en dat akelige engel-skelet.... waar is dat dan?

@ MM: dat skelet is in Grimbergen, België (inderdaad, waar ook dat beroemde bier vandaan komt)

@ Corydoras: A'dam Waalse en Nieuwe is correct, Gouda ook. Daarnaast = Aldeboarn (Fr). Haamstede zit er ook in ja, en het kopje is Marssum (Gr).

@ Gijs: ie hebt geliek

@ Sweelinck: nee, geen Zwolle. Wel Kampen. En Goudswaard zit er echt niet in.

http://www.telegraaf.nl/binnenland/1457 ... tml?p=17,1

(en ik op foto 1 sta

BJD schreef:http://www.telegraaf.nl/binnenland/1457 ... tml?p=17,1

(en ik op foto 1 sta

Sta jij daar nou te lachen?

Jongere schreef:

BJD schreef:http://www.telegraaf.nl/binnenland/1457 ... tml?p=17,1

(en ik op foto 1 sta

Sta jij daar nou te lachen?

meer op m'n lip te bijten denk ik... Maar gelukkig vielen de verwondingen uiteindelijk erg mee.. De pers denkt daar anders over (de eerste indruk was wel dat er een zeer ernstig gewond was. Die zat helemaal bekneld. Die had die bus vol in haar zijkant gekregen.)

Je zult me er niet van herkennen

BJD schreef:Je zult me er niet van herkennen

Haha, maar ik wel. . . . . . .

Vanaf het balkon een

met zonlicht


een met regen en mist



hoog zijn de bergen


het wilde water


Dit is de laatste.

Lassie schreef:Vanaf het balkon een

met zonlicht

Dat is toch de Bietschhorn in Wallis?

geen idee

Wij zaten in saas grund.

Lassie schreef:geen idee

Wij zaten in saas grund.

Yesssssssssssss dat is de bietschhorn .................... gedachten gaan terug naar 6 jaar geleden toen dat ding beklommen is tot de Bietschhorn hutte op de 1e augustus.

wat een verschrikkelijke doch mooie dag!

Auto schreef:

Lassie schreef:geen idee

Wij zaten in saas grund.

Yesssssssssssss dat is de bietschhorn .................... gedachten gaan terug naar 6 jaar geleden toen dat ding beklommen is tot de Bietschhorn hutte op de 1e augustus.

wat een verschrikkelijke doch mooie dag!

verschrikkelijk, doch mooi...........
leg eens uit, nog een weekje, dan ben ik daar in de buurt....
ook doen? of niet?

MarthaMartha schreef: verschrikkelijk, doch mooi...........
leg eens uit, nog een weekje, dan ben ik daar in de buurt....
ook doen? of niet?

Als je die tocht naar de hutte gaat lopen moet je vroeg beginnen en het moet niet te warm zijn. Het is een zeer steile route, dat halverwege dat we op het punt gestaan te hebben om terug te gaan. De knieen die al zo'n pijn deden en dan stijl om hoog stappen. Maar we draaiden ons om en zagen de top en toen keken we elkaar aan en dachten dat kreng zal ons er niet onder krijgen. We zijn weer opgestapt een heel gestaag in 1 constante tempo doorgestapt naar boven. We waren om half 10 begonnen en waren geloof ik rond 13.30 uur boven. Daar hebben we een half uur gezeten en toen hadden we zoiets van nu moeten we weer terug dat zal ook wel lang duren. We gingen weer lopen en als ik me goed herinner waren we om 15.25 weer beneden. En we konden niet meer op de benen staan vanwege de pijn in de knieen. Omdat de druk van het dalen op de knieen ook aardig was. We zijn ook hierna gewoon in het zwembad van de camping gevallen waar 1 van de lopers verbleef. (De campinghouder was niet blijf met die zwetende mannen die uitgeput in het zwembad lagen)

We zijn uiteindelijk met zijn allen bij het appertement terecht gekomen en 's avonds bij een ondergaande zon hebben we een proost uitgevoerd op de Bietschhorn! ................ en toen hadden die kleine mannetjes opeens weer heeeeeeeele sterke verhalen iover die tocht en hoe goed we wel waren. De vrouwen stonden er lachend bij. Maar toen de volgende door iemand gevraagd werd of we nog een keer die tocht zouden lopen, had iedereen opeens een excuus.

Maar elke keer als ik die top zie, dan denk ik wel. Ik heb het gered!

Auto schreef:

MarthaMartha schreef: verschrikkelijk, doch mooi...........
leg eens uit, nog een weekje, dan ben ik daar in de buurt....
ook doen? of niet?

Als je die tocht naar de hutte gaat lopen moet je vroeg beginnen en het moet niet te warm zijn. Het is een zeer steile route, dat halverwege dat we op het punt gestaan te hebben om terug te gaan. De knieen die al zo'n pijn deden en dan stijl om hoog stappen. Maar we draaiden ons om en zagen de top en toen keken we elkaar aan en dachten dat kreng zal ons er niet onder krijgen. We zijn weer opgestapt een heel gestaag in 1 constante tempo doorgestapt naar boven. We waren om half 10 begonnen en waren geloof ik rond 13.30 uur boven. Daar hebben we een half uur gezeten en toen hadden we zoiets van nu moeten we weer terug dat zal ook wel lang duren. We gingen weer lopen en als ik me goed herinner waren we om 15.25 weer beneden. En we konden niet meer op de benen staan vanwege de pijn in de knieen. Omdat de druk van het dalen op de knieen ook aardig was. We zijn ook hierna gewoon in het zwembad van de camping gevallen waar 1 van de lopers verbleef. (De campinghouder was niet blijf met die zwetende mannen die uitgeput in het zwembad lagen)

We zijn uiteindelijk met zijn allen bij het appertement terecht gekomen en 's avonds bij een ondergaande zon hebben we een proost uitgevoerd op de Bietschhorn! ................ en toen hadden die kleine mannetjes opeens weer heeeeeeeele sterke verhalen iover die tocht en hoe goed we wel waren. De vrouwen stonden er lachend bij. Maar toen de volgende door iemand gevraagd werd of we nog een keer die tocht zouden lopen, had iedereen opeens een excuus.

Maar elke keer als ik die top zie, dan denk ik wel. Ik heb het gered!

Mmm.... als ik dit lees krijg ik heel veel zin om dat ook te gaan lopen.
Ik hou wel van mijn grenzen verkennen en verleggen, van échte uitdaging.
je hoort wel hoe het afloopt........