Gereformeerde Gemeenten

[Mistig]

Ik las in de SB (verslag van de vergadering classis Rotterdam) het volgende:

'Als leden van een OGG wensen over te komen naar de GG dient men belijdenis te doen voor de kerkenraad met de 4 vragen van Voetius, tenzij er in de plaats waar zij wonen of gaan wonen geen OGG is.'

Is dit een wijziging in beleid ?

De doop van kinderen wordt wel overgenomen, maar belijdenis niet.
Of dit consequent is?

De doop is een sacrament, ingesteld door God zelf, belijdenis doen is ontstaan in de vroege gemeente om mensen toe te laten tot het Heilig Avondmaal, dus toch meer een menselijke instelling en ja belijdenis doen in onze tijd staat er ver vanaf, we doen belijdenis maar gaan niet aan het avondmaal, dat klopt natuurlijk niet.
In Hervormd lokaal bestaat belijdenis doen niet, hoe het daar verder werkt weet ik niet.

De belijdenispraktijk is inderdaad door de jaren heen veranderd. En ook per kerk wordt dit nogal verschillend gezien. Dat is op zich geen probleem.
Met betrekking tot Hervormd Lokaal, daar kan iedereen aan het Avondmaal, mits je wel bereid bent je verhaal te vertellen tijdens een gemeenteavond de dag erna. Dit heeft iets weg van de ouderwetse gezelschappen, maar dan in de kerk.

[liz boer]

Ik las in de SB (verslag van de vergadering classis Rotterdam) het volgende:

'Als leden van een OGG wensen over te komen naar de GG dient men belijdenis te doen voor de kerkenraad met de 4 vragen van Voetius, tenzij er in de plaats waar zij wonen of gaan wonen geen OGG is.'

Is dit een wijziging in beleid ?

De doop van kinderen wordt wel overgenomen, maar belijdenis niet.
Of dit consequent is?

De doop is een sacrament, ingesteld door God zelf, belijdenis doen is ontstaan in de vroege gemeente om mensen toe te laten tot het Heilig Avondmaal, dus toch meer een menselijke instelling en ja belijdenis doen in onze tijd staat er ver vanaf, we doen belijdenis maar gaan niet aan het avondmaal, dat klopt natuurlijk niet.
In Hervormd lokaal bestaat belijdenis doen niet, hoe het daar verder werkt weet ik niet.

De belijdenispraktijk is inderdaad door de jaren heen veranderd. En ook per kerk wordt dit nogal verschillend gezien. Dat is op zich geen probleem.
Met betrekking tot Hervormd Lokaal, daar kan iedereen aan het Avondmaal, mits je wel bereid bent je verhaal te vertellen tijdens een gemeenteavond de dag erna. Dit heeft iets weg van de ouderwetse gezelschappen, maar dan in de kerk.

In feite ook belijdenis dan.

[eilander]

Met betrekking tot Hervormd Lokaal, daar kan iedereen aan het Avondmaal, mits je wel bereid bent je verhaal te vertellen tijdens een gemeenteavond de dag erna. Dit heeft iets weg van de ouderwetse gezelschappen, maar dan in de kerk.

Ik vind dit wel een wat bijzondere woordkeuze. Alsof je zonder problemen aan het Avondmaal kunt als je een goed verhaal weet te vertellen. Dat is een negatieve benadering.
Het gaat er uiteraard om dat je iets kunt vertellen over wat de Heere aan je ziel gedaan heeft. Dat vind ik heel goed, al begrijp ik best dat het niet altijd makkelijk is.

[Zeeuw]

Met betrekking tot Hervormd Lokaal, daar kan iedereen aan het Avondmaal, mits je wel bereid bent je verhaal te vertellen tijdens een gemeenteavond de dag erna. Dit heeft iets weg van de ouderwetse gezelschappen, maar dan in de kerk.

