Cees schreef:

edmund schreef:Ik volg het advies van ds. Kort, blz. 102, ik zoek naast de Schrift het in de geschriften van onze vaderen. De godzalige kerkvaders, reformatoren en veel puriteinse leraars.

Ik ga terug tot deze bronnen en vind daar het merg van het Evangelie.

Publiceer dat dan in een eigen boek. Dit is een DISCUSSIE FORUM en geen citaten oorlog.

*zit op Huisman te wachten die met Brakel eens naar zijn werk kan gaan zodat Anker zijn antwoord krijgt

alias schreef:Ds. J. Roos


Het zal onze lezers bekend zijn dat we geen behoefte hebben om van ons kerkblad een strijdblad maken. Ons streven is om de lezers het meest te bepalen bij de noodzakelijkheid van de waarachtige wedergeboorte als het zuivere genadewerk van de Heilige Geest. Hoe God de Vader naar Zijn welbehagen in Christus dit Zijn volk zielsbevindelijk leert, zodat zij als verloren zondaren geen rust kunnen vinden voor zij bewust God in Christus mogen kennen. Het komt echter elke keer openbaar dat Gods kerk een strijdende kerk is. Behalve de verderfelijke invloeden van de seculiere maatschappij die vanbuiten de kerken binnendringen, komt ook de scheiding der geesten binnen de kerken in verschillende vormen openbaar. We kunnen in ons kerkelijk blad niet op allerlei ontwikkelingen ingaan, doch bepaalde gebeurtenissen vragen om een antwoord of toelichting, temeer als het om de zuivere waarheid gaat waar onze vaderen alles voor over hebben gehad.
Zo is er recentelijk een boek van de hand van ds. A. Kort, predikant van de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland uitgegeven dat handelt over de wedergeboorte. De spraakmakende titel van het boek is: Wedergeboorte of schijngeboorte, met als ondertitel 'De bijbelse bloedtheologie vergeleken met de filosofische embryotheologie.' Het streven van ds. Kort is om door middel van zijn pennenvrucht aan te tonen dat de leer van dr. A. Comrie aangaande de wedergeboorte niet in de lijn ligt van de kerkvaders, reformatoren en andere leraars. Daarbij schroomt hij niet om de leervoorstelling van Cornrie en zijn volgelingen aangaande de wedergeboorte als onbijbels te omschrijven. Van verschillende zijden is ons gevraagd om hierop te reageren, omdat leraars zoals dr. A. Comrie, ds. G.H. Kersten, dr. C. Steenblok en indirect ook ds. F. Mallan het moeten ontgelden. We hebben zelfs het boek van een onbekende gever toegestuurd gekregen. Bij het doornemen ervan hebben we ons verbaasd over de door ds. Kort beschreven visie op de leer van de wedergeboorte, zijn oordeel over andersdenkenden, en zijn krasse taalgebruik.
Men kan verschil van mening hebben, maar het blijft altijd zaak om de fatsoensnormen in acht te nemen. Volgens ons heeft de predikant zich niet gehouden aan de wens die hij aan het slot van zijn Verantwoording schrijft: 'Maar aan het kruikje mag de liefde niet ontbreken. De liefde sticht; we dienen elkaars behoud op het oog te hebben.'
Vooraf merken we op dat we niet het hele boek van ds. Kort gaan bespreken, maar (in zeven afleveringen) willen stilstaan bij:

I
Is de leer van Comrie onbijbels? (1)
1. De wezenlijke verschillen
2. Het selectief en subjectief beroep op leraars
3. De uitleg alsof Comrie en zijn volgelingen de grond van de bekering in de overtuiging leggen en God in Christus niet centraal stellen.

1. De wezenlijke verschillen
De eerste constatering na het lezen van dit boek is dat ds. Kort probeert te bewijzen dat hij de bloedtheologie en tevens een voorbereiding vóór de wedergeboorte voorstaat, en dat Comrie en anderen de 'ernbryotheologie' en de standen in het genadeleven leren. Met embryotheologie bedoelt hij de leer dat in de wedergeboorte of levendmaking de ziel (onbewust) met Christus verenigd wordt, en dat pas door de oefening des geloofs plaats voor Christus wordt gemaakt. In deze opvatting vindt de overtuiging van zonde ná de wedergeboorte plaats en niet ervoor. Ds. Kort noemt de dwaling van de embryotheologie ook wel de veronderstelde wedergeboorte.

