvoorbeeld) krachtdadig bekeerd wordt, hij/zij dit met deze woorden gaat vertellen.
De vierschaar gespannen, ik hoor dat echt nooit meer, ook niet vanaf een kansel.

Misschien dat we toch moeten oppassen voor "napraterij".
Als ik ineens op deze manier ga posten, zal iedereen hier toch met zijn wenkbrauwen gaan fronsen?
Als jij dit zo zegt, DIA, niet. Dit soort plechtig taalgebruik moet bij je passen.
En als je iets beleeft, komt dat van binnenuit, (als het echt is) ga je dan ineens heel anders spreken dan je normaliter doet?

Ik zou het zelf erg moeilijk in hedendaags Nederlands kunnen overzetten. Toch staat
deze taal nog niet zo ver van onze SV en de belijdenisgeschriften af. Als deze niet meer
worden begrepen dan begrijp ik het ook dat dit niet verstaan wordt.
Verder, ook vrijwel alle oudvaders zijn nog geschreven in deze taal. Het is een soort
'vooroorlogs' Nederlands. Maar de verandering in de taal is het net als met veel
andere zaken: Het komt in een stroomversnelling. Op zich is dat voor mij wel eens
een teken aan de wand. Het gaat mijns inziens niet zozeer dat de taal niet verstaan
wordt, maar dat de zaken niet verstaan worden.

[freek]

"Sion zal door recht verlost worden" - Jesaja 1:27

Deze tekst gaat over de verlossing van de Joden uit de Babylonische gevangenschap, eventueel met een geestelijke lijn naar verlossing door Christus. Maar waarom wordt deze tekst meestal geciteerd om een soort vierschaar-ervaring te onderbouwen?

[Mara]

zo heb je veel uitdrukkingen die je met wat inspanning best kan achterhalen.
Zoen- en zoutverbond bijvoorbeeld. Dat gebruikte een predikant ook regelmatig. Even opzoeken in de SV en je weet wat er bedoeld wordt.

Mijn broer verstond dat, jaren geleden al, ook niet helemaal toen hij kritiek had op
deze uitdrukken: hij noemde het ZOET- en ZOUT-verbond. Blijkbaar niet goed verstaan....

Ik hoorde laatst een ambtsbroeder bidden: Gij, die in de Hemel troont en de aarde als voetbank uwer voeten...
In hoeverre is dit nog taal die regelmatig gehoord wordt?

Als kind kreeg ik hier beelden bij. Evenzo als ik mijn vader hoorde bidden dat we een stofje aan de weegschaal en een droppel aan de emmer zijn.

[-DIA-]

"Sion zal door recht verlost worden" - Jesaja 1:27

Deze tekst gaat over de verlossing van de Joden uit de Babylonische gevangenschap, eventueel met een geestelijke lijn naar verlossing door Christus. Maar waarom wordt deze tekst meestal geciteerd om een soort vierschaar-ervaring te onderbouwen?

Daar slaat het ook op. Het ziet verder als die letterlijke betekenis.
Net als bij de voorzegging van de verwoesting van Jeruzalem en talloze andere
voorbeelden hebben we hier een tekst die verder ziet, en dieper gaat.
Zo zijn er ook meer doorgaande profetieën.

[Mara]

Ds. van der Poel over de statelijk verzoening met God:

"In mei 1949 werd mijn ziel in de Wieringermeerpolder statelijk met God verzoend. Te
middernacht stond ik op een parkeerplaats, want ik kon niet verder. Daar werd de
vierschaar gespannen. Ik was met God alleen. Ik en God! meer was er niet. God zweeg
en ik ook. God, de Wet en het Recht was het met mij eens, en ik met God: "Want dit
zal Mij zijn als de wateren van Noach, toen Ik zwoer, dat de wateren van Noach niet meer
over de aarde zouden gaan; alzo heb Ik gezworen dat Ik niet meer op u toornen noch
schelden zal."
Toen ik in de staat verlost werd, was er een stilzwijgen in de hemel. Hoe lang dat geduurd
heeft weet ik niet, want daar is geen tijd, en geen wereld meer. Daar heeft men geen
vrouw en kinderen meer. Toen kwam dat Lam, vanachter het Recht en ging tussen mij en
mijn Rechter staan. Hij onderhandelde met Zijn Vader over mij krachtens het eeuwige
verbondsverdrag. O, zoet ogenblik! Er zelf niet meer te zijn! Het gelaat van de Rechter
veranderde in het gelaat van een zoete, verzoende God, van de Rechter veranderde
in het gelaat van een zoete, verzoende God, naar aanleiding van Jesaja 54 vers 9."

