Uitleg Psalm 130

[theoloog]

Theologisch gezien gooi je nu verschillende boeken op één hoop.

Enerzijds roep je op tot 'literair' lezen, anderzijds ga je nu verschillende 'theologieën' in Bijbelboeken inlezen.

Sorry het woord theologisch is hier verwarrend. Ik moet specifieker zijn. Het vak wat Gods voortgaande openbaring bestudeerd heet bibliologie. Dat komt na exegese. Als je de tekst binnen een bepaald Bijbelboek hebt uitgelegd, kun je vervolgens gaan vergelijken, hoe dat samenhangt met de rest van de Schrift. Ik geef mijn cursus Verantwoord Bijbelgebruik, verschillende vbn. Eén daarvan is het gebruik van bv. de Geest in Psalm 51. David bid erom dat God Zijn Geest niet van hem wegneemt. Lees zelf de Psalm eens. En stel je zelf de vraag wat er bedoeld wordt.
Nog een oefening. Wat wordt er bedoeld met: "ziet een maagd zal zwanger worden" in Jesaja 7:14. Dus niet direct grijpen naar het citaat uit de LXX in Mat. 1.

Je citeert Genesis 4 in één adem met Maleachi 1. In Maleachi gaat het over de volken. Kaïn en Abel leefden nog voor Gods verbond met Israel. Gods openbaring door de Schrift heen is wel verschillend. Als je dat niet meer door hebt ga je bijv. Paulus tegenover Jakobus zetten.

Nu gooi jij dingen door elkaar. Gen. 4, Maleachi, de Romeinenbrief en de Hebreeënbrief liggen volledig in het verlengde van elkaar. Geen enkele reden om een soort waterscheiding tussen de diverse Bijbelboeken aan te brengen.

Wat begrijp je hier niet aan dan? Je hebt toch verschillen tussen de brieven van Paulus of de Thorah of de evangeliën of de profeten van het OT. Dat zijn toch verschillende openbaringsmomenten van God?

Dan kom [je] in de klem met de Rechtvaardigheid is uit het geloof (Paulus) en rechtvaardigheid blijkt pas uit je werken(Jakobus). Dat is allebei onvervalst Gods Woord, maar als je niet meer snapt aan wie Paulus schrijft of Jakobus of Maleachi of Mozes, wordt het wel lastig uitleggen.

Helemaal niet. Wie de lijn van de Bijbel in het oog houdt, heeft juist geen moeite om Paulus en Jacobus naast elkaar te laten staan. Maar wie Paulus en Jacobus tegenover elkaar stelt als verschillende 'theologieën', komt pas in de problemen.

Mij verbaast het dat die simpele leesregels niet een onderdeel zijn van de catechese die ik bv. zelf heb ontvangen in de Ger.Gem. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn. Waarom leren we jongeren en andere gewone kerkmensen niet zelf de Schrift lezen. Is dat misschien omdat er dan op sommige punten discussie dreigt te komen over onze Gereformeerde leer. Die is nl. ook maar een beperkt spreken over de Schrift. Maar dat was even een terzijde.

Ik vind jouw leesregels niet zo simpel.

Even voor de goede orde. Het zijn niet mijn leesregels. Het zijn leesregels die algemeen gebruikelijk zijn in de exegese. Laat ik ze kort nog een keertje op een rijtje zetten. In enigszins willekeurige volgorde:
1. Je begint bij de eerste uitleg van een onduidelijke passage in het Bijbelboek zelf
2. Daarna ga je naar Bijbelboeken die over de zelfde tijdsperiode gaan
3. De literaire vorm bepaalt mede wat de betekenis kan zijn van de tekst. Let bijvoorbeeld op paralellie in poëtische passages.
4. Citaten uit OT in het NT bepalen niet de eerste betekenis van het betreffende Bijbelgedeelte in het OT. (Er is mogelijkheid voor een tweede vervulling/betekenis/typologie)
5. Ga vooral op zoek naar de bedoeling van het hele Bijbelboek.
6. Dat wat niet gezegd wordt heeft ook betekenis. (Waar zwijgt de Bijbelschrijver over, hoe selecteerd hij zijn materiaal)
7. Let goed op, Bijbellezen vraagt van ons antwoord op de Schrift. Wat vraagt God in dit gedeelte/boek van mij? Welke principes komen er uit dit gedeelte op?