Alexander Comrie
Onze lezers zullen ongetwijfeld van Alexander Comrie (1706-1774) hebben gehoord. Van geboorte was hij een Schot, die op ongeveer twintigjarige leeftijd in'Nederland kwam. Als herder en leraar heeft hij achtendertig jaar de gemeente van Woubrugge gediend. Comries geschriften zijn voor veel lezers tot zegen geweest, en we kunnen niet nalaten om te schrijven dat het ook tot onderwijs voor onze ziel is geweest. Al heeft hij dan geen dogmatiek geschreven zoals ds. G.H. Kersten, toch kunnen we zijn De Heidelbergsche Catechismus (die uit zeven zondagen bestaat), en zijn Verhandeling van enige eigenschappen van het zaligmakend geloof als een zuiver gereformeerde dogmatiek aanmerken. Vooral in zijn verhandeling over Zondag 7 omschrijft hij duidelijk wat de Bijbelse leer aangaande de wedergeboorte inhoudt. In zijn Eigenschappen verklaart Comrie dat de wedergeboorte tweeledig is, namelijk een engere en een ruimere wedergeboorte.
In engere zin bedoelt hij het almachtige, krachtdadige en onwederstandelijke werk Gods, waardoor de uitverkoren zondaar van dood levend gemaakt wordt. Volgens Comrie betekent de wedergeboorte in ruimere zin niet alleen de levendmaking van de zondaar, maar ook het herstel van Gods beeld in hem en de voltooiing van het werk Gods in de ziel. Comrie beroept zich op Gods Woord en tevens op Calvijn in zijn verklaring van Johannes 1:l3, waar Calvijn zegt dat de wedergeboorte de bron is waaruit het geloof voortvloeit. Comrie legt dan nader uit dat de ziel in de wedergeboorte wel in een punt des tijds wordt levend gemaakt, 'maar de voltooiing ervan vindt trapsgewijs plaats'.

De lezer zal zich afvragen wat ds. Kort met de 'embryotheologie' bedoelt? Een embryo is een aanduiding van een ongeboren kind dat in een fase is tussen bevruchting en geboorte. Volgens Comrie mogen we dit voorbeeld van een embryo tot het geestelijke leven overbrengen. Wanneer Gods Geest in het hart van een uitverkoren zondaar het beginsel van leven heeft gelegd, vindt er de vereniging tussen Christus en de ziel plaats.
Vanzelf blijft het in het geestelijke leven geen embryo, en daarom schrijft Comrie in de zesde preek van zijn Eigenschappen: 'Zodat hij als een embryo in moeders lichaam leeft, en al de delen van een mens wezenlijk heeft, schoon het nog niet tot die volmaaktheid gekomen is, waartoe het naderhand zal gebracht worden.'
In de buitengewoon belangrijke preek over Zondag 7 zegt Comrie dat we door het geloof Christus worden ingelijfd:
••• de genade of de hebbelijkheid van het geloof, waaruit de daden van het geloven voortvloeien en geoefend worden. U behoorde uw eigen taal te verstaan en te begrijpen, dat er onderscheid is tussen geloof en geloven. Onthoud het in het vervolg: geloof geeft te kennen de genade des geloofs of de ingestorte hebbelijkheid, maar geloven geeft te kennen de werkzame daden, uit dat geloof voortkomende. Zo is het in alle andere opzichten: het gehoor is niet horen; het ene is het zintuig, het andere de werkzame gewaarwording van wat door het gehoor als een lijdelijk zintuig ontvangen wordt. Vergeet toch dit door ons genoemde onderscheid nooit. ( ... ) Ik zal u alleen maar te binnen brengen, hoe nauwkeurig de Dordtse vaderen dit onderscheid in het oog gehouden hebben in het derde en vierde artikel tegen de Remonstranten, de hebbelijkheid van de daad onderscheidende.'
Het geloof is dus de gave van Gods Geest, ofwel de wedergeboorte in engere zin, ook wel genoemd de habitus of hebbelijkheid. Hoewel het geloofsvermogen niet onvolkomen is, moet dit door de oefeningen en onderwijzingen van Gods Geest wel tot geloven ofwel tot de dadelijkheid (actus) komen. We kunnen vanzelf niet alles citeren wat Comrie in deze bijzondere preek over Zondag 7 heeft geschreven, doch laat het genoeg zijn om te weten hoe belangrijk dit leerstuk is dat handelt over het verschil tussen geloof en geloven.
Hoewel Comrie om deze leervoorstelling door velen is verguisd, en die voorstelling door ds. Kort smalend de embryotheologie wordt genoemd, wordt Comrie bij Gods ware volk hoog gewaardeerd om zijn Bijbelse leer en zijn practicale verklaring van het geloofsleven.
We weten hoe onze geliefde leermeester, ds. F. Mallan altijd met hoogachting over Comrie sprak en schreef, en de gemeenten opriep om zijn geschriften te lezen. Als hij zou geweten hebben hoe ds. Kort leraars zoals Comrie, Kersten en Steenblok in hun leer over de wedergeboorte veroordeelt, hij zou zeker niet gezwegen hebben. Hij behoeft ook niet meer te strijden, omdat hij de strijd te boven mag zijn. De Heere Zelf zal Zijn waarheid bevestigen.