Ik heb diep respect voor ds. v.d. Poel.
Maar... ik vraag me af als een 23 jarige (bijvoorbeeld) krachtdadig bekeerd wordt, hij/zij dit met deze woorden gaat vertellen.
De vierschaar gespannen, ik hoor dat echt nooit meer, ook niet vanaf een kansel.

Misschien dat we toch moeten oppassen voor "napraterij".
Als ik ineens op deze manier ga posten, zal iedereen hier toch met zijn wenkbrauwen gaan fronsen?
Als jij dit zo zegt, DIA, niet. Dit soort plechtig taalgebruik moet bij je passen.
En als je iets beleeft, komt dat van binnenuit, (als het echt is) ga je dan ineens heel anders spreken dan je normaliter doet?

Ik zou het zelf erg moeilijk in hedendaags Nederlands kunnen overzetten. Toch staat
deze taal nog niet zo ver van onze SV en de belijdenisgeschriften af. Als deze niet meer
worden begrepen dan begrijp ik het ook dat dit niet verstaan wordt.
Verder, ook vrijwel alle oudvaders zijn nog geschreven in deze taal. Het is een soort
'vooroorlogs' Nederlands. Maar de verandering in de taal is het net als met veel
andere zaken: Het komt in een stroomversnelling. Op zich is dat voor mij wel eens
een teken aan de wand. Het gaat mijns inziens niet zozeer dat de taal niet verstaan
wordt, maar dat de zaken niet verstaan worden.

DIA, jij hoeft niet te veranderen hoor. Bij jou past het.
Het gaat erom als ik zo ga schrijven als jij, wordt het napraterij en eigenlijk lachwekkend.

[-DIA-]

zo heb je veel uitdrukkingen die je met wat inspanning best kan achterhalen.
Zoen- en zoutverbond bijvoorbeeld. Dat gebruikte een predikant ook regelmatig. Even opzoeken in de SV en je weet wat er bedoeld wordt.

Mijn broer verstond dat, jaren geleden al, ook niet helemaal toen hij kritiek had op
deze uitdrukken: hij noemde het ZOET- en ZOUT-verbond. Blijkbaar niet goed verstaan....

Ik hoorde laatst een ambtsbroeder bidden: Gij, die in de Hemel troont en de aarde als voetbank uwer voeten...
In hoeverre is dit nog taal die regelmatig gehoord wordt?

Als kind kreeg ik hier beelden bij. Evenzo als ik mijn vader hoorde bidden dat we een stofje aan de weegschaal en een droppel aan de emmer zijn.

Bij ons zijn er nog wel ouderlingen die zo hun gebed beginnen.

[Mara]

Zelf zei hij geen andere behoefte te hebben dan 'met de gouden emmer des geloofs te mogen putten uit die grondeloze bornput van Jezus' vernedering en verhoging
en het water des levens uit te gieten".
citaat van ds P. Honkoop.

Ik kan er niets aan doen, maar ik vind het wel mooi.
Ik heb hem nooit horen preken, iemand hier wel?

( In zijn biografie staat dat hij zijn preken uitschreef in een schrift.)