Ik vind dit wel een wat bijzondere woordkeuze. Alsof je zonder problemen aan het Avondmaal kunt als je een goed verhaal weet te vertellen. Dat is een negatieve benadering.
Het gaat er uiteraard om dat je iets kunt vertellen over wat de Heere aan je ziel gedaan heeft. Dat vind ik heel goed, al begrijp ik best dat het niet altijd makkelijk is.

Dat laatste vind ik ook goed. Ik moet wel zeggen dat ik het erg moeilijk in een gemeenteavond zou kunnen vertellen. Dit klinkt als een dusdanig groot gezelschap, dat ik dat (zonder dat ik ergens verlegen ben) lastig zou vinden. Het gaat om erg tere zaken, die je soms niet eens 100% onder woorden kunt brengen voor jezelf. Ik denk dat, als dit een eis is, je mensen ook hiermee kunt afhouden.

[Wandelende]

Met betrekking tot Hervormd Lokaal, daar kan iedereen aan het Avondmaal, mits je wel bereid bent je verhaal te vertellen tijdens een gemeenteavond de dag erna. Dit heeft iets weg van de ouderwetse gezelschappen, maar dan in de kerk.

Ik vind dit wel een wat bijzondere woordkeuze. Alsof je zonder problemen aan het Avondmaal kunt als je een goed verhaal weet te vertellen. Dat is een negatieve benadering.
Het gaat er uiteraard om dat je iets kunt vertellen over wat de Heere aan je ziel gedaan heeft. Dat vind ik heel goed, al begrijp ik best dat het niet altijd makkelijk is.

Ik vind het toch iets dubieus aan zitten. Alsof mensen daarna persé het persoonlijke verhaal van iemand zouden moeten horen over wat de Heere Jezus aan de ziel heeft gedaan. Is dat niet veel meer juist werk voor de binnenkamer en een persoonlijke verantwoording naar de Heere God? En daarna als taak binnen de pastorale zorg van een kerkenraad?

[Zeeuw]

Met betrekking tot Hervormd Lokaal, daar kan iedereen aan het Avondmaal, mits je wel bereid bent je verhaal te vertellen tijdens een gemeenteavond de dag erna. Dit heeft iets weg van de ouderwetse gezelschappen, maar dan in de kerk.

Ik vind dit wel een wat bijzondere woordkeuze. Alsof je zonder problemen aan het Avondmaal kunt als je een goed verhaal weet te vertellen. Dat is een negatieve benadering.
Het gaat er uiteraard om dat je iets kunt vertellen over wat de Heere aan je ziel gedaan heeft. Dat vind ik heel goed, al begrijp ik best dat het niet altijd makkelijk is.

Ik vind het toch iets dubieus aan zitten. Alsof mensen daarna persé het persoonlijke verhaal van iemand zouden moeten horen over wat de Heere Jezus aan de ziel heeft gedaan. Is dat niet veel meer juist werk voor de binnenkamer en een persoonlijke verantwoording naar de Heere God? En daarna als taak binnen de pastorale zorg van een kerkenraad?

Dat is ook mijn zorg ja. Niet voor ieder is dit, zeker in groter gezelschap, heel eenvoudig.

[Isala]

Ik vind het toch iets dubieus aan zitten. Alsof mensen daarna persé het persoonlijke verhaal van iemand zouden moeten horen over wat de Heere Jezus aan de ziel heeft gedaan. Is dat niet veel meer juist werk voor de binnenkamer en een persoonlijke verantwoording naar de Heere God? En daarna als taak binnen de pastorale zorg van een kerkenraad?

Ik denk toch dat er te weinig gesproken wordt over het werk van de Heere in het leven van Zijn kinderen.
Daarmee zeg ik niet dat je op een zeepkistje op de markt moet gaan staan en het gaan verkondigen. Maar ik ben het er mee oneens dat je dat alleen in de binnenkamer moet blijven. Ik hoor steeds vaker dat jongeren niemand (of heel weinig mensen) kennen, die hun vertellen hoe het leven met de Heere is. Hoe erg is dat! Ik denk juist dat de Heere in harten van mensen wil werken, doordat Zijn kinderen goed van Hem spreken. Dat zij iets mogen vertellen van wat Hij gedaan heeft aan hun ziel. Uiteraard op een gepast moment, binnen een goed gesprek of in een veilige kring.
Er is er maar ééntje die dat bedekt wil houden. Laten we ons dat realiseren. De gedachte om maar niet te getuigen heeft daarom ook een schaduwzijde!