Tiberius schreef:

Afgewezen schreef:

Tiberius schreef:En als je je soms afvraagt welke oordelen over ds. De Heer ik bedoel, zoek dan maar eens op het woordje "mohikanen".

? Dat heeft toch niets met oordelen te maken? Je zegt gewoon dat iemand in zijn opvatting een van de laatsten is. Je kunt ook werkelijk overal over vallen.

Dat was juist het vooroordeel, wat nu kennelijk toch gesneuveld is.

Anker schreef:

huisman schreef:

Tiberius schreef:

Anker schreef:Inderdaad, wat een mooi artikel, vandaag in de Saambinder.
Ds. de Heer heeft ook contact gehad met ds. Kort. Alle oordelen die bij voorbaat hier geuit zijn mogen met recht teruggenomen worden.

Dat zie ik nog niet zo snel gebeuren. Ben in ieder geval benieuwd.

Ik heb net de deel 2 van de recensie gelezen, het is mij niet duidelijk waarom dit zo'n mooie recensie is en dat alles daarom moet worden teruggenomen. Ik zie iig tenminste alweer één karikatuur geschets van ds Korts standpunt.

Heb je inmiddels al wat in Brakel gelezen en kun je mijn vragen beantwoorden? Daar ben ik echt benieuwd naar.

Anker schreef:Huisman, Brakel spreekt in dit citaat over de ware droefheid. Kent de zondaar in deze omschrijving Christus?

1. U bent in dit tegenwoordig ogenblik óf een kind Gods, óf een kind des duivels; u
bent niet beide, u bent ook niet geen van beide, er is geen derde staat. Legt dit op uw
hart, zo heerlijk of zo veracht, zo zalig of rampzalig u bent. Is dit nu niet de moeite
waard, dat ge uzelf beproeft wat u bent? Zal men in zo'n grote zaak zorgeloos zijn?

IX. 6. Men kan tot kennis van zijn staat komen, of men in het verbond der Genade met
God is, en of men gelovig is of niet. De inbeelding van onmogelijkheid verflauwt de
ernst, daarom zeg ik, 't is doenlijk, men kan het weten. De bruid wist dat Jezus de hare
was:
Hoogt. 2: 16. Mijn liefste is mijn, en ik ben Zijne.
Job 19:25. Want ik weet: mijn Verlosser leeft.
Jesaja 60: 16. En gij zult weten, dat Ik de Heere ben, uw Heiland, en uw Verlosser, de
machtige Jakobs.
Rom. 8: 38. Ik ben verzekerd, enz.
1 Kor. 2: 12. Doch wij hebben niet ontvangen den geest der wereld, maar de Geest,
die uit God is, opdat wij zouden weten de dingen, die ons van God geschonken zijn.
Gal. 2:20. Ik ben met Christus gekruist; en ik leef. Zie, zo kan men verzekerd zijn.
Welaan dan, tracht ernaar, om ook tot de verzekering te komen. En zo kan ook een
natuurlijk mens overtuigd worden dat hij nog onherboren is.

