Als die grote, hoge christenen echte christenen zijn dan zal de Heere ze zelf, op Zijn tijd, aan de grond brengen, daar komt geen paard aan te pas.
Door Zijn woord en Geest.

alias schreef:

-DIA- schreef:

hervormde schreef:Maar ook zuigelingen kennen de genade in Jezus Christus.

Ja maar daar is onderscheid, en iedereen moet de stand van de genade in de prediking kunnen beluisteren, en zich daaraan kunnen toetsen, zodat wat niet houdbaar is voor de eeuwigheid ontdekt wordt, maar anderzijds mag een prediker het kleinste werk van God niet vertreden.

Is er onderscheid in zuigelingen die Christus kennen?
Wie niet in Christus is zal zich nooit recht kunnen toetsen.
Men bedriegt zichzelf en anderen, zonder dat men het weet.

Johannes 5:12; Die den Zoon 31;heeft, die heeft het leven; die den Zone Gods niet heeft, die heeft het leven niet.

31 Dat is, met waar geloof heeft aangenomen, Joh. 1:12, die heeft de beginselen des eeuwigen levens alrede in dit leven, en heeft een zekere hoop dat hij hetzelve ook hiernamaals volkomenlijk zal bezitten. Zie Joh. 5:24; 8:51.

Van Gods kant is er geen onderscheid, maar wel van 's mensen kant.
Gods gewone weg is ook dat Zijn volk niet alles op één dag leert.

Coosje schreef:Als die grote, hoge christenen echte christenen zijn dan zal de Heere ze zelf, op Zijn tijd, aan de grond brengen, daar komt geen paard aan te pas.
Door Zijn woord en Geest.

Dat is ook wel waar ja...

-DIA- schreef:

Afgewezen schreef:

-DIA- schreef:Of moeten de dienaren des Woords alleen tot grote, hoge verhevene en bezittende christenen spreken? Of misschien alleen tot de onbekeerden?

Grote, hoge verhevene en bezittende christenen... Jaja.

Wat bedoel je? Hou je daar ook niet zo van?
Ik weet het, ja maar die grote hoge christenen, zo zei eens een kind van God,
die zijn, als ze eenmaal wat zijn, met geen paard meer van die plek te krijgen.
En daar leert de praktijk ook wel iets van, het is dus niet zomaar uit de lucht
gegrepen.

Waar had dat 'kind van God' die wijsheid en praktijk vandaan? En waarom was dat een 'kind van God' en die 'grote hoge christenen' niet? Ik neem aan dat je een bepaalde maatstaf hanteert waaraan je dat kennen kon.

refo schreef:

-DIA- schreef:

Afgewezen schreef:

-DIA- schreef:Of moeten de dienaren des Woords alleen tot grote, hoge verhevene en bezittende christenen spreken? Of misschien alleen tot de onbekeerden?

Grote, hoge verhevene en bezittende christenen... Jaja.

Wat bedoel je? Hou je daar ook niet zo van?
Ik weet het, ja maar die grote hoge christenen, zo zei eens een kind van God,
die zijn, als ze eenmaal wat zijn, met geen paard meer van die plek te krijgen.
En daar leert de praktijk ook wel iets van, het is dus niet zomaar uit de lucht
gegrepen.

Waar had dat 'kind van God' die wijsheid en praktijk vandaan? En waarom was dat een 'kind van God' en die 'grote hoge christenen' niet? Ik neem aan dat je een bepaalde maatstaf hanteert waaraan je dat kennen kon.

Ik zal iets over hem vertellen. Misschien zijn er Rijssenaren die weten over wie ik het
heb, maar dat geeft niet, want ik spreek geen laster, maar het mocht zijn tot lering.
Deze man, was zijn leven lang met de vreze des doods bezet. Hij was in zichzelf niets,
en keek hoog op naar Gods volk. Maar deze man zag niet, dat hij met een heldere
lantaarn op zijn rug liep. De liefhebbers des Heeren waren wel eens jaloers op hem.
Maar hij kon het van zichzelf niet bekijken. Toch, toen het sterven werd, mocht hij van
de engelen gedragen worden in de schoot van Abraham. Hij zag de engelen rondom
zijn stervende lichaam. Hierin werd de Heere verheerlijkt. Zo komt God toch aan
Zijn eer, ook al is het een schuchter mens voor wie de zaken te groot waren om te geloven.
Nu is dit niet om een lans te breken voor het ongeloof. Maar het laat wel
zien hoe de Heere verschillend met zijn kinderen handeld. De ene moet met vreze
des doods zijn hele leven een moeilijke weg gaan, de ander wordt meer licht gegeven
en komt tot de doorbrekende genade. Daarin is de Heere vrij en soeverein.