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Zullen we over Romeinen 9 doorspreken in een andere topic. Anders gaan dingen door elkaar lopen. Is best een bijzonder interessant gedeelte om eens te oefenen met verschillende Bijbelgegevens en goed lezen wat er staat. Je zult verstelt staan. Open jij die nieuwe topic of ik.

[theoloog]

Nadruk op persoonlijk geloof is iets heel anders dan individualisme.

Zelfs over persoonlijk geloof is meer te zeggen. DL zeggen bijvoorbeeld iets over vroeg gestorven kinderen. De Bijbel kent zoiets als ik en mijn huis, wij zullen God dienen. Ik ben hier zelf nog steeds over aan het denken.

Volgens mij laat de Schrift op verschillende plaatsen zien dat persoonlijk geloof komt met de jaren. Ik druk me misschien ongelukkig uit. Je gelooft dus voor je kinderen als ze nog niet voor henzelf kunnen geloven. Volgens mij is dat Bijbels en wordt dit ook door de kinderdoop gesanctioneerd.

Misschien iets voor een andere topic.

[Fjodor]

Nadruk op persoonlijk geloof is iets heel anders dan individualisme.

Ja, inderdaad. Persoonlijk geloof is juist geen individualisme omdat het geloof het algemene geloof is. Het is niet mijn geloof, maar Christus' geloof dat mij geschonken wordt om niet.

[Fjodor]

Sorry het woord theologisch is hier verwarrend. Ik moet specifieker zijn. Het vak wat Gods voortgaande openbaring bestudeerd heet bibliologie. Dat komt na exegese. Als je de tekst binnen een bepaald Bijbelboek hebt uitgelegd, kun je vervolgens gaan vergelijken, hoe dat samenhangt met de rest van de Schrift. Ik geef mijn cursus Verantwoord Bijbelgebruik, verschillende vbn. Eén daarvan is het gebruik van bv. de Geest in Psalm 51. David bid erom dat God Zijn Geest niet van hem wegneemt. Lees zelf de Psalm eens. En stel je zelf de vraag wat er bedoeld wordt.
Nog een oefening. Wat wordt er bedoeld met: "ziet een maagd zal zwanger worden" in Jesaja 7:14. Dus niet direct grijpen naar het citaat uit de LXX in Mat. 1.

En waar heb ik de teksten van Jacob en Ezau en Kaïn en Abel dan verkeerd gebruikt? Of moet ik altijd eerst jouw exegetische methode toevoegen voordat ik daar iets over mag zeggen?

Wat begrijp je hier niet aan dan? Je hebt toch verschillen tussen de brieven van Paulus of de Thorah of de evangeliën of de profeten van het OT. Dat zijn toch verschillende openbaringsmomenten van God?

Ja, natuurlijk, maar wel van dezelfde wezenlijke zaak. Als we dan bij die verschillende boeken doordringen tot hun kern, komen we daarbij (bij die wezenlijke zaak) uit.

Mij verbaast het dat die simpele leesregels niet een onderdeel zijn van de catechese die ik bv. zelf heb ontvangen in de Ger.Gem. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn. Waarom leren we jongeren en andere gewone kerkmensen niet zelf de Schrift lezen. Is dat misschien omdat er dan op sommige punten discussie dreigt te komen over onze Gereformeerde leer. Die is nl. ook maar een beperkt spreken over de Schrift. Maar dat was even een terzijde.

Op basis waarvan wil je zeggen dat er hier (door Afgewezen en mij?) niet zelf de schrift gelezen wordt? Of zit je nu in discussie met ons ergens anders op te foeteren?