Ik denk dat het meer Bijbels is om vooraf aan het Avondmaal getuigenis te geven, dan om belijdenis te doen van de leer der kerk.

[Zeeuw]

Ik denk toch dat er te weinig gesproken wordt over het werk van de Heere in het leven van Zijn kinderen.
Daarmee zeg ik niet dat je op een zeepkistje op de markt moet gaan staan en het gaan verkondigen. Maar ik ben het er mee oneens dat je dat alleen in de binnenkamer moet blijven. Ik hoor steeds vaker dat jongeren niemand (of heel weinig mensen) kennen, die hun vertellen hoe het leven met de Heere is. Hoe erg is dat! Ik denk juist dat de Heere in harten van mensen wil werken, doordat Zijn kinderen goed van Hem spreken. Dat zij iets mogen vertellen van wat Hij gedaan heeft aan hun ziel. Uiteraard op een gepast moment, binnen een goed gesprek of in een veilige kring.
Er is er maar ééntje die dat bedekt wil houden. Laten we ons dat realiseren. De gedachte om maar niet te getuigen heeft daarom ook een schaduwzijde!

Ik denk dat het meer Bijbels is om vooraf aan het Avondmaal getuigenis te geven, dan om belijdenis te doen van de leer der kerk.

Zeker eens Isala. Heel erg is dat. Ook heel raar eigenlijk. Maar...jongeren zoeken soms ook weinig van deze mensen op. Ik heb als jongere, in eerste instantie uit nieuwsgierigheid, mensen ook echt op gezocht en de vraag gesteld of ze wilden vertellen. Dan zag ik vaak wel vrijmoedigheid, maar ook het klein denken van zichzelf en bang zijn voor zelfbedrog.
Bij ons in kerk wordt wsl binnenkort een soort 'ouderen'-jongeren systeem ingezet. Dus dat je als 'oudere' (in mijn geval half de 30) met een groepje van 4/5 jongeren nauw contact hebt.
Maar toch, dit moet toch eigenlijk in de gezinnen gebeuren. Waarom lukt het dan zo weinig ouders groot van de Heere te spreken. Ik weet het antwoord niet helemaal. Wat ik wel merk is dat er zoveel schroom is, zo weinig op persoonlijk geloof en eerlijk spreken de nadruk wordt gelegd in mijn oorspronkelijke kerkverband. De liefde van God wordt minder gemaakt dan de zondekennis van de mens, dusdanig dat men zich het offer van de Heere Jezus nooit durft 'toe te eigenen'. Ik heb mijn hele leven gehoord 'Hij moet het doen he'. Klopt, maar het functioneerde als het einde van alle tegenspraak.

Mijn bezwaar hier was meer het gedwongen lijken van het moeten getuigen. Ik ben meer van de persoonlijke gesprekken en kleinere gezelschappen.

[Wandelende]

Ik vind het toch iets dubieus aan zitten. Alsof mensen daarna persé het persoonlijke verhaal van iemand zouden moeten horen over wat de Heere Jezus aan de ziel heeft gedaan. Is dat niet veel meer juist werk voor de binnenkamer en een persoonlijke verantwoording naar de Heere God? En daarna als taak binnen de pastorale zorg van een kerkenraad?