XXVII. Het tweede kenteken van een waar gelovige en bondgenoot, een tijdgelovige
en valse bondgenoot, wordt genomen van 't geloof zelve. 't Geloof is een zeker
kenteken van een waar bondgenoot en erfgenaam der zaligheid; doch zij hebben allen
het ware zaligmakende geloof niet, die zich dat inbeelden


1. De ware gelovigen nemen de Heere Jezus aan, en dat met hun hart, en dat dikwijls.
Zij nemen Jezus aan, zij vergapen zich niet aan de zaken en goederen, zij blijven in
dezelve beschouwing niet hangen; maar zij gaan naar de fontein zelve, zij hebben
onderhandelingen met God, met Christus Zelf. Naar Hem wenden ze zich, naar Hem
zien ze uit, naar Hem verlangen ze Hem nemen ze aan, op Hem verlaten ze zich, aan
Hem geven ze zich over, met Hem willen ze verenigd zijn, en in gevoeligheid, konden
ze maar, verenigd blijven, en oefenen zo die daden des geloofs, die wij in 't vorige
hfdst. beschreven hebben, 't zij zwakker, 't zij sterker, hun werking is nevens God en
Christus; zo spreekt doorgaans de Heilige Schrift

Zij nemen de Heere Jezus aan met hun hart, hun werk is geen buitenwerk, geen
hersenwerk, zij beginnen van binnen, 't hart heeft droefheid, 't hart verlangt, 't hart
neemt aan, 't hart geeft over, zij zien het gebrek des harten, zij beproeven hoe 't hart
aangedaan is, en uit die gestalte werken ze; in 't hart zoeken ze de Heere Jezus te
hebben, al wat zonder hart is, gevoelen ze licht, en het bedroeft hen zeer, en 't kan hen
niet vermaken. Met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid, Rom. 10:10. Opdat
Christus door het geloof in uw harten wone, Ef. 3:17.
Zij nemen de Heere Jezus dikwijls aan, ja wel duizend, en wel duizendmaal

XXXVI. 3e kenteken. 't Geloof kan niet zijn zonder heiligheid; want het reinigt het
hart, het is werkzaam door de liefde, en levendig door goede werken; zodat hij
waarlijk niet gelooft, die geen heiligheid heeft

edmund schreef:Ik volg het advies van ds. Kort, blz. 102, ik zoek naast de Schrift het in de geschriften van onze vaderen. De godzalige kerkvaders, reformatoren en veel puriteinse leraars.

Ik ga terug tot deze bronnen en vind daar het merg van het Evangelie.

huisman schreef: Tijdens de lunch toch maar het hoofdstuk in zijn geheel gelezen. Jouw vraag was

Anker schreef:Huisman, Brakel spreekt in dit citaat over de ware droefheid. Kent de zondaar in deze omschrijving Christus?

Het hoofdstuk (33 boek1) heeft als titel "KENTEKENEN VAN HET ZALIGMAKEND GELOOF"

Brakel noemt dan 3 kenmerken. 1. Ware droefheid, 2. het geloof zelf 3.heiligmaking. Uitgebreid en pastoraal legt hij deze 3 zaken uit wanneer het schijngeloof is of wanneer het waar zaligmakend geloof is. Hij zegt nergens dat als je maar één van deze bezit je een waar gelovige bent. Alle drie kenmerken moeten gevonden worden, niet altijd met evenveel kracht maar zonder kan echt niet. Ik citeer toch een paar gedeelten uit het hoofdstuk.

De ernst van dit onderzoek of zelfbeproeving.

1. U bent in dit tegenwoordig ogenblik óf een kind Gods, óf een kind des duivels; u
bent niet beide, u bent ook niet geen van beide, er is geen derde staat. Legt dit op uw
hart, zo heerlijk of zo veracht, zo zalig of rampzalig u bent. Is dit nu niet de moeite
waard, dat ge uzelf beproeft wat u bent? Zal men in zo'n grote zaak zorgeloos zijn?