Even voor de goede orde. Het zijn niet mijn leesregels. Het zijn leesregels die algemeen gebruikelijk zijn in de exegese. Laat ik ze kort nog een keertje op een rijtje zetten. In enigszins willekeurige volgorde:
1. Je begint bij de eerste uitleg van een onduidelijke passage in het Bijbelboek zelf
2. Daarna ga je naar Bijbelboeken die over de zelfde tijdsperiode gaan
3. De literaire vorm bepaalt mede wat de betekenis kan zijn van de tekst. Let bijvoorbeeld op paralellie in poëtische passages.
4. Citaten uit OT in het NT bepalen niet de eerste betekenis van het betreffende Bijbelgedeelte in het OT. (Er is mogelijkheid voor een tweede vervulling/betekenis/typologie)
5. Ga vooral op zoek naar de bedoeling van het hele Bijbelboek.
6. Dat wat niet gezegd wordt heeft ook betekenis. (Waar zwijgt de Bijbelschrijver over, hoe selecteerd hij zijn materiaal)
7. Let goed op, Bijbellezen vraagt van ons antwoord op de Schrift. Wat vraagt God in dit gedeelte/boek van mij? Welke principes komen er uit dit gedeelte op?

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Waar wordt hier dan onrecht aan gedaan?
Ik zou trouwens met betrekking tot punt 4 wel toe willen voegen dat het NT wel op veel plaatsen het wezen van de Oud-Testamentische tekst aangeeft. Dat wordt tegenwoordig nog wel eens vergeten.

Zullen we over Romeinen 9 doorspreken in een andere topic. Anders gaan dingen door elkaar lopen. Is best een bijzonder interessant gedeelte om eens te oefenen met verschillende Bijbelgegevens en goed lezen wat er staat. Je zult verstelt staan. Open jij die nieuwe topic of ik.

Open maar, als je dat wilt, er zijn daar al ellenlange discussies over gevoerd.
Het zal waarschijnlijk uiteindelijk gaan over de vraag of het NT ons het wezen (let op de zoveel gebruikte term 'vervulling'!) van het OT aanduidt of niet. Als jij daar niet mee akkoord gaat, dan zullen we het in dat topic waarschijnlijk behoorlijk met elkaar oneens zijn.

[refo]

Wat theoloog vermoedelijk bedoelt is het volgende:

We hebben van alle teksten een standbeeld gemaakt. Op de voet hebben we onze exegese gebeiteld.
Die exegese is nu onveranderlijk geworden. Dat heeft het voordeel van een zekere eenheid.

Met dat we dat gedaan hebben is alle dynamiek uit de Schrift verdwenen.

[jvdg]

Wat theoloog vermoedelijk bedoelt is het volgende:

We hebben van alle teksten een standbeeld gemaakt. Op de voet hebben we onze exegese gebeiteld.
Die exegese is nu onveranderlijk geworden. Dat heeft het voordeel van een zekere eenheid.

Met dat we dat gedaan hebben is alle dynamiek uit de Schrift verdwenen.

Met alle respect refo, haal je de dynamiek uit deze psalm weg.
Meerdere forummers hebben gewezen op de troost voor gelovigen en de in eigen eigen ogen niet gelovigen, naar de troost die in deze psalm geborgen en verborgen is.
Trap dit niet weg, maar tracht je in te leven wat die armzalige zoekers in deze psalm hebben mogen zoeken en ook mochten vinden.
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk en niet na te volgen, maar juist in deze psalm laat Hij zich kennen als de Zaligmaker.
Nog sterker gesteld, als deze psalm niet in Gods Woord was opgenomen, wie zou dan bestaan?

[caprice]

In het topic over "de Bijbelse en on-Bijbelse uitleg van HC zondag 7" zijn een aantal zaken besproken waarbij ook ik stelde dat er alleen in Christus de ware
vertroosting te vinden is en men daarom de uitzienden niet de troost kan/mag bieden dat de Heere op Zijn tijd de vervulling schenkt als een vertroosting voor degenen die wel weet hebben van hun eigen zonde en ongeloof maar tegelijkertijd nog niet de zekerheid van hun rechtvaardiging bezitten.

Na het lezen van Psalm 130 moet ik toch constateren dat deze redenering niet klopt, Deze psalm is toch 1 grote bemoediging voor degenen die weten dat hun ongerechtheid groot is, die ook weten dat bij de Heere vergeving is voor zondaren maar er zich niet bij kunnen rekenen.