Ik denk toch dat er te weinig gesproken wordt over het werk van de Heere in het leven van Zijn kinderen.
Daarmee zeg ik niet dat je op een zeepkistje op de markt moet gaan staan en het gaan verkondigen. Maar ik ben het er mee oneens dat je dat alleen in de binnenkamer moet blijven. Ik hoor steeds vaker dat jongeren niemand (of heel weinig mensen) kennen, die hun vertellen hoe het leven met de Heere is. Hoe erg is dat! Ik denk juist dat de Heere in harten van mensen wil werken, doordat Zijn kinderen goed van Hem spreken. Dat zij iets mogen vertellen van wat Hij gedaan heeft aan hun ziel. Uiteraard op een gepast moment, binnen een goed gesprek of in een veilige kring.
Er is er maar ééntje die dat bedekt wil houden. Laten we ons dat realiseren. De gedachte om maar niet te getuigen heeft daarom ook een schaduwzijde!

Ik denk dat het meer Bijbels is om vooraf aan het Avondmaal getuigenis te geven, dan om belijdenis te doen van de leer der kerk.

Ik kan je echt volgen in wat je zegt en beaam ook zeker een groot deel. Het dubieuze vind ik vooral de kant van de verplichting. Zeker in een eerste periode kan dat voor ieder nog heel teer, kwetsbaar of vol schroom zijn. Het werk voor de binnenkamer en een persoonlijke verantwoording vind ik wezenlijk wanneer het gaat over de gang naar het Heilig Avondmaal. Daar vind ik een gemeenteavond echt niet geschikt voor. Ook het 'verplicht' of 'moeten' spreken in een gemeente, vind ik niet geschikt.
Dat er weinig wordt gesproken over het werk van de Heere Jezus in het persoonlijk leven, herken ikzelf niet zo zeer. Maar dat komt wellicht ook door mijn omgeving. Als ik jongeren spreek zie ik wel dat ze heel weinig erover horen en dat is zeker een aanklacht.
Het werk van de Heere Jezus in het persoonlijke leven mag zeker niet bedekt blijven en als het goed is zal dat ook niet bedekt blijven. Maar de verplichting van het openbaar getuigen strookt naar mijn mening niet met de pastorale kant.

[GGotK]

Ik vind het toch iets dubieus aan zitten. Alsof mensen daarna persé het persoonlijke verhaal van iemand zouden moeten horen over wat de Heere Jezus aan de ziel heeft gedaan. Is dat niet veel meer juist werk voor de binnenkamer en een persoonlijke verantwoording naar de Heere God? En daarna als taak binnen de pastorale zorg van een kerkenraad?

Ik denk toch dat er te weinig gesproken wordt over het werk van de Heere in het leven van Zijn kinderen.
Daarmee zeg ik niet dat je op een zeepkistje op de markt moet gaan staan en het gaan verkondigen. Maar ik ben het er mee oneens dat je dat alleen in de binnenkamer moet blijven. Ik hoor steeds vaker dat jongeren niemand (of heel weinig mensen) kennen, die hun vertellen hoe het leven met de Heere is. Hoe erg is dat! Ik denk juist dat de Heere in harten van mensen wil werken, doordat Zijn kinderen goed van Hem spreken. Dat zij iets mogen vertellen van wat Hij gedaan heeft aan hun ziel. Uiteraard op een gepast moment, binnen een goed gesprek of in een veilige kring.
Er is er maar ééntje die dat bedekt wil houden. Laten we ons dat realiseren. De gedachte om maar niet te getuigen heeft daarom ook een schaduwzijde!

Ik denk dat het meer Bijbels is om vooraf aan het Avondmaal getuigenis te geven, dan om belijdenis te doen van de leer der kerk.

Ik kan je echt volgen in wat je zegt en beaam ook zeker een groot deel. Het dubieuze vind ik vooral de kant van de verplichting. Zeker in een eerste periode kan dat voor ieder nog heel teer, kwetsbaar of vol schroom zijn. Het werk voor de binnenkamer en een persoonlijke verantwoording vind ik wezenlijk wanneer het gaat over de gang naar het Heilig Avondmaal. Daar vind ik een gemeenteavond echt niet geschikt voor. Ook het 'verplicht' of 'moeten' spreken in een gemeente, vind ik niet geschikt.
Dat er weinig wordt gesproken over het werk van de Heere Jezus in het persoonlijk leven, herken ikzelf niet zo zeer. Maar dat komt wellicht ook door mijn omgeving. Als ik jongeren spreek zie ik wel dat ze heel weinig erover horen en dat is zeker een aanklacht.
Het werk van de Heere Jezus in het persoonlijke leven mag zeker niet bedekt blijven en als het goed is zal dat ook niet bedekt blijven. Maar de verplichting van het openbaar getuigen strookt naar mijn mening niet met de pastorale kant.