[Hendrikus]

Dat zeg je nu wel, en bepaald niet voor 't eerst, maar ik vraag me af waarop je dit baseert.
Spreek jij nu echt zoveel mensen, en kun je op basis van die waarneming afstrepen wie er wel en wie er niet aan jouw criteria voldoen?
Je hebt alleen maar grond om zoiets te roepen als je het a. persoonlijk bij een grote groep mensen hebt onderzocht (hoe kun je anders met recht en reden beweren dat het er maar weinig zijn?) en b. je moet tools hebben om dat te meten.

Ik bedoel dat niet vervelend, maar ik vind wel dat je heel terughoudend moet zijn met het doen van dergelijke uitspraken wanneer daarvoor de onderbouwing ontbreekt. "Er zijn er nog maar weinig" klinkt immers nogal absoluut. Als je zegt "Ik spreek er nog maar weinig": OK, dat kan, maar dat zegt dan wellicht iets over jou en niet over de mensen.

Lieve Hendrikus.
Er mogen nog enkele mensen op mijn levensweg geplaatst zijn, eenvoudige en ongeletterde
mensen vaak, die deze zaken bevindelijk kunnen vertellen. En geloof me, als je die mensen
hoort dan wordt je stil. Dan ga je je gemis meer en meer gevoelen. En het is waar, er zijn
er ook nog maar weinig, maar het is ook zo dat men elkaar wel opzoekt. Dat geldt ook
in het natuurlijk, men zoekt mensen die je verstaan, die dezelfde belangstelling hebben
of die hetzelfde meegemaakt hebben. Zo is het toch ook in het geestelijke?

Jij spreekt er dus een paar. Mooi voor je.
Maar wie zegt me dat er niet nog véél en véél meer zijn? Die zijn dan kennelijk niet op jouw pad geplaatst. Maar ze zijn er wel, daar ben ik van overtuigd. En daarom vind ik dat je niet moet zeggen "Er zijn er maar weinig", hoogstens "Ik spreek er maar weinig".

[-DIA-]

Ds. van der Poel over de statelijk verzoening met God:

"In mei 1949 werd mijn ziel in de Wieringermeerpolder statelijk met God verzoend. Te
middernacht stond ik op een parkeerplaats, want ik kon niet verder. Daar werd de
vierschaar gespannen. Ik was met God alleen. Ik en God! meer was er niet. God zweeg
en ik ook. God, de Wet en het Recht was het met mij eens, en ik met God: "Want dit
zal Mij zijn als de wateren van Noach, toen Ik zwoer, dat de wateren van Noach niet meer
over de aarde zouden gaan; alzo heb Ik gezworen dat Ik niet meer op u toornen noch
schelden zal."
Toen ik in de staat verlost werd, was er een stilzwijgen in de hemel. Hoe lang dat geduurd
heeft weet ik niet, want daar is geen tijd, en geen wereld meer. Daar heeft men geen
vrouw en kinderen meer. Toen kwam dat Lam, vanachter het Recht en ging tussen mij en
mijn Rechter staan. Hij onderhandelde met Zijn Vader over mij krachtens het eeuwige
verbondsverdrag. O, zoet ogenblik! Er zelf niet meer te zijn! Het gelaat van de Rechter
veranderde in het gelaat van een zoete, verzoende God, van de Rechter veranderde
in het gelaat van een zoete, verzoende God, naar aanleiding van Jesaja 54 vers 9."

Ik heb diep respect voor ds. v.d. Poel.
Maar... ik vraag me af als een 23 jarige (bijvoorbeeld) krachtdadig bekeerd wordt, hij/zij dit met deze woorden gaat vertellen.
De vierschaar gespannen, ik hoor dat echt nooit meer, ook niet vanaf een kansel.

Misschien dat we toch moeten oppassen voor "napraterij".
Als ik ineens op deze manier ga posten, zal iedereen hier toch met zijn wenkbrauwen gaan fronsen?
Als jij dit zo zegt, DIA, niet. Dit soort plechtig taalgebruik moet bij je passen.
En als je iets beleeft, komt dat van binnenuit, (als het echt is) ga je dan ineens heel anders spreken dan je normaliter doet?

