Oorspronkelijk gepost door Matthijs
Ik snap niet eens waarom jij als gelovige (d.i. iemand die de Heere vreest. Die alleen God liefheeft met heel zijn hart), kan trouwen met een ongelovige (d.i. iemand die de duivel lief heeft). En ik snap helemaal niet dat je dat nog goed vindt ook. Dat je daar vrede mee hebt. Elkaar gewoon in je waarde laten.
Wat een vreselijk huwelijk!

Dit gaat te ver!

Oorspronkelijk gepost door Barryvrouw

Oorspronkelijk gepost door Matthijs
Ik snap niet eens waarom jij als gelovige (d.i. iemand die de Heere vreest. Die alleen God liefheeft met heel zijn hart), kan trouwen met een ongelovige (d.i. iemand die de duivel lief heeft). En ik snap helemaal niet dat je dat nog goed vindt ook. Dat je daar vrede mee hebt. Elkaar gewoon in je waarde laten.
Wat een vreselijk huwelijk!

Dit gaat te ver!

Vind je ook dat dat te ver gaat?
Wellicht bedoel je het andere.

Waarom gaat dat te ver?
Het staat zwart op wit in de Bijbel.

Oorspronkelijk gepost door Matthijs
Ik snap niet eens waarom jij als gelovige (d.i. iemand die de Heere vreest. Die alleen God liefheeft met heel zijn hart), kan trouwen met een ongelovige (d.i. iemand die de duivel lief heeft). En ik snap helemaal niet dat je dat nog goed vindt ook. Dat je daar vrede mee hebt. Elkaar gewoon in je waarde laten.
Wat een vreselijk huwelijk!
Ik vraag me dan af als de persoon die zich gelovig noemt ook iid. gelovig is. Hoe kun je zo onbewogen en niet waarschuwend trouwen.

Gelovig en ongelovig
Hemel en hel
God en duivel
Water en vuur
Rechts en links

Je voelt wel aan, dat past nooit bij elkaar.

Het kan niet goed zijn, laat staan Bijbels. Ik lees in heel de Bijbelse geschiedenissen nooit dat een godvrezend persoon met een ongelovig iemand trouwde. Gebeurde dat wel, dan kwamen daar wel straffen op.

Ja, het kan voorkomen als je verliefd wordt op een ongelovig/kerkloos iemand.
En als het wederzijds is, dan moet er eerst maar eens heel veel gepraat worden voordat je besluit om verkering te nemen. En als er geen daad tot bekering komt, dan ook geen daad tot verkering!

Ik vraag me trouwens af. Heb je dan als gelovige nooit gebeden om een godvrezende jongen of meisje? Of hoeft God daar zich niet mee te bemoeien? En dan wel om een zegen vragen over het huwelijk in de kerk? Ik ben bang dat je om een vloek gaat vragen. Want het is niet naar de schrift! En wie God verlaat (ook als is het vroom. God ziet alles) heeft smart op smart te vrezen....

Ik ben er van overtuigd, als je alle dagen bid om een God vrezend meisje of jongen, dat je die krijgen zult. Maar misschien ook wel niet. Maar dan heeft de Heere daar een bedoeling mee. Er gebeurt immers niets zomaar. De Heere heeft overal een bedoeling mee. Maar wel een bedoeling waar mee Hij Zelf verheerlijkt wordt. En dat is ook het doel waartoe wij geschapen zijn. Tot Zijn eer leven. Ook in het huwelijk met je godvrezend echtgenote of echtgenoot, of ook met je ongelovige echtgenote of echtgenoot????? Je voelt wel aan hoop ik, dat dat niet mogelijk is.

Wordt eens wakker jij. Doe ff gezond. Je slaat zoals wel vaker weer helemaal door jij. Ben jij mog wel te redden???

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Barryvrouw

Oorspronkelijk gepost door Matthijs
Ik snap niet eens waarom jij als gelovige (d.i. iemand die de Heere vreest. Die alleen God liefheeft met heel zijn hart), kan trouwen met een ongelovige (d.i. iemand die de duivel lief heeft). En ik snap helemaal niet dat je dat nog goed vindt ook. Dat je daar vrede mee hebt. Elkaar gewoon in je waarde laten.
Wat een vreselijk huwelijk!

Dit gaat te ver!

Vind je ook dat dat te ver gaat?
Wellicht bedoel je het andere.

Waarom gaat dat te ver?
Het staat zwart op wit in de Bijbel.

Ongelovig = onbekeerd. Gelovig = bekeerd. Dus alleen bekeerden trouwen?

Een vreselijk huwelijk? Elk huwelijk tussen gelovigen is dus een goed huwelijk?