Als iemand uitziende gemaakt wordt, weet hij ook waarnaar hij uitziet. Dat wordt hem bij God vandaan bekend gemaakt. Niet in het hoofd, want dan kunnen we veel weten, maar met een hartekennis. De 'troost voor uitzienden' kan dan ook voor niemand anders profijt hebben dan voor deze werkelijk uitzienden.
Dat is nu de grote en heerlijke werking van door Gods Woord en Zijn Geest daaraan gepaard, waarbij het een levend Woord is.

Naar Jezus alleen, daar moet het heen. Als Hij aan de ziel bekend gemaakt wordt, weet de ziel Wie hij mist. Er kan zoveel leven en levendigheid zijn in gevoelens, gestalten en bevindingen. Het kan wel van Jezus zijn, maar het is Jezus niet. Als dat in de plaats gesteld wordt van Jezus, acht Paulus het niet anders dan drek (hondenuitwerpselen).
Daarom wordt als het goed is voortdurend in de prediking gewezen op het noodzakelijke kennen en gekend worden van en door dat Voorwerp des geloofs. Het gemis van zulk een volk maakt ook dat zij werkelijk een behoeftig volk worden die in hun ellenden, in hunne angst en pijn, gans hulpeloos zich tot Hem mogen (ja, zullen, want daar werkt de HEERE op aan) wenden, in zichzelven dood en gans ontbloot, tot Hem Die hen ten Redder zal zijn. Dan zal ik ook weten waarvan ik gered ben. Niet van de straf der zonde in de eerste plaats, want daar houdt de ziel zich niet eens zo veel mee bezig (dat is voor de hemelzoekers), maar van de schuld en smet der zonde, en de zonde zelf. Van mijzelf verlost. Van een Ander te wezen. Daar wordt ervaren wat het is als een nietig mensenkind te wezen, die onmachtig is tot alle goed, en ook onmachtig om tot God op te klimmen, maar dat het een eenzijdig werk bij God vandaan is, naar Zijn eeuwig welbehagen. Dat Hij naar recht niet anders kon dan schuldig keuren. Het is wel groot als het in het hart geklonken heeft: 'Ik heb hulp besteld bij een Held Die verlossen kan', maar zou de ziel niet een gemis ervaren en met die vraag in de binnenkamer eindigen: 'Wie is Hij dan? Dat ik Hem mag kennen, en de kracht Zijner opstanding'.

En zo gaat de strijd voort.

[theoloog]

Sorry het woord theologisch is hier verwarrend. Ik moet specifieker zijn. Het vak wat Gods voortgaande openbaring bestudeerd heet bibliologie. Dat komt na exegese. Als je de tekst binnen een bepaald Bijbelboek hebt uitgelegd, kun je vervolgens gaan vergelijken, hoe dat samenhangt met de rest van de Schrift. Ik geef mijn cursus Verantwoord Bijbelgebruik, verschillende vbn. Eén daarvan is het gebruik van bv. de Geest in Psalm 51. David bid erom dat God Zijn Geest niet van hem wegneemt. Lees zelf de Psalm eens. En stel je zelf de vraag wat er bedoeld wordt.
Nog een oefening. Wat wordt er bedoeld met: "ziet een maagd zal zwanger worden" in Jesaja 7:14. Dus niet direct grijpen naar het citaat uit de LXX in Mat. 1.

En waar heb ik de teksten van Jacob en Ezau en Kaïn en Abel dan verkeerd gebruikt? Of moet ik altijd eerst jouw exegetische methode toevoegen voordat ik daar iets over mag zeggen?

Laat ik hierop als volgt reageren. Er zijn vier valkuilen als het gaat om exegese:
- Allegorese of zoeken naar een diepere betekenis: je mist de betekenis die de Schriftwoorden voor toen hadden
- Te letterlijk opvatten: je mist de literaire vorm waarin Schriftwoorden staan
- Dogmatische uitleg: je mist de geografische en culturele context
- Subjectieve uitleg: je mist het feit dat geen enkel Schriftwoord direct aan ons is geschreven

Het gaat dus niet aan om mijn exegetische methode te hanteren. Ik ben heel niet zo belangrijk. Het wordt wel moeilijk met elkaar spreken over een Bijbeltekst als ik gewoon maar lukraak de Schrift kan laten buikspreken op mijn manier. Dat is de reden dat ik voor mezelf, na letterlijk een studie theologie, enkele veiligheidskleppen heb ingebouwd. Die heb ik niet zelf verzonnen, maar dat is gewoon theologisch handwerk. En ik had het idee dat jullie daar best in geïnteresseerd zijn. Of het moet zijn dat je alleen je eigen gelijk wilt halen. Dan wordt het moeilijk discussiëren.

