Dia, ik ben het absoluut niet met je eens in deze alinea!-DIA- schreef:Laten we ook bedenken: Het mag toch duidelijk zijn: God heeft een twist met Nederland.
Het staat er veel ernstiger voor als we wel denken. Hoe ernstiger de tijd wordt, hoe meer we
eraan gewend raken als er opgemerkt wordt dat Gods oordelen laag over Nederland, Europa en
de wereld hangen.
En als er eens een verdwaalde prediker het in zijn hoofd haalt om met de Biddag en de Dankdag
een boete- en oordeelsprediking te houden, dan is het, zo merk je ook wel, ook weer niet goed.
Dat is immers veel te zwaar? We moeten toch op de Dankdag danken?
Zouden de oordelen dan niet meer af te bidden zijn? Ik denk dat we daar wel eens meer voor mochten vrezen. Maar het grote punt is: we vrezen niet, en raken gewend aan wat er om ons heen gebeurt.
We mogen nooit zeggen dat God een twist heeft met Nederland. Zeker is het waar dat God Zijn oordelen laat komen over ons land en dat die vermeerderd zullen worden als we als land en volk zo door gaan. Máár we moeten ook zeker als eerste kijken naar wat God ons nóg wél laat: we leven nog in vrijheid, we hebben nog vrijheid van onderwijs, we kunnen nog in vrijheid samenkomen in de kerk, we hebben het relatief rijk, als we kijken naar onze dagelijkse levensbehoeften. En dáár móét op Dankdag over gedankt worden. Want anders zijn we ondankbaar, al zijn we dat van nature toch al. Maar als de dominee op Dankdag alléén gaat preken dat we van nature niet kúnnen danken en dat er oordelen (zullen) komen, dan is hij erg ver van het padje af, want dan is hij ondankbaar ten opzichte van zijn Meester, zijn Opperherder. Want op Dankdag hoort gedankt te worden en horen we te kijken naar de dingen die we nog hebben en niet naar de dingen die we niet (meer) hebben. Want dan danken we niet. Waarom zou er anders Dankdag zijn, als alléén het donderen der wet gehoord wordt en een geklaag dan er zoveel oordelen zijn? Op Biddag is dat een heel ander verhaal. Maar tóch, dan moeten we ook niet in een negatieve spiraal vervallen. Ik vind dat dit een groot gevaar is in sommige delen van onze gezindte.
Als er oprecht tot God gebeden wordt, mógen we vragen of God nog een hervorming wil geven. En als we dan al bij voorbaat gaan vrezen dat dit tóch wel niet meer zal gaan gebeuren, hebben we geen groot geloof van de almachtige kracht des Heeren. En als we bidden, zonder dat we het geloven, waarom zouden we dan nog bidden? Dan zijn we eigenlijk wantrouwend jegens de Heere! Dat is erg!
Enne, wat is een verdwaalde prediker eigenlijk? Predikers die afdwalen, horen toch niet thuis op de preekstoel?