Er zijn heel erg veel goede huwelijken waarvan er een ongelovig is en een ander 'gelovig'.

Het gaat mij te ver, om dit zo hard hier te plaatsen. Er ontbreekt een gigantische dosis begrip, liefde & tact, omdat hier zo, met de woorden te plaatsen.

Oorspronkelijk gepost door Barryvrouw

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Barryvrouw

Oorspronkelijk gepost door Matthijs
Ik snap niet eens waarom jij als gelovige (d.i. iemand die de Heere vreest. Die alleen God liefheeft met heel zijn hart), kan trouwen met een ongelovige (d.i. iemand die de duivel lief heeft). En ik snap helemaal niet dat je dat nog goed vindt ook. Dat je daar vrede mee hebt. Elkaar gewoon in je waarde laten.
Wat een vreselijk huwelijk!

Dit gaat te ver!

Vind je ook dat dat te ver gaat?
Wellicht bedoel je het andere.

Waarom gaat dat te ver?
Het staat zwart op wit in de Bijbel.

Ongelovig = onbekeerd. Gelovig = bekeerd. Dus alleen bekeerden trouwen?

Een vreselijk huwelijk? Elk huwelijk tussen gelovigen is dus een goed huwelijk?

Er zijn heel erg veel goede huwelijken waarvan er een ongelovig is en een ander 'gelovig'.

Het gaat mij te ver, om dit zo hard hier te plaatsen. Er ontbreekt een gigantische dosis begrip, liefde & tact, omdat hier zo, met de woorden te plaatsen.

\


Dat krijg je als je erg overtuigd bent van je eigen. Dat hij niet zo tactvol is is al vaker gebleken.

Niemand heeft het recht om onbekeerd door het leven te gaan.

Als er twee waar gelovigen met elkaar trouwen, dan hoeft het geen probleemloos huwelijk te zijn, maar vast en zeker een goed huwelijk.
Want waarom? Op de leerschool van de Heilige Geest wordt geleerd de ander meer te achten dan jezelf.

Waarom gaan er zoveel huwelijken kapot? Omdat aan allebeide kanten het IK gevoel hoog staat. Ikke ikke en de rest kan stikke. Dat IK gaat er aan als er een waarachtige bekering komt.

Ik ken ook een huwelijk wat heel goed gaat tussen de gelovige vrouw en de ongelovige man, maar als het over kerk en God gaat, dan is de man (als ik het zo mag zeggen) des duivels. Dan is het geen leven meer in huis.

Liefdeloze reactie?
Dat wordt gauw gezegd als je het er niet mee eens bent.
Gods Woord geeft duidelijk maatstaven. Liefdeloos?

Tukker,

Daar gaan we nou toch niet weer over hebben he. Dat is al uit gepraat. We zouden het er niet meer over hebben.
Ik vind het een vervelende rot opmerking.

Matthijs.

Mooi theologisch verhaal. Maar er leven hier vragen onder mede-forummers die een relatie hebben met een ongelovige.

Tja, je verhaal zit wel waarheid in. Maar heeft zo iemand er wat aan als je zegt: je mag niet onbekeerd door het leven gaan?

Zo kunnen we er nog wel wat bedenken.

Gebruik a.u.b. geen termen als een vreselijk huwelijk. De Bijbel raadt het af, maar er staat geen verbod.

Nee, daar heeft ongelovige niks aan als je zegt dat ze niet onbekeerd door het leven mag gaan.
Tenzij de Heilige Geest er in meekomt natuurlijk.
Het beste om mensen te lokken is door godvruchtige levenswandel. Dat is jarloersmakend. Maar ook dat komt van Heilige Geest.

Als de Bijbel het niet verbiedt, daar doe ik geen uitspraak over. De Bijbel keurt het niet goed, en als gelovige is Zijn advies en wil de belangrijkste in het leven.

Ik zal "vreselijk huwelijk" niet meer gebruiken. Kan iid wel rot overkomen.

Matthijs.

Matthijsje, k ben t opzich helemaal met je eens dat 't een hele moeilijke situatie is een ongelijk huwelijk!

Mag k je een persoonlijke vraag stellen?!

Heb je zelf wel es iemand leuk gevonden die niet geloofde of van een andere lichte(re) kerk genootschap (evangelisch ?!?!?!) was?!

Het is vaak zo dat mensen die heel fel hun standpunt verdedigen dit uit eigen pijn doen... Je moet heel sterk in je schoenen staan om iemand af te wijzen als je denkt dat hij/zij de ware voor je is maar niet gelooft. Dit veroorzaakt pijn...
en om nooooooooit meer de pijn te willen voelen... gaan we maar radicaal met de .... tegen de krib! want DIT nooit meer.