Mij verbaast het dat die simpele leesregels niet een onderdeel zijn van de catechese die ik bv. zelf heb ontvangen in de Ger.Gem. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn. Waarom leren we jongeren en andere gewone kerkmensen niet zelf de Schrift lezen. Is dat misschien omdat er dan op sommige punten discussie dreigt te komen over onze Gereformeerde leer. Die is nl. ook maar een beperkt spreken over de Schrift. Maar dat was even een terzijde.

Op basis waarvan wil je zeggen dat er hier (door Afgewezen en mij?) niet zelf de schrift gelezen wordt? Of zit je nu in discussie met ons ergens anders op te foeteren?

Ik hoop dat ik met het bovenstaande heb aangetoond dat ik niet zit te foeteren op het niet lezen van de Schrift. Ik foeter op de geaccepteerde methode om een dogmatische bril te mogen opzetten tijdens dat lezen. Dat is de reden dat de Schrift soms zo voorspelbaar wordt. Ik weet al wat er komt, want ik zie mijn eigen gelijk bevestigd. Dat is ontzettend jammer. Vooral als je je er niet van bewust bent. Ik kan zo een aantal voorbeelden uit dit topic aanwijzen waar op een dogmatische of subjectieve manier met de Bijbeltekst wordt omgesprongen. Daarom is Bijbelstudie zo belangrijk.

Even voor de goede orde. Het zijn niet mijn leesregels. Het zijn leesregels die algemeen gebruikelijk zijn in de exegese. Laat ik ze kort nog een keertje op een rijtje zetten. In enigszins willekeurige volgorde:
1. Je begint bij de eerste uitleg van een onduidelijke passage in het Bijbelboek zelf
2. Daarna ga je naar Bijbelboeken die over de zelfde tijdsperiode gaan
3. De literaire vorm bepaalt mede wat de betekenis kan zijn van de tekst. Let bijvoorbeeld op paralellie in poëtische passages.
4. Citaten uit OT in het NT bepalen niet de eerste betekenis van het betreffende Bijbelgedeelte in het OT. (Er is mogelijkheid voor een tweede vervulling/betekenis/typologie)
5. Ga vooral op zoek naar de bedoeling van het hele Bijbelboek.
6. Dat wat niet gezegd wordt heeft ook betekenis. (Waar zwijgt de Bijbelschrijver over, hoe selecteerd hij zijn materiaal)
7. Let goed op, Bijbellezen vraagt van ons antwoord op de Schrift. Wat vraagt God in dit gedeelte/boek van mij? Welke principes komen er uit dit gedeelte op?

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Waar wordt hier dan onrecht aan gedaan?

Behalve de boven opgemerkte dogmatische en subjectieve manier van lezen, werd er niet altijd rekening gehouden met punt 1, 2, 3, 5, 7. Ik kan nu al mijn gedachten daar wel over op internet zetten, maar dan ben ik nog even bezig. Denk er even over na. Als je het niet begrijpt hoor ik het wel.

Ik zou trouwens met betrekking tot punt 4 wel toe willen voegen dat het NT wel op veel plaatsen het wezen van de Oud-Testamentische tekst aangeeft. Dat wordt tegenwoordig nog wel eens vergeten.

In het NT wordt nog wel eens allegorisch omgesprongen met citaten uit het OT. Dit is geïnspireerd door Gods Geest zelf. Wij mogen dit niet zomaar nadoen. Hoewel allegorese wel begrijpelijk is. Men probeert om Gods Woord toch relevant te laten zijn voor nu. Echter de boodschap komt vaak veel harder aan als je de gewone betekenis volgt en na uitgebreide studie duidelijk hebt welke principes er nu ook nog voor mij gelden. Gods Woord is immers tijdloos.