Ik zou het zelf erg moeilijk in hedendaags Nederlands kunnen overzetten. Toch staat
deze taal nog niet zo ver van onze SV en de belijdenisgeschriften af. Als deze niet meer
worden begrepen dan begrijp ik het ook dat dit niet verstaan wordt.
Verder, ook vrijwel alle oudvaders zijn nog geschreven in deze taal. Het is een soort
'vooroorlogs' Nederlands. Maar de verandering in de taal is het net als met veel
andere zaken: Het komt in een stroomversnelling. Op zich is dat voor mij wel eens
een teken aan de wand. Het gaat mijns inziens niet zozeer dat de taal niet verstaan
wordt, maar dat de zaken niet verstaan worden.

DIA, jij hoeft niet te veranderen hoor. Bij jou past het.
Het gaat erom als ik zo ga schrijven als jij, wordt het napraterij en eigenlijk lachwekkend.

Maar het feit op zich al: Hoe zou je hetzelfde in de taal van nu zeggen?
Onze taal verarmt als het gaat om geestelijke zaken, terwijl het verrijkt als het
gaat om materiele en zondige zaken. Alleen dit gegeven zegt me toch wel iets.

[Hendrikus]

Zelf zei hij geen andere behoefte te hebben dan 'met de gouden emmer des geloofs te mogen putten uit die grondeloze bornput van Jezus' vernedering en verhoging
en het water des levens uit te gieten".
citaat van ds P. Honkoop.

Ik kan er niets aan doen, maar ik vind het wel mooi.
Ik heb hem nooit horen preken, iemand hier wel?

oom Pup, jazeker.

[-DIA-]

Zelf zei hij geen andere behoefte te hebben dan 'met de gouden emmer des geloofs te mogen putten uit die grondeloze bornput van Jezus' vernedering en verhoging
en het water des levens uit te gieten".
citaat van ds P. Honkoop.

Ik kan er niets aan doen, maar ik vind het wel mooi.
Ik heb hem nooit horen preken, iemand hier wel?

oom Pup, jazeker.

Of was het zijn vader? Dat was ook P. Honkoop

Zaterdag in een preek van ds. J. Karens werd hij nog aangehaald:
"Jan, als je ouder mag worden, dan zullen ze je niet meer dulden.
Dan zul je uitgeworpen worden."
Hierin had ds. Honkoop wel een goed zicht op de tijd waarin hij
leefde.

[Mara]

Dat de taal verarmt, ben ik direct met je eens.
Ik spreek als het over mezelf gaat, toch altijd wel met grote terughoudendheid en schroom.
Er viel mij onlangs iets op in het gebed.
Meestal zei ds: heb dank dat... en dat gaat meestal met de aanspreekvorm Gij, gepaard.
En hoor ik nu vaker: dank u wel dat...
En dan zal er wel gezegd worden: waar let je op, en het zal ook wel onbelangrijk zijn, maar mij viel het op.
Leeftijd predikant zegt niet altijd wat trouwens!

[Mara]

Zelf zei hij geen andere behoefte te hebben dan 'met de gouden emmer des geloofs te mogen putten uit die grondeloze bornput van Jezus' vernedering en verhoging
en het water des levens uit te gieten".
citaat van ds P. Honkoop.

Ik kan er niets aan doen, maar ik vind het wel mooi.
Ik heb hem nooit horen preken, iemand hier wel?

oom Pup, jazeker.

Of was het zijn vader? Dat was ook P. Honkoop

Zaterdag in een preek van ds. J. Karens werd hij nog aangehaald:
"Jan, als je ouder mag worden, dan zullen ze je niet meer dulden.
Dan zul je uitgeworpen worden."
Hierin had ds. Honkoop wel een goed zicht op de tijd waarin hij
leefde.

Hendrikus: ik weet niet hoe oud jij bent, maar ds Honkoop is in 1963 overleden!
Ik heb hem zelfs nooit op een bandje gehoord, ik weet niet of deze ds hieraan zijn medewerking verleende?