Dat kennis van je staat mogelijk is

IX. 6. Men kan tot kennis van zijn staat komen, of men in het verbond der Genade met
God is, en of men gelovig is of niet. De inbeelding van onmogelijkheid verflauwt de
ernst, daarom zeg ik, 't is doenlijk, men kan het weten. De bruid wist dat Jezus de hare
was:
Hoogt. 2: 16. Mijn liefste is mijn, en ik ben Zijne.
Job 19:25. Want ik weet: mijn Verlosser leeft.
Jesaja 60: 16. En gij zult weten, dat Ik de Heere ben, uw Heiland, en uw Verlosser, de
machtige Jakobs.
Rom. 8: 38. Ik ben verzekerd, enz.
1 Kor. 2: 12. Doch wij hebben niet ontvangen den geest der wereld, maar de Geest,
die uit God is, opdat wij zouden weten de dingen, die ons van God geschonken zijn.
Gal. 2:20. Ik ben met Christus gekruist; en ik leef. Zie, zo kan men verzekerd zijn.
Welaan dan, tracht ernaar, om ook tot de verzekering te komen. En zo kan ook een
natuurlijk mens overtuigd worden dat hij nog onherboren is.

Van het tweede kenmerk.

XXVII. Het tweede kenteken van een waar gelovige en bondgenoot, een tijdgelovige
en valse bondgenoot, wordt genomen van 't geloof zelve. 't Geloof is een zeker
kenteken van een waar bondgenoot en erfgenaam der zaligheid; doch zij hebben allen
het ware zaligmakende geloof niet, die zich dat inbeelden


1. De ware gelovigen nemen de Heere Jezus aan, en dat met hun hart, en dat dikwijls.
Zij nemen Jezus aan, zij vergapen zich niet aan de zaken en goederen, zij blijven in
dezelve beschouwing niet hangen; maar zij gaan naar de fontein zelve, zij hebben
onderhandelingen met God, met Christus Zelf. Naar Hem wenden ze zich, naar Hem
zien ze uit, naar Hem verlangen ze Hem nemen ze aan, op Hem verlaten ze zich, aan
Hem geven ze zich over, met Hem willen ze verenigd zijn, en in gevoeligheid, konden
ze maar, verenigd blijven, en oefenen zo die daden des geloofs, die wij in 't vorige
hfdst. beschreven hebben, 't zij zwakker, 't zij sterker, hun werking is nevens God en
Christus; zo spreekt doorgaans de Heilige Schrift

Zij nemen de Heere Jezus aan met hun hart, hun werk is geen buitenwerk, geen
hersenwerk, zij beginnen van binnen, 't hart heeft droefheid, 't hart verlangt, 't hart
neemt aan, 't hart geeft over, zij zien het gebrek des harten, zij beproeven hoe 't hart
aangedaan is, en uit die gestalte werken ze; in 't hart zoeken ze de Heere Jezus te
hebben, al wat zonder hart is, gevoelen ze licht, en het bedroeft hen zeer, en 't kan hen
niet vermaken. Met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid, Rom. 10:10. Opdat
Christus door het geloof in uw harten wone, Ef. 3:17.
Zij nemen de Heere Jezus dikwijls aan, ja wel duizend, en wel duizendmaal

Het derde kenmerk over de heiligheid.

XXXVI. 3e kenteken. 't Geloof kan niet zijn zonder heiligheid; want het reinigt het
hart, het is werkzaam door de liefde, en levendig door goede werken; zodat hij
waarlijk niet gelooft, die geen heiligheid heeft

Jouw vraag of de zondaar bij het eerste kenmerk (ware droefheid ) Christus kent kun je iig niet uit dit hoofdstuk beantwoorden. Brakel zegt wel bij het derde kenmerk dat je geen waar gelovige kunt zijn zonder kenmerk 3 dat zal dan ook wel voor de beide andere kenmerken gelden. Een waar gelovige heeft alle drie kenmerken.

Ik hoop hiermee je vraag eantwoord te hebben, vind jij het nog niet volledig dan hoor ik het graag.

WimA schreef:Van vele kerkverbanden heb ik al (delen) van een recensie gelezen van het boek van ds. Kort. Van de CGK heb ik echter nog niets vernomen. Komt dat nog?