Zullen we over Romeinen 9 doorspreken in een andere topic. Anders gaan dingen door elkaar lopen. Is best een bijzonder interessant gedeelte om eens te oefenen met verschillende Bijbelgegevens en goed lezen wat er staat. Je zult verstelt staan. Open jij die nieuwe topic of ik.

Open maar, als je dat wilt, er zijn daar al ellenlange discussies over gevoerd.
Het zal waarschijnlijk uiteindelijk gaan over de vraag of het NT ons het wezen (let op de zoveel gebruikte term 'vervulling'!) van het OT aanduidt of niet. Als jij daar niet mee akkoord gaat, dan zullen we het in dat topic waarschijnlijk behoorlijk met elkaar oneens zijn.

[/quote]
Dit is interessant. Je gaat er even vanuit dat ik wil discussiëren. Ik wil dat helemaal niet. Ik wil samen luisteren naar de tekst. Nu heb ik dat niet geheel toevallig al een tijdje gedaan. Maar dat wil niet zeggen dat anderen niet ook weer nieuwe dingen horen of zien in de tekst. Ik wil graag leren.

Het valt me wel op, maar dat is off topic, dat er hier nog al veel wordt geprobeerd om de ander van het eigen gelijk te overtuigen. Ik zie weinig mensen hun mening bijstellen of hun kijk veranderen.

[Afgewezen]

Dit is interessant. Je gaat er even vanuit dat ik wil discussiëren. Ik wil dat helemaal niet. Ik wil samen luisteren naar de tekst. Nu heb ik dat niet geheel toevallig al een tijdje gedaan. Maar dat wil niet zeggen dat anderen niet ook weer nieuwe dingen horen of zien in de tekst. Ik wil graag leren.

Ik heb meer de indruk dat je wilt doceren. Wanneer je meent ons het abc van de exegese bij te moeten brengen, is er niet echt sprake van een gelijkwaardige discussie, toch?
Vandaar dat een verder gesprek op deze manier mij niet zinvol lijkt.

[Tiberius]

Je gaat er even vanuit dat ik wil discussiëren.
(...)
Het valt me wel op, maar dat is off topic, dat er hier nog al veel wordt geprobeerd om de ander van het eigen gelijk te overtuigen. Ik zie weinig mensen hun mening bijstellen of hun kijk veranderen.

Het eerste is vrij logisch op een discussieforum.
In het tweede vergis je je. Maar goed, zo lang ben je nog niet actief hier.

[Willem]

Het valt me wel op, maar dat is off topic, dat er hier nog al veel wordt geprobeerd om de ander van het eigen gelijk te overtuigen. Ik zie weinig mensen hun mening bijstellen of hun kijk veranderen.

Dit topic opende met de volgende posting:

In het topic over "de Bijbelse en on-Bijbelse uitleg van HC zondag 7" zijn een aantal zaken besproken waarbij ook ik stelde dat er alleen in Christus de ware
vertroosting te vinden is en men daarom de uitzienden niet de troost kan/mag bieden dat de Heere op Zijn tijd de vervulling schenkt als een vertroosting voor degenen die wel weet hebben van hun eigen zonde en ongeloof maar tegelijkertijd nog niet de zekerheid van hun rechtvaardiging bezitten.
Na het lezen van Psalm 130 moet ik toch constateren dat deze redenering niet klopt, Deze psalm is toch 1 grote bemoediging voor degenen die weten dat hun ongerechtheid groot is, die ook weten dat bij de Heere vergeving is voor zondaren maar er zich niet bij kunnen rekenen.

Vergeten de "bril" af te zetten?

Daarnaast heb ik concreet een aantal dingen gezegd / gevraagd n.a.v. psalm 130. Wij krijgen nu in diverse afleveringen een of ander vermeend handboek waarin we in algemene zin worden bekritiseerd over ons leesgedrag tot op heden en verder worden allerlei algemene leesregels ons voorgehouden.
Kun je concreet aangeven waarom je deze regels in dit topic poneert, m.a.w. waar in de uitleg / interpretatie van psalm 130 gaat het fout
door onjuist gebruik van leesregels en waarom? Wat moet dan de interpretatie zijn?