Ik denk dat o.a. de jeugd ook graag zou zien dat het niet alleen bij woorden blijft , maar dat het ook in het dagelijks leven te zien is.

[Wandelende]

Ik denk dat o.a. de jeugd ook graag zou zien dat het niet alleen bij woorden blijft , maar dat het ook in het dagelijks leven te zien is.

Volgens mij is woord en daad niet los te koppelen.

[Mistig]

Met betrekking tot Hervormd Lokaal, daar kan iedereen aan het Avondmaal, mits je wel bereid bent je verhaal te vertellen tijdens een gemeenteavond de dag erna. Dit heeft iets weg van de ouderwetse gezelschappen, maar dan in de kerk.

Ik vind dit wel een wat bijzondere woordkeuze. Alsof je zonder problemen aan het Avondmaal kunt als je een goed verhaal weet te vertellen. Dat is een negatieve benadering.
Het gaat er uiteraard om dat je iets kunt vertellen over wat de Heere aan je ziel gedaan heeft. Dat vind ik heel goed, al begrijp ik best dat het niet altijd makkelijk is.

Ik vind het toch iets dubieus aan zitten. Alsof mensen daarna persé het persoonlijke verhaal van iemand zouden moeten horen over wat de Heere Jezus aan de ziel heeft gedaan. Is dat niet veel meer juist werk voor de binnenkamer en een persoonlijke verantwoording naar de Heere God? En daarna als taak binnen de pastorale zorg van een kerkenraad?

Het is goed om te vertellen wat de Heere aan je ziel gedaan heeft. Sterker nog, ik denk dat het te weinig gebeurt. En dit mag zeker ook gehoord worden!
Alleen de drempel wordt hiermee dusdanig hoog opgeworpen dat velen niet aan het Avondmaal durven te gaan. Dit weet ik van diverse gemeenteleden die hier in het verleden lid zijn geweest. Het is namelijk geen vraag of je dit zou willen doen.

[GGotK]

Ik denk dat o.a. de jeugd ook graag zou zien dat het niet alleen bij woorden blijft , maar dat het ook in het dagelijks leven te zien is.

Volgens mij is woord en daad niet los te koppelen.

Het gaat erom wat de jeugd in de praktijk ziet. En dan zijn er veel zorgen.

[pierre27]

Ik denk dat o.a. de jeugd ook graag zou zien dat het niet alleen bij woorden blijft , maar dat het ook in het dagelijks leven te zien is.

Volgens mij is woord en daad niet los te koppelen.

Heb je gelijk in maar in de praktijk is het helaas wel zo. Er gaat vaak zo weinig van ons uit dat we mensen uit de kerken jagen. Niet zelden komt het door een dorre lijdelijkheid of een dode oppervlakkigheid. Ter linkerzijde of ter rechterzijde uit de boot vallen. Uit de gesprekken met vele jongeren op de scholen maak ik genoeg op.

[Wandelende]

Ik denk dat o.a. de jeugd ook graag zou zien dat het niet alleen bij woorden blijft , maar dat het ook in het dagelijks leven te zien is.

Volgens mij is woord en daad niet los te koppelen.

Het gaat erom wat de jeugd in de praktijk ziet. En dan zijn er veel zorgen.

Akkoord. Alleen dat brengt de discussie wel op een heel ander terrein m.i., namelijk het terrein van de zichtbaarheid van de heiligmaking in het leven van de Heilig Avondmaalgangers.