@DIA: ik ken deze traditie en manier van spreken niet (hoewel ik voluit reformatorisch ben). Daarom een vraagje, zodat ik weet of ik je snap:
Is het geloof pas echt als mensen van zichzelf denken dat het niet echt is? En is geloof niet echt als mensen van zichzelf denken dat zij echte gelovigen zijn?

Zita schreef:@DIA: ik ken deze traditie en manier van spreken niet (hoewel ik voluit reformatorisch ben). Daarom een vraagje, zodat ik weet of ik je snap:
Is het geloof pas echt als mensen van zichzelf denken dat het niet echt is? En is geloof niet echt als mensen van zichzelf denken dat zij echte gelovigen zijn?

Hoe kom je aan zo'n gedachte? Probeer het maar eens op te zoeken, want deze
leer bestaat niet.
Wel is het waar dat een van God ontdekte ziel -zoals men vroeger wel zei- gewicht
aan de klok krijgt, zodat hij zich niet op genade kan beroemen als zou hij een
groot christen zijn. Ik weet ook uit ervaring dat de ware christenen nooit geen
hoge gedachten van een mens koesterden.
Maar wat hier genoemd wordt, dat het een voorwaarde zou zijn wordt nergens
geleerd, alleen de praktijk leert wel dat als een christen iets wordt dat God hem wel
vaak tegen komt. En dat is genade, als God hem weer op de plaats brengt.

Overigens, dit is de oude Bijbelse leer. Denk ook aan Paulus, die een scherpe doorn
in zijn vlees kreeg, opdat hij zich niet zou verheffen.
Maar dat een moderator van een reformatorisch forum dit niet weet, kan eigenlik niet,
want hoe zou hij/zij dan kunnen bepalen wat strijdig is met de leer? Ik bedoel het niet
als persoonlijke kritiek, maar slechts om over na te denken.

-DIA- schreef:

Zita schreef:@DIA: ik ken deze traditie en manier van spreken niet (hoewel ik voluit reformatorisch ben). Daarom een vraagje, zodat ik weet of ik je snap:
Is het geloof pas echt als mensen van zichzelf denken dat het niet echt is? En is geloof niet echt als mensen van zichzelf denken dat zij echte gelovigen zijn?

Hoe kom je aan zo'n gedachte? Probeer het maar eens op te zoeken, want deze
leer bestaat niet.
Wel is het waar dat een van God ontdekte ziel -zoals men vroeger wel zei- gewicht
aan de klok krijgt, zodat hij zich niet op genade kan beroemen als zou hij een
groot christen zijn. Ik weet ook uit ervaring dat de ware christenen nooit geen
hoge gedachten van een mens koesterden.
Maar wat hier genoemd wordt, dat het een voorwaarde zou zijn wordt nergens
geleerd, alleen de praktijk leert wel dat als een christen iets wordt dat God hem wel
vaak tegen komt. En dat is genade, als God hem weer op de plaats brengt.

Overigens, dit is de oude Bijbelse leer. Denk ook aan Paulus, die een scherpe doorn
in zijn vlees kreeg, opdat hij zich niet zou verheffen.
Maar dat een moderator van een reformatorisch forum dit niet weet, kan eigenlik niet,
want hoe zou hij/zij dan kunnen bepalen wat strijdig is met de leer? Ik bedoel het niet
als persoonlijke kritiek, maar slechts om over na te denken.

@DIA reformatorisch gaat terug op de leer van de reformatoren niet op gezelschapstaal hoewel die best reformatorisch kan zijn. Kan zijn maar niet altijd is.

-DIA- schreef:

Zita schreef:@DIA: ik ken deze traditie en manier van spreken niet (hoewel ik voluit reformatorisch ben). Daarom een vraagje, zodat ik weet of ik je snap:
Is het geloof pas echt als mensen van zichzelf denken dat het niet echt is? En is geloof niet echt als mensen van zichzelf denken dat zij echte gelovigen zijn?

Hoe kom je aan zo'n gedachte? Probeer het maar eens op te zoeken, want deze
leer bestaat niet.
Wel is het waar dat een van God ontdekte ziel -zoals men vroeger wel zei- gewicht
aan de klok krijgt, zodat hij zich niet op genade kan beroemen als zou hij een
groot christen zijn. Ik weet ook uit ervaring dat de ware christenen nooit geen
hoge gedachten van een mens koesterden.
Maar wat hier genoemd wordt, dat het een voorwaarde zou zijn wordt nergens
geleerd, alleen de praktijk leert wel dat als een christen iets wordt dat God hem wel
vaak tegen komt. En dat is genade, als God hem weer op de plaats brengt.