[eenvoudige]

In het topic over "de Bijbelse en on-Bijbelse uitleg van HC zondag 7" zijn een aantal zaken besproken waarbij ook ik stelde dat er alleen in Christus de ware
vertroosting te vinden is en men daarom de uitzienden niet de troost kan/mag bieden dat de Heere op Zijn tijd de vervulling schenkt als een vertroosting voor degenen die wel weet hebben van hun eigen zonde en ongeloof maar tegelijkertijd nog niet de zekerheid van hun rechtvaardiging bezitten.
Na het lezen van Psalm 130 moet ik toch constateren dat deze redenering niet klopt, Deze psalm is toch 1 grote bemoediging voor degenen die weten dat hun ongerechtheid groot is, die ook weten dat bij de Heere vergeving is voor zondaren maar er zich niet bij kunnen rekenen.

De dichter van Psalm 130 wist dat zijn ongerechtigheid groot was, en hij wist door het geloof in Christus dat bij de Heere vergeving is. Maar hij had God opnieuw vertoornd met zijn zonden.
Willem, de troost is alleen te vinden in Christus. Te mogen weten het eigendom van Christus te zijn, Die met Zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomenlijk betaald heeft.
Dat is de troost in leven en in sterven.
Troost, troost Mijn volk, zal ulieder God zeggen. Spreekt naar het hart van Jeruzalem, en roept haar toe, dat haar stijd vervuld is, dat haar ongerechtigheid verzoend is, dat zij van de hand des HEEREN dubbel ontvangen heeft voor al haar zonden.

[theoloog]

Dit is interessant. Je gaat er even vanuit dat ik wil discussiëren. Ik wil dat helemaal niet. Ik wil samen luisteren naar de tekst. Nu heb ik dat niet geheel toevallig al een tijdje gedaan. Maar dat wil niet zeggen dat anderen niet ook weer nieuwe dingen horen of zien in de tekst. Ik wil graag leren.

Ik heb meer de indruk dat je wilt doceren. Wanneer je meent ons het abc van de exegese bij te moeten brengen, is er niet echt sprake van een gelijkwaardige discussie, toch?
Vandaar dat een verder gesprek op deze manier mij niet zinvol lijkt.

Wat betreft doceren heb je misschien wel gelijk. Ik geef er immers les in En ik preek ook nog eens bijna iedere zondag. Dus exegese is niet iets vreemds voor mij. Wat ik zie gebeuren is dat mensen op een bepaalde manier met een tekst 'aan de haal gaan'. God kan dat gebruiken, maar als het een gewone manier van Schriftuitleg wordt dan gaat het echt verkeerd. Daarom wilde ik graag wat 'leestips' aan de hand doen.

Het maakt het inderdaad wel lastig als je je vooraannames niet duidelijk maakt, om dan in gesprek te gaan. Dan wordt het gauw een welles nietes spelletje. Ik heb dus mijn manier van lezen duidelijk gemaakt. Dat is niet onbelangrijk. Nu krijg jij en anderen zicht waarom ik bepaalde zaken zo uitleg en waarom ik andere uitleg niet zie zitten. Ik ben hier overigens met Psalm 130 wel op een smallere uitleg gaan zitten dan misschien vanuit de context noodzakelijk is. Dat was ook onderwijskundig ingegeven trouwens Je leest zo gauw je eigen ervaring in een tekst terwijl de situatie van de schrijver volledig verschilt van jouw situatie.

[theoloog]

Je gaat er even vanuit dat ik wil discussiëren.
(...)
Het valt me wel op, maar dat is off topic, dat er hier nog al veel wordt geprobeerd om de ander van het eigen gelijk te overtuigen. Ik zie weinig mensen hun mening bijstellen of hun kijk veranderen.

Het eerste is vrij logisch op een discussieforum.
In het tweede vergis je je. Maar goed, zo lang ben je nog niet actief hier.

Wat betreft discussiëren: ik verwonder me liever over de Schrift en ga er vervolgens mee aan de slag. Ik spreek hier voor mezelf.

In het tweede vergis jij je weer, want ik ben met tussenpozen al vanaf 2001, dus nog op de oude site van "Om Sions Wil" hier aanwezig.