Onbekeerd en Bekeerd... Lieve mensen... oordeeld NIET opdat gij niet geoordeeld worde! De mens zelf en God weten of ze bekeerd zijn, hoe de relatie is....!
Ik geloof dat als je 'onbekeerd' christen bent (op de een of andere manier vind ik onbekeerd christen neit bij elkaar horen) ook nog kans krijgt om bekeerd te worden. Juist in een huwelijk kan men elkaar steunen en lief hebben in Christus. Samen dichter bij Hem komen!

Ik ken iemand heeeeel erg goed die verkering had met iemand die niet van de kerk was, maar meer dan bereidt was om 'kerks' te worden. Na een paar weken echter besloot ze dat het tegen Gods wil was (of er nu staat: Gij zult niet trouwen met een derde graads ongelovige, of dat er alleen staat dat het verkeerd is maakt natuurlijk niks uit!)
Dus ze brak de verkering af, en het brak haar hart ook bijna!
Maar vrij kort daarna is deze jongen tot bekering gekomen, en ze zijn nu al jaaaaaren getrouwd, en hij is al meer dan 40 jaar predikant...!

Het is niet onmogelijk, maar dat is toch voor veel zonden zo? Dat het allemaal erg goed lijkt te gaan? Zoals bijvorbeeld maar 1 keer op een zondag naar de kerk gaan, wat is daar nou mis mee? En er staat toch niet dat we perse twee keer moeten gaan?

Het luisteren naar (slechte) popmuziek, er staat toch niet dat we niet naar Rock muziek mogen luisteren?
En zo kun je nog wel effe!

Maar als God nou zegt dat het verkeerd is, dat duisternis geen gemeenschap met licht kan hebben, wie zijn wij dan om dat in twijfel te trekken? En dan weet ik ook wel dat het oermoeilijk is! En dat het pijn doet, en wie heeft er nu pijn lief?!

Maar denk dan aan wat God voor jou gedaan heeft! Wat is ons verdriet om die lieve jongen die Christus loochent (in elk geval met zijn hart en leven!) dan vergeleken met dat offer! Is enig offer dan te zwaar?! Enne, geen winst zonder verlies!!

En ik denk dat het nodig is om te bidden voor een vriend/vriendin die de Heere vreest! Mijn man heeft dat jaaaren gedaan, en bijna de hoop opgegeven! Maar om dan maar net als Abraham en Sarah op de feiten vooruit te lopen, en te twijfelen aan Gods Almacht in het uitvoeren van Zijn werk...? Kijk eens wat daar van gekomen is!

Natuurlijk is het moeilijk! Natuurlijk doet het pijn! Maar is dat een reden om de weg van de minste weerstand te kiezen, en tegen Gods principes in te gaan?
Is het niet beter om te wachten op Gods tijd? Als die persoon de juiste is voor jou, kan God dan niet in iemands hart werken, zoals Hij deed in het leven van mijn vrienden?

Ik zal niet zeggen dat in een Christelijk huwelijk alles van een leien dakje gaat, integendeel, maar als de een een andere Meester heeft, dan kun je daar toch niet Gods zegen op verwachten als je moed en vrijwillig ervoor kiest om een juk aan te gaan met een ongelovige?

Amen...
Duidelijk, Maninne!

Ik ken hier ook heel wat mensen die het enorm moeilijk hebben! Beloftes kan iemand niet altijd houden... Zeker als er kinderen komen, die naar van alles willen in plaats van de kerk...hou jij dan vol, en sleep je de familie aan de haren naar de kerk..?

Er komt zooo veel bij kijken als je trouwt... 's Avonds samen lezen en bidden, 's morgens samen lezen en bidden, voor en na het eten bidden, Bijbel lezen, taalgebruik, kleiding, vriendjes van de kinderen, school, je hele geestelijke leven.als je dat niet kan delen met je man/vrouw? Hoe leg je uit aan die andere persoon dat je alles wel kwijt lijkt? Hij vindt dat klinklare onzin natuurlijk! Je bent toch altijd heel gereformeerd geweest, wat zeur je nou..?!

En kijk dan niet hoe ver je van God afkunt zonder in grove zonde te vallen, maar kijk dan hoe dicht je bij Jezus kunt blijven! Wij moeten immers onze ogen op Jezus houden, het begin en Einde van ons Geloof? Maar als jij door zonden zo ver weg bent, denk je dat daar zegen op kan rusten, en dat je je dan goed voelt, en veilig in Jezus armen.?