Anker schreef:Brakel spreekt over de ware droefheid. Kent de zondaar in deze omschrijving Christus? Op deze vraag wil ik een antwoord. Eigenlijk gewoon ja of nee.Ik heb niet het idee dat je die geeft. Dat iemand die alleen maar ellendekennis heeft, of de ware droefheid, om met Brakel te spreken, geen waar gelovige genoemd mag worden, dat is me duidelijk. Dat stel ik ook niet. Wel, en dat doe ik met Brakel, dat in de weg die leidt tot Christus er ware droefheid (gewerkt door de Heilige Geest zegt Brakel) kan zijn zonder dat men Christus al kent

huisman schreef:

WimA schreef:Van vele kerkverbanden heb ik al (delen) van een recensie gelezen van het boek van ds. Kort. Van de CGK heb ik echter nog niets vernomen. Komt dat nog?

Misschien maar Comrie en de habitus/actus constructie heeft bij de CGK nooit ingang gevonden.

JolandaOudshoorn schreef:

GGBeroopingswerk schreef:

edmund schreef:Recensie van ds. M. Van Kooten uit Elspeet in de Veluwse kerkbode 29/11/2012

Wedergeboorte of schijngeboorte
Onder deze titel verscheen onlangs een boek van de hand van drs. A. Kort, oud gereformeerd predikant te Krimpen aan de IJssel, voorheen te Rijssen en aanvankelijk hervormd predikant te Garderen.

Terecht stelt hij dat het zien op de koperen slang een uitstekend voorbeeld is van de wedergeboorte (blz.203). Hij schrijft verder: ‘Wie als gebeten door de slang naar de koperen slang opziet, wordt genezen. Dit zien op de slang doet leven. Alzo is het ook met Christus. Hij moest aan het hout verheven worden. Wie door het geloof opziet, zal leven. Zo niet dan sterft hij de eeuwige dood. Voor die tijd ligt hij in de dood, ook al leeft hij. Hij leeft pas als hij Christus leeft.’ (blz.204).

Ondanks het feit dat ik de zienswijze betreffende de wedergeboorte met ds.Kort deel vind ik wel dat hij hier en daar wel eens iets te ongenuanceerd uit de hoek komt. Anderzijds is het daardoor extra duidelijk geworden welke gevaren er schuilen als we de wedergeboorte loskoppelen van het rechtvaardigend geloof. Het boek zal wel de nodige stof doen opwaaien. Dat kan geen kwaad.

zo, nu weet ook iedereen mijn standpunt

-DIA- schreef:

huisman schreef:

WimA schreef:Van vele kerkverbanden heb ik al (delen) van een recensie gelezen van het boek van ds. Kort. Van de CGK heb ik echter nog niets vernomen. Komt dat nog?

Misschien maar Comrie en de habitus/actus constructie heeft bij de CGK nooit ingang gevonden.

Nee? De ingewikkelde theologie van ds. Kort misschien niet... Maar de eenvoudige leer van Comrie had vooral in het
verleden veel liefhebbers in de CGK. Ik heb nog enkele CGK's van de oude stempel gekend die zeker Comrie heel hoog
hadden. En... wat dacht je van prof. G. Wisse?
En van wijlen ds. N. de Jong? wijlen ds. F. Bakker? wijlen ds. M. Baan? om maar wat te noemen...

-DIA- schreef:

huisman schreef:

WimA schreef:Van vele kerkverbanden heb ik al (delen) van een recensie gelezen van het boek van ds. Kort. Van de CGK heb ik echter nog niets vernomen. Komt dat nog?

Misschien maar Comrie en de habitus/actus constructie heeft bij de CGK nooit ingang gevonden.

Nee? De ingewikkelde theologie van ds. Kort misschien niet... Maar de eenvoudige leer van Comrie had vooral in het
verleden veel liefhebbers in de CGK. Ik heb nog enkele CGK's van de oude stempel gekend die zeker Comrie heel hoog
hadden. En... wat dacht je van prof. G. Wisse?
En van wijlen ds. N. de Jong? wijlen ds. F. Bakker? wijlen ds. M. Baan? om maar wat te noemen...

huisman schreef:[Alle 4 echte CGK predikanten.(je bent trouwens ds C Smits vergeten ) De theologie van ds Kort is terug te voeren op de reformatie,nadere reformatie en zeer veel oudvaders. Wat ik altijd vreemd heb gevonden dat alleen Comrie-in het voorbijgaan van zeer veel andere theologen-het fundament voor deze leer kan vormen.