[theoloog]

Het valt me wel op, maar dat is off topic, dat er hier nog al veel wordt geprobeerd om de ander van het eigen gelijk te overtuigen. Ik zie weinig mensen hun mening bijstellen of hun kijk veranderen.

Dit topic opende met de volgende posting:

In het topic over "de Bijbelse en on-Bijbelse uitleg van HC zondag 7" zijn een aantal zaken besproken waarbij ook ik stelde dat er alleen in Christus de ware
vertroosting te vinden is en men daarom de uitzienden niet de troost kan/mag bieden dat de Heere op Zijn tijd de vervulling schenkt als een vertroosting voor degenen die wel weet hebben van hun eigen zonde en ongeloof maar tegelijkertijd nog niet de zekerheid van hun rechtvaardiging bezitten.
Na het lezen van Psalm 130 moet ik toch constateren dat deze redenering niet klopt, Deze psalm is toch 1 grote bemoediging voor degenen die weten dat hun ongerechtheid groot is, die ook weten dat bij de Heere vergeving is voor zondaren maar er zich niet bij kunnen rekenen.

Vergeten de "bril" af te zetten?

Daarnaast heb ik concreet een aantal dingen gezegd / gevraagd n.a.v. psalm 130. Wij krijgen nu in diverse afleveringen een of ander vermeend handboek waarin we in algemene zin worden bekritiseerd over ons leesgedrag tot op heden en verder worden allerlei algemene leesregels ons voorgehouden.
Kun je concreet aangeven waarom je deze regels in dit topic poneert, m.a.w. waar in de uitleg / interpretatie van psalm 130 gaat het fout
door onjuist gebruik van leesregels en waarom? Wat moet dan de interpretatie zijn?

Willem, je lijkt boos te worden. Waarom?
Waarschijnlijk omdat ik je begin vraag niet beantwoord. Dat is alleen wel lastig, want je gebruikt deze Psalm als argument om je dogmatisch 'gelijk' over een zondag uit de HC te bewijzen. Nu gebeurt dat wel vaker natuurlijk. Maar dan is het wel goed om eerst de Psalm te lezen zoals die er staat. Over deze prachtige Psalm worden nu een aantal zaken gezegd die meer te maken hebben met associatie dan met het lezen van wat er staat. Lees de postings nog eens door. Ik vind o.a. bij Caprice zo'n voorbeeld. Mijn tenen krommen erbij, sorry. Niet eens alleen om de bevindelijke/tale Kanaäns manier van spreken die mij tegen de borst stuit. Maar vooral omdat daarvoor een Psalm wordt gebruikt die niet eerst in de context van toen wordt geplaatst. De mens met zijn beleving komt centraal te staan en niet de Schrift die de beleving oproept. Dat is heel hard gezegd en misschien zelfs wel erg ongenuanceerd, maar daar lijkt het op uit te draaien. Dat was dan ook de bedoeling van mijn eerste posting in deze draad. Ik viel van mijn stoel van alles wat er in deze Psalm werd gelezen. Iets met zoekende zondaren enzo... Daarmee komt er een heel scala aan spiritualiteit boven die de tekst eerder verduistert dan verhelderd.

Met dit bovenstaande geef ik geen antwoord op je laatste vraag. Daarom het volgende. Voor mij bestaat nl. dé interpretatie niet. Er is altijd sprake van een mogelijke interpretatie. Ik heb aangegeven dat het literair begrijpen, voor zover mogelijk en het herscheppen van de toenmalige context eerst moeten gebeuren alvorens de toepassing in mijn leven plaatstvindt. Ik heb, misschien niet helemaal eerlijk, de discussie die gezellig voortkabbelde, volledig opengebroken. Iedereen is verward geraakt: wat wil die rare theoloog nou weer?

Het antwoord daarop is simpel: samen onder de indruk komen van Gods Woord. Daarbij constaterend dat geen enkel Woord uit de Bijbel direct aan mij is gericht. Alleen indirect. Vandaar dat exegese nodig is. Dat is een spannende zoektocht. Maar de Heilige Geest leidt ons daarbij, dus het komt goed! En Hij zal vervolgens door deze ervaring (=bevinding) ons leren. Dan ontstaat er vertrouwen, als ik me laat gezeggen door de Schrift zodat mijn leven erdoor veranderd wordt.