Overigens, dit is de oude Bijbelse leer. Denk ook aan Paulus, die een scherpe doorn
in zijn vlees kreeg, opdat hij zich niet zou verheffen.
Maar dat een moderator van een reformatorisch forum dit niet weet, kan eigenlik niet,
want hoe zou hij/zij dan kunnen bepalen wat strijdig is met de leer? Ik bedoel het niet
als persoonlijke kritiek, maar slechts om over na te denken.

Hola Dia, ik stelde een controlevraag om te zien of ik jou goed begreep, niet of ik de reformatorische leer goed begreep. Maar ik zal je verkeerd begrepen hebben wat je voorgaande posts betreft. Ik ga ze nog een keer lezen.

Zita schreef:---Knip---
Wilt u onderling gekissebis dat niet over het onderwerp gaat via de PB regelen?

okee.

-DIA- schreef:

alias schreef:

-DIA- schreef:

hervormde schreef:Maar ook zuigelingen kennen de genade in Jezus Christus.

Ja maar daar is onderscheid, en iedereen moet de stand van de genade in de prediking kunnen beluisteren, en zich daaraan kunnen toetsen, zodat wat niet houdbaar is voor de eeuwigheid ontdekt wordt, maar anderzijds mag een prediker het kleinste werk van God niet vertreden.

Is er onderscheid in zuigelingen die Christus kennen?
Wie niet in Christus is zal zich nooit recht kunnen toetsen.
Men bedriegt zichzelf en anderen, zonder dat men het weet.

Johannes 5:12; Die den Zoon 31;heeft, die heeft het leven; die den Zone Gods niet heeft, die heeft het leven niet.

31 Dat is, met waar geloof heeft aangenomen, Joh. 1:12, die heeft de beginselen des eeuwigen levens alrede in dit leven, en heeft een zekere hoop dat hij hetzelve ook hiernamaals volkomenlijk zal bezitten. Zie Joh. 5:24; 8:51.

Van Gods kant is er geen onderscheid, maar wel van 's mensen kant.
Gods gewone weg is ook dat Zijn volk niet alles op één dag leert.

Wat is dat dan wat niet op één dag wordt geleerd?

Het woord toe-eigenen vind iik eigenlijk al ongepast.
Alsof we ergens recht op hebben en dat nu moeten gaan halen.
Wat voorbeelden voor valse gronden betreft moet ik helaas aan Luther denken, die leerde dat uit geloof ALLEEN de mens gered kan worden.

Wat ik zo jammer vind is, dat er op dit forum
zo weinig inhoudelijk op de preek van Ds. L. Adriaanse wordt ingegaan.

Ik onze kerkverbanden is altijd sceptisch gekeken naar de Doleantie.
Met name over de leer van Dr. Kuyper over de veronderstelde
wedergeboorte. Dat was ook één van de redenen,
dat sommige Christelijk Gereformeerden niet met de Doleantie wilden
wilden samengevoegd worden.
Ik had dit prekenboek met 52 leerredenen van Dolerende predikanten
met de opmerkelijke titel: "Uit de diepte", deel 4 1889-1890.
Eerst wilde ik het niet kopen bij het antiqariaat,
mede vanwege de leer van de veronderstelde wedergeboorte.
Maar,dacht ik, ik wil best er weleens een keer wat over hen lezen.
Prompt vond ik midden in deze prekenbundel deze preek.

Als je zo'n preek van deze dienaar des Woords uit die tijd leest,
dan denk je weleens: wat is het verval dan nu groot,
zelfs al in onze kringen, dat men zo'n preek niet meer begeert.
Ik zeg natuurlijk niet dat er in onze kerkverbanden zo niet meer
gepreekt wordt, ik had ook een preek uit onze kringen kunnen
plaatsen, maar dan kreeg je weer het vooroordeel:
Zie je wel, dat hadden we van die kerk kunnen verwachten!
Daarom opmerkelijk dat ook in de Gereformeerde Kerken
in Nederland, in die tijd toch ook een separerende
onderscheidelijke prediking werd gevonden.

Dus mijn verzoek: wat vinden de forumleden inhoudelijk van
deze preek van Ds. Adriaanse?

SecorDabar: ik kan me er van harte in vinden en ben ook verwonderd dat die prediking daar nog gevonden werd. Inderdaad, wat zijn we ver heen in deze tijd, soms mis je dit in de meest behoudende kerken. Aan de andere kant geloof ik dat er nog 7000 zijn die de knie voor Baäl niet gebogen hebben.